* [gentoo-commits] gentoo commit in xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft: handbook-alpha.xml handbook-amd64.xml handbook-hppa.xml handbook-ia64.xml handbook-mips.xml handbook-ppc.xml handbook-ppc64.xml handbook-sparc.xml handbook-x86.xml hb-install-about.xml hb-install-alpha-bootloader.xml hb-install-alpha-disk.xml hb-install-alpha-kernel.xml hb-install-alpha-medium.xml hb-install-blockdevices.xml hb-install-config.xml hb-install-filesystems.xml hb-install-finalise.xml hb-install-hppa-bootloader.xml hb-install-hppa-disk.xml hb-install-hppa-kernel.xml hb-install-hppa-medium.xml hb-install-ia64-disk.xml hb-install-ia64-kernel.xml hb-install-ia64-medium.xml hb-install-kernelmodules.xml hb-install-mips-bootloader.xml hb-install-mips-disk.xml hb-install-mips-kernel.xml hb-install-mips-medium.xml hb-install-mips-stage.xml hb-install-network.xml hb-install-next.xml hb-install-ppc-bootloader.xml hb-install-ppc-disk.xml hb-install-ppc-kernel.xml hb-install-ppc-medium.xml hb-install -ppc64-bootloader .xml hb-install-ppc64-disk.xml hb-install-ppc64-kernel.xml hb-install-ppc64-medium.xml hb-install-sparc-bootloader.xml hb-install-sparc-disk.xml hb-install-sparc-kernel.xml hb-install-sparc-medium.xml hb-install-stage.xml hb-install-system.xml hb-install-tools.xml hb-install-x86+amd64-bootloader.xml hb-install-x86+amd64-disk.xml hb-install-x86+amd64-kernel.xml hb-install-x86+amd64-medium.xml index.xml
@ 2008-03-13 19:53 Lukasz Damentko (rane)
0 siblings, 0 replies; only message in thread
From: Lukasz Damentko (rane) @ 2008-03-13 19:53 UTC (permalink / raw
To: gentoo-commits
rane 08/03/13 19:53:38
Added: handbook-alpha.xml handbook-amd64.xml
handbook-hppa.xml handbook-ia64.xml
handbook-mips.xml handbook-ppc.xml
handbook-ppc64.xml handbook-sparc.xml
handbook-x86.xml hb-install-about.xml
hb-install-alpha-bootloader.xml
hb-install-alpha-disk.xml
hb-install-alpha-kernel.xml
hb-install-alpha-medium.xml
hb-install-blockdevices.xml hb-install-config.xml
hb-install-filesystems.xml hb-install-finalise.xml
hb-install-hppa-bootloader.xml
hb-install-hppa-disk.xml hb-install-hppa-kernel.xml
hb-install-hppa-medium.xml hb-install-ia64-disk.xml
hb-install-ia64-kernel.xml
hb-install-ia64-medium.xml
hb-install-kernelmodules.xml
hb-install-mips-bootloader.xml
hb-install-mips-disk.xml hb-install-mips-kernel.xml
hb-install-mips-medium.xml
hb-install-mips-stage.xml hb-install-network.xml
hb-install-next.xml hb-install-ppc-bootloader.xml
hb-install-ppc-disk.xml hb-install-ppc-kernel.xml
hb-install-ppc-medium.xml
hb-install-ppc64-bootloader.xml
hb-install-ppc64-disk.xml
hb-install-ppc64-kernel.xml
hb-install-ppc64-medium.xml
hb-install-sparc-bootloader.xml
hb-install-sparc-disk.xml
hb-install-sparc-kernel.xml
hb-install-sparc-medium.xml hb-install-stage.xml
hb-install-system.xml hb-install-tools.xml
hb-install-x86+amd64-bootloader.xml
hb-install-x86+amd64-disk.xml
hb-install-x86+amd64-kernel.xml
hb-install-x86+amd64-medium.xml index.xml
Log:
2008.0 handbook draft
Revision Changes Path
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-alpha.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-alpha.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-alpha.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: handbook-alpha.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-alpha.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<book link="/doc/pl/handbook/handbook-alpha.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo dla architektury Alpha</title>
<values>
<key id="arch">Alpha</key>
<key id="/boot">/dev/sda1</key>
<key id="kernel-version">2.6.23-r8</key>
<key id="kernel-name">kernel-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="min-cd-name">install-alpha-minimal-2008.0.iso</key>
<key id="online-book">handbook-alpha.xml</key>
<key id="release-dir">releases/alpha/2008.0/</key>
<key id="stage3">stage3-alpha-2008.0.tar.bz2</key>
<key id="profile">default/linux/alpha/2008.0</key>
<key id="CFLAGS">-mieee -pipe -O2 -mcpu=ev6</key>
</values>
<author title="Autor">
<mail link="swift@gentoo.org">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="uberlord@gentoo.org">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
<mail link="drobbins@gentoo.org">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="chouser@gentoo.org">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="jerry@gentoo.org">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
<mail link="seemant@gentoo.org">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
<mail link="taviso@gentoo.org">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
<mail link="jhuebel@gentoo.org">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
<mail link="gmsoft@gentoo.org">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
<mail link="pvdabeel@gentoo.org">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
<mail link="blademan@gentoo.org">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhen@gentoo.org">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="stocke2@gentoo.org">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="rajiv@gentoo.org">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="seo@gentoo.org">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhware@gentoo.org">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jhhudso@gentoo.org">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peitolm@gentoo.org">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peesh@gentoo.org">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="carl@gentoo.org">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="avenj@gentoo.org">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="klasikahl@gentoo.org">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jmorgan@gentoo.org">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="bennyc@gentoo.org">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="erwin@gentoo.org">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="kumba@gentoo.org">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="dertobi123@gentoo.org">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="neysx@gentoo.org">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="nightmorph@gentoo.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="gerrynjr@gentoo.org">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="dberkholz@gentoo.org">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="antifa@gentoo.org">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="sekretarz@gentoo.org">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="rane@gentoo.org">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<abstract>
To jest Podręcznik Gentoo, próba scentralizowania informacji o Gentoo/Linux.
W podręczniku tym zawarto informację na temat procedury instalacji bazującej na
połączeniu internetowym na systemach Alpha. Zawiera on także części odnoszące
się do pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>
<version>9.0</version>
<date>2007-10-24</date>
<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>
<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-alpha-medium.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-alpha-disk.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
<include href="hb-install-alpha-kernel.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Na platformie alpha dostępne są dwa programy ładujące (boot loader). Decyzja
należy do Ciebie - wybierz jeden, a my przeprowadzimy Cię przez proces
konfiguracji.
</abstract>
<include href="hb-install-alpha-bootloader.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<include href="hb-working-portage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<include href="hb-working-use.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<include href="hb-working-features.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<include href="hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<include href="hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>
<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<include href="hb-portage-files.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<include href="hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<include href="hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<include href="hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<include href="hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<include href="hb-net-start.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<include href="hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<include href="hb-net-modules.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<include href="hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<include href="hb-net-functions.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<include href="hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>
</book>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-amd64.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-amd64.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-amd64.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: handbook-amd64.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-amd64.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<book link="/doc/pl/handbook/handbook-amd64.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo AMD64</title>
<values>
<key id="arch">AMD64</key>
<key id="arch-sub">x86_64</key>
<key id="/boot">/dev/hda1</key>
<key id="kernel-version">2.6.19-r5</key>
<key id="kernel-name">kernel-2.6.19-gentoo-r5</key>
<key id="genkernel-name">kernel-genkernel-amd64-2.6.19-gentoo-r5</key>
<key id="genkernel-initrd">initramfs-genkernel-amd64-2.6.19-gentoo-r5</key>
<key id="min-cd-name">install-amd64-minimal-2007.0.iso</key>
<key id="min-cd-size">50</key>
<key id="live-cd-name">livecd-amd64-installer-2007.0.iso</key>
<key id="live-cd-size">696</key>
<key id="release-dir">releases/amd64/2007.0/</key>
<key id="stage3">stage3-amd64-2007.0.tar.bz2</key>
<key id="profile">default-linux/amd64/2007.0</key>
<key id="CFLAGS">-march=k8 -O2 -pipe</key>
<key id="online-book">handbook-amd64.xml</key>
</values>
<author title="Autor">
<mail link="swift@gentoo.org">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="uberlord@gentoo.org">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
<mail link="drobbins@gentoo.org">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="chouser@gentoo.org">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="jerry@gentoo.org">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Deweloper">
<mail link="seemant@gentoo.org">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Deweloper">
<mail link="taviso@gentoo.org">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
<mail link="jhuebel@gentoo.org">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA deweloper">
<mail link="gmsoft@gentoo.org">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC deweloper">
<mail link="pvdabeel@gentoo.org">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC deweloper">
<mail link="blademan@gentoo.org">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhen@gentoo.org">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="stocke2@gentoo.org">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="rajiv@gentoo.org">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="seo@gentoo.org">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhware@gentoo.org">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jhhudso@gentoo.org">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peitolm@gentoo.org">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peesh@gentoo.org">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="carl@gentoo.org">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="avenj@gentoo.org">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="klasikahl@gentoo.org">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jmorgan@gentoo.org">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="bennyc@gentoo.org">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="erwin@gentoo.org">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="kumba@gentoo.org">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="dertobi123@gentoo.org">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="neysx@gentoo.org">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="nightmorph@gentoo.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="gerrynjr@gentoo.org">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="dberkholz@gentoo.org">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="antifa@gentoo.org">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
<mail link="pylon@gentoo.org">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="sekretarz@gentoo.org">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="rane@gentoo.org">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<abstract>
To jest Podręcznik Gentoo, próba scentralizowania informacji o Gentoo/Linux.
W podręczniku tym zawarto informację na temat procedury instalacji bazującej na
połączeniu internetowym na systemach AMD64. Zawiera on także części odnoszące
się do pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>
<version>9.0</version>
<date>2007-10-24</date>
<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>
<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<include href="hb-install-x86+amd64-medium.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<include href="hb-install-x86+amd64-disk.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<include href="hb-install-x86+amd64-kernel.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
W tym rozdziale opiszemy GRUB-a i przeprowadzimy Cię przez proces jego
konfiguracji.
</abstract>
<include href="hb-install-x86+amd64-bootloader.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<include href="hb-working-portage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<include href="hb-working-use.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<include href="hb-working-features.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<include href="hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<include href="hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>
<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<include href="hb-portage-files.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<include href="hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<include href="hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<include href="hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<include href="hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<include href="hb-net-start.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<include href="hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<include href="hb-net-modules.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<include href="hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<include href="hb-net-functions.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<include href="hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>
</book>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-hppa.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-hppa.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-hppa.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: handbook-hppa.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-hppa.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<book link="/doc/pl/handbook/handbook-hppa.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo HPPA</title>
<values>
<key id="arch">HPPA</key>
<key id="/boot">/dev/sda2</key>
<key id="kernel-version">2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="kernel-name">kernel-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="min-cd-name">install-hppa-minimal-2008.0.iso</key>
<key id="online-book">handbook-hppa.xml</key>
<key id="release-dir">releases/hppa/2008.0/hppa2.0/</key>
<key id="stage3">stage3-hppa2.0-2008.0.tar.bz2</key>
<key id="profile">default/linux/hppa/2008.0</key>
<key id="CFLAGS">-march=2.0 -O2 -pipe</key>
</values>
<author title="Autor">
<mail link="swift@gentoo.org">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="uberlord@gentoo.org">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
<mail link="drobbins@gentoo.org">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="chouser@gentoo.org">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="jerry@gentoo.org">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
<mail link="seemant@gentoo.org">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
<mail link="taviso@gentoo.org">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
<mail link="jhuebel@gentoo.org">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
<mail link="gmsoft@gentoo.org">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
<mail link="pvdabeel@gentoo.org">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
<mail link="blademan@gentoo.org">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhen@gentoo.org">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="stocke2@gentoo.org">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="rajiv@gentoo.org">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="seo@gentoo.org">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhware@gentoo.org">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jhhudso@gentoo.org">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peitolm@gentoo.org">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peesh@gentoo.org">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="carl@gentoo.org">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="avenj@gentoo.org">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="klasikahl@gentoo.org">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jmorgan@gentoo.org">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="bennyc@gentoo.org">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="erwin@gentoo.org">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="kumba@gentoo.org">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="dertobi123@gentoo.org">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="neysx@gentoo.org">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="nightmorph@gentoo.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="gerrynjr@gentoo.org">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="dberkholz@gentoo.org">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="antifa@gentoo.org">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
<mail link="pylon@gentoo.org">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="sekretarz@gentoo.org">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="rane@gentoo.org">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<abstract>
To jest Podręcznik Gentoo, próba scentralizowania informacji o Gentoo/Linux.
W podręczniku tym zawarto informację na temat procedury instalacji bazującej na
połączeniu internetowym na systemach HPPA. Zawiera on także części odnoszące
się do pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>
<version>9.0</version>
<date>2007-10-24</date>
<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>
<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-hppa-medium.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-hppa-disk.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
<include href="hb-install-hppa-kernel.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
W tym rozdziale opiszemy bootloadera PALO i przeprowadzimy Cię przez proces
jego konfiguracji.
</abstract>
<include href="hb-install-hppa-bootloader.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie do portage</title>
<include href="hb-working-portage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<include href="hb-working-use.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<include href="hb-working-features.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<include href="hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<include href="hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>
<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<include href="hb-portage-files.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<include href="hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<include href="hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<include href="hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<include href="hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<include href="hb-net-start.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<include href="hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<include href="hb-net-modules.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<include href="hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<include href="hb-net-functions.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<include href="hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>
</book>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ia64.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ia64.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ia64.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: handbook-ia64.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ia64.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<book link="/doc/pl/handbook/handbook-ia64.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo IA64</title>
<values>
<key id="arch">IA64</key>
<key id="kernel-version">2.6.23-r8</key>
<key id="kernel-name">kernel-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="genkernel-name">kernel-genkernel-ia64-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="genkernel-initrd">initramfs-genkernel-ia64-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="min-cd-name">install-ia64-minimal-2008.0.iso</key>
<key id="min-cd-size">57</key>
<key id="release-dir">releases/ia64/2008.0/</key>
<key id="stage3">stage3-ia64-2008.0.tar.bz2</key>
<key id="profile">default/linux/ia64/2008.0</key>
<key id="CFLAGS">-O2 -pipe</key>
<key id="online-book">handbook-ia64.xml</key>
</values>
<author title="Autor">
<mail link="swift@gentoo.org">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="uberlord@gentoo.org">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="drobbins@gentoo.org">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="chouser@gentoo.org">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="jerry@gentoo.org">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Deweloper Gentoo x86">
<mail link="seemant@gentoo.org">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Deweloper Gentoo Alpha">
<mail link="taviso@gentoo.org">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Nie chce być widoczny na stronie wyświetlanej
<author title="Gentoo Developer">
Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Deweloper Gentoo AMD64">
<mail link="jhuebel@gentoo.org">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Deweloper Gentoo HPPA">
<mail link="gmsoft@gentoo.org">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Deweloper Gentoo IA64">
<mail link="plasmaroo@gentoo.org">Tim Yamin</mail>
</author>
<author title="Deweloper Gentoo PPC">
<mail link="pvdabeel@gentoo.org">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Deweloper Gentoo SPARC">
<mail link="blademan@gentoo.org">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Deweloper Gentoo *">
<mail link="vapier@gentoo.org">Mike Frysinger</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhen@gentoo.org">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="stocke2@gentoo.org">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="rajiv@gentoo.org">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="seo@gentoo.org">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhware@gentoo.org">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jhhudso@gentoo.org">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peitolm@gentoo.org">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peesh@gentoo.org">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="carl@gentoo.org">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="avenj@gentoo.org">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="klasikahl@gentoo.org">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jmorgan@gentoo.org">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="bennyc@gentoo.org">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="erwin@gentoo.org">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="kumba@gentoo.org">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="redhatter@gentoo.org">Stuart Longland</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="dertobi123@gentoo.org">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="neysx@gentoo.org">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="nightmorph@gentoo.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="gerrynjr@gentoo.org">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="dberkholz@gentoo.org">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="antifa@gentoo.org">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
<mail link="pylon@gentoo.org">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Tłumaczenie">
<mail link="pressenter@gmail.com">Szymon Migaj</mail>
</author>
<abstract>
To jest dokumentacja Gentoo, próba scentralizowania informacji o Gentoo/Linux.
</abstract>
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>
<version>9.0</version>
<date>2008-02-29</date>
<part>
<title>Instalacja Gentoo Linux</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>
<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Gentoo można zainstalować na kilka sposobów. Ten rozdział wyjaśnia jak
zainstalować Gentoo przy użyciu Minimal Installation CD, pomimo że instalacja z
Universal installation CD jest również możliwa.
</abstract>
<include href="hb-install-ia64-medium.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-ia64-disk.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
<include href="hb-install-ia64-kernel.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Architektura ia64 używa elilo jako bootloadera. Ten rozdział tłumaczy jak
zainstalować i skonfigurować elilo
</abstract>
<include href="hb-install-x86+amd64-bootloader.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<include href="hb-working-portage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<include href="hb-working-use.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<include href="hb-working-features.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<include href="hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<include href="hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>
<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<include href="hb-portage-files.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage poprzez zmienne</title>
<include href="hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<include href="hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<include href="hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<include href="hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo.</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<include href="hb-net-start.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<include href="hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<include href="hb-net-modules.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<include href="hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<include href="hb-net-functions.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<include href="hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>
</book>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-mips.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-mips.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-mips.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: handbook-mips.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-mips.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<book link="/doc/pl/handbook/handbook-mips.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo Linux/MIPS</title>
<values>
<key id="arch">MIPS</key>
<key id="/boot">/dev/sda1</key>
<key id="kernel-version">2.6.23.14-mips</key>
<key id="kernel-name">kernel-2.6.23.14-mips</key>
<key id="profile">default/linux/mips/2008.0/generic-be/o32/</key>
</values>
<author title="Autor">
<mail link="swift@gentoo.org">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Author">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="uberlord@gentoo.org">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
<mail link="drobbins@gentoo.org">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="chouser@gentoo.org">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="jerry@gentoo.org">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
<mail link="seemant@gentoo.org">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
<mail link="taviso@gentoo.org">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
<mail link="jhuebel@gentoo.org">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
<mail link="gmsoft@gentoo.org">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
<mail link="pvdabeel@gentoo.org">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
<mail link="blademan@gentoo.org">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhen@gentoo.org">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="stocke2@gentoo.org">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="rajiv@gentoo.org">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="seo@gentoo.org">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhware@gentoo.org">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jhhudso@gentoo.org">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peitolm@gentoo.org">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peesh@gentoo.org">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="carl@gentoo.org">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="avenj@gentoo.org">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="klasikahl@gentoo.org">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jmorgan@gentoo.org">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="bennyc@gentoo.org">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="erwin@gentoo.org">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="kumba@gentoo.org">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="redhatter@gentoo.org">Stuart Longland</mail>
</author>
<author title="Editor">
<mail link="dertobi123@gentoo.org">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="neysx@gentoo.org">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="nightmorph@gentoo.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="gerrynjr@gentoo.org">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="dberkholz@gentoo.org">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="antifa@gentoo.org">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
<mail link="pylon@gentoo.org">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="sekretarz@gentoo.org">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="rane@gentoo.org">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="stawrul@gmail.com">Waldemar Korłub</mail>
</author>
<abstract>
To jest Podręcznik Gentoo, próba scentralizowania informacji o Gentoo/Linux.
W podręczniku tym zawarto informację na temat procedury instalacji bazującej na
połączeniu internetowym na systemach MIPS. Zawiera on także części odnoszące
się do pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>
<version>9.0</version>
<date>2007-10-24</date>
<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>
<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-mips-medium.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-mips-disk.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<abstract>
Gentoo instaluje się rozpakowując archiwum o nazwie stage3. W tym rozdziale
opisujemy wypakowywanie tego pliku i wstępną konfigurację Portage.
</abstract>
<include href="hb-install-mips-stage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<abstract>
Przed przystąpieniem do instalacji z pliku stage3 trzeba nagrać system
podstawowy.
</abstract>
<include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
<include href="hb-install-mips-kernel.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Maszyny Silicon Graphics i serwery Cobalt do załadowania jądra wymagają użycia
bootloadera. Ten rozdział przedstawia ustawienie arcboota/arcloada (dla maszyn
SGI) i colo dla serwerów Cobalt.
</abstract>
<include href="hb-install-mips-bootloader.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<include href="hb-working-portage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<include href="hb-working-use.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<include href="hb-working-features.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<include href="hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<include href="hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>
<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<include href="hb-portage-files.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<include href="hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<include href="hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<include href="hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<include href="hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<include href="hb-net-start.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<include href="hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<include href="hb-net-modules.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<include href="hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<include href="hb-net-functions.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<include href="hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>
</book>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ppc.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ppc.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ppc.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: handbook-ppc.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ppc.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<book link="/doc/pl/handbook/handbook-ppc.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo PPC</title>
<values>
<key id="arch">PPC</key>
<key id="kernel-version">2.6.23-r8</key>
<key id="kernel-name">kernel-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="kernel-gentoo">2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="online-book">handbook-ppc.xml</key>
<key id="release-dir">releases/ppc/2008.0/ppc32/</key>
<key id="stage3">stage3-ppc-2008.0.tar.bz2</key>
<key id="profile">default/linux/ppc/ppc32/2008.0</key>
<key id="CFLAGS">-O2 -mcpu=powerpc -mtune=powerpc -fno-strict-aliasing -pipe</key>
</values>
<author title="Autor">
<mail link="swift@gentoo.org">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="uberlord@gentoo.org">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
<mail link="drobbins@gentoo.org">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="chouser@gentoo.org">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="jerry@gentoo.org">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
<mail link="seemant@gentoo.org">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
<mail link="taviso@gentoo.org">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
<mail link="jhuebel@gentoo.org">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
<mail link="gmsoft@gentoo.org">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
<mail link="pvdabeel@gentoo.org">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
<mail link="blademan@gentoo.org">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhen@gentoo.org">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="stocke2@gentoo.org">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="rajiv@gentoo.org">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="seo@gentoo.org">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhware@gentoo.org">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jhhudso@gentoo.org">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peitolm@gentoo.org">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peesh@gentoo.org">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="carl@gentoo.org">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="avenj@gentoo.org">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="klasikahl@gentoo.org">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jmorgan@gentoo.org">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="bennyc@gentoo.org">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="erwin@gentoo.org">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="kumba@gentoo.org">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="dertobi123@gentoo.org">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="neysx@gentoo.org">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="josejx@gentoo.org">Joseph Jezak</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="nightmorph@gentoo.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="pylon@gentoo.org">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="sejo@gentoo.org">Jochen Maes </mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="gerrynjr@gentoo.org">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="dberkholz@gentoo.org">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="antifa@gentoo.org">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="sekretarz@gentoo.org">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="rane@gentoo.org">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<abstract>
To jest Podręcznik Gentoo, próba scentralizowania informacji o Gentoo/Linux.
W podręczniku tym zawarto informację na temat procedury instalacji bazującej na
połączeniu internetowym na systemach PPC. Zawiera on także części odnoszące
się do pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>
<version>9.0</version>
<date>2007-10-24</date>
<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>
<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-ppc-medium.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-ppc-disk.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
<include href="hb-install-ppc-kernel.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Na platformie PPC dostępnych jest kilka programów ładujących (boot loader). W
tym rozdziale przeprowadzamy użytkownika przez proces instalacji i konfiguracji
niektórych z nich.
</abstract>
<include href="hb-install-ppc-bootloader.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<include href="hb-working-portage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<include href="hb-working-use.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<include href="hb-working-features.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<include href="hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<include href="hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>
<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<include href="hb-portage-files.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<include href="hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<include href="hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<include href="hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<include href="hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<include href="hb-net-start.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<include href="hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<include href="hb-net-modules.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<include href="hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<include href="hb-net-functions.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<include href="hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>
</book>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ppc64.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ppc64.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-ppc64.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: handbook-ppc64.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/www/viewcvs.gentoo.org/raw_cvs/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/handbook-ppc64.xml,v 1.27 2007/03/11 22:46:50 shadoww Exp -->
<book link="/doc/pl/handbook/handbook-ppc64.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo PPC64</title>
<values>
<key id="arch">PPC64</key>
<key id="kernel-version">2.6.23-r8</key>
<key id="kernel-name">kernel-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="online-book">handbook-ppc64.xml</key>
<key id="release-dir">releases/ppc/2008.0/ppc64/</key>
<key id="stage3">stage3-ppc64-32ul-2008.0.tar.bz2</key>
<key id="profile">default/linux/ppc/ppc64/2008.0/32bit-userland</key>
<key id="CFLAGS">-O2 -pipe</key>
</values>
<author title="Autor">
<mail link="swift@gentoo.org">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="uberlord@gentoo.org">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
<mail link="drobbins@gentoo.org">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="chouser@gentoo.org">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="jerry@gentoo.org">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
<mail link="seemant@gentoo.org">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
<mail link="taviso@gentoo.org">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
<mail link="jhuebel@gentoo.org">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
<mail link="gmsoft@gentoo.org">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
<mail link="pvdabeel@gentoo.org">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
<mail link="blademan@gentoo.org">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhen@gentoo.org">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="stocke2@gentoo.org">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="rajiv@gentoo.org">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="seo@gentoo.org">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhware@gentoo.org">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jhhudso@gentoo.org">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peitolm@gentoo.org">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peesh@gentoo.org">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="carl@gentoo.org">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="avenj@gentoo.org">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="klasikahl@gentoo.org">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jmorgan@gentoo.org">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="bennyc@gentoo.org">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="erwin@gentoo.org">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="kumba@gentoo.org">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="neysx@gentoo.org">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="nightmorph@gentoo.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="gerrynjr@gentoo.org">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="dberkholz@gentoo.org">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="antifa@gentoo.org">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
<mail link="pylon@gentoo.org">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="dertobi123@gentoo.org">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="sekretarz@gentoo.org">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="rane@gentoo.org">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<abstract>
To jest Podręcznik Gentoo, próba scentralizowania informacji o Gentoo/Linux.
W podręczniku tym zawarto informację na temat procedury instalacji bazującej na
połączeniu internetowym na systemach PPC64. Zawiera on także części odnoszące
się do pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>
<version>9.0</version>
<date>2007-10-24</date>
<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>
<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-ppc64-medium.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-ppc64-disk.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
<include href="hb-install-ppc64-kernel.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Na platformę PPC64 dostępnych jest kilka programów ładujących (boot loader). W
tym rozdziale przeprowadzamy użytkownika przez proces instalacji i konfiguracji
niektórych z nich.
</abstract>
<include href="hb-install-ppc64-bootloader.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<include href="hb-working-portage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<include href="hb-working-use.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<include href="hb-working-features.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<include href="hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<include href="hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>
<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<include href="hb-portage-files.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<include href="hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<include href="hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<include href="hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<include href="hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<include href="hb-net-start.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<include href="hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<include href="hb-net-modules.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<include href="hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<include href="hb-net-functions.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<include href="hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>
</book>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-sparc.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-sparc.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-sparc.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: handbook-sparc.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-sparc.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<book link="/doc/pl/handbook/handbook-sparc.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo SPARC</title>
<values>
<key id="arch">SPARC</key>
<key id="kernel-name">kernel-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="kernel-version">2.6.23-r8</key>
<key id="online-book">handbook-sparc.xml</key>
<key id="release-dir">releases/sparc/2008.0/sparc64/</key>
<key id="stage3">stage3-sparc64-2008.0.tar.bz2</key>
<key id="profile">default/linux/sparc/sparc64/2008.0</key>
<key id="CFLAGS">-O2 -mcpu=ultrasparc -pipe</key>
</values>
<author title="Autor">
<mail link="swift@gentoo.org">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="uberlord@gentoo.org">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
<mail link="drobbins@gentoo.org">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="chouser@gentoo.org">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="jerry@gentoo.org">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
<mail link="seemant@gentoo.org">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
<mail link="taviso@gentoo.org">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
<mail link="jhuebel@gentoo.org">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
<mail link="gmsoft@gentoo.org">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
<mail link="pvdabeel@gentoo.org">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
<mail link="blademan@gentoo.org">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhen@gentoo.org">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="stocke2@gentoo.org">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="rajiv@gentoo.org">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="seo@gentoo.org">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhware@gentoo.org">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jhhudso@gentoo.org">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peitolm@gentoo.org">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peesh@gentoo.org">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="carl@gentoo.org">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="avenj@gentoo.org">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="klasikahl@gentoo.org">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jmorgan@gentoo.org">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="bennyc@gentoo.org">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="erwin@gentoo.org">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="kumba@gentoo.org">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="dertobi123@gentoo.org">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="neysx@gentoo.org">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="nightmorph@gentoo.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="gerrynjr@gentoo.org">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="dberkholz@gentoo.org">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="antifa@gentoo.org">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
<mail link="pylon@gentoo.org">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="sekretarz@gentoo.org">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="rane@gentoo.org">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<abstract>
To jest Podręcznik Gentoo, próba scentralizowania informacji o Gentoo/Linux.
W podręczniku tym zawarto informację na temat procedury instalacji bazującej na
połączeniu internetowym na systemach SPARC. Zawiera on także części odnoszące
się do pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>
<version>9.0</version>
<date>2007-10-24</date>
<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>
<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-sparc-medium.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
<include href="hb-install-sparc-disk.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
<include href="hb-install-sparc-kernel.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Do uruchomienia systemu Linux na architekturze SPARC używa się bootloadera
SILO. W tym rozdziale przeprowadzimy Cię przez proces jego konfiguracji.
</abstract>
<include href="hb-install-sparc-bootloader.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<include href="hb-working-portage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<include href="hb-working-use.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<include href="hb-working-features.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<include href="hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<include href="hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>
<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<include href="hb-portage-files.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<include href="hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<include href="hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<include href="hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<include href="hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<include href="hb-net-start.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<include href="hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<include href="hb-net-modules.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<include href="hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<include href="hb-net-functions.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<include href="hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>
</book>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-x86.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-x86.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-x86.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: handbook-x86.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/handbook-x86.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<book link="/doc/pl/handbook/handbook-x86.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo Linux</title>
<values>
<key id="arch">x86</key>
<key id="arch-sub">i386</key>
<key id="/boot">/dev/hda1</key>
<key id="kernel-version">2.6.23-r8</key>
<key id="kernel-name">kernel-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="genkernel-name">kernel-genkernel-x86-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="genkernel-initrd">initramfs-genkernel-x86-2.6.23-gentoo-r8</key>
<key id="min-cd-name">install-x86-minimal-2008.0.iso</key>
<key id="min-cd-size">57</key>
<key id="live-cd-name">livecd-i686-installer-2008.0.iso</key>
<key id="live-cd-size">697</key>
<key id="release-dir">releases/x86/2008.0/</key>
<key id="stage3">stage3-i686-2008.0.tar.bz2</key>
<key id="profile">default/linux/x86/2008.0</key>
<key id="online-book">handbook-x86.xml</key>
<key id="CFLAGS">-O2 -march=i686 -pipe</key>
</values>
<author title="Autor">
<mail link="swift@gentoo.org">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="g2boojum@gentoo.org">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="uberlord@gentoo.org">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
<mail link="drobbins@gentoo.org">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="chouser@gentoo.org">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
<mail link="jerry@gentoo.org">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
<mail link="seemant@gentoo.org">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
<mail link="taviso@gentoo.org">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
<mail link="jhuebel@gentoo.org">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
<mail link="gmsoft@gentoo.org">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
<mail link="pvdabeel@gentoo.org">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
<mail link="blademan@gentoo.org">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhen@gentoo.org">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="stocke2@gentoo.org">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="rajiv@gentoo.org">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="seo@gentoo.org">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="zhware@gentoo.org">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jhhudso@gentoo.org">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peitolm@gentoo.org">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="peesh@gentoo.org">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="carl@gentoo.org">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="avenj@gentoo.org">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="klasikahl@gentoo.org">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="jmorgan@gentoo.org">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="bennyc@gentoo.org">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="erwin@gentoo.org">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="kumba@gentoo.org">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="dertobi123@gentoo.org">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
<mail link="neysx@gentoo.org">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="gerrynjr@gentoo.org">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="dberkholz@gentoo.org">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
<mail link="antifa@gentoo.org">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
<mail link="pylon@gentoo.org">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Editor">
<mail link="nightmorph@gentoo.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="sekretarz@gentoo.org">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="rane@gentoo.org">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<abstract>
To jest Podręcznik Gentoo, próba scentralizowania informacji o Gentoo/Linux.
W podręczniku tym zawarto informację na temat procedury instalacji bazującej na
połączeniu internetowym na systemach x86. Zawiera on także części odnoszące
się do pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>
<version>9.0</version>
<date>2007-11-03</date>
<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>
<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<include href="hb-install-x86+amd64-medium.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<include href="hb-install-x86+amd64-disk.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<include href="hb-install-x86+amd64-kernel.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Na platformie x86 dostępnych jest kilka programów ładujących (boot loader).
W tym rozdziale przeprowadzamy użytkownika przez proces instalacji i
konfiguracji niektórych z nich.
</abstract>
<include href="hb-install-x86+amd64-bootloader.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<include href="hb-working-portage.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<include href="hb-working-use.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<include href="hb-working-features.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<include href="hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<include href="hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>
<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<include href="hb-portage-files.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<include href="hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<include href="hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<include href="hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<include href="hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>
<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>
<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<include href="hb-net-start.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<include href="hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<include href="hb-net-modules.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<include href="hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<include href="hb-net-functions.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<include href="hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>
</book>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-about.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-about.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-about.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-about.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-about.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<abstract>
Wprowadzenie do opisanego w dalszych rozdziałach procesu instalacji
Gentoo.
</abstract>
<version>9.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Wprowadzenie</title>
<subsection>
<title>Witaj!</title>
<body>
<p>
Po pierwsze <e>witamy</e> w Gentoo. Wkraczasz w świat szerokich możliwości i
dużej wydajności. Możliwość wyboru to podstawowa zaleta naszej dystrybucji.
Podczas instalacji można zdecydować jak dużą część systemu pragnie się zbudować
samodzielnie, który program logujący ma pracować w systemie itd.
</p>
<p>
Gentoo to szybka i nowoczesna dystrybucja. Do jej głównych zalet należą
przejrzystość i elastyczność. Tworzymy je jako wolne oprogramowanie i staramy
się nie ukrywać niczego przed użytkownikiem. Portage, czyli nasz system
zarządzania pakietami napisaliśmy w Pythonie, dzięki czemu można z łatwością
przeglądać i modyfikować jego kod tak, aby dostosować go do swoich potrzeb.
Gentoo jest oparte głównie na pakietach źródłowych, ale posiada również
wsparcie dla pakietów prekompilowanych. Cała konfiguracja odbywa się za pomocą
zwyczajnych plików tekstowych. Podsumowując: Gentoo to pełna otwartość.
</p>
<p>
Niezwykle istotne jest zrozumienie, czemu możliwość <e>wyboru</e> jest aż tak
ważna. Nie próbujemy zmuszać użytkowników do robienia czegoś, czego nie chcą.
Jeśli uważasz, że w jakimś przypadku jest inaczej, <uri
link="http://bugs.gentoo.org">powiadom nas</uri> o tym.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Jak przebiega instalacja?</title>
<body>
<p>
Proces instalacji Gentoo można podzielić na 10 etapów,
opisanych odpowiednio w rozdziałach 2 - 11. Każdy z nich
kończy się w określonym momencie:
</p>
<ul>
<li>
Po ukończeniu etapu pierwszego użytkownik znajduje się wewnątrz w pełni
skonfigurowanego i przygotowanego do pracy środowiska instalacyjnego.
</li>
<li>
Po ukończeniu etapu drugiego możemy korzystać z właśnie skonfigurowanego łącza
internetowego.
</li>
<li>
Po ukończeniu etapu trzeciego dyski i partycje w komputerze są gotowe do
zainstalowania Gentoo.
</li>
<li>
Po ukończeniu etapu czwartego środowisko instalacyjne jest w pełni
przygotowane i można zalogować się do systemu.
</li>
<li>
Po ukończeniu etapu piątego są zainstalowane wszystkie podstawowe pakiety.
</li>
<li>
Po ukończeniu etapu szóstego jądro Linuksa jest przygotowane do pracy.
</li>
<li>
Po ukończeniu etapu siódmego mamy naniesione odpowiednie poprawki na
większość plików konfiguracyjnych.
</li>
<li>
Po ukończeniu etapu ósmego mamy zainstalowane niezbędne narzędzia systemowe.
</li>
<li>
Po ukończeniu etapu dziewiątego mamy zainstalowany i skonfigurowany
bootloader. Możemy też zalogować się do świeżo zainstalowanego systemu.
</li>
<li>
Po ukończeniu etapu dziesiątego proces instalacji został zakończony i można
przystąpić do odkrywania ogromnych możliwości Gentoo.
</li>
</ul>
<p>
Za każdym razem gdy użytkownik będzie zmuszony do wybrania jednej z kilku opcji
postaramy się jak najlepiej przedstawić wady i zalety każdego z rozwiązań.
Następnie będziemy kontynuować omawianie procesu instalacji opisując kolejno
wybór domyślny, a następnie wszystkie alternatywne możliwości. Domyślne opcje
nie są tymi zalecanymi, po prostu przy pisaniu dokumentacji zakładamy, że
wybierze je większość użytkowników.
</p>
<p>
Część dokumentacji jest opcjonalna. Zwykle konieczność korzystania z niej
wynika z wcześniejszych wyborów użytkownika i jeśli nie dotyczy naszego
przypadku spokojnie możemy ją pominąć.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Co mamy do wyboru?</title>
<body>
<p>
Gentoo można zainstalować na wiele różnych sposobów. Najczęściej wybierana
metoda to ta przy użyciu jednej z naszych płyt instalacyjnych. Istnieje również
możliwość przeprowadzenia tego procesu poprzez już zainstalowaną dystrybucję,
inną uruchamialną płytę (np. Knoppix), środowisko uruchamiane z sieci
(netmount) czy dyskietkę ratunkową.
</p>
<p>
W Podręczniku omawiamy instalację przy użyciu płyt Gentoo LiveCD oraz,
w pewnych przypadkach, rozruchu z sieci (netboot). Generalnie zakładamy, że
użytkownik zamierza zainstalować najnowsze dostępne wersje pakietów. Instalację
bez dostępu do Internetu omawiamy w <uri
link="/doc/pl/handbook/2008.0/index.xml">Podręcznikach Gentoo 2008.0</uri>.
</p>
<p>
W przypadku instalacji przy pomocy GRP (Gentoo Reference Platform - kolekcja
prekompilowanych pakietów służących do błyskawicznego instalowania Gentoo)
<e>trzeba</e> skorzystać z instrukcji w <uri
link="/doc/pl/handbook/2008.0/index.xml">Podręcznikach Gentoo 2008.0</uri>.
</p>
<p>
<uri link="/doc/pl/altinstall.xml">Przewodnik po alternatywnych metodach
instalacji</uri> to dobre źródło informacji na temat mniej konwencjonalnych
sposobów instalowania Gentoo. Ponadto warto zapoznać się z dokumentem
zawierającym <uri link="/doc/pl/gentoo-x86-tipsntricks.xml">przydatne rady
dotyczące instalacji Gentoo</uri>. Zaawansowani użytkownicy, którzy uważają, że
w Podręczniku proces instalacji jest omówiony zbyt rozwlekle powinni skorzystać
z dokumentu opisującego wszystkie czynności w mocno skrótowej formie, który
znajduje się w naszych <uri link="/doc/pl/index.xml">zasobach
dokumentacji</uri>.
</p>
<p>
Możliwości wyboru nie kończą się na medium instalacyjnym. Możliwe jest
skompilowanie całego systemu od podstaw lub wykorzystanie do jego budowy
prekompilowanych pakietów, co zaoszczędzi mnóstwo czasu. Oczywiście są także
rozwiązania mieszane, dzięki którym nie trzeba kompilować wszystkiego i
można zacząć od częściowo przygotowanego systemu.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Problemy?</title>
<body>
<p>
Jeśli w czasie instalacji pojawi się jakiś problem (lub wystąpią błędy w
dokumentacji) zachęcamy do odwiedzenia naszej <uri
link="http://bugs.gentoo.org">bugzilli</uri> i sprawdzenia czy został on już
zgłoszony. Jeśli jeszcze o nim nie wiemy prosimy o wypełnienie i wysłanie
odpowiedniego formularza. Nie należy się bać deweloperów, do których zostanie
przypisany raport, zwykle nie gryzą.
</p>
<p>
Pomimo że spora część Podręcznika jest wspólna dla wszystkich architektur
istnieją w nim również odnośniki do poszczególnych z nich. Staramy się
ograniczać to zjawisko do minimum, aby uniknąć dezorientowania czytelników.
</p>
<p>
Jeśli nie wiadomo czy kłopot leży po stronie systemu (pewne rzeczy mogą nie być
dostatecznie przetestowane) czy po stronie użytkownika (czasami problem może
wyniknąć z nieuważnego czytania opisu) warto odwiedzić kanał #gentoo na sieci
irc.freenode.net. Zapraszamy tam wszystkich użytkowników.
</p>
<p>
Odpowiedzi na wiele pytań związanych z Gentoo znajdują się w naszym <uri
link="/doc/pl/faq.xml">FAQ</uri>. Warto również przejrzeć <uri
link="http://forums.gentoo.org/viewforum.php?f=40">FAQ</uri> na naszym <uri
link="http://forums.gentoo.org">forum</uri>. Jeśli odpowiedzi na pytanie nie ma
w żadnym z nich zawsze można zapytać maniaków przesiadujących na kanale #gentoo
(w sieci freenode), zwykle są dobrze poinformowani.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-bootloader.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-alpha-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>9.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Podejmowanie decyzji</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po konfiguracji jądra i odpowiedniej modyfikacji niezbędnych systemowych plików
konfiguracyjnych nadeszła pora na zainstalowanie programu, który uruchomi jądro
w momencie startu systemu. Taki program nazywa się <e>bootloader</e>.
Ale nim zaczniemy, rozważmy wszystkie opcje...
</p>
<p>
Istnieją dwa bootloadery, które działają na architekturze Alpha: <uri
link="#aboot">aBoot</uri> i <uri link="#milo">MILO</uri>. Należy wybrać jeden z
nich.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="aboot">
<title>Domyślnie: Użycie programu aBoot</title>
<body>
<note>
<c>aboot</c> posiada jedynie wsparcie dla partycji typu <b>ext2</b> lub
<b>ext3</b>.
</note>
<p>
Zacznijmy od zainstalowania tego programu w systemie, oczywiście przy pomocy
polecenia <c>emerge</c>:
</p>
<pre caption="Instalowanie programu aboot">
# <i>emerge aboot</i>
</pre>
<p>
Następny krok umożliwi start systemu z dysku. <c>aboot</c> zostanie uruchomiony
bezpośrednio po włączeniu komputera. Jest to możliwe dzięki zapisaniu
bootloadera <c>aboot</c> na samym początku dysku.
</p>
<pre caption = "Włączenie startu z dysku">
# <i>swriteboot -f3 /dev/sda /boot/bootlx</i>
# <i>abootconf /dev/sda 2</i>
</pre>
<note>
Jeśli używamy innego schematu partycjonowania niż przedstawiony w tym
Podręczniku, należy odpowiednio zmodyfikować wszystkie polecenia. Polecamy
przeczytać odpowiednie strony podręcznika systemowego (<c>man 8 swriteboot</c>
oraz <c>man 8 abootconf</c>). Ponadto jeśli partycja główna posiada system
plików JFS należy ją najpierw zamontować jako <c>ro</c> poprzez podanie
odpowiedniej opcji dla jądra.
</note>
<p>
Dodatkowo możemy uprościć start Gentoo poprzez ustawienie pliku konfiguracyjnego
programu aBoot i zmiennej SRM boot_osflags. Należy upewnić się, że bootdef_dev
jest także ustawiony poprawnie (łatwiej to zrobić w konsoli SRM niż spod
Linuksa).
</p>
<pre caption = "Automatyczny start Gentoo">
# <i>echo '0:2/boot/vmlinux.gz root=/dev/sda2' > /etc/aboot.conf</i>
# <i>cd /proc/srm_environment/named_variables</i>
# <i>echo -n 0 > boot_osflags</i>
# <i>echo -n '' > boot_file</i>
# <i>echo -n 'BOOT' > auto_action</i>
# <i>echo -n 'dkc100' > bootdef_dev</i>
<comment>(Zamieniamy dkc100 na nazwę naszego urządzenia)</comment>
</pre>
<p>
Jeżeli w przyszłości zaistnieje potrzeba wejścia na konsole SRM (aby odzyskać
instalację Gentoo, trzeba pobawić się zmiennymi ;)) naciskamy CTRL+C, aby
przerwać automatyczny proces ładowania systemu.
</p>
<p>
Jeśli instalujemy poprzez port szeregowy nie możemy zapomnieć umieścić
flagi startu z konsoli szeregowej w <path>aboot.conf</path>.
Plik <path>/etc/aboot.conf.example</path> zawiera dodatkowe informacje.
</p>
<p>
Aboot jest już skonfigurowany i gotowy do użycia. Możemy przejść do rozdziału
<uri
link="?part=1&chap=10">Instalacja niezbędnych narzędzi systemowych</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="milo">
<title>Alternatywnie: Użycie MILO</title>
<body>
<p>
Zanim przejdziemy dalej, musimy zdecydować się, w jaki sposób chcemy uruchamiać
MILO. W tej części zakładamy, że chcemy utworzyć dyskietkę startową z MILO.
Jeśli chcesz bootować z partycji MS-DOS dysku twardego, musisz odpowiednio
zmodyfikować wszystkie polecenia.
</p>
<p>
Zainstalujmy MILO przy pomocy polecenia <c>emerge</c>.
</p>
<pre caption="Instalowanie MILO">
# <i>emerge milo</i>
</pre>
<p>
Po zainstalowaniu MILO obrazy MILO powinny znajdować się w
<path>/opt/milo</path>. Polecenia poniżej utworzą dyskietkę startową zawierającą
MILO. Pamiętać należy, by użyć obrazu właściwego dla danej architektury (Alpha).
</p>
<pre caption = "Instalowanie MILO na dyskietce">
<comment>(Wkładamy pustą dyskietkę)</comment>
# <i>fdformat /dev/fd0</i>
# <i>mformat a:</i>
# <i>mcopy /opt/milo/milo-2.2-18-gentoo-ruffian a:\milo</i>
# <i>mcopy /opt/milo/linload.exe a:\lilnload.exe</i>
<comment>(Dotyczy systemu typu Ruffian:</comment>
# <i>mcopy /opt/milo/ldmilo.exe a:\ldmilo.exe</i>
<comment>)</comment>
# <i>echo -ne '\125\252' | dd of=/dev/fd0 bs=1 seek=510 count=2</i>
</pre>
<p>
Dyskietka startowa MILO jest już przygotowana do uruchomienia Gentoo Linux. Być
może trzeba będzie ustawić zmienne środowiskowe w ARCS Firmware by MILO się
uruchamiało; wyjaśnienie znajdziemy pod adresem
<uri link="http://tldp.org/HOWTO/MILO-HOWTO/">MILO-HOWTO</uri> wraz z kilkoma
przykładami popularniejszych systemów i niektórymi komendami do zastosowania w
trybie interaktywnym.
</p>
<p>
Pominięcie <uri link="http://tldp.org/HOWTO/MILO-HOWTO/">MILO-HOWTO</uri>
byłoby <e>złym</e> pomysłem.
</p>
<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie
systemu</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchomienie systemu</title>
<subsection>
<body>
<p>
Wychodzimy ze środowiska chroot i odmontowujemy wszystkie zamontowane partycje.
Następnie wpisujemy magiczne polecenie: <c>reboot</c>.
</p>
<pre caption="Wyjście z chroota, odmontowanie wszystkich zamontowanych partycji i ponowne uruchomienie">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>cd</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>
<p>
Nie zapominamy o wyjęciu LiveCD z napędu, by zabootować nowe Gentoo.
</p>
<p>
Po ponownym uruchomieniu komputera w celu dokończenia instalacji Gentoo
przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&chap=11">Finalizowanie
instalacji Gentoo</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-disk.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-alpha-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-disk.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>8.2</version>
<date>2008-01-04</date>
<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>
<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie
przeprowadzimy Cię przez proces podziału twardego dysku, tak abyś mógł jak
najlepiej wykorzystać dostępne miejsce.
</p>
<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli posiadasz napęd SCSI lub SATA pierwszym takim
dyskiem jest <path>/dev/sda</path>.
</p>
<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy
użytkownika mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy
są typu IDE, SCSI lub jeszcze inne. Przechowywane dane adresuje się
jako ciąg 512-bajtowych bloków.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Plastry</title>
<body>
<p>
Teoretycznie możliwe jest przeznaczenie na system całego dysku,
zazwyczaj nie jest to jednak rozwiązanie zbyt praktyczne. Zamiast tego
dzieli się napęd na mniejsze i łatwiejsze w zarządzaniu tzw. urządzenia
blokowe. Na systemach Alpha są one nazywane <e>plastrami</e> (ang. slices).
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Domyślny schemat Podziału</title>
<body>
<p>
Jako przykładu użyjemy następującego schematu plastrów:
</p>
<table>
<tr>
<th>Plaster</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda1</path></ti>
<ti>Plaster wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda2</path></ti>
<ti>Plaster Root</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda3</path></ti>
<ti>Caly dysk (wymagane)</ti>
</tr>
</table>
<p>
Jeśli interesują Cię nasze rady dotyczące rozmiarów oraz ilości partycji,
czytaj dalej. W przeciwnym wypadku przejdź od razu do paragrafu <uri
link="#fdisk_SRM">podział dysku za pomocą fdisk (dla SRM)</uri> lub <uri
link="#fdisk_ARC">podział dysku za pomocą fdisk (dla ARC/AlphaBIOS)</uri>
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Jak dużo jak wielkich?</title>
<body>
<p>
Ilość partycji ściśle zależy od danego środowiska. Na przykład, jeśli
administrujesz systemem mającym wielu użytkowników, prawdopodobnie uznasz za
stosowne oddzielenie <path>/home</path> aby poprawić bezpieczeństwo i uprościć
tworzenie kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem Gentoo jest serwer
poczty, na osobnej partycji powinieneś umieścić <path>/var</path>, gdzie
przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików może znacznie zwiększyć
wydajność. Oddzielenie <path>/opt</path> jest dobrym rozwiązaniem na serwerach
gier, gdyż większość używanego oprogramowania zostanie tam zainstalowana. Powód
jest podobny jak przy <path>/home</path>: bezpieczeństwo i kopie zapasowe. Na
pewno warto zapewnić dużo wolnego miejsca na <path>/usr</path>, ponieważ będą
tam się znajdowały nie tylko dane wszystkich zainstalowanych pakietów, ale
również ważące 500 MB drzewo Portage i kody źródłowe programów.
</p>
<p>
Jak widzisz, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Wydzielenie partycji
lub woluminów ma wiele zalet:
</p>
<ul>
<li>
Masz możliwość dostosowania jak najwydajniejszego w danym zastosowaniu
systemu plików dla poszczególnych partycji.
</li>
<li>
W przypadku zapełnienia partycji przez nieprawidłowo działające
narzędzie, nie ma to wpływu na całość systemu.
</li>
<li>
Jeśli to konieczne, można skrócić czas kontroli systemów plików, gdyż
można jednocześnie dokonywać jej na kilku partycjach (ma to znaczenie
zwłaszcza na sprzęcie z wieloma dyskami).
</li>
<li>
Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do
odczytu), nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są
bity wykonywalności) itd. można znacznie poprawić bezpieczeństwo.
</li>
</ul>
<p>
Niestety zbyt rozbudowany podział niesie ze sobą spore problemy:
źle zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych i ciasnotą na zbyt małych
partycjach.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="fdisk_SRM">
<title>Partycjonowanie dysku za pomocą fdisk (tylko SRM)</title>
<subsection>
<body>
<p>
W kolejnych podsekcjach pokażemy jak utworzyć partycje takie
jak w zaprezentowanym wcześniej schemacie:
</p>
<table>
<tr>
<th>Plaster</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda1</path></ti>
<ti>Plaster wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda2</path></ti>
<ti>Plaster Root</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda3</path></ti>
<ti>Caly dysk (wymagane)</ti>
</tr>
</table>
<p>
Oczywiście możesz i czasem nawet powinieneś dostosować ten schemat odpowiednio
do swoich potrzeb.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Sprawdzanie dostępnych dysków</title>
<body>
<p>
Aby dowiedzieć się jakie dyski masz do dyspozycji skorzystaj z następujących
poleceń:
</p>
<pre caption="Sprawdzanie dostępnych dysków">
# <i>dmesg | grep 'drive$'</i> <comment>(dla dysków IDE)</comment>
# <i>dmesg | grep 'scsi'</i> <comment>(dla dysków SCSI)</comment>
</pre>
<p>
Na podstawie rezultatu powinieneś wywnioskować, które dyski zostały
wykryte i jakie urządzenia w <path>/dev</path> je reprezentują. W kolejnych
podsekcjach zakładamy, iż korzystasz z pierwszego dysku SCSI
(<path>/dev/sda</path>).
</p>
<p>
Odpal <c>fdisk</c>:
</p>
<pre caption="Odpalanie fdisk">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Usuwanie plastrów</title>
<body>
<p>
Jeżeli Twój dysk twardy jest pusty będziesz musiał najpierw stworzyć
etykietę dysku BSD.
</p>
<pre caption="Tworzenie etykiety BSD dysku">
Command (m for help): <i>b</i>
/dev/sda contains no disklabel.
Do you want to create a disklabel? (y/n) <i>y</i>
<comment>Teraz zobaczysz kilka informacji różnych dla każdego dysku</comment>
3 partitions:
# start end size fstype [fsize bsize cpg]
c: 1 5290* 5289* unused 0 0
</pre>
<p>
Zaczniemy od pozbycia się wszystkich plastrów, <e>z wyjątkiem</e>
plastra 'c' (wymagany, gdy używasz etykiety dysku BSD).
Pokażemy jak to zrobić na przykładzie 'a'. Powtórz ten proces aby
usunąć również pozostałe (oczywiście oprócz 'c').
</p>
<p>
Użyj <c>p</c> aby ujrzeć wszystkie plastry. Do usuwania służy <c>d</c>.
</p>
<pre caption="Usuwanie plastra">
BSD disklabel command (m for help): <i>p</i>
8 partitions:
# start end size fstype [fsize bsize cpg]
a: 1 235* 234* 4.2BSD 1024 8192 16
b: 235* 469* 234* swap
c: 1 5290* 5289* unused 0 0
d: 469* 2076* 1607* unused 0 0
e: 2076* 3683* 1607* unused 0 0
f: 3683* 5290* 1607* unused 0 0
g: 469* 1749* 1280 4.2BSD 1024 8192 16
h: 1749* 5290* 3541* unused 0 0
BSD disklabel command (m for help): <i>d</i>
Partition (a-h): <i>a</i>
</pre>
<p>
Po powtórzeniu powyższego procesu dla wszystkich plastrów listing powinien
przedstawiać się następująco:
</p>
<pre caption="Pusty listing schematu partycji">
BSD disklabel command (m for help): <i>p</i>
3 partitions:
# start end size fstype [fsize bsize cpg]
c: 1 5290* 5289* unused 0 0
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie plastra wymiany</title>
<body>
<p>
W komputerach Alpha nie ma konieczności tworzenia partycji boot.
Za to pierwszy cylinder dysku zostanie zajęty obrazem <c>aboot</c>.
</p>
<p>
Utworzymy teraz plaster wymiany zaczynający się od trzeciego cylindra o
rozmiarze 1GB. W tym celu skorzystamy z polecenia <c>n</c>. Następnie
zmienimy jego typ na <c>1</c>, czyli <e>swap</e>.
</p>
<pre caption="Tworzenie plastra wymiany">
BSD disklabel command (m for help): <i>n</i>
Partition (a-p): <i>a</i>
First cylinder (1-5290, default 1): <i>3</i>
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (3-5290, default 5290): <i>+1024M</i>
BSD disklabel command (m for help): <i>t</i>
Partition (a-c): <i>a</i>
Hex code (type L to list codes): <i>1</i>
</pre>
<p>
Teraz listing podziału powinien wyglądać podobnie:
</p>
<pre caption="Listing podziału po utworzeniu plastra wymiany">
BSD disklabel command (m for help): <i>p</i>
3 partitions:
# start end size fstype [fsize bsize cpg]
a: 3 1003 1001 swap
c: 1 5290* 5289* unused 0 0
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie plastra root</title>
<body>
<p>
Nadszedł czas na utworzenie plastra root. Powinien zaczynać się
od pierwszego cylindra <e>po</e> plastrze swap. Aby zobaczyć gdzie kończy
się ów plaster skorzystaj z polecenia <c>p</c>. W naszym przykładzie
jest to 1003, a więc początkiem plastra root będzie cylinder 1004.
</p>
<p>
Obecnie w programie <c>fdisk</c> znajduje się błąd powodujący iż
liczba dostępnych cylindrów jest o jeden większa od faktycznej.
Innymi słowy, zapytany o ostatni cylinder podaj numer zmniejszony o jeden (w
naszym przykładzie 5290).
</p>
<p>
Po założeniu partycji, zmień jej typ na <c>8</c>, czyli <e>ext2</e>.
</p>
<pre caption="Zakładanie plastra root">
D disklabel command (m for help): <i>n</i>
Partition (a-p): <i>b</i>
First cylinder (1-5290, default 1): <i>1004</i>
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (1004-5290, default 5290): <i>5289</i>
BSD disklabel command (m for help): <i>t</i>
Partition (a-c): <i>b</i>
Hex code (type L to list codes): <i>8</i>
</pre>
<p>
Teraz schemat podziału powinien wyglądać następująco:
</p>
<pre caption="Wyświetlanie listingu podziału">
BSD disklabel command (m for help): <i>p</i>
3 partitions:
# start end size fstype [fsize bsize cpg]
a: 3 1003 1001 swap
b: 1004 5289 4286 ext2
c: 1 5290* 5289* unused 0 0
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zapisywanie podziału i zamykanie fdisk</title>
<body>
<p>
Aby zapisać zmiany i opuścić <c>fdisk</c> wpisz <c>w</c>.
</p>
<pre caption="Zachowywanie zmian i zamykanie fdisk">
Command (m for help): <i>w</i>
</pre>
<p>
Twoje plastry są już gotowe, więc możesz przejść do paragrafu <uri
link="#filesystems">Tworzenie systemów plików</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="fdisk_ARC">
<title>Partycjonowanie dysku za pomocą fdisk (tylko ARC/AlphaBIOS)</title>
<subsection>
<body>
<p>
W kolejnych podsekcjach pokażemy jak utworzyć partycje takie
jak w zaprezentowanym wcześniej schemacie:
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda1</path></ti>
<ti>Partycja Boot</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda2</path></ti>
<ti>Partycja Swap</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda3</path></ti>
<ti>Partycja Root</ti>
</tr>
</table>
<p>
Zmodyfikuj go stosownie do swoich potrzeb.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Sprawdzanie dostępnych dysków</title>
<body>
<p>
Aby dowiedzieć się jakie dyski masz do dyspozycji skorzystaj z następujących
poleceń:
</p>
<pre caption="Sprawdzanie dostępnych dysków">
# <i>dmesg | grep 'drive$'</i> <comment>(dla dysków IDE)</comment>
# <i>dmesg | grep 'scsi'</i> <comment>(dla dysków SCSI)</comment>
</pre>
<p>
Na podstawie rezultatu powinieneś wywnioskować, które dyski zostały
wykryte i jakie urządzenia w <path>/dev</path> je reprezentują. W kolejnych
podsekcjach zakładamy, iż korzystasz z pierwszego dysku SCSI
(<path>/dev/sda</path>).
</p>
<p>
Odpal <c>fdisk</c>:
</p>
<pre caption="Odpalenie fdisk">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Usuwanie partycji</title>
<body>
<p>
Jeżeli twój dysk twardy jest pusty będziesz musiał najpierw stworzyć
etykietę dyski DOS.
</p>
<pre caption="Tworzenie etykiety dysku DOS">
Command (m for help): <i>o</i>
Building a new DOS disklabel.
</pre>
<p>
Zaczniemy od pozbycia się wszystkich partycji. Pokażemy jak usunąć
partycję (na przykładzie '1'). Powtórz ten proces aby usunąć również
pozostałe.
</p>
<p>
Użyj <c>p</c> aby ujrzeć wszystkie partycje. Do usuwania partycji
służy <c>d</c>.
</p>
<pre caption="Usuwanie partycji">
command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda: 9150 MB, 9150996480 bytes
64 heads, 32 sectors/track, 8727 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 = 1048576 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 478 489456 83 Linux
/dev/sda2 479 8727 8446976 5 Extended
/dev/sda5 479 1433 977904 83 Linux Swap
/dev/sda6 1434 8727 7469040 83 Linux
command (m for help): <i>d</i>
Partition number (1-6): <i>1</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji boot</title>
<body>
<p>
Na systemach Alpha, które używają MILO do procesu startu systemu musimy
utworzyć małą partycję boot.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji boot">
Command (m for help): <i>n</i>
Command action
e extended
p primary partition (1-4)
<i>p</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
First cylinder (1-8727, default 1): <i>1</i>
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (1-8727, default 8727): <i>+16M</i>
Command (m for help): <i>t</i>
Selected partition 1
Hex code (type L to list codes): <i>6</i>
Changed system type of partition 1 to 6 (FAT16)
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Utworzymy teraz partycję wymiany zaczynającą się na trzecim cylindrze
o rozmiarze 1GB. W tym celu skorzystamy z polecenia <c>n</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
Command (m for help): <i>n</i>
Command action
e extended
p primary partition (1-4)
<i>p</i>
Partition number (1-4): <i>2</i>
First cylinder (17-8727, default 17): <i>17</i>
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (17-8727, default 8727): <i>+1000M</i>
Command (m for help): <i>t</i>
Partition number (1-4): <i>2</i>
Hex code (type L to list codes): <i>82</i>
Changed system type of partition 2 to 82 (Linux swap)
</pre>
<p>
Teraz schemat podziału powinien wyglądać następująco:
</p>
<pre caption="Listing podziału po utworzeniu partycji wymiany">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda: 9150 MB, 9150996480 bytes
64 heads, 32 sectors/track, 8727 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 = 1048576 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 16 16368 6 FAT16
/dev/sda2 17 971 977920 82 Linux swap
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji root</title>
<body>
<p>
Nadeszedł czas na utworzenie partycji root. Ponownie, wykorzystaj
polecenie <c>n</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji root">
Command (m for help): <i>n</i>
Command action
e extended
p primary partition (1-4)
<i>p</i>
Partition number (1-4): <i>3</i>
First cylinder (972-8727, default 972): <i>972</i>
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (972-8727, default 8727): <i>8727</i>
</pre>
<p>
Teraz schemat podziału powinien wyglądać następująco:
</p>
<pre caption="Listing podziału po utworzeniu partycji wymiany">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda: 9150 MB, 9150996480 bytes
64 heads, 32 sectors/track, 8727 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 = 1048576 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 16 16368 6 FAT16
/dev/sda2 17 971 977920 82 Linux swap
/dev/sda3 972 8727 7942144 83 Linux
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zapisywanie podziału i zamykanie fdisk</title>
<body>
<p>
Aby zapisać zmiany i opuścić <c>fdisk</c> wpisz <c>w</c>.
</p>
<pre caption="Zachowanie zmian i zamykanie fdisk">
Command (m for help): <i>w</i>
</pre>
<p>
Twoje plastry są już gotowe, więc możesz przejść do paragrafu <uri
link="#filesystems">Tworzenie systemów plików</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>
<p>
Większość z dostępnych systemów plików działa stabilnie na
architekturze Alpha.
</p>
<note>
<c>aboot</c> posiada jedynie wsparcie dla partycji typu <b>ext2</b> lub
<b>ext3</b>.
</note>
<p>
<b>ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego główną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym kontrolom
podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności danych.
</p>
<p>
<b>ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, które zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. W skrócie, ext3 to bardzo dobry i niezawodny system plików.
</p>
<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą
wydajność. Przy wielu małych plikach (poniżej 4k) może być szybszy od ext3
nawet piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie,
Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje,
operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na
katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>
<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany
w Gentoo Linux przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i
zoptymalizowany do skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z
nowoczesnymi dyskami SCSI i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem
zasilania. Ponieważ XFS przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle
zaprojektowane programy (te nie zachowujące odpowiednich środków ostrożności
podczas zapisywania plików na dysk, których niestety jest sporo) mogą
doprowadzić w razie padu systemu do utraty danych.
</p>
<p>
<b>JFS</b> to bardzo wydajny system plików z księgowaniem IBM. Dopiero niedawno
został uznany za stabilny i nie ma na swoim koncie dostatecznych osiągnięć aby
można było mówić źle lub dobrze o jego stabilności.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Tworzenie systemów plików na partycjach</title>
<body>
<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików powinieneś skorzystać
odpowiednich dla każdego z nich narzędzi:
</p>
<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Komenda do zakładania</th>
</tr>
<tr>
<ti>ext2</ti>
<ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext3</ti>
<ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>reiserfs</ti>
<ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>xfs</ti>
<ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>jfs</ti>
<ti><c>mkfs.jfs</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Na przykład, aby założyć ext3 na partycji root (w naszym przypadku
<path>/dev/sda2</path>) powinniśmy wykonać następujące polecenia:
</p>
<pre caption="Tworzenie systemu plików na partycji">
# <i>mke2fs -j /dev/sda2</i>
</pre>
<p>
Stwórz teraz systemy plików na swoich partycjach.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywacja partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Aby utworzyć partycję wymiany skorzystaj z programu <c>mkswap</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/sda1</i>
</pre>
<p>
Aby ją aktywować skorzystaj z polecenia <c>swapon</c>:
</p>
<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/sda1</i>
</pre>
<p>
Partycję wymiany tworzymy i aktywujemy za pomocą komend podanych wyżej.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>
<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu na nich systemów plików, nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Nie zapomnij utworzyć
odpowiednich katalogów dla każdej z montowanych partycji. Pokażemy to na
przykładzie partycji root:
</p>
<pre caption="Montowanie partycji">
# <i>mount /dev/sda2 /mnt/gentoo</i>
</pre>
<note>
Jeżeli chcesz przenieść <path>/tmp</path> na oddzielną partycję,
nie zapomnij po zamontowaniu odpowiednio poprawić praw dostępu: <c>chmod
1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również <path>/var/tmp</path>.
</note>
<p>
Musimy też zamontować system plików proc (wirtualny interfejs jądra)
w <path>/proc</path>. Najpierw jednak nagrajmy na dysk kilka niezbędnych
plików.
</p>
<p>
Następny rozdział to <uri link="?part=1&chap=5">Wypakowywanie plików
instalacyjnych</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-kernel.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-alpha-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-kernel.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<version>8.4</version>
<date>2008-01-12</date>
<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>
<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>
<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>
<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom różne źródła kerneli.
Pełna lista wraz z opisami znajduje się na <uri
link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">liście jąder Gentoo</uri>.
</p>
<p>
Dla systemów Alpha udostępniamy źródła <c>gentoo-sources</c> (domyślne jądro
serii 2.6).
</p>
<pre caption="Instalacja źródeł kernela">
# <i>emerge gentoo-sources</i>
</pre>
<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinniśmy mieć mniej więcej taki symlink, o
nazwie <path>linux</path>, wskazujący na źródła Twojego aktualnego kernela. W
tym wypadku wskazuje na źródła <c>gentoo-sources-<keyval
id="kernel-version"/></c>. W komputerze użytkownika może być to inna wersja,
dlatego należy mieć to na uwadze.
</p>
<pre caption="Podgląd symlinka do źródeł kernela">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx 1 root root 12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -> linux-<keyval id="kernel-version"/>
</pre>
<p>
Pora na konfigurację i kompilację źródeł jądra. Można użyć do tego celu
programu <c>genkernel</c>, który zbuduje uniwersalne jądro, takie jak np. to
używane przez płytę instalacyjną. Można też przeprowadzić cały proces ręcznie
i lepiej dostosować kernel do własnych potrzeb. Zaczniemy od omówienia
tej drugiej, znacznie lepszej metody.
</p>
<p>
Jeśli zdecydowaliśmy się na ręczną konfigurację kernela przechodzimy do
paragrafu <uri link="#manual">Domyślnie: Ręczna konfiguracja</uri>. Jeżeli
natomiast zdecydowaliśmy użyć programu <c>genkernel</c> należy przeczytać <uri
link="#genkernel">Alternatywnie: Genkernel</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="manual">
<title>Domyślnie: Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Ręczna konfiguracja kernela postrzegana jest często jako najtrudniejsza
czynność jaką użytkownicy Linuksa muszą wykonywać. Nie jest to prawdą, po
skompilowaniu kilku kerneli zapomnimy, że kiedykolwiek uważaliśmy to za trudne
zadanie.
</p>
<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
zainstalowanie pakietu pciutils (<c>emerge pciutils</c>) zawierającego program
<c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chrootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem można bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np. "pcilib:
cannot open /sys/bus/pci/devices). Ponadto można również uruchomić <c>lspci</c>
poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe informacje o
sterownikach, które należy włączyć do jądra można uzyskać dzięki poleceniu
<c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej.
</p>
<p>
Kiedy już zbierzemy wszystkie informacje przechodzimy do katalogu ze
źródłami i wpisujemy polecenie <c>make menuconfig</c>. Uruchomi się menu
konfiguracyjne oparte na ncurses.
</p>
<pre caption="Uruchamianie menuconfig">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>
<p>
Zobaczymy okienko z listą sekcji, na które podzielono cały proces konfiguracji.
Zaczniemy od omówienia opcji, które należy aktywować, aby zapewnić prawidłowe
działanie Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>
<p>
Po pierwsze włączamy możliwość korzystania z rozwojowych i eksperymentalnych
fragmentów kodu jądra. Jeśli tego nie zrobimy, nawet nie ujrzymy kilku bardzo
ważnych opcji.
</p>
<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup --->
[*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do <c>File Systems</c> i wybieramy wsparcie dla systemów
plików, których zamierzamy używać. Jeśli tego zaniedbamy, Gentoo nie będzie w
stanie zamontować partycji, a czasem nawet się nie uruchomi. Pamiętać należy
również, aby włączać te sterowniki na stałe do jądra, nie jako moduły. Przy
okazji zaznaczamy też <c>Virtual memory</c> i <c>/proc file system</c>.
</p>
<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems --->
Pseudo Filesystems --->
[*] /proc file system support
[*] Virtual memory file system support (former shm fs)
<comment>(Wybieramy jedną lub kilka z tych opcji zależnie od używanych systemów
plików.)</comment>
<*> Reiserfs support
<*> Ext3 journalling file system support
<*> JFS filesystem support
<*> Second extended fs support
<*> XFS filesystem support
</pre>
<p>
Jeśli używamy PPPoE do łączenia się z Internetem lub gdy używamy modemu
dial-up będzie trzeba włączyć następujące opcje:
</p>
<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Device Drivers --->
Networking support --->
<*> PPP (point-to-point protocol) support
<*> PPP support for async serial ports
<*> PPP support for sync tty ports
</pre>
<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfigurujemy <c>ppp</c> do
pracy w trybie jądra PPPoE.
</p>
<p>
Nie należy zapomnieć wkompilować sterownika dla karty sieciowej.
</p>
<p>
Wypada też zaznaczyć wszystkie opcje dotyczące Alpha.
</p>
<pre caption="Zalecane opcje dla Alpha">
General setup --->
<*> SRM environment through procfs
<*> Configure uac policy via sysctl
Plug and Play configuration --->
<*> Plug and Play support
<M> ISA Plug and Play support
SCSI support --->
SCSI low-level drivers --->
<*> SYM53C8XX Version 2 SCSI support (NEW)
<*> Qlogic ISP SCSI support
Network device support --->
Ethernet (10 or 100 Mbit) --->
<M> DECchip Tulip (dc21x4x) PCI support
<M> Generic DECchip & DIGITAL EtherWORKS PCI/EISA
<M> EtherExpressPro/100 support (eepro100)
<M> EtherExpressPro/100 support (e100)
Ethernet (1000 Mbit) --->
<M> Alteon AceNIC
[*] Omit support for old Tigon I
<M> Broadcom Tigon3
[*] FDDI driver support
<M> Digital DEFEA and DEFPA
<*> PPP support
<*> PPP Deflate compression
Character devices --->
[*] Support for console on serial port
[*] Direct Rendering Manager
File systems --->
<*> Kernel automounter version 4 support
Network File Systems --->
<*> NFS
[*] NFSv3 client
<*> NFS server
[*] NFSv3 server
Partition Types --->
[*] Advanced partition selection
[*] Alpha OSF partition support
Native Language Support
<*> NLS ISO 8859-1
Sound --->
<M> Sound card support
<M> OSS sound modules
[*] Verbose initialisation
[*] Persistent DMA buffers
<M> 100% Sound Blaster compatibles
</pre>
<p>
Gdy skończymy konfigurować kernel przechodzimy do paragrafu
<uri link="#compiling">Kompilacja i instalacja</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilacja i instalacja</title>
<body>
<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i
instalację. Opuszczamy program konfiguracyjny i rozpoczynamy proces kompilacji:
</p>
<pre caption="Kompilowanie kernela">
# <i>make && make modules_install</i>
# <i>make boot</i>
</pre>
<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować kopiujemy jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>. W nowszych kernelach obraz nazywa się
<path>vmlinux</path> zamiast <path>vmlinux.gz</path>. Należy o tym pamiętać w
czasie gdy będziemy kopiować kernel.
</p>
<pre caption="Instalowanie kernela">
# <i>cp arch/alpha/boot/vmlinux.gz /boot/</i>
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#kernel_modules">Instalacja
osobnych modułów jądra</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="genkernel">
<title>Alternatywnie: Użycie genkernel</title>
<body>
<p>
Paragraf jest przeznaczony dla użytkowników, którzy zdecydowali się użyć
programu <c>genkernel</c> do skonfigurowania jądra.
</p>
<p>
Po zainstalowaniu źródeł wypada je skonfigurować. Zrobimy to automatycznie przy
pomocy <c>genkernel</c>. Program <c>genkernel</c> robi to dokładnie w ten sam
sposób w jaki konfigurowany jest kernel płyty instalacyjnej. Oznacza to, że
kiedy użyjemy <c>genkernel</c> do budowy jądra system będzie musiał wykrywać
dostępny sprzęt przy każdym uruchomieniu komputera, tak jak na płycie
instalacyjnej. Ponieważ genkernel nie wymaga od użytkownika żadnych ręcznych
poprawek w konfiguracji, jest doskonałym rozwiązaniem dla tych wszystkich,
którzy nie są najmocniejsi w samodzielnym kompilowaniu jądra.
</p>
<p>
Zanim jednak zdradzimy jak używa się tego cudownego programu musimy wytłumaczyć
jak go zainstalować:
</p>
<pre caption="Emergowanie genkernela">
# <i>emerge genkernel</i>
</pre>
<p>
Źródła skompilujemy przy użyciu polecenia <c>genkernel all</c>. Kompilacja
zajmie całe wieki, ponieważ <c>genkernel</c> tworzy uniwersalne jądro,
zawierające wsparcie dla niemal całego dostępnego sprzętu.
</p>
<p>
Jeśli na partycji boot założyliśmy system plików inny niż ext2 i ext3 będzie
trzeba dodatkowo wprowadzić kilka ręcznych poprawek do konfiguracji genkernela.
Dokonuje się tego wydając najpierw polecenie <c>genkernel --menuconfig all</c>,
a następnie dopisując wsparcie dla sterowników <e>w</e> kernelu (na stałe, nie
jako moduły).
</p>
<pre caption="Uruchamianie genkernela">
# <i>genkernel all</i>
</pre>
<p>
W toku tego procesu powstanie właściwy plik jądra, zwany dalej obrazem,
ogromna ilość modułów oraz plik initrd. Nazwy plików kernela i initrd będą
potrzebne przy konfiguracji bootloadera do prawidłowego wypełnienia jego pliku
konfiguracyjnego, więc warto je sobie zapisać. Przy następnym uruchomieniu
komputera zostanie najpierw wykonany plik initrd, który wykryje cały dostępny
sprzęt i wczyta odpowiednie moduły, a następnie uruchomi się właściwy system.
</p>
<pre caption="Sprawdzanie nazwy utworzonych obrazów kernela i initrd">
# <i>ls /boot/kernel* /boot/initramfs-*</i>
</pre>
</body>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Instalacja dodatkowych modułów jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>
<p>
Lista modułów, które chcemy aby były automatycznie ładowane przy starcie systemu
powinna znajdować się w pliku <path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</path>.
Czasem jeśli chcemy, możemy dodać kilka opcji dla modułów.
</p>
<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>
<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/<wersja>/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>
<p>
Na przykład aby automatycznie ładować do pamięci moduł <c>3c59x.o</c> edytujemy
plik <path>kernel-2.6</path> i wprowadzamy do niego nazwę tego modułu.
</p>
<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
<comment>(przykład dla kerneli 2.6)</comment>
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>
<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&chap=8">Konfiguracja
systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-medium.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-alpha-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-alpha-medium.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>8.2</version>
<date>2007-06-29</date>
<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Przed przystąpieniem do procesu instalacji należy upewnić się, że komputer
spełnia podstawowe wymagania sprzętowe Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>
<table>
<tr>
<th>CPU</th>
<ti>
Proszę sprawdzić w <uri
link="http://www.alphalinux.org/faq/FAQ-5.html">Alpha/Linux FAQ</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<th>Pamięć</th>
<ti>64 MB</ti>
</tr>
<tr>
<th>Wolne miejsce na dysku</th>
<ti>1.5 GB (wyłączając miejsce na partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
<th>Miejsce na partycję wymiany</th>
<ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Płyty instalacyjne Gentoo</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Dzięki <e>płytom instalacyjnym</e> można uruchomić podstawowe środowisko
służące do instalacji całego systemu Gentoo na dysk. W czasie uruchamiania
systemu z płyty zostanie wykryty sprzęt dostępny w komputerze, a Gentoo
automatycznie załaduje odpowiednie dla niego sterowniki. Płyty te są tworzone
i rozwijane przez deweloperów Gentoo.
</p>
<!--
<p>
Wszystkie płyty instalacyjne pozwalają na uruchomienie środowiska
instalacyjnego, skonfigurowanie ustawień sieciowych, utworzenie i aktywowanie
partycji oraz rozpoczęcie instalowania Gentoo z użyciem Internetu. Są idealnym
środkiem do zbudowania naszej dystrybucji, jeśli zakłada się instalowanie przy
użyciu najnowszych pakietów pobieranych z sieci.
</p>
<p>
Opis instalacji Gentoo bez dostępu do Internetu znajduje się na stronach <uri
link="/doc/pl/handbook/2007.0/index.xml">Podręcznika Gentoo 2007.0</uri>.
</p>
<p>
Są dwa rodzaje płyt instalacyjnych:
</p>
<ul>
<li>
"Gentoo Minimal Installation CD" - mała, uruchamialna płyta
instalacyjna zawierająca wszystko co niezbędne do uruchomienia środowiska,
z którego można następnie przystąpić do instalowania Gentoo.
</li>
<li>
"Gentoo Universal Installation CD" - uruchamialna płyta posiadająca
wszystkie funkcje swojego mniejszego odpowiednika, ale poszerzona o tarballe
z archiwami służącymi do instalacji (tzw. stage3) optymalizowanymi pod
różne architektury.
</li>
</ul>
<p>
Aby ułatwić wybór odpowiedniej płyty instalacyjnej omówimy plusy i minusy każdej
z nich.
</p>
-->
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Minimal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c>install-alpha-minimal-2007.0.iso</c> i zajmuje
jedynie 65 MB miejsca. Można go użyć do zainstalowania Gentoo wyłącznie jeśli
posiada się połączenie z Internetem.
</p>
<!--
<table>
<tr>
<th>Minimal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>Mała ilość danych do pobrania.</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>
Nie zawiera archiwum "stage3", obrazów drzewa Portage, prekompilowanych
pakietów i w związku z tym nie nadaje się do instalacji bez dostępu do
sieci.
</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Universal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c>install-alpha-universal-2007.0.iso</c> i zajmuje
około 316 MB miejsca. Można użyć go do zainstalowania Gentoo nawet bez dostępu
do sieci.
</p>
<table>
<tr>
<th>Universal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<ti>+</ti>
<ti>
Zawiera wszystko co jest potrzebne do zainstalowania Gentoo, nawet bez
dostępu do Internetu.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>-</ti>
<ti>Duża ilość danych do pobrania.</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Inne płyty</title>
<body>
<p>
Na części naszych serwerów lustrzanych można napotkać płyty zatytułowane
<e>Package CD</e>. Nie są to płyty instalacyjne. Zawierają jedynie
prekompilowane pakiety (tak zwany zestaw pakietów GRP), dzięki którym można
szybko i wygodnie zainstalować dodatkowe oprogramowanie zarówno podczas
instalowania Gentoo bez dostępu do Internetu jak i w przypadku gdy po prostu
chcemy szybko doinstalować któryś z długo kompilujących się programów (KDE,
Gnome, OpenOffice.org ...).
</p>
<p>
Podarchitektura płyty Package CD musi być taka sama jak ta, którą wybieramy dla
pliku stage3.
</p>
-->
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Archiwum stage3</title>
<body>
<p>
Plik ten to archiwum zawierające podstawowy system Gentoo, z którego będzie
można kontynuować instalację w sposób opisany w tym Podręczniku. W przeszłości
znajdowały się tu instrukcje dotyczące instalacji z trzech różnych plików tego
typu. Wciąż udostępniamy archiwa stage1 i stage2, ale w oficjalnym opisie
instalacji prezentujemy jedynie czynności związane z użyciem stage3. Informacje
dotyczące instalacji za pomocą stage1 i stage2 znajdują się w Gentoo FAQ w
podrozdziale <uri link="/doc/pl/faq.xml#stage12">How do I Install Gentoo Using
a Stage1 or Stage2 Tarball?</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->
<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie płyt instalacyjnych Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyt instalacyjnych</title>
<body>
<p>
Po pierwsze musimy pobrać jeden z omawianych wcześniej obrazów płyt, żeby jednak
to zrobić trzeba wiedzieć gdzie ich szukać.
</p>
<p>
Wszystkie obrazy płyt instalacyjnych znajdują się na naszych <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerach lustrzanych</uri>. Płyty instalacyjne są
umieszczone w katalogu <path><keyval id="release-dir"/>installcd</path>.
</p>
<p>
Wewnątrz tego katalogu znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe do
nagrania obrazy płyt CD-R.
</p>
<p>
Aby zweryfikować poprawność pobranych plików ISO należy porównać ich sumy MD5 z
tymi znajdującymi się na naszym serwerze lustrzanym (np. w pliku o nazwie
<path>install-alpha-minimal-2007.0.iso.DIGESTS</path>). Sumy MD5 dla pobranych
plików można wygenerować przy pomocy narzędzia <c>md5sum</c> dla Linuksa, lub
jego <uri link="http://www.etree.org/md5com.html">odpowiednika</uri> dla
Windows.
</p>
<p>
Innym sposobem sprawdzania poprawności pobranych plików jest weryfikacja ich
kryptograficznych sygnatur przy pomocy GnuPG. Sygnatury poprawnych plików
znajdują się w plikach z rozszerzeniem <path>.asc</path>. Najpierw pobieramy
plik sygnatury, a następnie pozyskujemy klucz publiczny:
</p>
<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>
<p>
Następnie weryfikujemy sygnaturę.
</p>
<pre caption="Weryfikowanie sygnatury plików">
$ <i>gpg --verify <plik sygnatury> <plik iso></i>
</pre>
<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego używamy. Wa Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą
programów <c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w
dokumencie <uri link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>
<ul>
<li>
Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
dev=/dev/hdc <pobrany plik iso></c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path>
należy podać odpowiednią ścieżką do urządzenia CD-RW.
</li>
<li>
W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) > <c>Burn CD Image</c>
(Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie płyty instalacyjnej</title>
<body>
<p>
Po włączeniu komputera Alpha pierwszą rzeczą jaka się uruchamia jest jej
firmware. Jest to system podobny do BIOS-u na komputerach PC. Istnieją dwa typy
firmware: SRM (<e>Systems Reference Manual</e>) i ARC (<e>Advanced Risc
Console</e>).
</p>
<p>
SRM jest oparty na specyfikacji "Alpha Console Subsystem", która opisuje
środowisko pracy dla systemów OpenVMS, Tru64 UNIX i Linux. ARC jest oparty na
specyfikacji "Advanced RISC Computing", która opisuje środowisko pracy dla
Windows NT. Na stronie Alpha Linux znajduje się <uri
link="http://www.alphalinux.org/faq/SRM-HOWTO/">dokładny opis</uri> pracy z
SRM.
</p>
<p>
Jeśli Alpha obsługuje zarówno SRM jak i ARC (ARC, AlphaBIOS, ARCSBIOS)
należy skorzystać z <uri link="http://www.alphalinux.org/faq/x31.html">tych
informacji</uri> i przemigrować na SRM. Jeśli system już pracuje na SRM to nie
są konieczne żadne zmiany. Jeśli jednak komputer obsługuje tylko ARC (np.
Ruffian, nautilus, xl) będzie konieczne skorzystanie z <c>MILO</c> w późniejszym
etapie instalacji, kiedy konieczny będzie wybór programu ładującego.
</p>
<p>
Kolejnym krokiem instalacji jest uruchomienie komputera Alpha z płyty CD-ROM i
wczytanie systemu na niej zapisanego. Można do tego użyć SRM. Jeśli nie jest to
możliwe trzeba będzie skorzystać z <c>MILO</c>. Jeśli nie jest jeszcze
zainstalowane to można je pobrać ze <uri
link="http://dev.gentoo.org/~taviso/milo/">strony domowej taviso</uri>.
</p>
<pre caption="Uruchamianie płyty z SRM">
<comment>(Lista napędów)</comment>
>>> <i>show device</i>
dkb0.0.1.4.0 DKB0 TOSHIBA CDROM
<comment>(...)</comment>
<comment>(Zastępujemy dkb0 nazwą odpowiedniego urządzenia CD-ROM)</comment>
>>> <i>boot dkb0 -flags 0</i>
<comment>(Jeśli potrzebna jest obsługa konsoli szeregowej)</comment>
>>> <i>boot dkb0 -flags 2</i>
</pre>
<pre caption="Uruchamianie płyty z MILO">
<comment>(Zastępujemy hdb nazwą odpowiedniego urządzenia CD-ROM)</comment>
MILO> <i>boot hdb:/boot/gentoo_2.6 initrd=/boot/gentoo_2_6.igz root=/dev/ram0 init=/linuxrc looptype=zisofs loop=/zisofs cdroot</i>
<comment>(Jeśli potrzebna jest obsługa konsoli szeregowej)</comment>
MILO> <i>boot hdb:/boot/gentoo_2.6 initrd=/boot/gentoo_2_6.igz root=/dev/ram0 init=/linuxrc looptype=zisofs loop=/zisofs console=ttyS0 cdroot</i>
</pre>
<p>
Na aktywnej konsoli pojawi się znak zachęty ("#") roota, a obszary robocze
będzie można przełączać za pomocą kombinacji klawiszy Alt-F2, Alt-F3 i Alt-F4.
Na pierwszą konsolę wraca się za pomocą Alt-F1.
</p>
<p>
Kolejny etap to <uri link="#hardware">dodatkowa konfiguracja sprzętu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Dodatkowa konfiguracja sprzętu</title>
<body>
<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować
odpowiednie sterowniki. Zazwyczaj robi to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć
się problemy i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie
PCI musimy ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>
<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>8139too</c> (obsługujący
całą serię urządzeń sieciowych):
</p>
<pre caption="Ładowanie modułów jądra">
# <i>modprobe 8139too</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Poprawianie wydajności twardego dysku</title>
<body>
<p>
Zaawansowanych użytkowników na pewno zainteresuje możliwość zwiększenia
wydajności twardych dysków IDE za pomocą programu <c>hdparm</c>. Obecną
wydajność można przetestować za pomocą parametrów <c>-tT</c> (kilkukrotne
wykonanie polecenia zwiększa precyzję pomiaru):
</p>
<pre caption="Testowanie wydajności twardego dysku">
# <i>hdparm -tT /dev/hda</i>
</pre>
<p>
Aby poprawić wydajność można wykorzystać któryś z poniższych przykładów
(lub poeksperymentować samodzielnie). Oczywiście musimy zastąpić
<path>/dev/hda</path> ścieżką do naszego dysku.
</p>
<pre caption="Poprawianie wydajności dysku">
<comment>Aktywowanie DMA:</comment>
# <i>hdparm -d 1 /dev/hda</i>
<comment>Aktywowanie DMA oraz zestawu bezpiecznych opcji poprawiających wydajność:</comment>
# <i>hdparm -d 1 -A 1 -m 16 -u 1 -a 64 /dev/hda</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>
<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta.
</p>
<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>
<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby stworzyć konto użytkownika musimy najpierw podać jego parametry, a
następnie ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie "rane".
</p>
<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby przełączyć się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika korzystamy
z polecenia <c>su</c>:
</p>
<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - rane</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>
<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie) powinniśmy dodać do tych
celów konto zwykłego użytkownika, tak jak opisaliśmy to przed chwilą, a
następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F2</c> na nowy terminal
i tam się zalogować.
</p>
<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służy program <c>lynx</c>:
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>lynx /mnt/cdrom/docs/html/index.html</i>
</pre>
<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
Podobnie jak w przypadku dokumentacji nagranej na CD można użyć do tego programu
<c>lynx</c>, pod warunkiem oczywiście, że mamy już skonfigurowane i działające
połączenie z Internetem.
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>lynx http://www.gentoo.org/doc/pl/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>
<p>
Na pierwszy terminal powracamy przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F1</c>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>
<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji
(by mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo. lub nawet przeprowadzić cały proces
za nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać hasło
roota (nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa się
<e>całkowicie</e>).
</p>
<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>
<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>
<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisanym, w rozdziale
zatytułowanym <uri link="?part=1&chap=3">Konfiguracja Sieci</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-blockdevices.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-blockdevices.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-blockdevices.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-blockdevices.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding="UTF-8"?>
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-blockdevices.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<!DOCTYPE included SYSTEM "/dtd/guide.dtd">
<included>
<version>1</version>
<date>2008-03-02</date>
<section id="blockdevicesdesc">
<title>Block Devices</title>
<body>
<p>
We'll take a good look at disk-oriented aspects of Gentoo Linux
and Linux in general, including Linux filesystems, partitions and block devices.
Then, once you're familiar with the ins and outs of disks and filesystems,
you'll be guided through the process of setting up partitions and filesystems
for your Gentoo Linux installation.
</p>
<p>
To begin, we'll introduce <e>block devices</e>. The most famous block device is
probably the one that represents the first IDE drive in a Linux system, namely
<path>/dev/hda</path>. If your system uses SCSI drives, then your first hard
drive would be <path>/dev/sda</path>. Serial ATA drives are also
<path>/dev/sda</path> even if they are IDE drives. If you're using the new
libata framework in the kernel, all hard drives will be labeled
<path>/dev/sd*</path>.
</p>
<p>
The block devices above represent an abstract interface to the disk. User
programs can use these block devices to interact with your disk without worrying
about whether your drives are IDE, SCSI or something else. The program can
simply address the storage on the disk as a bunch of contiguous,
randomly-accessible 512-byte blocks.
</p>
</body>
</section>
</included>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-config.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-config.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-config.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-config.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-config.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<abstract>
Dla poprawnej pracy systemu, należy wyedytować kilka ważnych plików
konfiguracyjnych.
</abstract>
<version>9.0</version>
<date>2007-08-01</date>
<section>
<title>Informacje o systemach plików</title>
<subsection>
<title>Co to jest fstab?</title>
<body>
<p>
W Linuksie wszystkie używane przez system partycje powinny być wpisane do
<path>/etc/fstab</path>. Plik ten zawiera informacje o tym gdzie w strukturze
katalogów), z jakimi opcjami i kiedy (automatycznie przy starcie systemu, czy
nie, przez zwykłych użytkowników czy nie itd.) mają zostać zamontowane.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie /etc/fstab</title>
<body>
<p>
Plik <path>/etc/fstab</path> używa specyficznej składni. Wszystkie wiersze
składają się z sześciu pól, oddzielonych spacjami lub/i tabulatorami. Każde z
nich pełni określoną funkcję:
</p>
<ul>
<li>
Pierwsze pole definiuje <b>partycję</b> (ścieżkę do odpowiadającego jej
urządzenia).
</li>
<li>
Drugie pole kontroluje <b>punkt montowania</b>.
</li>
<li>
Trzecie pole opisuje używany przez partycję <b>system plików</b>.
</li>
<li>
W czwartym polu podane są <b>opcje montowania</b> używane przez <c>mount</c>.
Każdy system plików posiada własne ustawienia, pełna lista znajduje się
w podręczniku systemowym programu mount (<c>man mount</c>). Wszystkie opcje
powinny być oddzielone przecinkami.
</li>
<li>
Piąte pole używane jest przez <c>dump</c> do ustalenia czy dana partycja
ma być <b>dump</b>owana czy nie. Zazwyczaj należy wpisać tu <c>0</c> (zero).
</li>
<li>
Z szóstego pola korzysta <c>fsck</c> do ustalenia kolejności
<b>sprawdzania</b> partycji po nieprawidłowym wyłączeniu systemu. Dla
głównego systemu plików należy wpisać <c>1</c>, natomiast dla pozostałych
<c>2</c> (lub <c>0</c> jeśli kontrola nie jest konieczna).
</li>
</ul>
<impo>
Domyślny <path>/etc/fstab</path> dostarczany przez Gentoo <e> nie jest
poprawnym plikiem fstab</e>, uruchamiamy więc <c>nano</c> (lub inny ulubiony
edytor) i tworzymy własny plik <path>/etc/fstab</path>:
</impo>
<pre caption="Tworzenie /etc/fstab">
# <i>nano -w /etc/fstab</i>
</pre>
</body>
<body test="func:keyval('/boot')">
<p>
Spójrzmy jak zapisać opcje partycji <path>/boot</path>. To tylko przykład,
jeśli nie korzysta się z partycji rozruchowej (<path>/boot</path>), nie należy
go kopiować.
</p>
<p test="contains(func:keyval('/boot'), '/dev/hd')">
W naszym przykładowym schemacie (dla <keyval id="arch"/>) <path>/boot</path>
będzie partycją <path><keyval id="/boot"/></path> (lub <path>/dev/sda*</path>
dla SATA i SCSI) i będzie używał systemu plików <c>ext2</c> oraz będzie
sprawdzany podczas rozruchu.
</p>
<p test="contains(func:keyval('/boot'), '/dev/sd')">
W naszym przykładowym schemacie (dla <keyval id="arch"/>), <path>/boot</path>
będzie partycją <path><keyval id="/boot"/></path> i będzie używał systemu
plików <c>ext2</c> oraz będzie sprawdzany podczas rozruchu.
</p>
<pre caption="Przykładowy wpis do /etc/fstab dla /boot">
<keyval id="/boot"/> /boot ext2 defaults 1 2
</pre>
<p>
Niektórzy użytkownicy ze względów bezpieczeństwa nie chcą, aby partycja
<path>/boot</path> była montowana automatycznie. Powinni oni zastąpić opcję
<c>defaults</c> opcją <c>noauto</c>. Potem trzeba będzie ręcznie zamontować tą
partycję przed każdym jej użyciem.
</p>
</body>
<body>
<p test="not(func:keyval('arch')='SPARC')">
Dodajemy regułki, które odpowiadają naszemu schematowi podziału oraz linie dla
napędu CD-ROM i innych dysków, jeśli są zainstalowane w komputerze.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='SPARC'">
Dodajemy regułki dla schematu partycjonowania oraz dla napędu CD-ROM i innych
dysków, jeśli są zainstalowane w komputerze.
</p>
<p>
Następnie używamy poniższego przykładu do stworzenia pliku
<path>/etc/fstab</path>:
</p>
<pre caption="Plik /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='AMD64' or func:keyval('arch')='x86'">
<keyval id="/boot"/> /boot ext2 defaults,noatime 1 2
/dev/hda2 none swap sw 0 0
/dev/hda3 / ext3 noatime 0 1
/dev/cdrom /mnt/cdrom auto noauto,user 0 0
</pre>
<pre caption="Plik /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='HPPA'">
<keyval id="/boot"/> /boot ext2 defaults,noatime 1 2
/dev/sda3 none swap sw 0 0
/dev/sda4 / ext3 noatime 0 1
/dev/cdrom /mnt/cdrom auto noauto,user 0 0
</pre>
<pre caption="Plik /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='Alpha' or func:keyval('arch')='MIPS'">
<keyval id="/boot"/> /boot ext2 defaults,noatime 1 2
/dev/sda2 none swap sw 0 0
/dev/sda3 / ext3 noatime 0 1
</pre>
<pre caption="Plik /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='SPARC'">
/dev/sda1 / ext3 noatime 0 1
/dev/sda2 none swap sw 0 0
/dev/sda4 /usr ext3 noatime 0 2
/dev/sda5 /var ext3 noatime 0 2
/dev/sda6 /home ext3 noatime 0 2
openprom /proc/openprom openpromfs defaults 0 0
/dev/cdrom /mnt/cdrom auto noauto,user 0 0
</pre>
<note test="func:keyval('arch')='PPC'">
Pomiędzy komputerami PPC występują duże różnice. Dlatego należy zmienić
poniższy przykład tak, aby pasował do konkretnej sytuacji.
</note>
<pre caption="Plik /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='PPC'">
/dev/hda4 / ext3 noatime 0 1
/dev/hda3 none swap sw 0 0
/dev/cdrom /mnt/cdrom auto noauto,user 0 0
</pre>
<pre caption="A full /etc/fstab example" test="func:keyval('arch')='PPC64'">
/dev/sda4 / ext3 noatime 0 1
/dev/sda3 none swap sw 0 0
/dev/cdrom /mnt/cdrom auto noauto,user 0 0
</pre>
<p>
Opcja <c>auto</c> powoduje, że <c>mount</c> sam próbuje wykryć system plików
(zalecane dla wymienialnych nośników, które mogą posiadać różne systemy), a
<c>user</c> umożliwia montowanie zwykłym użytkownikom.
</p>
<p>
Aby zwiększyć wydajność, należy dodać opcję <c>noatime</c> do parametrów
montowania. Dzięki temu można skrócić czas dostępu do partycji i znacznie
przyspieszyć system. Opcja ta powoduje, że czasy dostępu nie będą zapisywane, a
ta informacja nie jest do niczego potrzebna znakomitej większości użytkowników.
</p>
<p>
Sprawdzamy ponownie <path>/etc/fstab</path>, zapisujemy zmiany i zamykamy plik.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Konfiguracja sieci</title>
<subsection>
<title>Nazwa hosta, nazwa domeny itp.</title>
<body>
<p>
Każdy użytkownik powinien nadać swojemu komputerowi jakąś nazwę. Wydaje się to
proste, ale <e>wielu</e> ma z tym spore trudności. Zawsze można tę nazwę
zmienić. My wybraliśmy host <c>tux</c> oraz domenę <c>homenetwork</c>.
</p>
<pre caption="Konfiguracja nazwy hosta">
# <i>nano -w /etc/conf.d/hostname</i>
<comment>(Ustawienie zmiennej HOSTNAME)</comment>
HOSTNAME="<i>tux</i>"
</pre>
<p>
Następnie, <e>jeśli</e> potrzebujemy ustawić nazwę domeny, dokonujemy tego w
pliku <path>/etc/conf.d/net</path>. Ustawienie to jest nam potrzebne jedynie w
przypadku gdy nasz dostawca internetu lub administrator sieci zaleci nam takie
działanie. Również w przypadku gdy posiadamy serwer DNS, a nie posiadamy
serwera DHCP, ustawienie nazwy domeny będzie wymagane. Nie musimy sie martwić o
ustawienia DNS lub nazw domen, jeśli nasza sieć korzysta z ustawień za pomocą
DHCP.
</p>
<pre caption="Ustawianie nazwy domeny">
# <i>nano -w /etc/conf.d/net</i>
<comment>(Zmienna dns_domain przechowuje nazwę naszej domeny)</comment>
dns_domain_lo="<i>homenetwork</i>"
</pre>
<note>
Jeżeli nie ustawimy nazwy domeny, możemy pozbyć się wiadomości "This is
hostname.(none)" na ekranie logowanie poprzez edycję pliku
<path>/etc/issue</path>. Powinniśmy wysazować znak <c>.\O</c> z pliku.
</note>
<p>
W przypadku posiadania domeny NIS (jeżeli nie wiemy co to jest, zapewne jej nie
posiadamy) będziemy musieli również ją zdefiniować:
</p>
<pre caption="Ustawianie nazwy domeny NIS">
# <i>nano -w /etc/conf.d/net</i>
<comment>(Zmienna nis_domain przechowuje nazwę naszej domeny NIS)</comment>
nis_domain_lo="<i>my-nisdomain</i>"
</pre>
<note>
Więcej informacji na temat konfiguracji DNS i NIS znajdziemy w przykładach
znajdujących się w pliku <path>/etc/conf.d/net.example</path>. Przydatnym może
okazać się również program <c>resolvconf-gentoo</c>, który pomoże zarządzać
naszą konfiguracją DNS/NIS.
</note>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Konfiguracja sieci</title>
<body>
<p>
Zanim powiemy "Hej, przecież już to zrobiliśmy!" należy pamiętać, że to co
ustawialiśmy na początku instalacji jest przeznaczone tylko na jej potrzeby.
Teraz ostatecznie skonfigurujemy sieć dla instalowanego systemu Gentoo.
</p>
<note>
Szczegółowe informacje dotyczące zagadnień sieciowych, takich jak bonding,
bridging, VLAN czy 802.11q, znajdują się w rozdziale dotyczącym <uri
link="?part=4">Konfiguracji sieci</uri>.
</note>
<p>
Wszystkie ustawienia dotyczące sieci znajdują się w
<path>/etc/conf.d/net</path>. Mają prostą, ale niekoniecznie intuicyjną
składnię. Nie ma czego się obawiać, wszystko zostanie wyjaśnione. Warto zapoznać
się z przykładowym plikiem <path>/etc/conf.d/net.example</path>, w którym
znajduje się wiele cennych wskazówek oraz kilka przykładowych konfiguracji
sieci.
</p>
<p>
Domyślnym ustawieniem jest DHCP, dlatego jego użytkownicy nie muszą dokonywać w
plikach żadnych zmian. Nie zwalnia to ich jednak z konieczności zainstalowania
klienta DHCP. Wszystko na ten temat znajduje się w rozdziale <uri
link="?part=1&chap=9#networking-tools">Instalowanie narzędzi
systemowych</uri>.
</p>
<p>
Jeśli jednak zajdzie potrzeba dokonfigurowania sieci, np. by wybrać określone
opcje dla DHCP lub całkowicie zrezygnować z jego użycia, należy otworzyć plik
<path>/etc/conf.d/net</path> w ulubionym edytorze (w przykładzie użyjemy
<c>nano</c>):
</p>
<pre caption="Otwieranie /etc/conf.d/net do edycji">
# <i>nano -w /etc/conf.d/net</i>
</pre>
<p>
Znajduje się tam następujący wpis:
</p>
<pre caption="Domyślny /etc/conf.d/net">
config_eth0=( "dhcp" )
# This blank configuration will automatically use DHCP for any net.*
# scripts in /etc/init.d. To create a more complete configuration,
# please review /etc/conf.d/net.example and save your configuration
# in /etc/conf.d/net (this file :]!).
</pre>
<p>
Gdy IP, maska sieciowa oraz brama są ustawiane ręcznie to edytujemy obie
zmienne, <c>config_eth</c> i <c>routes_eth0</c>:
</p>
<pre caption="Ręczne ustawianie informacji o IP dla eth0">
config_eth0=( "192.168.0.2 netmask 255.255.255.0 brd 192.168.0.255" )
routes_eth0=( "default via 192.168.0.1" )
</pre>
<p>
Aby wybrać określone opcje DHCP należy dodać zmienne <c>config_eth0</c> i
<c>dhcp_eth0</c>:
</p>
<pre caption="Automatyczne pobieranie adresu IP dla eth0">
config_eth0=( "dhcp" )
dhcp_eth0="nodns nontp nonis"
</pre>
<p>
Powtarzamy powyższe instrukcje dla pozostałych interfejsów sieciowych
(odpowiednio <c>config_eth1</c>, <c>config_eth2</c>).
</p>
<p>
Lista dostępnych ustawień znajduje się w pliku
<path>/etc/conf.d/net.example</path>.
</p>
<p>
Następnie należy zapisać konfigurację i zamknąć edytor.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Automatyczny start sieci podczas uruchamiania systemu</title>
<body>
<p>
Aby urządzenia sieciowe były aktywowane podczas startu, musimy je dodać do
domyślnego poziomu uruchamiania.
</p>
<pre caption="Dodawanie net.eth0 do domyślnego poziomu uruchamiania">
# <i>rc-update add net.eth0 default</i>
</pre>
<p>
Posiadacze kilku urządzeń sieciowych muszą utworzyć odpowiednie skrypty
startowe, np. <path>net.eth1</path>, <path>net.eth2</path> itd. Można w tym
celu skorzystać z <c>ln</c>:
</p>
<pre caption="Tworzenie dodatkowych skryptów startowych">
# <i>cd /etc/init.d</i>
# <i>ln -s net.lo net.eth1</i>
# <i>rc-update add net.eth1 default</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zapisywanie informacji o sieci</title>
<body>
<p>
Trzeba poinformować system o istnieniu lokalnej sieci. Służy do tego plik
<path>/etc/hosts</path>. Zapisujemy w nim nazwy hostów i odpowiadające im
adresy IP, których nie może ustalić serwer nazw. Będziemy musieli w tym pliku
zdefiniować nasz komputer. Dodatkowo, możemy tutaj również umieścić komputery z
naszej sieci jeżeli nie będziemy chcieli konfigurować wewnętrznego serwera DNS.
</p>
<pre caption="Otwieranie /etc/hosts">
# <i>nano -w /etc/hosts</i>
</pre>
<pre caption="Wpisywanie informacji o sieci">
<comment>(Wpis definiujący nasz komputer).</comment>
127.0.0.1 localhost
<comment>(Definiujemy pozostałe komputery z naszej sieci. Muszą one posiadać IP
przypisane na stałe, aby skorzystać z tego sposobu).</comment>
192.168.0.5 jenny.homenetwork jenny
192.168.0.6 benny.homenetwork benny
</pre>
<p>
Zapisujemy zmiany i zamykamy edytor.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='AMD64' or func:keyval('arch')='x86' or substring(func:keyval('arch'),1,3)='PPC'">
Osoby nie posiadające PCMCIA mogą od razu przejść do sekcji <uri
link="#doc_chap3">Konfiguracja systemu</uri>. W przeciwnym wypadku należy czytać
dalej.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection test="func:keyval('arch')='AMD64' or func:keyval('arch')='x86' or substring(func:keyval('arch'),1,3)='PPC'">
<title>Opcjonalnie: Konfiguracja PCMCIA</title>
<body>
<p>
Posiadacze PCMCIA muszą zainstalować pakiet <c>pcmcia-utils</c>.
</p>
<pre caption="Instalacja pcmcia-utils">
# <i>emerge pcmcia-utils</i>
</pre>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="sysinfo">
<title>Konfiguracja systemu</title>
<subsection>
<title>Hasło superużytkownika</title>
<body>
<p>
Hasło roota zmieniamy poleceniem:
</p>
<pre caption="Ustawienie hasła superużytkownika">
# <i>passwd</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Informacje o systemie</title>
<body>
<p>
Do najbardziej podstawowych ustawień Gentoo używa pliku
<path>/etc/rc.conf</path>. Otwieramy go i zapoznajemy się z umieszczonymi w nim
komentarzami. :)
</p>
<pre caption="Otwieranie /etc/rc.conf">
# <i>nano -w /etc/rc.conf</i>
</pre>
<p>
Po dokonaniu zmian należy zapisać je do pliku.
</p>
<p>
Jak widać, plik ten jest dobrze skomentowany. Dzięki temu można poradzić sobie z
umieszczonymi w nim zmiennymi bez niemal żadnych problemów. Między innymi można
tu skonfigurować czcionki używane przez system i menedżer uruchamiania serwera X
(jak kdm czy gdm).
</p>
<p>
Konfiguracja klawiatury znajduje się w pliku <path>/etc/conf.d/keymaps</path> i
to jego należy edytować w celu zmiany ustawień.
</p>
<pre caption="Otwieranie /etc/conf.d/keymaps">
# <i>nano -w /etc/conf.d/keymaps</i>
</pre>
<p>
Zmienna <c>KEYMAP</c> wymaga specjalnego traktowania. Jeśli zostanie wybrana zła
wartość to mogą pojawić się dziwne rezultaty podczas pisania na klawiaturze.
</p>
<note test="substring(func:keyval('arch'),1,3)='PPC'">
PPC w większości przypadków korzysta z map klawiszy takich jak x86.
Użytkownicy, którzy chcą używać map klawiszy ADB muszą włączyć "ADB keycode
sendings" w jądrze i ustawić mac/ppc w pliku <path>/etc/conf.d/keymaps</path>.
</note>
<p>
Po dokonaniu zmian należy zapisać plik i opuścić edytor.
</p>
<p>
Ustawienia zegara w Gentoo znajdują się w pliku <path>/etc/conf.d/clock</path>.
Należy go wyedytować i poprawić ustawienia.
</p>
<pre caption="Otwieranie /etc/conf.d/clock">
# <i>nano -w /etc/conf.d/clock</i>
</pre>
<p>
Jeśli zegar sprzętu jest inny niż UTC należy dodać do pliku opcję
<c>CLOCK="local"</c>, aby godzina w systemie zgadzała się z rzeczywistością.
</p>
<p>
Należy zdefiniować poprzednio skopiowaną do pliku <path>/etc/localtime</path>
strefę czasową, tak aby przy kolejnych aktualizacjach pakietu
<c>sys-libs/timezone-data</c>, automatycznie aktualizowany był również plik
<path>/etc/localtime</path>. Na przykład by ustawić strefę czasową dla Warszawy,
do pliku dodaje się wpis <c>TIMEZONE="Europe/Warsaw"</c>.
</p>
<p>
Po ukończeniu edycji zapisujemy zmiany i zamykamy edytor.
</p>
<p test="not(func:keyval('arch')='PPC64')">
Teraz należy przejść do <uri link="?part=1&chap=9">instalacji narzędzi
systemowych</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection test="func:keyval('arch')='PPC64'">
<title>Konfiguracja konsoli</title>
<body>
<p>
Jeżeli Gentoo pracuje na sprzęcie IBM PPC64, należy odkomentować linie hvc w
pliku <path>/etc/inittab</path> dla konsoli wirtualnej, aby umożliwić
zalogowanie się użytkownikom.
</p>
<pre caption="Włączenie obsługi hvc lub hvsi w pliku /etc/inittab">
hvc0:12345:respawn:/sbin/agetty -L 9600 hvc0
hvsi:12345:respawn:/sbin/agetty -L 19200 hvsi0
</pre>
<p>
Warto w pliku <path>/etc/securetty</path> sprawdzić czy wybrana konsola jest
prawidłowa.
</p>
<p>
Następnie należy przejść do <uri link="?part=1&chap=9">Instalacji
odpowiednich narzędzi systemowych</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-filesystems.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-filesystems.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-filesystems.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-filesystems.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding="UTF-8"?>
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-filesystems.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<!DOCTYPE included SYSTEM "/dtd/guide.dtd">
<included>
<version>3</version>
<date>2008-03-03</date>
<section id="filesystemsdesc">
<title>Filesystems</title>
<body>
<p test="contains('x86 Alpha',func:keyval('arch'))">
The Linux kernel supports various filesystems. We'll explain ext2, ext3,
ReiserFS, XFS and JFS as these are the most commonly used filesystems on Linux
systems.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='IA64'">
The Linux kernel supports various filesystems. We'll explain vfat, ext2, ext3,
ReiserFS, XFS and JFS as these are the most commonly used filesystems on Linux
systems.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='AMD64'">
Several filesystems are available. Some of them are found stable on the amd64
architecture, others aren't. The following filesystems are found to be stable:
ext2, ext3 and XFS. JFS and ReiserFS may work but need more testing. If you're
really adventurous you can try the other filesystems.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='arm'">
Several filesystems are available. Some of them are found stable on the arm
architecture, others aren't. ext2 and ext3 are found to be stable. JFS, XFS and
ReiserFS may work but need more testing. If you're really adventurous you can
try the other filesystems.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='HPPA'">
Several filesystems are available. Ext2, ext3, XFS and reiserfs are found
stable on the HPPA architecture. The others are very experimental.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='MIPS'">
Several filesystems are available. ReiserFS, EXT2 and EXT3 are found stable on
the MIPS architectures, others are experimental.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='PPC'">
Several filesystems are available for use on the PowerPC architecture including
ext2, ext3, ReiserFS and XFS, each with their strengths and faults.
</p>
<note test="func:keyval('arch')='PPC64'">
Several filesystems are available. ext2, ext3 and ReiserFS support is built in
the Installation CD kernels. JFS and XFS support is available through kernel
modules.
</note>
<p test="func:keyval('arch')='SPARC'">
Several filesystems are available, some are known to be stable on the
SPARC architecture. Ext2 and ext3, for example, are known to work well.
Alternate filesystems may not function correctly.
</p>
<note test="func:keyval('arch')='Alpha'">
<c>aboot</c> only supports booting from <b>ext2</b> and <b>ext3</b>
partitions.
</note>
</body>
<body>
<p test="func:keyval('arch')='IA64'">
<b>vfat</b> is the MS-DOS filesystem, updated to allow long filenames. It is
also the only filesystem type that the EFI firmware on ia64 systems
understands. The boot partition on ia64 systems should always be vfat, but for
your data partitions you should use one of the other filesystems listed below.
</p>
<p>
<b>ext2</b> is the tried and true Linux filesystem but doesn't have metadata
journaling, which means that routine ext2 filesystem checks at startup time can
be quite time-consuming. There is now quite a selection of newer-generation
journaled filesystems that can be checked for consistency very quickly and are
thus generally preferred over their non-journaled counterparts. Journaled
filesystems prevent long delays when you boot your system and your filesystem
happens to be in an inconsistent state.
</p>
<p>
<b>ext3</b> is the journaled version of the ext2 filesystem, providing metadata
journaling for fast recovery in addition to other enhanced journaling modes like
full data and ordered data journaling. It uses an HTree index that enables high
performance in almost all situations. In short, ext3 is a very good and reliable
filesystem. Ext3 is the recommended all-purpose all-platform filesystem.
</p>
</body>
<body test="not(func:keyval('arch')='SPARC')">
<p test="not(func:keyval('arch')='PPC')">
<b>JFS</b> is IBM's high-performance journaling filesystem. JFS is a light,
fast and reliable B+tree-based filesystem with good performance in various
conditions.
</p>
<p>
<b>ReiserFS</b> is a B+tree-based journaled filesystem that has good overall
performance, especially when dealing with many tiny files at the cost of more
CPU cycles. ReiserFS appears to be less maintained than other filesystems.
</p>
<p>
<b>XFS</b> is a filesystem with metadata journaling which comes with a robust
feature-set and is optimized for scalability. XFS seems to be less forgiving to
various hardware problems.
</p>
</body>
</section>
</included>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-finalise.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-finalise.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-finalise.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-finalise.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-finalise.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<abstract>
Na koniec musimy jeszcze utworzyć jedno lub kilka dodatkowych kont użytkowników.
</abstract>
<version>9.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Administrowanie kontami użytkowników</title>
<subsection>
<title>Tworzenie konta do codziennej pracy</title>
<body>
<p>
Wykonywanie zadań z przywilejami roota jest <e>niebezpieczne</e> i należy tego
unikać. Do codziennej pracy należy utworzyć zwykłe konto użytkownika.
</p>
<p>
Czynności jakie może wykonać użytkownik są zależne od grup do jakich należy.
Oto lista najważniejszych grup:
</p>
<table>
<tr>
<th>Grupa</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti>audio</ti>
<ti>Dostęp do urządzeń audio</ti>
</tr>
<tr>
<ti>cdrom</ti>
<ti>Bezpośredni dostęp do urządzeń optycznych</ti>
</tr>
<tr>
<ti>floppy</ti>
<ti>Bezpośredni dostęp do stacji dyskietek</ti>
</tr>
<tr>
<ti>games</ti>
<ti>Możliwość uruchomienia gier</ti>
</tr>
<tr>
<ti>portage</ti>
<ti>
Daje możliwość korzystania z polecenie <c>emerge --pretend</c> przez
zwykłego użytkownika.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>usb</ti>
<ti>Dostęp do urządzeń USB</ti>
</tr>
<tr>
<ti>plugdev</ti>
<ti>
Umożliwia montowanie i używanie przenośnych urządzeń takich jak pamięci
podręczne USB czy aparaty fotograficzne.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>video</ti>
<ti>
Możliwość dostępu do urządzeń wideo oraz pracy z akceleracją sprzętową
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>wheel</ti>
<ti>możliwość używania polecenia <c>su</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Na przykład, aby utworzyć konto użytkownika <c>mkay</c> i dodać go do grup
<c>wheel</c> (możliwość korzystajania z <c>su</c> do przełączania się na konto
root), <c>users</c> (grupa domyślna dla wszystkich użytkowników) oraz
<c>audio</c> (możliwość korzystania z urządzeń dźwiękowych) należy z konta roota
wykonać następujące polecenie:
</p>
<pre caption="Dodawanie użytkownika do codziennej pracy">
Login: <i>root</i>
Password: <comment>(wpisujemy hasło)</comment>
# <i>useradd mkay -m -G users,wheel,audio -s /bin/bash</i>
# <i>passwd mkay</i>
Password: <comment>(hasło mkaya)</comment>
Re-enter password: <comment>(Ponownie hasło mkaya)</comment>
</pre>
<p>
Jeśli użytkownik ten kiedykolwiek zechce wykonać jakiekolwiek czynności jako
root powinien użyć polecenia <c>su -</c>, aby tymczasowo otrzymać uprawnienia
superużytkownika. Alternatywnie może skorzystać z pakietu <c>sudo</c>
charakteryzującego się wysokim poziomem bezpieczeństwa (o ile zostanie
prawidłowo skonfigurowany).
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Porządkowanie dysku</title>
<subsection>
<title>Usuwanie archiwów</title>
<body>
<p>
Po zakończeniu instalacji i ponownym, poprawnym uruchomieniu systemu możemy
usunąć ściągnięty plik stage3 oraz migawkę Portage z naszego dysku. Należy
pamiętać, że znajdują się one w katalogu root (<path>/</path>).
</p>
<pre caption="Usuwanie archiwum stage3">
# <i>rm /stage3-*.tar.bz2*</i>
</pre>
<pre caption="Usuwanie migawki Portage">
# <i>rm /portage-latest.tar.bz2*</i>
</pre>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-bootloader.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-hppa-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>9.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Instalowanie PALO</title>
<body>
<p>
Bootloader dla platformy PA-RISC nazywa się PALO.
</p>
<pre caption="Installing palo">
# <i>emerge palo</i>
</pre>
<p>
Jego plik konfiguracyjny możesz znaleźć w pliku <path>/etc/palo.conf</path>. Oto
przykładowa konfiguracja:
</p>
<pre caption = "Przykład /etc/palo.conf">
--commandline=2/<keyval id="kernel-name"/> root=/dev/sda4
--recoverykernel=/vmlinux.old
--init-partitioned=/dev/sda
</pre>
<p>
Pierwsza linia wskazuje PALO miejsce, gdzie znajduje się jądro oraz parametry
których używasz podczas startu. <c>2/<keyval id="kernel-name"/></c> mówi, że
jądro o nazwie <c>/<keyval id="kernel-name"/></c> znajduje się na drugiej
partycji. Ścieżka do jądra jest względna w zależności od partycji rozruchowej,
a nie głównej.
</p>
<p>
Druga linia wskazuje na zapasowe jądro, które ma być użyte do odzyskiwania
systemu. Jeżeli to Twoja pierwsza instalacja i nie masz jeszcze zapasowego
jądra, możesz zakomentować tą linię. Trzecia linia wskazuje na dysk na którym
znajduje się PALO.
</p>
<p>
Kiedy skończysz konfigurację wpisz polecenie <c>palo</c>.
</p>
<pre caption="Aplikowanie konfiguracji PALO">
# <i>palo</i>
</pre>
<p>
Teraz jesteś gotowy na <uri link="#reboot">ponowne uruchomienie systemu</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchomienie systemu</title>
<subsection>
<body>
<p>
Wyjdź z środowiska chroot i odmontuj wszystkie zamontowane partycje. Potem
wpisz to magiczne polecenie, na które tak długo czekałeś: <c>reboot</c>.
</p>
<pre caption="Wyjście z chroota, odmontowanie wszystkich zamontowanych partycji i ponowne uruchomienie">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>cd</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>
<p>
Nie zapomnij o wyjęciu LiveCD z napędu, bo uruchomisz system z płyty zamiast
swojego nowego Gentoo.
</p>
<p>
Po ponownym uruchomieniu komputera w celu dokończenia instalacji Gentoo przejdź
do rozdziału <uri link="?part=1&chap=11">Finalizowanie instalacji
Gentoo</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-disk.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-hppa-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-disk.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>8.1</version>
<date>2007-06-26</date>
<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>
<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie
przeprowadzimy Cię przez proces podziału twardego dysku, abyś mógł jak najlepiej
wykorzystać dostępną przestrzeń.
</p>
<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli posiadasz urządzenia SCSI lub SATA, pierwszym takim
dyskiem jest <path>/dev/sda</path>.
</p>
<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy
użytkownika mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy
są typu IDE, SCSI lub jeszcze innego. Przechowywane dane adresuje się
za jako ciąg 512-bajtowych bloków.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje i plastry</title>
<body>
<p>
Teoretycznie możliwe jest przeznaczenie całego dysku na system,
zazwyczaj nie jest to jednak rozwiązanie zbyt praktyczne. Zamiast tego dzielimy
napęd na mniejsze i dużo łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe.
W większości platform nazywane są one <e>partycjami</e>. Część architektur
korzystająca z podobnych technik nazywa je <e>plastrami</e>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu partycjonowania</title>
<subsection>
<title>Jak dużo i jak wielkich?</title>
<body>
<p>
Ilość partycji ściśle zależy od naszego środowiska. Na przykład jeśli
administrujemy systemem mającym wielu użytkowników prawdopodobnie uznamy za
stosowne oddzielenie <path>/home</path>, co poprawi bezpieczeństwo i uprości
proces tworzenia kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem instalowanego
systemu jest serwer pocztowy to na osobnej partycji należy umieścić
<path>/var</path> gdzie przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików może
tu znacznie zwiększyć wydajność. Za to oddzielenie <path>/opt</path> jest
dobrym rozwiązaniem na serwerach gier, gdyż większość używanego oprogramowania
będzie instalowana właśnie tam. Powodami przyjęcia takiego rozwiązania są
również
bezpieczeństwo i łatwość tworzenia kopii zapasowych. Warto upewnić się, że
partycja <path>/usr</path> będzie wystarczająco duża ponieważ będą tam
znajdowały się nie tylko dane wszystkich aplikacji, ale również ważące 500 MB
drzewo Portage.
</p>
<p>
Jak widzisz, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Wydzielenie partycji
lub woluminów ma wiele zalet:
</p>
<ul>
<li>
Masz możliwość dostosowania jak najwydajniejszego w danym zastosowaniu systemu
plików dla poszczególnych partycji lub woluminów.
</li>
<li>
Zapełnienie całego wolnego miejsca na partycji
przez wadliwie działające narzędzie nie ma
szkodliwego wpływu na całość systemu.
</li>
<li>
Jeśli to konieczne można skrócić czas kontroli systemów plików, gdyż można
jednocześnie dokonywać jej na kilku partycjach (ma to znaczenie zwłaszcza na
sprzęcie z wieloma dyskami).
</li>
<li>
Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do odczytu),
nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są bity wykonywalności)
itd.
</li>
</ul>
<p>
Niestety zbyt rozbudowany podział niesie ze sobą spore niebezpieczeństwo:
źle zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych
i ciasnotą na zbyt małych partycjach.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Partycjonowanie dysku za pomocą fdisk</title>
<body>
<p>
Do przeprowadzenia podziału użyjemy programu <c>fdisk</c>:
</p>
<pre caption="Uruchamianie fdisk">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
</pre>
<p>
Maszyny HPPA używają standardowych tablicy partycji DOS. Aby utworzyć nową
tablicę partycji DOS użyj polecenia <c>o</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie tablicy partycji DOS">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
Command (m for help): <i>o</i>
Building a new DOS disklabel.
</pre>
<p>
PALO (bootloader HPPA) wymaga do pracy osobnej partycji. Musisz na nią
przeznaczyć przynajmniej 16MB na początku dysku. Powinna być typu <e>f0</e>
(Linux/PA-RISC boot).
</p>
<impo>
Jeśli nie utworzysz tej partycji system przestanie Cię kochać i się nie
uruchomi. Ponadto jeśli masz dysk większy niż 2GB załóż tą partycję w jego
pierwszych 2GB. PALO nie odczyta kernela znajdującego się dalej niż na
pierwszych 2GB dysku.
</impo>
<pre caption="Prosty schemat partycjonowania">
# <i>cat /etc/fstab</i>
/dev/sda2 /boot ext3 noauto,noatime 1 1
/dev/sda3 none swap sw 0 0
/dev/sda4 / ext3 noatime 0 0
# <i>fdisk /dev/sda</i>
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda: 4294 MB, 4294816768 bytes
133 heads, 62 sectors/track, 1017 cylinders
Units = cylinders of 8246 * 512 = 4221952 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 8 32953 f0 Linux/PA-RISC boot
/dev/sda2 9 20 49476 83 Linux
/dev/sda3 21 70 206150 82 Linux swap
/dev/sda4 71 1017 3904481 83 Linux
</pre>
<p>
Kiedy Twoje partycje będą już gotowe, możesz
przejść do paragrafu <uri
link="#filesystems">Zakładanie systemów plików</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików.
Jeśli jest Ci obojętne jakie wybierzesz lub jesteś zadowolony z domyślnych
ustawień w podręczniku, przejdź do paragrafu <uri
link="#filesystems-apply">Zakładanie systemów plików na partycji</uri>.
W przeciwnym wypadku czytaj dalej aby dowiedzieć się więcej na ich temat.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy Plików?</title>
<body>
<p>
Na HPPA stabilnie powinny działać systemy plików ext2, ext3, XFS i reiserfs.
Pozsostałe występują w wersjach wyłącznie testowych.
</p>
<p>
<b>ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików,
którego główną wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego
regularne kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją
nowoczesne systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to
właśnie te polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym
kontrolom podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności
danych.
</p>
<p>
<b>ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
rdered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. W skrócie, ext3 to bardzo dobry i niezawodny system plików.
</p>
<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą
wydajność. Przy wielu małych plikach (poniżej 4k) może być szybszy od ext3
nawet piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie,
Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje,
operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na
katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>
<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany
w Gentoo Linux przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i
zoptymalizowany do skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z
nowoczesnymi dyskami SCSI i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem
zasilania. Ponieważ XFS przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle
zaprojektowane programy (te nie zachowujące odpowiednich środków ostrożności
podczas zapisywania plików na dysk, których niestety jest sporo) mogą
doprowadzić w razie padu systemu do utraty danych.
</p>
<p>
<b>JFS</b> to bardzo wydajny system plików IBM'a wyposażony w księgowanie.
Jest dość nowy i jest jeszcze za wcześnie by oceniać jego stabilność.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemu plikół na partycji</title>
<body>
<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików powinieneś
skorzystać z odpowiednich narzędzi:
</p>
<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Program do zakładania</th>
</tr>
<tr>
<ti>ext2</ti>
<ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext3</ti>
<ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>reiserfs</ti>
<ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>xfs</ti>
<ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>jfs</ti>
<ti><c>mkfs.jfs</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Na przykład, aby założyć ext2 na partycji boot (w naszym przypadku
<path>/dev/sda2</path>) oraz ext2 na partycji root (w naszym przypadku
<path>/dev/sda4</path>) powinieneś wykonać następujące polecenia:
</p>
<pre caption="Zakładanie systemu plików na partycji">
# <i>mke2fs /dev/sda2</i>
# <i>mke2fs -j /dev/sda4</i>
</pre>
<p>
Teraz stwórz systemy plików na swoich partycjach.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywacja partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Aby utworzyć partycję wymiany skorzystaj z programu <c>mkswap</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/hda2</i>
</pre>
<p>
Do aktywowania partycji wymiany użyj programu <c>swapon</c>:
</p>
<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/sda3</i>
</pre>
<p>
Do stworzenia i aktywowania partycji wymiany należy wykorzystać polecenia
podane powyżej.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>
<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu na nich systemów plików nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Nie zapomnij o utworzeniu
odpowiednich katalogów dla montowanych partycji. W przykładzie zamontujemy
partycje boot i root:
</p>
<pre caption="Montowanie partycji">
# <i>mount /dev/sda4 /mnt/gentoo</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/boot</i>
# <i>mount /dev/sda2 /mnt/gentoo/boot</i>
</pre>
<note>
Jeżeli chcesz przenieść <path>/tmp</path> na oddzielną partycję,
nie zapomnij po zamontowaniu odpowiednio poprawić praw dostępu: <c>chmod
1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również <path>/var/tmp</path>.
</note>
<p>
Konieczne będzie także podmontowanie systemu plików proc (wirtualnego interfejsu
jądra) w katalogu <path>/proc</path>, najpierw jednak musimy umieścić kilka
plików na partycjach.
</p>
<p>
Kolejny rozdział to <uri link="?part=1&chap=5">Wypakowywanie plików
instalacyjnych</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-kernel.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-hppa-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-kernel.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>8.4</version>
<date>2008-01-12</date>
<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>
<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>
<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>
<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom
różne źródła kerneli. Pełna lista wraz z opisami znajduje się w
<uri link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">Przewodniku jąder Gentoo</uri>.
</p>
<p>
Dla architektury HPPA w portage znajduje się <c>hppa-sources</c>. Domyślnie
bazują one na kernelu serii 2.6.
</p>
<pre caption="Instalowanie źródeł jądra">
# <i>emerge hppa-sources</i>
</pre>
<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinieneś mieć mniej więcej taki symlink, o
nazwie <path>linux</path>, wskazujący na źródła Twojego aktualnego kernela. W
tym wypadku wskazuje na źródła <c>hppa-sources-<keyval
id="kernel-version"/></c>. W komputerze użytkownika może być to inna wersja,
dlatego należy mieć to na uwadze.
</p>
<pre caption="Podgląd symlinka do źródeł kernela">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx 1 root root 12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -> linux-<keyval id="kernel-version"/>
</pre>
<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra. Możesz użyć do tego
programu <c>genkernel</c>, który zbuduje uniwersalne jądro, takie jak np. to
używane przez płyty instalacyjne. Możesz też przeprowadzić cały proces ręcznie
i lepiej dostosować kernel do swoich potrzeb. Zaczniemy od omówienia tej
drugiej, znacznie lepszej metody.
</p>
<p>
Jeśli zdecydowałeś się na ręczną konfigurację kernela przejdź do paragrafu <uri
link="#manual">Domyślnie: Ręczna konfiguracja</uri>. Jeżeli natomiast
zdecydowałeś się
złożyć swoją przyszłą w ręce programu <c>genkernel</c> powinieneś przeczytać
<uri link="#genkernel">Alternatywnie: Genkernel</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="manual">
<title>Domyślnie: Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Ręczna konfiguracja kernela jest często postrzegana jako najtrudniejsza
czynność jaką użytkownicy Linuksa muszą wykonywać. Nie jest to prawdą, po
skompilowaniu kilku kerneli zapomnicie, że kiedykolwiek uważaliście to za
trudne zadanie.
</p>
<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
zainstalowanie pakietu pciutils (<c>emerge pciutils</c>) zawierającego program
<c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chrootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem możne bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np.
"pcilib: cannot open /sys/bus/pci/devices). Ponadto można również uruchomić
<c>lspci</c> poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe
informacje o sterownikach, które należy włączyć do jądra można uzyskać dzięki
poleceniu <c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej.
</p>
<p>
Kiedy już zbierzemy wszystkie informacje przechodzimy do katalogu ze
źródłami i wpisujemy polecenie <c>make menuconfig</c>. Uruchomi się menu
konfiguracyjne oparte na ncurses.
</p>
<pre caption="Uruchamianie menuconfig">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>
<p>
Zobaczymy okienko z listą sekcji, na które podzielono cały proces konfiguracji.
Zaczniemy od omówienia opcji, które musisz aktywować, aby zapewnić prawidłowe
działanie Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>
<p>
Po pierwsze włącz możliwość korzystania z rozwojowych i eksperymentalnych
fragmentów kodu jądra. Jeśli tego nie zrobisz to nawet nie zobaczysz kilku
bardzo ważnych opcji.
</p>
<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup --->
[*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>
<p>
Następnie przejdź do <c>File Systems</c> i wybierz wsparcie dla systemów plików,
których zamierzasz używać. Jeśli tego zaniedbasz Gentoo nie będzie w stanie
zamontować partycji, a czasem nawet się nie uruchomi. Pamiętaj również, aby
włączać te sterowniki na stałe do jądra, broń Boże nie kompiluj ich jako
modułów. Przy okazji należy zaznaczyć również <c>Virtual memory</c>, oraz
<c>/proc file system</c>:
</p>
<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems --->
Pseudo Filesystems --->
[*] /proc file system support
[*] Virtual memory file system support (former shm fs)
<comment>(Wybierz jedną lub kilka z tych opcji zależnie od używanych systemów
plików.)</comment>
<*> Reiserfs support
<*> Ext3 journalling file system support
<*> JFS filesystem support
<*> Second extended fs support
<*> XFS filesystem support
</pre>
<p>
Jeśli używasz PPPoE do łączenia się z Internetem lub gdy używasz modemu dial-up
będziesz musiał włączyć następujące opcje:
</p>
<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Device Drivers --->
Networking support --->
<*> PPP (point-to-point protocol) support
<*> PPP support for async serial ports
<*> PPP support for sync tty ports
</pre>
<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfigurujesz <c>ppp</c> do pracy
w trybie jądra PPPoE.
</p>
<p>
Nie zapomnij wkompilować sterownika dla swojej karty sieciowej.
</p>
<p>
Jeśli masz myszkę lub klawiaturę HIL nie zapomnij wkompilować dla nich wsparcia.
</p>
<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla klawiatury HIL">
Input device support --->
[*] Keyboards
[*] HP HIL keyboard support
[*] Event interface support
</pre>
<p>
Posiadacze myszek działających na porcie HIL potrzebują także podstawowej
obsługi:
</p>
<pre caption="Podstawowa obsługa HIL">
HIL support --->
[*] HIL Keyboard (basic) support
</pre>
<p>
Jeśli konieczna jest <e>pełna</e> obsługa HIL, należy wkompilować:
</p>
<pre caption="Pełna obsługa HIL">
HIL support --->
[*] HP System Device Controller i8042 Support
[*] HIL MLC Support
[*] HIL Keyboard (full) support
[*] HIL Mouse & Pointer support
</pre>
<p>
Załącz też wsparcie dla sterownika grafiki:
</p>
<pre caption="Wsparcie dla sterownika grafiki">
Graphics support --->
[*] Support for frame buffer devices
[*] HP STI frame buffer device support
Console display driver support --->
[*] STI text console
</pre>
<p>
Kiedy skończysz konfigurować swój kernel przejdź do paragrafu
<uri link="#compiling">Kompilacja i instalacja</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilacja i instalacja</title>
<body>
<impo>
Jeżeli chcemy skompilować 64-bitowe jądro najpierw musimy zainstalować
<c>kgcc64</c>. Jednak działanie takie nie jest zalecane. Jądra tego typu
powinniśmy używać w przypadku posiadania więcej niż 4GB pamięci RAM lub jeśli
nasz serwer wymaga tego do poprawnego działania, na przykład A500.
</impo>
<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i
instalację. Opuść program konfiguracyjny i rozpocznij proces kompilacji:
</p>
<pre caption="Kompilowanie kernela">
# <i>make && make modules_install</i>
</pre>
<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować kopiujemy jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>. W nowszych kernelach obraz nazywa się
<path>vmlinux</path> zamiast <path>vmlinux.gz</path>. Należy o tym pamiętać w
czasie gdy będziemy kopiować kernel.
</p>
<pre caption="Instalowanie kernela">
# <i>cp vmlinux /boot/<kernel-version></i>
</pre>
<p>
Kiedy skończysz przejdź do paragrafu <uri link="#kernel_modules">Instalacja
osobnych modułów jądra</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="genkernel">
<title>Alternatywnie: Użycie genkernel</title>
<body>
<p>
Paragraf jest przeznaczony dla użytkowników, którzy zdecydowali się użyć
programu <c>genkernel</c> do skonfigurowania jądra.
</p>
<p>
Po zainstalowaniu źródeł wypada je skonfigurować. Zrobimy to automatycznie przy
pomocy programu <c>genkernel</c>. <c>genkernel</c> robi to dokładnie w ten sam
sposób w jaki jest konfigurowany kernel na płycie instalacyjnej. Oznacza to, że
kiedy użyjesz <c>genkernel</c> do budowy jądra Twój system będzie musiał
wykrywać dostępny sprzęt przy każdym uruchomieniu komputera, tak jak na płycie
instalacyjnej. Ponieważ genkernel nie wymaga od użytkownika żadnych ręcznych
poprawek w konfiguracji jest doskonałym rozwiązaniem dla tych wszystkich, którzy
nie są najmocniejsi w samodzielnym kompilowaniu jądra.
</p>
<p>
Zanim jednak zdradzimy jak używa się tego cudownego programu musimy wytłumaczyć
jak go zainstalować:
</p>
<pre caption="Emergowanie genkernela">
# <i>emerge genkernel</i>
</pre>
<p>
Źródła skompilujemy przy użyciu polecenia <c>genkernel all</c>. Kompilacja
zajmie całe wieki, ponieważ <c>genkernel</c> tworzy uniwersalne jądro,
zawierające wsparcie dla niemal całego dostępnego sprzętu.
</p>
<p>
Jeśli na partycji boot założyłeś system plików inny niż ext2 i ext3 będziesz
musiał dodatkowo wprowadzić kilka ręcznych poprawek do konfiguracji genkernela.
Dokonuje się tego wydając najpierw polecenie <c>genkernel --menuconfig all</c>,
a następnie dopisując wsparcie dla sterowników <e>w</e> kernelu (na stałe, nie
jako moduły).
</p>
<pre caption="Uruchamianie genkernela">
# <i>genkernel all</i>
</pre>
<p>
W toku tego procesu powstanie właściwy plik jądra, zwany dalej obrazem,
ogromna rzesza modułów oraz plik initrd. Nazwy plików kernela i initrd będą
potrzebne przy konfiguracji bootloadera do prawidłowego wypełnienia jego pliku
konfiguracyjnego, więc warto je sobie zapisać. Przy następnym uruchomieniu
komputera zostanie najpierw wykonany plik initrd, który wykryje cały dostępny
sprzęt i wczyta odpowiednie moduły, a następnie uruchomi się właściwy system.
</p>
<pre caption="Sprawdzanie nazwy utworzonych obrazów kernela i initrd">
# <i>ls /boot/kernel* /boot/initramfs*</i>
</pre>
</body>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Konfigurowanie modułów jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>
<p>
Lista modułów, które chcesz aby były automatycznie ładowane przy starcie systemu
powinna znajdować się w pliku <path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</path>.
Czasem jeśli chcesz możesz dodać kilka opcji dla modułów.
</p>
<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>
<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/<wersja>/ -type f -iname '*.o' -or -iname *.ko'</i>
</pre>
<p>
Na przykład, aby automatycznie ładować do pamięci moduł <c>3c59x.o</c>, należy
otworzyć plik <path>kernel-2.6</path> i wprowadzić do niego nazwę tego modułu.
</p>
<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>
<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>
<p>
Następnie należy przejść do rozdziału <uri
link="?part=1&chap=8">Konfiguracja systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-medium.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-hppa-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-hppa-medium.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>9.0</version>
<date>2007-06-29</date>
<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Zanim zaczniemy musimy poznać wymagania sprzętowe jakie powinien spełniać
komputer, aby można było na nim zainstalować Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>
<p>
Lista obsługiwane sprzętu znajduje się na stronie <uri
link="http://www.pateam.org/list.html">PA Team</uri>. Dodatkowe informacje można
znaleźć w <uri link="http://hwdb.parisc-linux.org">Parisc-Linux Hardware
Database</uri> oraz <uri link="http://www.openpa.net/cpu.html">liście
procesorów</uri> znajdującej się na stronie <uri>www.openpa.net</uri>.
</p>
<p>
Jeśli wersja używanego PA-RISC jest nieznana, należy udać się pod jeden z
powyższych adresów i sprawdzić czy jest to 1.1 czy 2.0. Za chwilę ta informacja
będzie niezbędna.
</p>
<table>
<tr>
<th>Pamięć</th>
<ti>64 MB</ti>
</tr>
<tr>
<th>Wolne miejsce na dysku</th>
<ti>1.5 GB (bez miejsca potrzebnego na partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
<th>Miejsce na partycję wymiany</th>
<ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Płyty instalacyjne Gentoo</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Dzięki płytom instalacyjnym można uruchomić podstawowe środowisko służące do
instalacji całego systemu Gentoo na dysk. W czasie uruchamiania systemu z
płyty zostanie wykryty sprzęt dostępny w komputerze, a Gentoo automatycznie
załaduje odpowiednie dla niego sterowniki. Płyty te są tworzone i rozwijane
przez deweloperów Gentoo.
</p>
<p>
Wszystkie płyty instalacyjne pozwalają na uruchomienie środowiska
instalacyjnego, skonfigurowanie ustawień sieciowych, utworzenie i aktywowanie
partycji oraz rozpoczęcie instalowania Gentoo z użyciem Internetu. Są idealnym
środkiem do zbudowania naszej dystrybucji, jeśli zakłada się instalowanie przy
użyciu najnowszych pakietów pobieranych z sieci.
</p>
<p>
Opis instalacji Gentoo bez dostępu do Internetu znajduje się na stronach <uri
link="/doc/pl/handbook/2008.0/index.xml">Podręcznika Gentoo 2008.0</uri>.
</p>
<p>
Są dwa rodzaje płyt instalacyjnych:
</p>
<ul>
<li>
"Gentoo <e>Minimal</e> Installation CD" - mała, uruchamialna płyta
instalacyjna zawierająca wszystko co niezbędne do uruchomienia środowiska,
z którego można następnie przystąpić do instalowania Gentoo.
</li>
<li>
"Gentoo <e>Universal</e> Installation CD" - uruchamialna płyta posiadająca
wszystkie funkcje swojego mniejszego odpowiednika, ale poszerzona o tarballe
z archiwami służącymi do instalacji (tzw. stage3) optymalizowanymi pod
różne architektury.
</li>
</ul>
<p>
Aby ułatwić wybór odpowiedniej płyty instalacyjnej omówimy plusy i minusy każdej
z nich.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Minimal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c><keyval id="min-cd-name"/></c> i zajmuje jedynie 75
MB miejsca. Można go użyć do zainstalowania Gentoo wyłącznie jeśli posiada się
połączenie z Internetem.
</p>
<table>
<tr>
<th>Minimal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>Mała ilość danych do pobrania.</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>
Nie zawiera żadnych pliku "stage3", obrazów drzewa Portage,
prekompilowanych pakietów i w związku z tym nie nadaje się do instalacji bez
dostępu do sieci.
</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Universal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c>install-hppa-universal-2008.0.iso</c> i zajmuje
około 339 MB miejsca. Można użyć go do zainstalowania Gentoo nawet bez dostępu
do sieci.
</p>
<table>
<tr>
<th>Universal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>
Zawiera wszystko co jest potrzebne do zainstalowania Gentoo, nawet bez
dostępu do Internetu.
</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>Duża ilość danych do pobrania.</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Inne płyty</title>
<body>
<p>
Na części naszych serwerów lustrzanych można napotkać płyty zatytułowane
<e>Package CD</e>. Nie są to płyty instalacyjne. Zawierają jedynie
prekompilowane pakiety (tak zwany zestaw pakietów GRP), dzięki którym można
szybko i wygodnie zainstalować dodatkowe oprogramowanie zarówno podczas
instalowania Gentoo bez dostępu do Internetu jak i w przypadku gdy po prostu
chcemy szybko doinstalować któryś z długo kompilujących się programów (KDE,
Gnome, OpenOffice.org ...).
</p>
<p>
Podarchitektura płyty Package CD musi być taka sama jak ta, którą wybieramy dla
pliku stage3.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Archiwum stage3</title>
<body>
<p>
Archiwum stage3 zawiera minimalne środowisko Gentoo, odpowiednie do
kontynuacji instalacji przy pomocy instrukcji zawartych w podręczniku. W
poprzedniej wersji podręcznika opisano proces instalacji z użyciem jednego z
trzech archiwów. Gentoo cały czas dostarcza pliki archiwum stage i stage2,
jednak oficjalnie wspierana jest jedynie instalacja ze stage3. Jeżeli
jesteśmy zainteresowani instalacją Gentoo przy użyciu stage1 lub stage2,
powinniśmy przeczytać rozdział Gentoo FAQ <uri
link="/doc/pl/faq.xml#stage12">W jaki sposób zainstalować Gentoo używając stage
1 lub stage 2?</uri>
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie płyt instalacyjnych Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyt instalacyjnych</title>
<body>
<p>
Po pierwsze musimy pobrać jeden z omawianych wcześniej obrazów płyt, żeby jednak
to zrobić trzeba wiedzieć gdzie ich szukać.
</p>
<p>
Wszystkie obrazy płyt instalacyjnych znajdują się na naszych <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerach lustrzanych</uri> w katalogu <path><keyval
id="release-dir"/></path>.
</p>
<p>
Wewnątrz tego katalogu znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe do
nagrania obrazy płyt CD.
</p>
<p>
Aby zweryfikować poprawność pobranych plików ISO można:
</p>
<ul>
<li>
Porównać ich sumy MD5 z tymi znajdującymi się na naszym serwerze lustrzanym,
np. za pomocą programu <c>md5sum</c> dla Linuksa lub jego <uri
link="http://www.etree.org/md5com.html">odpowiednika</uri> dla Windows.
</li>
<li>
Można też zweryfikować podpis pgp plików. Przedtem jednak należy pobrać
klucz, którego używamy do ich podpisywania (17072058).
</li>
</ul>
<p>
W tym celu najpierw pobieramy plik sygnatury, a następnie pozyskujemy klucz
publiczny:
</p>
<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>
<p>
Następnie weryfikujemy sygnaturę.
</p>
<pre caption="Weryfikowanie sygnatury plików">
$ <i>gpg --verify <plik sygnatury> <plik iso></i>
</pre>
<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego używamy. Wa Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą
programów <c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w
dokumencie <uri link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>
<ul>
<li>
Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
dev=/dev/hdc <pobrany plik iso></c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path>
należy podać odpowiednią ścieżką do urządzenia CD-RW.
</li>
<li>
W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) > <c>Burn CD Image</c>
(Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie płyty instalacyjnej</title>
<body>
<note>
Większość problemów jakie mogą wystąpić w czasie uruchamiania płyty
instalacyjnej omówiono w <uri
link="http://www.tldp.org/HOWTO/PA-RISC-Linux-Boot-HOWTO/index.html">
PA-RISC Linux Boot HOWTO</uri>.
</note>
<p>
W czasie uruchamiania komputera HPPA powinny pojawić się następujące informacje:
</p>
<pre caption="Informacje uruchomieniowe HPPA">
Searching for Potential Boot Devices.
To terminate search, press and hold the ESCAPE key.
</pre>
<p>
Po pojawieniu się tej wiadomości należy nacisnąć i przytrzymać klawisz ESC. Może
to zająć chwilę, nie warto się niecierpliwić. Domyślnie wystarczy wpisać z
konsoli BOOT_ADMIN. Jeśli pojawi się menu wybieramy z niego opcję <c>Enter Boot
Administration mode</c> i wchodzimy do konsoli BOOT_ADMIN. Powinien pojawić się
znak zachęty '>'.
</p>
<p>
Następnie wkładamy płytę do napędu. Jeśli nie jest znane ID SCSCI napędu CD-ROM
to PA-RISC może je znaleźć - dzięki poleceniu <c>search</c>.
</p>
<pre caption="Znajdowanie SCSI ID">
> <i>search</i>
Searching for Devices with Bootable Media.
To terminate search, please press and hold the ESCAPE key.
</pre>
<p>
PA-RISC wyświetli wszystkie możliwości uruchomienia. Oto przykładowa lista:
</p>
<pre caption="Dostępne media instalacyjne">
Device Selection Device Path Device Type and Utilities
---------------------------------------------------------------------------
P0 scsi.5.0 TOSHIBA CD-ROM XM-3301TA
IPL
P1 scsi.2.0 COMPAQ ST32550N
IPL
P2 lan.0010a7-06d1b6.3.6 server
IPL
</pre>
<p>
Do uruchomienia napędu CD-ROM wystarczy towarzysząca mu nazwa urządzenia -
"Device path". Na przykład by uruchomić system z napędu TOSHIBA z powyższego
przykładu należy wpisać:
</p>
<pre caption="Uruchamianie z CD-ROM-a">
> <i>boot scsi.5.0 ipl</i>
Trying scsi.5.0
</pre>
<p>
Słowo kluczowe <c>ipl</c> (Initial Program Loader) mówi palo (programowi
ładującemu PA-RISC) by wszedł w tryb interaktywny. Pozwoli to na przykład na
zmianę parametrów uruchomieniowych jądra.
</p>
<p>
Po udanym uruchomieniu komputera palo przejdzie w tryb interaktywny:
</p>
<pre caption="Tryb interaktywny PALO">
Boot path initialized.
Attempting to load IPL.
Hard booted.
palo ipl 1.2 root@b180l.da-kot Tue Apr 8 12:43:07 CEST 2003
Boot image contains:
0/vmlinux32 4028015 bytes @ 0x1520000
0/ramdisk 834748 bytes @ 0xf800
Current command line:
0/vmlinux initrd=initrd.gz TERM=linux console=tty root=/dev/ram0 init=/linuxrc
0: 0/vmlinux
1: initrd=initrd.gz
2: TERM=linux
3: console=tty
4: root=/dev/ram0
5: init=/linuxrc
Edit which field?
(or 'b' to boot with this command line)?
</pre>
<p>
Parametry te powinny być odpowiednie w większości przypadków.
</p>
<p>
Jeśli potrzebne są dodatkowe możliwości należy dodać odpowiednie słowa kluczowe
na koniec linii poleceń. Aby dodać słowo kluczowe należy wyedytować ostatnie
pole, dodać tam spację i wpisać odpowiednią wartość z klawiatury. Jedynym
obecnie zaimplementowanym parametrem jest <c>cdcache</c> umożliwiający
odmontowanie płyty instalacyjnej wczytaniu jej zawartości do pamięci RAM.
</p>
<pre caption="Dodawanie parametru cdcache">
(or 'b' to boot with this command line)? <i>5</i>
init=/linuxrc <i>cdcache</i>
</pre>
<p>
Po wybraniu parametrów uruchamiamy jądro:
</p>
<pre caption="Uruchamianie jądra">
(or 'b' to boot with this command line)? <i>b</i>
</pre>
<p>
Powinien się pojawiać znak zachęty ("#") roota. Aktywną konsolę zmienia się
kombinacjami klawiszy Alt-F2, Alt-F3 i Alt-F4. Powrót do pierwszej umożliwia
wciśnięcie Alt-F1.
</p>
<p>
Możemy teraz przystąpić do <uri link="#hardware">konfigurowania dodatkowego
sprzętu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfigurowanie dodatkowego sprzętu</title>
<body>
<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować
odpowiednie sterowniki. Zazwyczaj czyni to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć
się problemy i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie
PCI musimy ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>
<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>tulip</c> (obsługujący
szereg różnych urządzeń sieciowych:
</p>
<pre caption="Ładowanie modułów jądra">
# <i>modprobe tulip</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>
<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta.
</p>
<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>
<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby stworzyć konto użytkownika musimy najpierw podać jego parametry, a
następnie ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie "rane".
</p>
<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby przełączyć się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika korzystamy
z polecenia <c>su</c>:
</p>
<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - rane</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>
<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie) powinniśmy dodać do tych
celów konto zwykłego użytkownika, tak jak opisaliśmy to przed chwilą, a
następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F2</c> na nowy terminal
i tam się zalogować.
</p>
<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służy program <c>links</c>:
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/handbook/html/index.html</i>
</pre>
<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
Podobnie jak w przypadku dokumentacji nagranej na CD można użyć do tego programu
<c>links</c>, pod warunkiem oczywiście, że mamy już skonfigurowane i działające
połączenie z Internetem.
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/pl/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>
<p>
Na pierwszy terminal powracamy przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F1</c>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>
<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji
(by mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo. lub nawet przeprowadzić cały
proces za nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać
hasło roota (nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa się
<e>całkowicie</e>).
</p>
<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>
<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>
<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisany, w
rozdziale zatytułowanym <uri link="?part=1&chap=3">konfiguracja
sieci</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-disk.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ia64-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-disk.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>3.2</version>
<date>2007-06-26</date>
<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>
<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie opiszemy
proces podziału twardego dysku tak. aby jak najlepiej wykorzystać dostępne
miejsce.
</p>
<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path> reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. U posiadaczy urządzeń SCSI lub SATA pierwszym takim dyskiem jest
<path>/dev/sda</path>.
</p>
<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy użytkownika
mogą z nich korzystać nie martwiąc się o to czy napędy są typu IDE, SCSI czy
jakiegoś innego. Przechowywane dane adresuje się jako ciąg 512-bajtowych bloków.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje</title>
<body>
<p>
Teoretycznie przeznaczenie na system całego dysku jest możliwe, zazwyczaj nie
jest to jednak zbyt dobre rozwiązanie. Zamiast tego dzielimy napęd na mniejsze i
dużo łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe. W <keyval
id="arch"/>systemach opartych na architekturze nazywane są one
<e>partycjami</e>.
</p>
<p>
Systemy Itanium korzystają z EFI, Extensible Firmware Interface, do
uruchamiania. Format tabeli partycji rozumiany przez EFI nazywa się GPT (GUID
Partition Table). Program partycjonujący, który rozumie GPT nazywa się
"parted", więc jest to narzędzie, z którego będziemy korzystali poniżej.
Dodatkowo EFI potrafi czytać tylko system plików FAT, więc takiego formatu
należy użyć dla partycji rozruchowej, gdzie "elilo" zainstaluje jądro.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaawansowane metody przechowywania danych</title>
<body>
<p>
Płyty instalacyjne dla architektury <keyval id="arch"/> posiadają obsługę EVMS
oraz LVM2, co znacznie rozszerza możliwości partycjonowania dysków. W
Podręczniku skupimy się na tworzeniu "zwykłych" partycji, warto jednak wiedzieć,
że możliwe jest korzystanie również z nowocześniejszych rozwiązań.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Domyślny schemat podziału</title>
<body>
<p>
Można pominąć samodzielne rozrysowywanie schematu podziału dysku i po prostu
skorzystać z naszego:
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>System plików</th>
<th>Rozmiar</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda1</path></ti>
<ti>vfat</ti>
<ti>32M</ti>
<ti>Partycja rozruchowa EFI</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda2</path></ti>
<ti>(swap)</ti>
<ti>512M</ti>
<ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda3</path></ti>
<ti>ext3</ti>
<ti>Rest of the disk</ti>
<ti>Partycja główna</ti>
</tr>
</table>
<p>
W dalszej części tekstu wyjaśnimy jak wiele i jak dużych partycji należy
utworzyć. Można pominąć te informacje i przejść bezpośrednio
do <uri link="#parted">partycjonowania dysku przy pomocy parted</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Jak dużo i o jakim rozmiarze?</title>
<body>
<p>
Ilość partycji ściśle zależy od danego środowiska. Na przykład, jeśli
administruje się systemem mającym wielu użytkowników, prawdopodobnie uzna się
stosowne oddzielenie <path>/home</path> aby poprawić bezpieczeństwo i uprościć
tworzenie kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem Gentoo jest serwer
poczty, na osobnej partycji należy umieścić <path>/var</path>, gdzie
przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików może znacznie zwiększyć
wydajność. Oddzielenie /opt jest dobrym rozwiązaniem na serwerach gier, gdyż
większość używanego oprogramowania zostanie tam zainstalowana. Powód jest
podobny jak przy <path>/home</path>: bezpieczeństwo i kopie zapasowe. Na pewno
warto zapewnić dużo wolnego miejsca na <path>/usr</path>, ponieważ będą tam się
znajdowały nie tylko dane wszystkich zainstalowanych pakietów, ale również
ważące 500 MB drzewo Portage i kody źródłowe programów.
</p>
<p>
Jak widać, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Rozdzielenie partycji ma
wiele zalet:
</p>
<ul>
<li>
Daje możliwość wybrania dla poszczególnych partycji najbardziej wydajnego w
danym zastosowaniu systemu plików.
</li>
<li>
Zapełnienie całego wolnego miejsca na partycji przez wadliwie działający
program nie będzie miało szkodliwego wpływu na całość systemu.
</li>
<li>
Możliwe będzie skrócenie czasu kontroli systemów plików dzięki jednoczesnemu
dokonywaniu jej na kilku partycjach (ma to znaczenie zwłaszcza na komputerze
z wieloma twardymi dyskami).
</li>
<li>
Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do odczytu),
nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są bity wykonywalności)
itd. można znacznie poprawić bezpieczeństwo.
</li>
</ul>
<p>
Niestety zbyt rozbudowany schemat podziału niesie również ze sobą spore
problemy. Źle zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych i ciasnotą na zbyt
małych partycjach. Istnieje również limit 15-tu partycji dla SCSI i SATA.
</p>
<p>
W przykładzie pokażemy partycjonowanie dysku o rozmiarze 20GB wykorzystywanego w
laptopie z zainstalowanym serwerem poczty, stron internetowych oraz środowiskiem
gnome:
</p>
<pre caption="Przykładowy podział dysku">
$ <i>df -h</i>
Filesystem Type Size Used Avail Use% Mounted on
/dev/hda5 ext3 509M 132M 351M 28% /
/dev/hda2 ext3 5.0G 3.0G 1.8G 63% /home
/dev/hda7 ext3 7.9G 6.2G 1.3G 83% /usr
/dev/hda8 ext3 1011M 483M 477M 51% /opt
/dev/hda9 ext3 2.0G 607M 1.3G 32% /var
/dev/hda1 ext2 51M 17M 31M 36% /boot
/dev/hda6 swap 516M 12M 504M 2% <nie zamontowany>
<comment>(Zostało 2GB nie przydzielonego do żadnej partycji miejsca -do wykorzystania w przyszłości)</comment>
</pre>
<p>
<path>/usr</path> jest niemal w pełni zajęty (wykorzystane 83%), ale po
instalacji wszystkich potrzebnych pakietów nie będzie się on zbytnio rozrastał.
Przeznaczenie kilku gigabajtów na <path>/var</path> może wydać się zbyt
rozrzutne. Należy jednak zwrócić uwagę, że Gentoo kompiluje tam domyślnie
wszystkie pakiety. Jeżeli chcemy, aby <path>/var</path> posiadało mniejszy
rozmiar, na przykład 1GB, powinniśmy zmodyfikować zmienną <c>PORTAGE_TMPDIR</c>
w pliku <path>/etc/make.conf</path>, tak aby prowadziła do partycji z
odpowiednią ilością wolnego miejsca do kompilacji ekstremalnie dużych pakietów
takich jak OpenOffice.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="parted">
<title>Partycjonowanie dysku przy pomocy parted</title>
<subsection>
<body>
<p>
Teraz przedstawimy proces tworzenia partycji wypisanych w naszym przykładowym
schemacie podziału dysku. Oto on:
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda1</path></ti>
<ti>Partycja rozruchowa EFI</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda2</path></ti>
<ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda3</path></ti>
<ti>Partycja główna</ti>
</tr>
</table>
<p>
Ten schemat oczywiście można (i zwykle należy) zmodyfikować stosownie do
własnych potrzeb.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wyświetlanie aktualnego podziału dysku</title>
<body>
<p>
<c>parted</c> jest edytorem GNU partycji. Uruchamiamy <c>parted</c> na naszym
dysku (w powyższym przykładzie jest to <path>/dev/sda</path>):
</p>
<pre caption="Uruchamianie parted">
# <i>parted /dev/sda</i>
</pre>
<p>
Po chwili ukaże się taki znak zachęty <c>parted</c>:
</p>
<pre caption="Znak zachęty parted">
GNU Parted 1.6.22
Copyright (C) 1998 - 2005 Free Software Foundation, Inc.
This program is free software, covered by the GNU General Public License.
This program is distributed in the hope that it will be useful, but WITHOUT ANY
WARRANTY; without
even the implied warranty of MERCHANTABILITY or FITNESS FOR A PARTICULAR
PURPOSE. See the GNU General Public License for more details.
Using /dev/sda
(parted)
</pre>
<p>
W tym miejscu jedną z dostępnych komend będzie <c>help</c>, z którego należy
skorzystać jeśli chcemy poznać pozostałe komendy. Kolejną komendą jest
<c>print</c>, który powinniśmy wprowadzić chcąc wyświetlić obecną konfigurację
partycji:
</p>
<pre caption="Przykładowa konfiguracja partycji">
(parted) <i>print</i>
Disk geometry for /dev/sda: 0.000-34732.890 megabytes
Disk label type: gpt
Minor Start End Filesystem Name Flags
1 0.017 203.938 fat32 boot
2 203.938 4243.468 linux-swap
3 4243.469 34724.281 ext3
</pre>
<p>
Ta konkretna konfiguracja jest bardzo podobna do tej proponowanej wcześniej.
Zwróćmy uwagę, że w drugiej linii tablica partycji podana jest w GPT. Jeżeli
jest inaczej to system ia64 nie będzie w stanie się uruchomić z tego dysku. Dla
potrzeb tego przewodnika usuniemy partycje i stworzymy je od nowa.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Usuwanie partycji</title>
<body>
<note>
W przeciwieństwie do fdisk i innych programów partycjonujących, które odkładają
wykonanie zmian aż do podania instrukcji zapisu, polecenia w parted mają efekt
natychmiastowy. Po rozpoczęciu tworzenia i usuwania partycji nie ma możliwości
wyjścia z programu bez zapisu... wszystko już zostało zapisane.
</note>
<p>
Łatwym sposobem usunięcia wszystkich partycji i stworzenia wszystkiego od
początku, co zagwarantuje nam, że używamy poprawnej tablicy partycji, jest
utworzenie nowej tabeli partycji przy użyciu polecenia <c>mklabel</c>. Po
dokonaniu tego otrzymamy pustą tablicę partycji GPT.
</p>
<pre caption="Tworzenie nowej tablicy partycji">
(parted) <i>mklabel gpt</i>
(parted) <i>print</i>
Disk geometry for /dev/sda: 0.000-34732.890 megabytes
Disk label type: gpt
Minor Start End Filesystem Name Flags
</pre>
<p>
Nasza tablica partycji jest już pusta i możemy stworzyć nowe partycje. Użyjemy
domyślnego schematu partycjonowania jak ten omawiany wcześniej. Nie kieruj się
tymi instrukcjami słowo w słowo jeżeli nie chcesz używać takiego samego schematu
partycji.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji rozruchowej EFI</title>
<body>
<p>
Na początek tworzymy małą partycje rozruchową EFI. Wymaga się tutaj systemu
plików FAT, aby wbudowane oprogramowanie ia64 mogło ją odczytać. W naszym
przykładzie partycja ta ma rozmiar 32 megabajtów, co jest wystarczające do
przechowywania jąder oraz konfiguracji elilo. Zazwyczaj jądra ia64 mają wielkość
około 5 megabajtów, więc taka konfiguracja pozostawia nam jeszcze miejsce na
eksperymenty.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji rozruchowej">
(parted) <i>mkpart primary fat32 0 32</i>
(parted) <i>print</i>
Disk geometry for /dev/sda: 0.000-34732.890 megabytes
Disk label type: gpt
Minor Start End Filesystem Name Flags
1 0.017 32.000 fat32
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Stwórzmy partycję wymiany. Klasyczny rozmiar dla takiej partycji wynosił
podwójną ilość pamięci RAM. W nowoczesnych systemach z dużą ilością RAM-u nie
jest to już konieczne. Dla większość systemów typu desktop 512-megowa partycja
wymiany jest wystarczająca. Dla serwera powinniśmy rozważyć założenie większej
partycji.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
(parted) <i>mkpart primary linux-swap 32 544</i>
(parted) <i>print</i>
Disk geometry for /dev/sda: 0.000-34732.890 megabytes
Disk label type: gpt
Minor Start End Filesystem Name Flags
1 0.017 32.000 fat32
2 32.000 544.000
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie głównej partycji</title>
<body>
<p>
Na koniec tworzymy partycję główną. Nasza konfiguracja pozwoli głównej partycji
na zajęcie pozostałej przestrzeni naszego dysku. Używamy domyślnie ext3, ale
można wykorzystać ext2, jfs, reiserfs czy xfs. Rzeczywisty system plików nie
jest tworzony w tym kroku, ale tablica partycji zawiera informacje początkowe o
systemie plików każdej partycji i dobrym pomysłem jest, aby nasza tablica
odpowiadała naszym zamiarom.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji głównej">
(parted) <i>mkpart primary ext3 544 34732.890</i>
(parted) <i>print</i>
Disk geometry for /dev/sda: 0.000-34732.890 megabytes
Disk label type: gpt
Minor Start End Filesystem Name Flags
1 0.017 32.000 fat32
2 32.000 544.000
3 544.000 34732.874
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opuszczanie parted</title>
<body>
<p>
Aby opuścić parted wpisujemy <c>quit</c>. Nie ma potrzeby wykonywać
jakichkolwiek kroków w celu zapisania układu partycji, ponieważ zostało to już
dokonane. Po wyjściu parted przypomni o konieczności aktualizacji
<c>/etc/fstab</c>, co zrobimy w dalszej części tego przewodnika.
</p>
<pre caption="Opuszczanie parted">
(parted) <i>quit</i>
Information: Don't forget to update /etc/fstab, if necessary.
</pre>
<p>
Teraz gdy już partycje zostały stworzone możemy przejść do <uri
link="#filesystems">tworzenia systemu plików</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemu plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po utworzeniu partycji trzeba założyć na nich odpowiednie systemy plików.
Osoby, którym wszystko jedno jaki system plików wybiorą lub te, które są
zadowolone z domyślnych ustawień z Podręcznika mogą przejść do <uri
link="#filesystems-apply">zakładania systemów plików na partycji</uri>.
Pozostali muszą czytać dalej, aby dowiedzieć się więcej na ich temat.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>
<p>
Jądro Linuksa wspiera różne systemy plików. My omówimy vfat, ext2, ext3,
ReiserFS, XFS oraz JFS, ponieważ są to najczęściej używane systemy plików na
systemach linuksowych.
</p>
<p>
<b>vfat</b> to system plików MS-DOS, zaktualizowany do możliwości obsługi
długich nazw plików. Jest to również jedyny system plików rozumiany przez
firmware EFI na systemach ia64. Partycja rozruchowa na systemach ia64 powinna
zawsze być vfat, ale dla danych powinny zostać użyte inne systemy plików podane
poniżej.
</p>
<p>
<b>ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego główną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym kontrolom
podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności danych.
</p>
<p>
<b>ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. W skrócie, ext3 to bardzo dobry i niezawodny system plików.
</p>
<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą wydajność.
Przy wielu małych plikach (poniżej 4k) może być szybszy od ext3 nawet
piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie,
Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje,
operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na
katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>
<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany w Gentoo Linux
przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i zoptymalizowany do
skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z nowoczesnymi dyskami SCSI
i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem zasilania. Ponieważ XFS
przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle zaprojektowane programy (te nie
zachowujące odpowiednich środków ostrożności podczas zapisywania plików na dysk,
których niestety jest sporo) mogą doprowadzić w razie padu systemu do utraty
danych.
</p>
<p>
JFS to bardzo wydajny system plików IBM wyposażony w księgowanie. Jest dość
nowy i jest jeszcze za wcześnie by oceniać jego stabilność.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemów plików na partycjach</title>
<body>
<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików należy skorzystać z
odpowiednich narzędzi:
</p>
<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Program do jego zakładania</th>
</tr>
<tr>
<ti>vfat</ti>
<ti><c>mkdosfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext2</ti>
<ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext3</ti>
<ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>reiserfs</ti>
<ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>xfs</ti>
<ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>jfs</ti>
<ti><c>mkfs.jfs</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Na przykład aby założyć partycję rozruchową (<path>/dev/sda1</path> w naszym
przykładzie) jako vfat oraz partycję główną (<path>/dev/sda3</path> w naszym
przykładzie) jako ext3, należy wykonać poniższe polecenia.
</p>
<pre caption="Zakładanie systemu plików na partycji">
# <i>mkdosfs /dev/sda1</i>
# <i>mke2fs -j /dev/sda3</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywacja partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Aby utworzyć partycję wymiany, należy skorzystać z programu <c>mkswap</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/sda2</i>
</pre>
<p>
Do aktywowania partycji wymiany używa się programu <c>swapon</c>:
</p>
<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/sda2</i>
</pre>
<p>
Teraz tworzymy i aktywujemy partycję wymiany za pomocą wyżej podanych poleceń.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>
<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu na nich systemów plików nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Należy utworzyć odpowiednie
katalogi dla montowanych partycji. W przykładzie zamontujemy partycję rozruchową
i główną:
</p>
<pre caption="Montowanie głównej partycji">
# <i>mount /dev/sda3 /mnt/gentoo</i>
</pre>
<note>
W przeciwieństwie do innych architektur wspieranych przez Gentoo,
<path>/boot</path> nie jest montowane na ia64. Powodem tego jest fakt. że
partycja rozruchowa EFI będzie montowana automatycznie i zapisywana przez
komendę elilo przy jej każdym wykonaniu. Dlatego też /boot rezyduje na głównym
systemie plików i jest miejscem, w którym przetrzymuje się jądra tworzone przez
naszą konfigurację elilo.
</note>
<note>
Aby przenieść <path>/tmp</path> na osobną partycję, należy po jego zamontowaniu
odpowiednio zmienić prawa dostępu: <c>chmod 1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to
również <path>/var/tmp</path>.
</note>
<p>
Konieczne będzie także zamontowanie systemu plików proc (wirtualny interfejs
jądra) w katalogu <path>/proc</path>/, ale najpierw musimy umieścić odpowiednie
pliki na partycjach.
</p>
<p>
Kolejny rozdział to
<uri link="?part=1&chap=5">Wypakowywanie plików instalacyjnych</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-kernel.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ia64-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-kernel.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>8.7</version>
<date>2008-01-14</date>
<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>
<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>
<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Instalowanie źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>
<p>
Jądro Linux jest sercem każdej dystrybucji i stanowi interfejs pomiędzy
programami użytkownika, a sprzętem. Gentoo pozwala użytkownikom na wybranie
spośród kilku różnych jego źródeł. Pełna ich lista wraz z opisami znajduje się w
dokumencie <uri link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">Gentoo Linux Kernel
Guide</uri>.
</p>
<p>
Dla systemów IA64 użyjemy <c>gentoo-sources</c> (zawiera dodatkowe patche
dodające nowe funkcje).
</p>
<p>
Wybrane źródła instaluje się przy pomocy polecenia <c>emerge</c>.
</p>
<pre caption="Instalowanie źródeł jądra">
# <i>emerge gentoo-sources</i>
</pre>
<p>
W katalogu <path>/usr/src</path>, pod nazwą <path>linux</path>, powinno
znajdować się mniej więcej takie dowiązanie symboliczne wskazujące na aktualne
źródła. W tym wypadku wskazuje na źródła gentoo-sources-2.6.12-r10. W
komputerze użytkownika może być to inna wersja, dlatego należy mieć to na
uwadze.
</p>
<pre caption="Podgląd dowiązania symbolicznego do źródeł jądra">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx 1 root root 12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -> linux-<keyval id="kernel-version"/>
</pre>
<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra. Można użyć do tego
programu <c>genkernel</c>, który zbuduje uniwersalne jądro, takie jak to
znajdujące się na płytach instalacyjnych. Można również przeprowadzić cały
proces "ręcznie", co pozwoli na lepsze dostosowanie jądra do indywidualnych
potrzeb użytkownika. Najpierw omówimy tę drugą, znacznie lepszą metodę.
</p>
<p>
Proces ręcznej konfiguracji jądra został opisany w paragrafie <uri
link="#manual">Domyślnie: ręczna konfiguracja</uri>. Opis użycia
<c>genkernela</c> znajduje się w części <uri link="#genkernel">Alternatywnie:
użycie genkernel</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="manual">
<title>Domyślnie: Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Ręczna konfiguracja jądra to zwykle najtrudniejsze zadanie przed jakim musi
stanąć każdy początkujący użytkownik Linuksa. Zwykle po skompilowaniu kilku
zapomina się, że kiedykolwiek uważało się to za trudną czynność. :-)
</p>
<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
instalację pakietu pciutils (<c>emerge pciutils</c>) zawierającego program
<c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chrootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem można bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np. "pcilib:
cannot open /sys/bus/pci/devices)". Ponadto można również uruchomić <c>lspci</c>
poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe informacje o
sterownikach, które należy włączyć do jądra można uzyskać dzięki poleceniu
<c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej.
</p>
<p>
Kiedy już zbierzemy wszystkie informacje przechodzimy do katalogu ze źródłami i
wpisujemy polecenie <c>make menuconfig</c>. Uruchomi się menu konfiguracyjne
oparte na bibliotekach graficznych ncurses.
</p>
<pre caption="Wywoływanie menu konfiguracyjnego">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>
<p>
Cała konfiguracja została podzielona na kilka sekcji, co znacznie ułatwia
odnalezienie i wybranie odpowiednich sterowników. Poniżej wymieniamy wszystkie
opcje, które należy włączyć, aby Gentoo mogło prawidłowo funkcjonować.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>
<p>
Przede wszystkim należy zapewnić sobie możliwość korzystania z rozwojowych i
eksperymentalnych fragmentów kodu jądra. Jeśli się z tego zrezygnuje to zniknie
kilka bardzo ważnych ustawień.
</p>
<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup --->
[*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>
<p>
Wszystkie sterowniki potrzebne do wystartowania systemu (takie jak kontroler
SCSI) muszą być wkompilowane na stałe w jądro - nie należy ich dodawać w formie
modułów.
</p>
<p>
Teraz wybieramy poprawny typ systemu i procesora. Jeżeli nie ma pewności co do
systemu IA64, jaki posiadamy, <c>DIG-compliant</c> powinien być dobrym domyślnym
wyborem. Jeżeli instalujemy na systemie SGI należy się upewnić, że wybrany
został system plików SGI, w przeciwnym razie kernel może odmówić uruchomienia.
</p>
<pre caption="Wybór właściwego typu systemu">
System type --->
<comment>(Change according to your system)</comment>
<i>DIG-compliant</i>
Processor type --->
<comment>(Change according to your system)</comment>
<i>Itanium 2</i>
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do File Systems i wybieramy obsługę systemów plików, z
których zamierzamy używać. Sterowniki te również powinny być wkompilowane w
jądro na stałe, nie należy ich dodawać w modułach, ponieważ system nie będzie w
stanie ich zamontować. Oprócz tego zaznaczamy opcje <c>Virtual memory</c> i
<c>/proc file system</c>.
</p>
<pre caption="Wybór niezbędnego systemu plików">
File systems --->
Pseudo Filesystems --->
[*] /proc file system support
[*] Virtual memory file system support (former shm fs)
<comment>(Należy wybrać jedną lub więcej poniższych opcji w zależności od wymogów systemu)</comment>
<*> Reiserfs support
<*> Ext3 journalling file system support
<*> JFS filesystem support
<*> Second extended fs support
<*> XFS filesystem support
<comment>(Upewnijmy się, że jest aktywne wsparcie VFAT dla partycji EFI)</comment>
DOS/FAT/NT Filesystems --->
<*> VFAT (Windows-95) fs support
</pre>
<p>
Nie zapominajmy o włączeniu DMA dla dysków:
</p>
<pre caption="Włączanie obsługi DMA">
Device Drivers --->
ATA/ATAPI/MFM/RLL support --->
[*] Generic PCI bus-master DMA support
</pre>
<p>
Użytkownicy łączący się z Internetem za pomocą PPPoE i połączeń dial-up powinni
zaznaczyć również:
</p>
<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Device Drivers --->
Networking Support --->
<*> PPP (point-to-point protocol) support
<*> PPP support for async serial ports
<*> PPP support for sync tty ports
</pre>
<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfiguruje się <c>ppp</c> do
pracy w trybie PPPoE jądra (kernel mode PPPoE).
</p>
<p>
Należy wkompilować odpowiednie sterowniki dla wszystkich posiadanych kart
sieciowych.
</p>
<p>
Jeżeli używany jest procesora Intela wspierającego HyperThreading (tm) lub
wykorzystywany jest system wieloprocesorowy, należy uaktywnić" Symmetric
multi-processing support":
</p>
<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla SMP">
Processor type and features --->
[*] Symmetric multi-processing support
</pre>
<p>
Jeśli posiadamy urządzenia wejściowe USB (np. klawiaturę lub myszkę) dodajmy
sterowniki również dla nich:
</p>
<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla urządzeń wejścia używających USB">
Device Drivers --->
HID Devices --->
<*> USB Human Interface Device (full HID) support
</pre>
<p>
Po skonfigurowaniu kernela przechodzimy do <uri link="#compiling">Kompilacji i
instalacji</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilowanie i instalowanie</title>
<body>
<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i instalację.
Opuszczamy program konfiguracyjny i rozpoczynamy proces kompilacji:
</p>
<pre caption="Kompilacja jądra">
# <i>make && make modules_install</i>
</pre>
<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować należy przekopiować jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>. Wybieramy dowolną nazwę dla naszego jądra jednak należy
pamiętać jaka to nazwa, gdyż będziemy jej potrzebowali w późniejszym czasie w
trakcie konfiguracji bootloadera. Należy pamiętać o zastąpieniu części wpisu
<c><keyval id="kernel-name"/></c> swoją nazwą i wersją kernela.
</p>
<pre caption="Instalowanie jądra">
# <i>cp vmlinux.gz /boot/<keyval id="kernel-name"/></i>
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do akapitu dotyczącego <uri
link="#kernel_modules">modułów</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="genkernel">
<title>Alternatywnie: użycie genkernela</title>
<body>
<p>
Ten paragraf jest przeznaczony dla użytkowników, którzy zdecydowali się użyć
programu <c>genkernel</c> do skonfigurowania jądra.
</p>
<p>
Po zainstalowaniu źródeł należy je skonfigurować. Zrobimy to automatycznie przy
pomocy programu <c>genkernel</c>, który wykonuje cały proces dokładnie w ten sam
sposób w jaki jest konfigurowane jądro na płycie instalacyjnej. Konsekwencją
wyboru <c>genkernela</c> jest to, że system będzie zmuszony do wykrywania
dostępnego sprzętu przy każdym uruchomieniu komputera. W związku z tym, że
genkernel nie wymaga od użytkownika żadnych ręcznych poprawek w konfiguracji,
jest doskonałym rozwiązaniem dla tych wszystkich, którzy nie są najmocniejsi w
samodzielnym kompilowaniu jądra.
</p>
<p>
Zanim jednak zdradzimy jak używa się tego cudownego programu musimy wytłumaczyć
jak go zainstalować:
</p>
<pre caption="Instalowanie genkernela">
# <i>emerge genkernel</i>
</pre>
<p>
Źródła skompilujemy przy pomocy polecenia <c>genkernel --udev all</c>.
Kompilowanie zajmie mnóstwo czasu, ponieważ <c>genkernel</c> zawiera niemal
wszystkie dostępne sterowniki.
</p>
<note>
Użytkownicy EVMS2 lub LVM2 powinni dodać również <c>--evms2</c> lub
<c>--lvm2</c> do komendy genkernel.
</note>
<pre caption="Uruchamianie genkernela">
# <i>genkernel --udev all</i>
</pre>
<p>
W toku tego procesu powstanie właściwy plik jądra, <e>initrd (initial root
disk)</e> oraz ogromna rzesza modułów. Nazwy plików jądra i initrd będą
potrzebne przy konfiguracji bootloadera do prawidłowego wypełnienia jego pliku
konfiguracyjnego, więc warto je sobie zapisać. Przy następnym uruchomieniu
komputera zostanie najpierw wykonany plik initrd, który wykryje cały dostępny
sprzęt i wczyta odpowiednie moduły, a następnie uruchomi się "właściwy" system.
</p>
<pre caption="Sprawdzanie nazw utworzonych plików jądra">
# <i>ls /boot/kernel* /boot/initramfs*</i>
</pre>
</body>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Moduły jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>
<p>
Moduły ładowane w czasie startu systemu muszą zostać dopisane do pliku
<path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</path>. Można tu również dodać
dodatkowe opcje ich ładowania.
</p>
<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>
<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/<wersja>/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>
<p>
Dla przykładu, aby załadować moduł <c>3c59x.o</c> należy edytować plik
<path>kernel-2.6</path> i dodać tam jego nazwę.
</p>
<pre caption="Edytowanie /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>
<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>
<p>
Kolejny etap instalacji to <uri link="?part=1&chap=8">Konfigurowanie
systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-medium.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ia64-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ia64-medium.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>5.1</version>
<date>2007-06-29</date>
<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Zanim zaczniemy musimy poznać wymagania sprzętowe jakie powinien spełniać
komputer, aby można było na nim zainstalować Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>
<p>
Praktycznie każdy IA64 powinien podołać uruchomieniu Gentoo. Na chwilę obecną
dostarczamy tylko LiveCD, zatem komputer powinien posiadać napęd CDROM.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Płyty instalacyjne Gentoo</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Dzięki <c>płytom instalacyjnym Gentoo</c> można uruchomić podstawowe środowisko
służące do instalacji całego systemu Gentoo na dysk. W czasie uruchamiania
systemu z płyty zostanie wykryty sprzęt dostępny w komputerze, a Gentoo
automatycznie załaduje odpowiednie dla niego sterowniki. Płyty te są tworzone
i rozwijane przez deweloperów Gentoo.
</p>
<p>
Wszystkie płyty instalacyjne pozwalają na uruchomienie środowiska
instalacyjnego, skonfigurowanie ustawień sieciowych, utworzenie i aktywowanie
partycji oraz rozpoczęcie instalowania Gentoo z użyciem Internetu. Są idealnym
środkiem do zbudowania naszej dystrybucji, jeśli zakłada się instalowanie przy
użyciu najnowszych pakietów pobieranych z sieci.
</p>
<impo>
Aby zainstalować Gentoo bez połączenia z Internetem lub wykorzystać jeden z
instalatorów, należy skorzystać z <uri link="2007.0/">Podręcznika Gentoo
2007.0</uri>.
</impo>
<p>
Płyty instalacyjne dostępne obecnie dla IA64:
</p>
<ul>
<li>
"Gentoo <e>Minimal</e> Installation CD" - mała, uruchamialna płyta
instalacyjna zawierająca wszystko co niezbędne do uruchomienia środowiska, z
którego można następnie przystąpić do instalowania Gentoo.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Minimal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c><keyval id="min-cd-name"/></c> i zajmuje jedynie
<keyval id="min-cd-size"/> MB miejsca. Można go użyć do zainstalowania Gentoo
<e>wyłącznie</e> jeśli posiada się połączenie z Internetem.
</p>
<table>
<tr>
<th>Minimal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>Mała ilość danych do pobrania</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>
Nie zawiera pliku "stage3", obrazów drzewa Portage, prekompilowanych
pakietów i w związku z tym nie nadaje się do instalacji bez dostępu do
sieci.
</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Archiwum stage3</title>
<body>
<p>
Plik ten to archiwum zawierające podstawowy system Gentoo, z którego będzie
można kontynuować instalację w sposób opisany w tym Podręczniku. W przeszłości
znajdowały się tu instrukcje dotyczące instalacji z trzech różnych plików tego
typu. Wciąż udostępniamy archiwa stage1 i stage2, ale w oficjalnym opisie
instalacji prezentujemy jedynie czynności związane z użyciem stage3. Informacje
dotyczące instalacji za pomocą stage1 i stage2 znajdują się w Gentoo FAQ w
podrozdziale <uri link="/doc/pl/faq.xml#stage12">Jak zainstalować Gentoo za
pomocą stage1 lub stage2</uri>.
</p>
<p>
Pliki stage3 można pobrać z katalogu <path><keyval
id="release-dir"/>stages/</path> na każdym z naszych <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerów lustrzanych</uri>. Pliki te nie znajdują
się na płytach LiveCD.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie płyt instalacyjnych Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyt instalacyjnych</title>
<body>
<p>
Wybraliśmy użycie Gentoo Installation CD. Zacznijmy od pobrania i nagrania
wybranej płyty instalacyjnej. Wcześniej omawialiśmy kilka obrazów płyt, ale
gdzie ich szukać?
</p>
<p>
Wszystkie obrazy płyt instalacyjnych znajdują się na naszych <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerach lustrzanych</uri>. Płyty instalacyjne
znajdują się w katalogu <path><keyval id="release-dir"/>installcd/</path>.
</p>
<p>
Wewnątrz tego katalogu znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe do
nagrania obrazy płyt CD.
</p>
<p>
Aby zweryfikować poprawność pobranych plików ISO należy porównać ich sumy MD5 z
tymi znajdującymi się na naszym serwerze lustrzanym (np. w pliku o nazwie
<path><keyval id="min-cd-name"/>.DIGESTS</path>). Sumy MD5 dla pobranych plików
można wygenerować przy pomocy narzędzia <c>md5sum</c> dla Linuksa lub <uri
link="http://www.etree.org/md5com.html">jego odpowiednika</uri> dla Windows.
</p>
<p>
Innym sposobem sprawdzania poprawności pobranych plików jest weryfikacja ich
podpisów, które zapewniamy, przy pomocy GnuPG (pliki z rozszerzeniem
<path>.asc</path>. Najpierw pobieramy plik sygnatury, a następnie pozyskujemy
klucz publiczny:
</p>
<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>
<p>
Następnie weryfikujemy podpis:
</p>
<pre caption="Weryfikacja podpisu">
$ <i>gpg --verify <plik z podpisem> <pobrany obraz iso></i>
</pre>
<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego używamy. W Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą programów
<c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w dokumencie <uri
link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>
<ul>
<li>
Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
dev=/dev/hdc <pobrany plik iso></c> (zamiast <path>/dev/hdc</path>
należy podać odpowiednią ścieżkę do urządzenia CD-RW).
</li>
<li>
W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) > <c>Burn CD Image</c>
(Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie płyty instalacyjnej</title>
<body>
<p>
Po nagraniu płyty instalacyjnej przyszedł czas na uruchomienie systemu przy jej
użyciu. Usuń wszystkie płyty z napędów CDROM i włóż Gentoo InstallCD. Uruchom
ponownie komputer i poczekaj na załadowanie się urządzeń wbudowanych EFI w
konsoli. Dokładna opcja do wyboru będzie się różniła w zależności od sprzętu, na
którym instalujemy Gentoo.
</p>
<p>
Większość implementacji przedstawia nam opcję już w pierwszym menu (Boot Manager
EFI). Oryginalne słownictwo może się różnic, ale będzie oznaczać
"Uruchomienie z płyty", "Uruchomienie z urządzenia
zewnętrznego" lub "Uruchamialne wewnętrzne DVD". Wybieramy tą
opcję.
</p>
<p>
Jeżeli nasza implementacja EFI nie daje nam takich opcji do wyboru można
uruchomić płytę CD korzystając z powłoki EFI. Wszystkie realizacje przedstawią
nam opcję przejścia do powłoki w menu Boot Managera. Wybieramy tą opcję.
Powłoka EFI wyświetli nam listę dostępnych urządzeń blokowych
(<c>blk<b>n</b>:</c>) oraz listę systemów plików, do których powłoka EFI ma
aktualnie dostęp (<c>fs<b>n</b>:</c>).
</p>
<p>
W większości wypadków interesującą nas opcją będzie <c>fs0:</c>; niezależnie od
tego (napęd CD rozpoznaje płytę) powinniśmy ujrzeć jeden wpis <c>fs<b>n</b></c>
dla naszego napędu CD (ścieżka EFI napędu będzie zawierała w nazwie
<c>CDROM</c>). Wprowadzamy <c>fs<b>n</b>:</c>, zastępując <b>n</b> według
potrzeby razem z dwukropkiem, po czym wciskamy przycisk Enter. Następnie
wpisujemy <c>elilo</c> i ponownie wciskamy Enter.
</p>
<p>
Teraz powita nas wiadomość startowa ELILO po czym zostaniemy poproszeni o
podanie jądra do uruchomienia i opcji dodatkowych wprowadzanych do linii poleceń
jądra. W większości przypadków po prostu wciskamy Enter lub czekamy 5 sekund.
Tylko jedno jądro jest wspierane przez płytę instalacyjną IA64, jądro
<c>gentoo</c>.
</p>
<p>
Dostarczanych jest kilka aliasów jądra, zapewniających dodatkowe opcje do linii
poleceń jądra, z których być może będziemy musieli skorzystać zamiast domyślnej
opcji <c>gentoo</c> w zależności od sprzętu, jakim dysponujemy.
</p>
<p>
Opcja <c>gentoo-serial</c> wymusza seryjną konsolę na pierwszym porcie
szeregowym (ttyS0) przy 9600bps. Może to być wymagane na niektórych starszych
implementacjach EFI, gdzie jądro nie wykrywa, z której konsoli ma korzystać.
Należy użyć tej opcji jeżeli uruchomienie z domyślnego jądra <c>gentoo</c> nie
pokaże nic na wyjściu i jeżeli używamy konsoli szeregowej. Jeżeli korzystamy z
konsoli nie połączonej z pierwszym portem szeregowym, należy wybrać konsolę
ręcznie wpisując <c>gentoo console=ttyS#,9600</c> gdzie <c>#</c> jest numerem
portu szeregowego. W normalnych okolicznościach <b>nie</b> powinno się tego
robić, jest to wymagane tylko przy dziwnych implementacjach EFI.
</p>
<p>
Opcja <c>gentoo-sgi</c> wymusza konsolę szeregową na porcie szeregowym
<c>ttySG0</c> przy 115200bps. Opcja ta powinna być wymagana tylko na
urządzeniach SGI oraz jeżeli konsola jest prawidłowo wybrana w domyślnych
ustawieniach EFI. W przypadku użycia konsoli video opcja ta nie powinna być
wymagana.
</p>
</body>
<body>
<p>
Można również wybrać opcje z jakimi zostanie uruchomione jądro. Kontrolują one
jego określone ustawienia, które można (de)aktywować w razie potrzeby.
</p>
<pre caption="Opcje dostępne dla wybranego jądra">
- agpgart ładuje agpgart (używane w przypadku problemów z grafiką,
zwłaszcza zawieszania się komputera)
- ide=nodma wymusza wyłączenie DMA dla źle działających urządzeń IDE
- doscsi skanuje w poszukiwaniu urządzeń scsi (może nie działać
prawidłowo z niektórymi kartami ethernet)
- dopcmcia uruchamia obsługę cdromów PCMCIA
- nofirewire wyłącza moduły firewire (dla cdromów firewire, etc)
- nokeymap uniemożliwia wybór mapowania klawiatury innego niż US
- docache cache'uje cały proces uruchamiania cd w RAM-ie, umożliwia to
odmontowanie cdromu podczas instalacji
- nodetect uniemożliwia uruchomienie hwsetup/kudzu i hotplug
- nousb wyłącza ładowanie modułu usb z initrd, wyłącza też hotplug
- nodhcp dhcp nie wystartuje automatycznie jeśli zostanie wykryty NIC
- nohotplug wyłącza ładowanie urządzeń hotplug
- noapic wyłącza apic (użyj w przypadku problemów ze sprzętem nics,
scsi, itp)
- noevms wyłącza ładowanie modułów EVMS2
- nolvm2 wyłącza ładowanie modułów LVM2
- noload=module1,[module2,[...]]
wyłącza ładowanie wybranych modułów jądra
</pre>
<p>
Zostaniemy powitani przez ekran uruchomieniowy. Jeżeli Gentoo będzie instalowane
na komputerze z klawiaturą o innym layoucie od US należy wybrać teraz inny
układ. Jeżeli nie zostanie to wykonane w ciągu 10 sekund, domyślny układ
(klawiatura US) zostanie zaakceptowany i proces uruchomienia będzie
kontynuowany. Gdy proces ten się zakończy zostaniemy automatycznie zalogowani do
Gentoo Linux "Live" jako superużytkownik "root". Powinniśmy mieć znak root ("#")
w bieżącej konsoli. Jeżeli używana jest konsola video i mamy podłączoną
klawiaturę, można przełączać się między konsolami wciskając Alt-F2, Alt-F3 oraz
Alt-F4. Wracamy do tej, od której zaczęliśmy naciskając Alt-F1.
</p>
<p>
Kolejny etap to <uri link="#hardware">Konfigurowanie dodatkowego sprzętu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfigurowanie dodatkowego sprzętu</title>
<body>
<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować odpowiednie
moduły jądra. Zazwyczaj czyni to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć się
problemy i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie PCI
musimy ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>
<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>8139too</c> (obsługujący
całą serię urządzeń sieciowych):
</p>
<pre caption="Ładowanie modułów jądra">
# <i>modprobe 8139too</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Poprawianie wydajności twardego dysku</title>
<body>
<p>
Zaawansowanych użytkowników na pewno zainteresuje możliwość zwiększenia
wydajności twardych dysków IDE za pomocą programu <c>hdparm</c>. Obecną
wydajność można przetestować za pomocą parametrów <c>-tT</c> (kilkukrotne
wykonanie polecenia zwiększa precyzję pomiaru):
</p>
<pre caption="Testowanie wydajności twardego dysku">
# <i>hdparm -tT /dev/hda</i>
</pre>
<p>
Aby poprawić wydajność można wykorzystać któryś z poniższych przykładów (lub
poeksperymentować samodzielnie). Oczywiście musimy zastąpić
<path>/dev/hda</path> ścieżką do naszego dysku.
</p>
<pre caption="Poprawianie wydajności dysku">
<comment>(Aktywowanie DMA)</comment>
# <i>hdparm -d 1 /dev/hda</i>
<comment>(Aktywowanie zestawu bezpiecznych opcji poprawiających wydajność)</comment>
# <i>hdparm -d 1 -A 1 -m 16 -u 1 -a 64 /dev/hda</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>
<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z irssi nie uruchomionego z przywilejami roota musimy
stworzyć dodatkowe konta i zmienić hasło roota.
</p>
<p>
Aby zmienić hasło roota użyjemy polecenia <c>passwd</c>:
</p>
<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby stworzyć konto użytkownika musimy najpierw podać jego parametry, a następnie
ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz <c>passwd</c>.
W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie "john".
</p>
<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd -m -G users john</i>
# <i>passwd john</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby przełączyć się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika korzystamy
z polecenia <c>su</c>:
</p>
<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - john</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>
<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji (by
mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo lub nawet przeprowadziły cały proces za
nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać hasło roota
(<e>nie</e> należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której <b>ufa się
całkowicie</b>).
</p>
<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>
<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>
<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest w sieci..
Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisanym w rozdziale zatytułowanym <uri
link="?part=1&chap=3">konfiguracja sieci</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-kernelmodules.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-kernelmodules.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-kernelmodules.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-kernelmodules.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding="UTF-8"?>
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-kernelmodules.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<!DOCTYPE included SYSTEM "/dtd/guide.dtd">
<included>
<version>1</version>
<date>2008-03-02</date>
<section id="kernelmodules">
<title>Configuring the Modules</title>
<body>
<p>
You should list the modules you want automatically loaded in
<path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</path>. You can add extra options to
the modules too if you want.
</p>
<p>
To view all available modules, run the following <c>find</c> command. Don't
forget to substitute "<kernel version>" with the version of the kernel you
just compiled:
</p>
<pre caption="Viewing all available modules">
# <i>find /lib/modules/<kernel version>/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>
<p>
For instance, to automatically load the <c>3c59x.ko</c> module, edit the
<path>kernel-2.6</path> file and enter the module name in it.
</p>
<pre caption="Editing /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>
<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>
<p>
Continue the installation with <uri link="?part=1&chap=8">Configuring your
System</uri>.
</p>
</body>
</section>
</included>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-bootloader.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-mips-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section id="sgi">
<title>Komputery Silicon Graphics - instalacja bootloadera arcload</title>
<subsection>
<title>Który wybrać?</title>
<body>
<p>
Na komputerach SGI w roli bootloadera można wykorzystać <c>arcload</c>. W
starszych wydaniach Gentoo dostępny był również <c>arcboot</c>, ale został on
oficjalnie uznany za przestarzały.
</p>
<note>
Nagłówkowa część woluminu na komputerach SGI posiada ograniczenia w postaci
maksymalnej długości nazwy pliku wynoszącej 8 znaków i limitu liczby plików w
niej zawartych na poziomie 16 plików.
</note>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Instalacja programu arcload</title>
<body>
<p>
Bootloader <c>arcload</c> został napisany dla komputerów, które wymagają użycia
64-bitowego jądra i z tego powodu nie mogą używać programu <c>arcboot</c> (nie
ma łatwego sposobu, aby skompilować go do postaci 64-bitowych
binariów). <c>arcload</c> pozwala również na obejście pewnych problemów, które
mogą wyniknąć w czasie ładowania jądra bezpośrednio z nagłówka woluminu. Znając
już idee tego bootloadera, możemy przystąpić do jego instalacji:
</p>
<pre caption="Instalacja programów arcload i dvhtool">
# <i>emerge arcload dvhtool</i>
</pre>
<p>
Gdy instalacja zakończy się, w katalogu <path>/usr/lib/arcload</path> znajdziemy
skompilowany program. Istnieją dwa binarne pliki:
</p>
<ul>
<li>
<c>sashARCS</c>: 32-bitowy plik binarny dla komputerów Indy, Indigo2 (R4k),
Challenge S i O2
</li>
<li>
<c>sash64</c>: 64-bitowy plik binarny dla komputerów Octane/Octane2, Origin
200/2000 i Indigo2 Impact
</li>
</ul>
<p>
Instalację odpowiedniego pliku binarnego w nagłówkowej części woluminu
przeprowadzimy przy pomocy programu <c>dvhtool</c>:
</p>
<pre caption="Umieszczanie programu arcload w nagłówku woluminu">
<comment>(użytkownicy Indy/Indigo2/Challenge S/O2)</comment>
# <i>dvhtool --unix-to-vh /usr/lib/arcload/sashARCS sashARCS</i>
<comment>(użytkownicy Indigo2 Impact/Octane/Octane2/Origin 200/Origin 2000)</comment>
# <i>dvhtool --unix-to-vh /usr/lib/arcload/sash64 sash64</i>
</pre>
<note>
Nie musimy używać nazw <c>sashARCS</c> i <c>sash64</c>. Są one potrzebne tylko,
jeśli instalujemy program w nagłówku woluminu bootowalnej płyty CD. W przypadku
uruchamiania z dysku twardego można użyć dowolnych nazw.
</note>
<p>
Korzystając z programu <c>dvhtool</c>, sprawdzamy czy program został
umieszczony w nagłówku woluminu.
</p>
<pre caption="Sprawdzanie czy arcload znajduje się w nagłówku woluminu">
# <i>dvhtool --print-volume-directory</i>
----- directory entries -----
Entry #0, name "sash64", start 4, bytes 55859
#
</pre>
<p>
Plik konfiguracyjny <c>arc.cf</c> posiada składnię zbliżoną do języka C. Pełny
opis konfiguracji znajdziemy w wiki Linux/MIPS na <uri
link="http://www.linux-mips.org/wiki/Arcload">stronie programu
arcload</uri>. Mówiąc w skrócie, definiujemy pewne opcje, a następnie wybieramy
je w czasie uruchamiania systemu przy pomocy zmiennej <c>OSLoadFilename</c>.
</p>
<pre caption="Przykładowy plik arc.cf">
<comment># Konfiguracja programu ARCLoad</comment>
<comment># Domyślne ustawienia</comment>
append "root=/dev/sda3";
append "ro";
append "console=ttyS0,9600";
<comment># Główna część pliku. Nazwa ip28 może zostać dowolnie zmieniona.</comment>
ip28 {
<comment># Sekcja dla działającego jądra</comment>
<comment># Wybierzemy ją używając: OSLoadFilename="ip28(working)"</comment>
working {
description "SGI Indigo2 Impact R10000\n\r";
image system "/working";
}
<comment># Sekcja dla testowego jądra</comment>
<comment># Wybierzemy ją używając: OSLoadFilename="ip28(new)"</comment>
new {
description "SGI Indigo2 Impact R10000 - jądro testowe\n\r";
image system "/new";
}
<comment># Sekcja dla trybu debugowania</comment>
<comment># Wybierzemy ją używając: OSLoadFilename="ip28(working,debug)"</comment>
<comment># lub OSLoadFilename="ip28(new,debug)"</comment>
debug {
description "Debug console";
append "init=/bin/bash";
}
}
</pre>
<p>
Poczynając od <c>arcload-0.5</c>, plik <c>arc.cf</c> oraz jądra mogą znajdować
się zarówno na woluminie nagłówka jak i na partycji EXT2/3. Jeżeli chcemy
skorzystać z tej nowej możliwości możemy zamiast tego umieścić pliki na
partycji <path>/boot</path> (lub w <path>/</path> jeśli nie posiadamy
oddzielnej partycji boot). <c>arcload</c> ma te same sterowniki obsługi system
plików co <c>grub</c>, więc lista wspieranych systemów jest również jednakowa.
</p>
<pre caption="Umieszczanie pliku arc.cf i jądra w nagłówku woluminu">
# <i>dvhtool --unix-to-vh arc.cf arc.cf</i>
# <i>dvhtool --unix-to-vh /usr/src/linux/vmlinux new</i>
</pre>
<p>
Po wykonaniu tych czynności, musimy jeszcze ustawić kilka opcji PROM. Zrobimy to
w paragrafie <uri link="#reboot">Ponowne uruchamianie komputera</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="cobalt">
<title>Serwery Cobalt - konfiguracja CoLo</title>
<subsection>
<title>Instalowanie CoLo</title>
<body>
<p>
Serwery Cobalt nie posiadają zbyt dobrego firmware - ich BOOTPROM jest
prymitywny i posiada wiele ograniczeń w porównaniu z SGI PROM.
</p>
<ul>
<li>
Istnieje limit rozmiaru około 675kB dla jądra. Obecny rozmiar jąder serii
2.4 niemal uniemożliwia budowę kernela o takim rozmiarze, nie mówiąc już o
jądrach 2.6
</li>
<li>
Firmware nie obsługuje jąder 64-bitowych (które są już w fazie testów na
komputerach Cobalt)
</li>
<li>
Powłoka jest bardzo uproszczona
</li>
</ul>
<p>
W celu obejścia tych ograniczeń stworzono alternatywne firmware, o nazwie
<uri link="http://www.colonel-panic.org/cobalt-mips/">CoLo</uri> (Cobalt
LOader). Jest to obraz BOOTPROM który można zarówno wgrać w chip wewnątrz
serwera jak i wczytać ze starego firmware.
</p>
<note>
Tu omówimy opcję uruchamiania CoLo ze standardowego firmware. Jest to jedyna
bezpieczna i zalecana metoda instalowania CoLo.
</note>
<warn>
Można również, w razie potrzeby, wgrać je do serwera całkowicie zastępując nim
standardowy firmware. W takim przypadku jest się zdanym całkowicie na siebie.
Wymaga to fizycznego wydobycia BOOTPROM z maszyny i przeprogramowania jego
firmware. Jeśli nie jest się pewnym jak dokładnie się to robi <e>NIE NALEŻY</e>
się za to zabierać. Nie bierzemy żadnej odpowiedzialności za uszkodzenia
wynikające ze zignorowania tego ostrzeżenia.
</warn>
<p>
Po krótkim ostrzeżeniu wracamy do instalacji CoLo. Po pierwsze musimy
zainstalować pakiet, w którym się on znajduje:
</p>
<pre caption="Instalowanie pakietu colo">
# <i>emerge colo</i>
</pre>
<p>
Po zakończeniu instalacji należy przejść do katalogu <path>/usr/lib/colo</path>
i odszukać dwa pliki, <path>colo-chain.elf</path>, czyli jądro jakie ma
wczytywać domyślny firmware oraz <path>colo-rom-image.bin</path>, czyli obraz
ROM który będziemy umieszczać w BOOTPROM. Zaczynamy od zamontowania partycji
/boot i umieszczenia skompresowanej kopii pliku <path>colo-chain.elf</path> w
katalogu <path>/boot</path>, w którym system będzie go szukał.
</p>
<pre caption="Umieszczenie CoLo w odpowiednim miejscu">
# <i>gzip -9vc /usr/lib/colo/colo-chain.elf > /boot/vmlinux.gz</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Konfigurowanie CoLo</title>
<body>
<p>
Po uruchomieniu systemu zostanie wczytane CoLo, które wyświetli menu na tylnym
ekranie. Pierwsza opcja (domyślnie wybierana po 5 sekundach) to uruchomienie
komputera z dysku twardego. System spróbuje potem podmontować pierwszą partycję
jaką znajdzie i uruchomić skrypt <path>default.colo</path>. Składnia poleceń
jest udokumentowana w pliku
<path>/usr/share/doc/colo-X.YY/README.shell.gz</path>, gdzie X, YY to numery
zainstalowanej wersji programu.
</p>
<note>
Podczas instalowania nowych kerneli dobrze jest tworzyć dwa obrazy:
<path>kernel.gz.working</path> - sprawdzony i działający kernel oraz
<path>kernel.gz.new</path> - jądro, które właśnie zostało skompilowane. Można
użyć dowiązań w celu wskazania odpowiednich obrazów lub po prostu zmienić ich
nazwy.
</note>
<pre caption="Plik default.colo">
<comment>#:CoLo:#</comment>
mount hda1
load /kernel.gz.working
execute root=/dev/hda3 ro console=ttyS0,115200
</pre>
<note>
CoLo odmówi wczytania jakiegokolwiek skryptu jeśli nie będzie on zaczynał się
linią <c>#:CoLo:#</c>. Jest to odpowiednik <c>#!/bin/sh</c> dla skryptów
powłoki.
</note>
<p>
Możliwe, że zostanie wyświetlone pytanie, którą konfigurację jądra chcemy
uruchomić domyślnie po czasie oczekiwania. Pliki <path>vmlinux.gz.new</path> i
<path>vmlinux.gz.working</path> mogą być obrazami jądra lub tylko dowiązaniami
symbolicznymi, które wskazują na właściwe pliki. Wartość <c>50</c> przypisana do
<c>select</c> określa, że pierwsza opcja z listy ("Working") zostanie
automatycznie wybrana po 50/10 sekundach.
</p>
<pre caption="Konfiguracja menu">
<comment>#:CoLo:#</comment>
lcd "Mounting hda1"
mount hda1
select "Which Kernel?" 50 Working New
goto {menu-option}
var image-name vmlinux.gz.working
goto 3f
@var image-name vmlinux.gz.working
goto 2f
@var image-name vmlinux.gz.new
@lcd "Loading Linux" {image-name}
load /{image-name}
lcd "Booting..."
execute root=/dev/hda5 ro console=ttyS0,115200
boot
</pre>
<p>
Więcej informacji uzyskamy czytając dokumentację dostępną w pliku
<path>/usr/share/doc/colo-WERSJA</path>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Konfigurowanie konsoli szeregowej</title>
<subsection>
<body>
<p>
Ok, Linux uruchamia się bez problemów, ale zakładanie, że zostaniemy zalogowani
do zwykłego fizycznego terminala jest pomyłką. Na serwerach Cobalt niczego
takiego nie ma.
</p>
<note>
Jeśli doświadczyliśmy luksusu posiadania obsługiwanej karty graficznej, możemy
pominąć ten paragraf.
</note>
<p>
Po pierwsze otwieramy w edytorze plik <path>/etc/inittab</path>. Na dole
pliku znajduje się następujący wpis:
</p>
<pre caption="Konfiguracja inittab">
<comment># SERIAL CONSOLE</comment>
<comment>#c0:12345:respawn:/sbin/agetty 9600 ttyS0 vt102</comment>
<comment># TERMINALS</comment>
c1:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty1 linux
c2:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty2 linux
c3:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty3 linux
c4:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty4 linux
c5:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty5 linux
c6:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty6 linux
<comment># What to do at the "Three Finger Salute".</comment>
ca:12345:ctrlaltdel:/sbin/shutdown -r now
</pre>
<p>
Zaczynamy od odkomentowania linii z <c>c0</c>. Domyślnie korzysta się z
terminala o przepustowości 9600 bps. Na serwerach Cobalt można zmienić tę
wartość do 115200 tak, aby pasowała do ilości bodów BOOT ROM. Poniżej znajduje
się fragment przykładowego pliku konfiguracyjnego. Na niektórych komputerach
zalecane jest zakomentowanie linii od <c>c1</c> do <c>c6</c>, ponieważ mogą one
wywołać dziwne zachowania, gdy nie będzie możliwe otworzenie
<path>/dev/ttyX</path>.
</p>
<pre caption="Przykładowy fragment inittab">
<comment># SERIAL CONSOLE</comment>
c0:12345:respawn:/sbin/agetty 115200 ttyS0 vt102
<comment># TERMINALS -- These are useless on a headless qube</comment>
<comment>#c1:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty1 linux</comment>
<comment>#c2:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty2 linux</comment>
<comment>#c3:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty3 linux</comment>
<comment>#c4:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty4 linux</comment>
<comment>#c5:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty5 linux</comment>
<comment>#c6:12345:respawn:/sbin/agetty 38400 tty6 linux</comment>
</pre>
<p>
Na koniec musimy jeszcze zabezpieczyć system tak, aby lokalny port szeregowy
mógł być uważany za bezpieczny terminal. Plik, który musimy zmienić to
<path>/etc/securetty</path>, zawierający listę zaufanych terminali. Dodamy do
niego dwie linie, które umożliwią logowanie się jako <c>root</c>.
</p>
<pre caption="Umożliwianie logowania roota na konsolach szeregowych">
<comment>(/dev/ttyS0 - tradycyjna nazwa konsoli szeregowej)</comment>
# <i>echo 'ttyS0' >> /etc/securetty</i>
<comment>(Linux odwołuje się do /dev/tts/0, zatem musimy dodać także ten wpis)
</comment>
# <i>echo 'tts/0' >> /etc/securetty</i>
</pre>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchamienie komputera</title>
<subsection>
<body>
<p>
Opuszczamy chrootowane środowisko i odmontowujemy wszystkie partycje. Następnie
wpisujemy od dawna oczekiwane polecenie: <c>reboot</c>.
</p>
<pre caption="Opuszczanie środowiska chrootowanego, odmontowywanie partycji i reboot">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>cd</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>
<note>
Dla <e>użytkowników Cobalt</e>: Pozostała część tekstu dotyczy konfiguracji SGI
PROM tak, aby uruchamiał bootloader <c>arcload</c>, który następnie uruchomi
Linuksa. Nie dotyczy to serwerów Cobalt (jeśli taki posiadamy, całą pracę mamy
już za sobą), nie trzeba wykonywać żadnej dodatkowej konfiguracji i można
przejść do następnego rozdziału Podręcznika, zatytułowanego <uri
link="?part=1&chap=11">Zakończenie instalacji Gentoo</uri>.
</note>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Konfigurowanie SGI PROM</title>
<subsection>
<title>Podstawowe ustawienia PROM</title>
<body>
<p>
Po instalacji bootloadera możemy ponownie uruchomić komputer.
</p>
<pre caption="Ponowne uruchamianie komputera">
<comment>(Opuszczamy środowisko chrootowane)</comment>
# <i>exit</i>
<comment>(Odmontowujemy partycje)</comment>
# <i>umount /mnt/gentoo/boot</i>
# <i>umount /mnt/gentoo</i>
<comment>(Uruchamiamy ponownie komputer)</comment>
# <i>reboot</i>
</pre>
<p>
Po ponownym uruchomieniu komputera przechodzimy do sekcji <e>System Maintenance
Menu</e> i wybieramy opcję <e>Enter Command Monitor</e> (<c>5</c>) tak, jak to
zrobiliśmy, kiedy wykonywaliśmy netboot.
</p>
<pre caption="Konfigurowanie PROM tak, aby uruchamiane było Gentoo">
1) Start System
2) Install System Software
3) Run Diagnostics
4) Recover System
5) Enter Command Monitor
Option? <i>5</i>
Command Monitor. Type "exit" to return to the menu.
<comment>(Ustawiamy opcje wspólne dla programów arcload)</comment>
<comment>(Lokalizacja nagłówka woluminu (volume header)</comment>
>> <i>setenv SystemPartition scsi(0)disk(1)rdisk(0)partition(8)</i>
<comment>(Automatyczne uruchamianie Gentoo)</comment>
>> <i>setenv AutoLoad Yes</i>
<comment>(Ustawienia strefy czasowej)</comment>
>> <i>setenv TimeZone EST5EDT</i>
<comment>(Użycie konsoli szeregowej; jeśli posiadamy kartę graficzną, powinniśmy
wpisać "g" zamiast "d1")</comment>
>> <i>setenv console d1</i>
<comment>(Ustawienia prędkości transmisji konsoli szeregowej. Jest to
opcjonalne. Domyślna wartość to 9600.
Maksymalna wartość jaką możemy wykorzystać to 38400)</comment>
>> <i>setenv dbaud 9600</i>
</pre>
<p>
Kolejne ustawienia zależą od tego, w jaki sposób ładujemy system.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Ustawienia dla uruchamiania bezpośrednio z nagłówka woluminu</title>
<body>
<p>
Ten paragraf został umieszczony w Podręczniku jedynie ze względu na to, aby
opis był kompletny. Zaleca się jednak korzystanie z bootloadera <c>arcload</c>
zamiast bezpośredniego uruchamiania z nagłówka woluminu.
</p>
<note>
Ta metoda działa jedynie na komputerach Indy, Indigo2 (R4k) i Challenge S.
</note>
<pre caption="Ustawienia PROM dla uruchamiania systemu bezpośrednio z nagłówka woluminu">
<comment>(<root device> = główna partycja Gentoo, np. /dev/sda3)</comment>
>> <i>setenv OSLoadPartition <root device></i>
<comment>(Listę dostępnych kerneli uzyskamy przy użyciu polecenia "ls")</comment>
>> <i>setenv OSLoader <kernel name></i>
>> <i>setenv OSLoadFilename <kernel name></i>
<comment>(Deklarujemy dodatkowe parametry, które chcemy przekazać do jądra)</comment>
>> <i>setenv OSLoadOptions <kernel parameters></i>
</pre>
<p>
Jeśli chcemy uruchomić jądro bez zmieniania powyższych ustawień, możemy to
zrobić przy użyciu polecenia PROM <c>boot -f</c> :
</p>
<pre caption="Uruchamianie jądra bez zmieniania ustawień PROM">
<comment>(Uruchamianie kernela o nazwie "new" z dodatkowymi parametrami)</comment>
# <i>boot -f new root=/dev/sda3 ro</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Ustawienia dla programu arcload</title>
<body>
<p>
Program <c>arcload</c> wykorzystuje opcję <c>OSLoadFilename</c> do określenia,
które części pliku <path>arc.cf</path> mają zostać wykorzystane w czasie
ładowania jądra. Plik konfiguracyjny jest w rzeczywistości skryptem,
zawierającym bloki definiujące różne obrazy jąder dla różnych systemów i
dodatkowe parametry, jakie mogą zostać przekazane podczas
uruchamiania. Ustawienie <c>OSLoadFilename=mysys(serial)</c> spowoduje
wykorzystanie ustawień z bloku nazwanego <c>mysys</c>, określonych przez opcje z
sekcji o nazwie <c>serial</c> tego bloku.
</p>
<p>
W przykładowym pliku konfiguracyjnym, który zaprezentowaliśmy wcześniej,
znajdowała się definicja jednego bloku o nazwie <c>ip28</c> i trzech sekcji z
opcjami, nazwanych <c>working</c>, <c>new</c> i <c>debug</c>. Dla takiej
konfiguracji zmienne PROM definiujemy następująco:
</p>
<pre caption="Ustawienia PROM dla programu arcload">
<comment>(Wybieramy program arcload jako bootloader: sash64 lub sashARCS)</comment>
>> <i>setenv OSLoader sash64</i>
<comment>(Używamy obrazu jądra o nazwie "working", zdefiniowanego w bloku "ip28")</comment>
>> <i>setenv OSLoadFilename ip28(working)</i>
</pre>
<p>
Poczynając od <c>arcload-0.5</c>, pliki nie muszą się już znajdować w woluminie
nagłówka, mogą równie dobrze znajdować się na partycji. Aby <c>arcload</c>
wiedział, gdzie szukać pliku konfiguracyjnego oraz jądra, musimy ustawić zmienną
PROM <c>OSLoadPartition</c>. Dokłada wartość uzależniona jest od tego gdzie jest
zlokalizowany nasz dysk na magistrali SCSI. Jako przewodnika należy użyć
<c>SystemPartition</c>, zmieni się jedynie numer partycji.
</p>
<note>
W przeciwieństwie do Linuksa, partycji numerowane są od cyfry 0, nie 1.
</note>
<pre caption="Konfiguracja ścieżki do pliku arc.cf w arcload">
<comment>(Jeżeli chcemy ładować system z woluminu nagłówka należy użyć 8 partycji)</comment>
>> <i>setenv OSLoadPartition scsi(0)disk(1)rdisk(0)partition(8)</i>
<comment>(W przeciwnym wypadku, należy podać partycję i system plików)</comment>
>> <i>setenv OSLoadPartition scsi(0)disk(1)rdisk(0)partition(0)[ext2]</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wszystko gotowe</title>
<body>
<p>
Teraz możemy cieszyć się naszym nowym Gentoo! Uruchamiamy system i kończymy
instalację zgodnie z rozdziałem <uri link="?part=1&chap=11">Zakończenie
instalacji Gentoo</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-disk.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-mips-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-disk.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5-->
<sections>
<version>2.1</version>
<date>2007-06-26</date>
<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>
<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie przejdziemy
razem przez proces podziału twardego dysku, aby jak najlepiej wykorzystać
dostępne miejsce.
</p>
<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli w komputerze znajdują się urządzenia SCSI lub SATA pierwszym
takim dyskiem jest <path>/dev/sda</path>.
</p>
<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy
użytkownika mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy
są typu IDE, SCSI lub jeszcze inne. Przechowywane dane adresuje się jako ciąg
512-bajtowych bloków.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje</title>
<body>
<p>
Teoretycznie można przeznaczyć na system cały dysk, ale zazwyczaj jest to
rozwiązanie bardzo niepraktyczne. Dlatego dzielimy napęd na mniejsze i
łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe, nazywane <e>partycjami</e>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Jak dużo jak wielkich?</title>
<body>
<p>
Ilość partycji ściśle zależy od danego środowiska. Na przykład, jeśli
administrujemy systemem mającym wielu użytkowników, prawdopodobnie uznamy za
stosowne oddzielenie <path>/home</path> aby poprawić bezpieczeństwo i uprościć
tworzenie kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem Gentoo jest serwer
poczty, na osobnej partycji powinno się umieścić <path>/var</path>, gdzie
przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików może znacznie zwiększyć
wydajność. Oddzielenie <path>/opt</path> jest dobrym rozwiązaniem na serwerach
gier, gdyż większość używanego oprogramowania zostanie tam zainstalowana. Powód
jest podobny jak przy <path>/home</path>: bezpieczeństwo i kopie zapasowe. Na
pewno warto zapewnić dużo wolnego miejsca na <path>/usr</path>, ponieważ będą
tam się znajdowały nie tylko dane wszystkich zainstalowanych pakietów, ale
również ważące 500 MB drzewo Portage.
</p>
<p>
Jak widać, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Wydzielenie partycji
lub woluminów ma wiele zalet:
</p>
<ul>
<li>
Mamy możliwość dostosowania jak najwydajniejszego dla danego zastosowania
systemu plików dla poszczególnych partycji lub woluminów.
</li>
<li>
W przypadku zapełnienia partycji przez nieprawidłowo działające narzędzie, nie
ma to wpływu na całość systemu.
</li>
<li>
Jeśli to konieczne, można skrócić czas kontroli systemów plików, gdyż
można jednocześnie dokonywać jej na kilku partycjach (ma to znaczenie
zwłaszcza na sprzęcie z wieloma dyskami).
</li>
<li>
Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do odczytu),
nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są bity wykonywalności)
itd. można znacznie poprawić bezpieczeństwo.
</li>
</ul>
<p>
Niestety zbyt rozbudowany podział niesie ze sobą spore niebezpieczeństwo: źle
zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych i ciasnotą na zbyt małych
partycjach. Pamiętać należy również, że na dyskach SCSI i SATA może znajdować
się maksymalnie 15 partycji.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Partycjonowanie dysku za pomocą fdisk na MIPS</title>
<subsection>
<title>Komputery SGI: Tworzenie SGI Disk Label</title>
<body>
<p>
Wszystkie dyski w systemie SGI wymagają <e>SGI Disk Label</e>, pełniącego
podobną funkcję jak etykiety Suna i MS-DOS - przechowują informacje
o partycjach. Stworzenie nowego SGI Disk Label zaowocuje powstaniem dwóch nowych
partycji:
</p>
<ul>
<li>
<e>SGI Volume Header</e> (partycja dziewiąta): ta partycja jest potrzebna,
to z niej skorzysta program ładujący arcboot oraz to na niej będą w
niektórych przypadkach znajdowały się kernele.
</li>
<li>
<e>SGI Volume</e> (partycja jedenasta): Partycja ta spełnia podobne funkcje
do zajmującej cały dysk Sun Disklabel. Obejmuje ona całą dostępną przestrzeń
i nie powinna być modyfikowana. Nie ma żadnego specjalnego zadania, poza
pomaganiem PROM-owi w jakichś nieudokumentowanych operacjach (lub używana
jest w jakiś sposób przez IRIX).
</li>
</ul>
<warn>
SGI Volume Header <e>musi</e> rozpoczynać się od cylindra 0. Jeśli zrobimy
inaczej system nie uruchomi się z tego dysku.
</warn>
<p>
Następny przykład zaczerpnięto z sesji <c>fdisk</c>. Należy go przeczytać i
zmodyfikować stosownie do potrzeb...
</p>
<pre caption="Zakładanie SGI Disklabel">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
Command (m for help): <i>x</i>
Expert command (m for help): <i>m</i>
Command action
b move beginning of data in a partition
c change number of cylinders
d print the raw data in the partition table
e list extended partitions
f fix partition order
g create an IRIX (SGI) partition table
h change number of heads
m print this menu
p print the partition table
q quit without saving changes
r return to main menu
s change number of sectors/track
v verify the partition table
w write table to disk and exit
Expert command (m for help): <i>g</i>
Building a new SGI disklabel. Changes will remain in memory only,
until you decide to write them. After that, of course, the previous
content will be unrecoverably lost.
Expert command (m for help): <i>r</i>
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda (SGI disk label): 64 heads, 32 sectors, 17482 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes
----- partitions -----
Pt# Device Info Start End Sectors Id System
9: /dev/sda1 0 4 10240 0 SGI volhdr
11: /dev/sda2 0 17481 35803136 6 SGI volume
----- Bootinfo -----
Bootfile: /unix
----- Directory Entries -----
Command (m for help):
</pre>
<note>
Jeśli na dysku znajduje się już SGI Disklabel, fdisk nie pozwoli na stworzenie
nowego. Są dwa sposoby, żeby to ominąć. Pierwszym jest stworzenie etykiety
SUN lub MS-DOS, zapisanie zmian i ponowne uruchomienie fdisk. Drugim jest
nadpisanie tablicy partycji następującym poleceniem:
<c>dd if=/dev/zero of=/dev/sda bs=512 count=1</c>.
</note>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Nadawanie właściwego rozmiaru SGI Volume Header</title>
<body>
<impo>
Ten krok okazuje się często bardzo przydatny, w związku z pewnymi błędami w
programie <c>fdisk</c>, który powoduje, że SGI Volume Header nie jest tworzony
w prawidłowy sposób, tak że jego początkowy i końcowy cylinder jest ustawiany
na 0. Teraz opiszemy jak obejść ten błąd.
</impo>
<p>
Gdy stworzysz SGI Disklabel, możesz przystąpić do definiowania partycji.
W powyższym przykładzie, dwie z nich zostały już przygotowane. Pełnią one
specjalne funkcje i nie mogą być wykorzystane w normalny sposób. Jakkolwiek,
instalując Gentoo musimy załadować program ładujący i obrazy jądra bezpośrednio
do nagłówka woluminu, gdyż nie ma w Portage wspieranego menadżera uruchamiania.
Nagłówek woluminu może przechowywać maksymalnie <e>osiem</e> kerneli o dowolnym
rozmiarze i ośmioznakowej nazwie.
</p>
<p>
Proces powiększania woluminu nagłówka nie jest prosty - trzeba zastosować
kilka sztuczek. Nie można po prostu usunąć i dodać go ponownie, ze
względu na dziwne zachowanie fdisk. W poniższym przykładzie, utworzymy
50MB nagłówek woluminu oraz 50MB partycję boot. Rzeczywisty
podział Twojego dysku może być inny, przykład służy tylko
zilustrowaniu czynności:
</p>
<pre caption="Prawidłowa zmiana rozmiaru Nagłówka Woluminu SGI">
Command (m for help): <i>n</i>
Partition number (1-16): <i>1</i>
First cylinder (5-8682, default 5): <i>51</i>
Last cylinder (51-8682, default 8682): <i>101</i>
<comment>(Notice how fdisk only allows Partition #1 to be re-created starting at a minimum of cylinder 5)</comment>
<comment>(Had you attempted to delete & re-create the SGI Volume Header this way, this is the same issue
you would have encountered.)</comment>
<comment>(In our example, we want /boot to be 50MB, so we start it at cylinder 51 (the Volume Header needs to
start at cylinder 0, remember?), and set its ending cylinder to 101, which will roughly be 50MB (+/- 1-5MB))</comment>
Command (m for help): <i>d</i>
Partition number (1-16): <i>9</i>
<comment>(Delete Partition #9 (SGI Volume Header))</comment>
Command (m for help): <i>n</i>
Partition number (1-16): <i>9</i>
First cylinder (0-50, default 0): <i>0</i>
Last cylinder (0-50, default 50): <i>50</i>
<comment>(Re-Create Partition #9, ending just before Partition #1)</comment>
</pre>
<p>
Jeżeli nie jesteśmy pewni w jaki sposób obsługiwać <c>fdisk</c> będziemy
musieli zajrzeć do dalszej części tego podręcznika po instrukcje na temat
partycjonowania na komputerach Cobalt. Generalne zasady są podobne, należy
jedynie pamiętać o pozostawieniu volume header i partycji niepołączonych.
</p>
<p>
Kiedy już to skończymy resztę partycji tworzymy według własnych potrzeb. Po
partycjonowaniu powinniśmy pamiętać o ustawieniu ID naszej partycji SWAP na
wartość <c>82</c>. Domyślnie wartość ta jest ustawiania na <c>83</c>.
</p>
<p>
Kiedy partycje są już utworzone możemy przejść do części <uri
link="#filesystems">Tworzenie systemów plików</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Komputery Cobalt: Partycjonowanie dysku</title>
<body>
<p>
BOOTROM na komputerach Cobalt oczekuje jedynie obecności MS-DOS MBR, więc
partycjonowanie dysku jest stosunkowo proste. Dokonuje się tego dokładnie tak
jak na komputerze Intel x86. <e>Jednak</e> jest również kilka rzeczy, o których
warto pamiętać.
</p>
<ul>
<li>
Dla firmware komputerów Cobalt <path>/dev/hda1</path> musi być partycją
linuksową sformatowaną w systemie plików <e>EXT2 Revision 0</e>. Partycje
<e>EXT2 Revision 1 NIE BĘDĄ DZIAŁAĆ</e> (BOOTROM Cobaltów radzi sobie
jedynie z EXT2r0).
</li>
<li>
Wspomniana wyżej partycja musi zawierać obraz ELF o nazwie
<path>vmlinux.gz</path> w swoim katalogu głównym, aby móc go załadować jako
jądro.
</li>
</ul>
<p>
Z tego powodu radzimy utworzenie ~20MB partycji <path>/boot</path> sformatowanej
w systemie plików EXT2r0, na której będą instalowane jądra dla CoLo. Pozwala to
na korzystanie z nowocześniejszych systemów plików, jak EXT3 czy ReiserFS na
partycji głównej.
</p>
<p>
Zakładamy, że została utworzona w celu późniejszego zamontowania partycja
<path>/boot</path> na urządzeniu <path>/dev/hda1</path>. Jeśli ma być to także
urządzenie partycji głównej nie można zapominać o spełnieniu oczekiwań PROM.
</p>
<p>
Kontynuując... Do stworzenia partycji należy wpisać polecenie <c>fdisk
/dev/hda</c>. Główne polecenia jakie należy znać to:
</p>
<ul>
<li>
<c>o</c>: Wyczyszczenie starej i stworzenie nowej czystej tablicy partycji
MS-DOS
</li>
<li>
<c>n</c>: Nowa partycja
</li>
<li>
<c>t</c>: Zmienia typ partycji
<ul>
<li>Typ <c>82</c> to Linux Swap, <c>83</c> to Linux FS</li>
</ul>
</li>
<li>
<c>d</c>: Usuwa partycję
</li>
<li>
<c>p</c>: Wyświetla tablicę partycji
</li>
<li>
<c>q</c>: Wyjście bez zapisywania
</li>
<li>
<c>w</c>: Wyjście z zapisywaniem
</li>
</ul>
<pre caption="Partycjonowanie dysku">
# <i>fdisk /dev/hda</i>
The number of cylinders for this disk is set to 19870.
There is nothing wrong with that, but this is larger than 1024,
and could in certain setups cause problems with:
1) software that runs at boot time (e.g., old versions of LILO)
2) booting and partitioning software from other OSs
(e.g., DOS FDISK, OS/2 FDISK)
<comment>(Usuwamy istniejące partycje)</comment>
Command (m for help): <i>o</i>
Building a new DOS disklabel. Changes will remain in memory only,
until you decide to write them. After that, of course, the previous
content won't be recoverable.
The number of cylinders for this disk is set to 19870.
There is nothing wrong with that, but this is larger than 1024,
and could in certain setups cause problems with:
1) software that runs at boot time (e.g., old versions of LILO)
2) booting and partitioning software from other OSs
(e.g., DOS FDISK, OS/2 FDISK)
Warning: invalid flag 0x0000 of partition table 4 will be corrected by w(rite)
<comment>(Sprawdzanie utworzonej partycji przy pomocy komendy "p")</comment>
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/hda: 10.2 GB, 10254827520 bytes
16 heads, 63 sectors/track, 19870 cylinders
Units = cylinders of 1008 * 512 = 516096 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
<comment>(Tworzenie partycji /boot)</comment>
Command (m for help): <i>n</i>
Command action
e extended
p primary partition (1-4)
<i>p</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
<comment>(Wciśnięcie Enter dla wybrania ustawień domyślnych)</comment>
First cylinder (1-19870, default 1):
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (1-19870, default 19870): <i>+20M</i>
<comment>(Kolejny test sprawdzający utworzene partycje - klawisz 'p')</comment>
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/hda: 10.2 GB, 10254827520 bytes
16 heads, 63 sectors/track, 19870 cylinders
Units = cylinders of 1008 * 512 = 516096 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/hda1 1 40 20128+ 83 Linux
<comment>(Pozostałe wolne miejsce przeznaczamy na partycję rozszerzoną)</comment>
Command (m for help): <i>n</i>
Command action
e extended
p primary partition (1-4)
<i>e</i>
Partition number (1-4): <i>2</i>
<comment>(Po raz kolejny by wybrać domyślne ustawienie wciskamy Enter)</comment>
First cylinder (41-19870, default 41):
Using default value 41
<comment>(Używamy całego dostępnego miejsca wciskając po prostu Enter)</comment>
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (41-19870, default 19870):
Using default value 19870
<comment>(Następnie partycja root, w związku z tym, że /usr i /var będą
znajdowały się na osobnych partycjach root może być mała. Polecamy dostosowanie
rozmiaru do własnych potrzeb.)</comment>
Command (m for help): <i>n</i>
Command action
l logical (5 or over)
p primary partition (1-4)
<i>l</i>
First cylinder (41-19870, default 41):<i><Wciskamy Enter></i>
Using default value 41
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (41-19870, default 19870): <i>+500M</i>
<comment>(... kontynuujemy dla innych partycji ...)</comment>
<comment>(Partycja wymiany, powinna mieć co najmniej 250MB swap, optymalnie 1GB)</comment>
Command (m for help): <i>n</i>
Command action
l logical (5 or over)
p primary partition (1-4)
<i>l</i>
First cylinder (17294-19870, default 17294): <i><Wciskamy Enter></i>
Using default value 17294
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (1011-19870, default 19870):
<i><Wciskamy Enter></i>
Using default value 19870
<comment>(Sprawdzanie tablicy partycji, do końca pozostała jeszcze jedna mała rzecz...)</comment>
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/hda: 10.2 GB, 10254827520 bytes
16 heads, 63 sectors/track, 19870 cylinders
Units = cylinders of 1008 * 512 = 516096 bytes
Device Boot Start End Blocks ID System
/dev/hda1 1 21 10552+ 83 Linux
/dev/hda2 22 19870 10003896 5 Extended
/dev/hda5 22 1037 512032+ 83 Linux
/dev/hda6 1038 5101 2048224+ 83 Linux
/dev/hda7 5102 9165 2048224+ 83 Linux
/dev/hda8 9166 13229 2048224+ 83 Linux
/dev/hda9 13230 17293 2048224+ 83 Linux
/dev/hda10 17294 19870 1298776+ 83 Linux
<comment>(Dlaczego numer #10, czyli partycja wymiany wciąż ma ustawiony typ 83?)</comment>
Command (m for help): <i>t</i>
Partition number (1-10): <i>10</i>
Hex code (type L to list codes): <i>82</i>
Changed system type of partition 10 to 82 (Linux swap)
<comment>(Poprawiamy i sprawdzamy...)</comment>
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/hda: 10.2 GB, 10254827520 bytes
16 heads, 63 sectors/track, 19870 cylinders
Units = cylinders of 1008 * 512 = 516096 bytes
Device Boot Start End Blocks ID System
/dev/hda1 1 21 10552+ 83 Linux
/dev/hda2 22 19870 10003896 5 Extended
/dev/hda5 22 1037 512032+ 83 Linux
/dev/hda6 1038 5101 2048224+ 83 Linux
/dev/hda7 5102 9165 2048224+ 83 Linux
/dev/hda8 9166 13229 2048224+ 83 Linux
/dev/hda9 13230 17293 2048224+ 83 Linux
/dev/hda10 17294 19870 1298776+ 82 Linux Swap
<comment>(Zapisujemy naszą tablicę partycji)</comment>
Command (m for help): <i>w</i>
The partition table has been altered!
Calling ioctl() to re-read partition table.
Syncing disks.
#
</pre>
<p>
I to wszystko. Kolejny punkt programu to <uri link="#filesystems">Tworzenie
systemów plików</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików.
Jeśli jest nam obojętne jakie wybierzemy lub jesteśmy zadowoleni z domyślnych
ustawień w podręczniku, przechodzimy do paragrafu <uri
link="#filesystems-apply">Zakładanie systemów plików na partycji</uri>.
W przeciwnym polecamy dalszą lekturę aby dowiedzieć się więcej na ich temat.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>
<p>
Na architekturze MIPS stabilnie działają jedynie systemy plików ReiserFS, ext2 i
ext3. Reszta jest eksperymentalna.
</p>
<p>
<b>Ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego główną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym kontrolom
podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności danych.
</p>
<p>
<b>ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. W skrócie, ext3 to bardzo dobry i niezawodny system plików.
</p>
<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą
wydajność. Przy wielu małych plikach (poniżej 4k) może być szybszy od ext3
nawet piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie,
Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje,
operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na
katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>
<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany
w Gentoo Linux przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i
zoptymalizowany do skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z
nowoczesnymi dyskami SCSI i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem
zasilania. Ponieważ XFS przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle
zaprojektowane programy (te nie zachowujące odpowiednich środków ostrożności
podczas zapisywania plików na dysk, których niestety jest sporo) mogą
doprowadzić w razie padu systemu do utraty danych.
</p>
<p>
<b>JFS</b> to bardzo wydajny system plików IBM'a wyposażony w księgowanie.
Jest dość nowy i jest jeszcze za wcześnie by oceniać jego stabilność.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemu plików na partycji</title>
<body>
<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików, można skorzystać z
odpowiedniego dla każdego z nich narzędzia:
</p>
<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Program do zakładania</th>
</tr>
<tr>
<ti>ext2</ti>
<ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext3</ti>
<ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>reiserfs</ti>
<ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>xfs</ti>
<ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>jfs</ti>
<ti><c>mkfs.jfs</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Na przykład, aby założyć ext2 na partycji boot (w naszym przypadku
<path>/dev/sda1</path>) oraz ext3 na partycji root (w naszym przypadku
<path>/dev/sda3</path>), należy wykonać następujące polecenia:
</p>
<pre caption="Zakładanie na partycji systemu plików">
# <i>mke2fs /dev/sda1</i>
# <i>mke2fs -j /dev/sda4</i>
</pre>
<p>
Teraz należy stworzyć systemy plików na partycjach (lub woluminach).
</p>
<warn>
Jeżeli instalujemy system na serwerze Cobalt musimy pamiętać, że partycja
<path>/dev/hda1</path> musi być partycją rodzaju <e>EXT2 revision 0</e>. Każdy
inny typ partycji <e>NIE BĘDZIE DZIAŁAŁ POPRAWNIE</e>. Partycję możemy
sformatować przy pomocy polecenia <c>mke2fs -r 0 /dev/hda1</c>.
</warn>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywacja partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Aby utworzyć partycję wymiany skorzystamy z programu <c>mkswap</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/sda2</i>
</pre>
<p>
Do aktywowania partycji wymiany użyjemy programu <c>swapon</c>:
</p>
<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/sda2</i>
</pre>
<p>
Partycję wymiany tworzymy przy pomocy poleceń pokazanych powyżej.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>
<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu na nich systemów plików nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Nie zapominamy o utworzeniu
odpowiednich katalogów dla montowanych partycji. W przykładzie zamontujemy
partycje boot i root:
</p>
<pre caption="Montowanie partycji">
# <i>mount /dev/sda3 /mnt/gentoo</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/boot</i>
# <i>mount /dev/sda1 /mnt/gentoo/boot</i>
</pre>
<note>
Jeżeli chcemy przenieść <path>/tmp</path> na osobną partycję,
nie należy zapomnieć po zamontowaniu odpowiednio zmienić praw dostępu: <c>chmod
1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również <path>/var/tmp</path>.
</note>
<p>
Konieczne będzie także zamontowanie systemu plików proc (wirtualny interfejs
jądra) w <path>/proc</path>, ale najpierw musimy umieścić odpowiednie pliki na
partycjach.
</p>
<p>
Kolejny rozdział to <uri link="?part=1&chap=5">Wypakowywanie plików
instalacyjnych</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-kernel.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-mips-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-kernel.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:36 rane Exp $ -->
<sections>
<version>8.3</version>
<date>2007-08-12</date>
<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>
<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>
<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>
<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom różne źródła kerneli. Pełna
lista wraz z opisami znajduje się w <uri
link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">Przewodniku jąder Gentoo</uri>.
</p>
<p>
Dla systemów o architekturze MIPS w drzewie Portage istnieje tylko jedna gałąź
jąder - <c>mips-sources</c>.
</p>
<pre caption="Instalowanie źródeł jądra...">
# <i>emerge mips-sources</i>
</pre>
<impo>
Użytkownicy Origin 200/2000, Indigo2 Impact (R10000), Octane/Octane2 i O2, muszą
skorzystać z 64-bitowego jądra, aby uruchomić system operacyjny. Jeśli
posiadamy jedną z tych maszyn, konieczne jest wykonanie polecenia <c>emerge
kgcc64</c>, aby zainstalować kompilator, który posłuży nam do
przygotowania 64-bitowego kernela.
</impo>
<pre caption="Instalacja kgcc64">
# <i>emerge kgcc64</i>
</pre>
<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinno znajdować się dowiązanie symboliczne o
nazwie <path>linux</path>, wskazujące na źródła naszego aktualnego kernela. W
poniższym przykładzie jest to dowiązanie do <c>mips-sources-<keyval
id="kernel-version"/></c>, jednak należy pamiętać, że może ono wskazywać na
katalog z inną wersją jądra.
</p>
<pre caption="Wyświetlanie dowiązania symbolicznego do źródeł jądra.">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx 1 root root 12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -> linux-<keyval id="kernel-version"/>
</pre>
<p>
Kolejnym krokiem jest konfiguracja i kompilacja jądra.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Kompilacja i instalacja jądra</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
W przeszłości opisywaliśmy w jaki sposób przeprowadzić ręcznie całą konfigurację
jądra. Obecnie, gdy liczba różnych systemów MIPS, jakie obsługuje Gentoo,
jest duża, w tym paragrafie przedstawiamy jedynie różne źródła przykładowych
plików konfiguracyjnych jądra.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wykorzystanie plików konfiguracyjnych dostarczonych ze źródłami jądra</title>
<body>
<p>
Dla wielu obsługiwanych systemów przykładowe pliki konfiguracyjne dostarczane są
razem ze źródłami jądra. Poniższa tabela przedstawia polecenia, jakie należy
wykonać, aby skorzystać z przykładowej konfiguracji. Modele, które nie zostały
wymienione w tabeli, nie podsiadają przykładowych plików dostarczanych ze
źródłami jądra.
</p>
<table>
<tr>
<th>Model</th>
<th>Polecenie</th>
</tr>
<tr>
<ti>Cobalt Servers</ti>
<ti><c>make cobalt_defconfig</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>Indy, Indigo2 (R4k), Challenge S</ti>
<ti><c>make ip22_defconfig</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>Origin 200/2000</ti>
<ti><c>make ip27_defconfig</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>Indigo2 Impact (R10k)</ti>
<ti>
<c>make ip28_defconfig</c>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>O2</ti>
<ti><c>make ip32_defconfig</c></ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wykorzystanie konfiguracji jądra uruchominego z nośnika instalacyjnego</title>
<body>
<p>
Wszystkie obrazy instalacyjne Gentoo zawierają konfigurację jądra, dostępną
poprzez plik <path>/proc/config.gz</path>. Można ją wykorzystać w wielu
sytuacjach, szczególnie jeśli wersja jądra, którego chcemy użyć, jest zbliżona
do kernela na nośniku instalacyjnym. Aby wykorzystać tę konfigurację,
wypakowujemy ją przy pomocy programu <c>zcat</c>:
</p>
<pre caption="Wypakowywanie /proc/config.gz do pliku .config">
# <i>zcat /proc/config.gz > .config</i>
</pre>
<impo>
Konfiguracja znajdująca się na nośniku instalacyjnym jest przygotowana dla
obrazu netboot. Oznacza to, że jądro będzie oczekiwać, że odnajdzie obraz
głównego systemu pliku w postaci katalogu dla initramfs lub urządzenia
pseudosieci dla initrd. Pamiętajmy aby, po wykonaniu polecenia <c>make
menuconfig</c>, wyłączyć opcje związane z initramfs na zakładce General Setup.
</impo>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Baza kompatybilności sprzętu</title>
<body>
<p>
Aby pomóc użytkownikom w wybraniu odpowiednich ustawień, stworzona została baza
kompatybilności sprzętu. Znajdują się tam informacje na temat obsługi różnych
urządzeń MIPS. Ponadto użytkownicy mają możliwość przesyłania konfiguracji
jądra, które działają na określonym sprzęcie. Baza znajduje się pod adresem
<uri>http://stuartl.longlandclan.hopto.org/gentoo/mips</uri>.
</p>
<p>
Jeśli baza kompatybilności okaże się dla nas przydatna, możemy przesłać nasze
uwagi i własne pliki .config - być może będą one pomocne dla innych. Pamiętajmy
jednak, że nie ma żadnej gwarancji, że jakiekolwiek pliki konfiguracyjne pobrane
z tej strony będą działać poprawnie.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Dostosowywanie konfiguracji</title>
<body>
<p>
Gdy znajdziemy odpowiednią konfigurację, pobieramy ją do katalogu ze źródłami
jądra i zmieniamy jej nazwę na <path>.config</path>. Możemy teraz użyć polecenia
<c>make oldconfig</c>, aby zaktualizować wszystkie informacje i dostosować
konfigurację przed kompilacją.
</p>
<pre caption="Konfiguracja jądra">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>cp /path/to/example-config .config</i>
# <i>make oldconfig</i>
<comment>(Wciskamy ENTER w odpowiedzi na każde pytanie. Dostosujemy ustawienia później.)</comment>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>
<impo>
W sekcji Kernel Hacking znajduje się opcja "Are You Using A Cross
Compiler?". Jej wybranie sprawi, że w plikach Makefiles komendy <c>gcc</c> i
<c>as</c> zostaną poprzedzone przedrostkiem "<c>mips-linux-</c>" (lub
<c>mipsel-linux</c> itp.) w czasie kompilacji jądra. Opcja ta powinna być
wyłączona, nawet jeśli korzystamy z kompilacji skrośnej. Zamiast tego korzystać
będziemy ze zmiennej środowiskowej <c>CROSS_COMPILE</c>, co opisano w następnym
paragrafie.
</impo>
<impo>
Znany jest błąd związany z działaniem JFS i ALSA na komputerach Octane,
objawiający się błędnym działaniem ALSA-y. Mając na uwadze, eksperymentalny
charakter JFS na architekturze MIPS, zaleca się unikać używania tego
systemu.
</impo>
</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilacja i instalacja</title>
<body>
<p>
Po konfiguracji kernela przyszła pora na jego skompilowanie i instalację.
Opuszczamy program konfiguracyjny i rozpoczynamy proces kompilacji:
</p>
<note>
Jeśli korzystamy z 64-bitowego komputera, musimy zadeklarować zmienną
środowiskową <c>CROSS_COMPILE=mips64-unknown-linux-gnu-</c> (lub
<c>mips64el-...</c> dla małej endiany), aby używać 64-bitowego kompilatora.
</note>
<pre caption="Kompilowanie jądra">
<comment>(Kompilacja natywna)</comment>
# <i>make vmlinux modules modules_install</i>
<comment>(Kompilacja skrośna na maszynach docelowych)</comment>
<comment>(Dodajemy mips64-unknown-linux-gnu- stosownie do sprzętu)</comment>
# <i>make vmlinux modules modules_install CROSS_COMPILE=mips64-unknown-linux-gnu-</i>
<comment>(W przypadku kompilacji na innym komputerze (np. o architekturze x86), używamy)</comment>
<comment>(poniższych poleceń, aby skompilować jądro i zainstalować moduły w określonym)</comment>
<comment>(katalogu, w celu ich późniejszego przeniesienia na docelowy komputer.)</comment>
# <i>make vmlinux modules CROSS_COMPILE=mips64-unknown-linux-gnu-</i>
# <i>make modules_install INSTALL_MOD_PATH=/somewhere</i>
</pre>
<impo>
Gdy kompilujemy 64-bitowe jądro dla komputerów Indy, Indigo2 (R4k), Challenge
S i O2, wybieramy <c>vmlinux.32</c> zamiast <c>vmlinux</c>. Jeśli tego nie
zrobimy, komputer nie uruchomi się. Jest tak, ponieważ PROM nie rozpoznaje
formatu ELF64.
</impo>
<pre caption="Wybieranie vmlinux.32 jako celu kompilacji">
# <i>make vmlinux.32</i>
<comment>(Utworzony zostanie plik vmlinux.32 - jest to nasze ostateczne jądro)</comment>
</pre>
<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować, kopiujemy jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>.
</p>
<note>
Na serwerach Cobalt bootloader oczekuje skompresowanego obrazu jądra. Należy
więc pamiętać o wykonaniu kompresji przy pomocy polecenia <c>gzip -9</c>.
</note>
<pre caption="Instalacja jądra">
# <i>cp vmlinux /boot/kernel-<keyval id="kernel-version"/></i>
<comment>(Serwery Cobalt - kompresja obrazu jądra)</comment>
# <i>gzip -9v /boot/kernel-<keyval id="kernel-version"/></i>
</pre>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Instalacja osobnych modułów jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>
<p>
Jeżeli chcemy aby moduł jądra był ładowany automatycznie, umieszczamy wpis w
pliku <path>/etc/modules.autoload/kernel-2.6</path>. Można tam również dodać
dodatkowe opcje ładowania tego modułu.
</p>
<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>
<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/<wersja>/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>
<p>
Przykładowo, aby automatycznie ładować moduł <c>3c59x.o</c>, edytujemy plik
<path>kernel-2.6</path> i wprowadzamy do niego nazwę modułu bez rozszerzenia.
</p>
<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>
<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.4 lub kernel-2.6">
3c59x
</pre>
<p>
Kolejny krok to <uri link="?part=1&chap=8">Konfiguracja systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-medium.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-mips-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-medium.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<version>9.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Przed przystąpieniem do procesu instalacji należy upewnić się, że komputer
spełnia podstawowe wymagania sprzętowe Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>
<table>
<tr>
<th>Procesor <e>(schemat Big Endian)</e></th>
<ti>Procesor klasy MIPS3, MIPS4, MIPS5 lub MIPS64</ti>
</tr>
<tr>
<th>Procesor <e>(schemat Little Endian)</e></th>
<ti>Procesor klasy MIPS4, MIPS5 lub MIPS64</ti>
</tr>
<tr>
<th>Pamięć</th>
<ti>128 MB</ti>
</tr>
<tr>
<th>Miejsce na dysku</th>
<ti>3.0 GB (bez miejsca na partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
<th>Partycja wymiany</th>
<ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>
<p>
Reszta wymagań znajduje się w dokumencie <uri
link="/doc/pl/mips-requirements.xml">Wymagania sprzętowe dla Gentoo MIPS</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Informacje dotyczące instalacji</title>
<subsection>
<title>Kilka słów o architekturze procesorów</title>
<body>
<p>
Procesory wielu architektur przeszły przez kilka etapów rozwoju, przy czym
każdy kolejny był oparty na poprzednich. MIPS nie jest tu wyjątkiem. W
skład architektury MIPS zalicza się kilka różnych procesorów. Aby wybrać
odpowiedni tarball etapu i dobrać prawidłowe flagi <c>CFLAGS</c> należy
znać rodzinę, do jakiej należy procesor komputera. Rodzina określana jest
przez zestaw instrukcji procesora - ISA (<b>I</b>nstruction <b>S</b>et
<b>A</b>rchitecture).
</p>
<table>
<tr>
<th>MIPS ISA</th>
<th>32/64-bit</th>
<th>Procesor</th>
</tr>
<tr>
<ti>MIPS 1</ti>
<ti>32-bit</ti>
<ti>
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R2000">R2000</uri>,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R2000">R3000</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>MIPS 2</ti>
<ti>32-bit</ti>
<ti>
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R6000">R6000</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>MIPS 3</ti>
<ti>64-bit</ti>
<ti>
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R4000">R4000</uri>,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R4000">R4400</uri>,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R4000">R4600</uri>,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R4000">R4700</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>MIPS 4</ti>
<ti>64-bit</ti>
<ti>
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R5000">R5000</uri>,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R5000">RM5000</uri>,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/RM7000">RM7000</uri>
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R8000">R8000</uri>,
R9000,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R10000">R10000</uri>,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R10000">R12000</uri>,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R10000">R14000</uri>,
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/R10000">R16000</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>MIPS 5</ti>
<ti>64-bit</ti>
<ti>
Na razie brak
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>MIPS32</ti>
<ti>32-bit</ti>
<ti>
Seria AMD Alchemy, 4kc, 4km i wiele innych. Jest kilka różnych wersji w
MIPS32 ISA.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>MIPS64</ti>
<ti>64-bit</ti>
<ti>
Broadcom SiByte SB1, 5kc i inne. Jest kilka różnych wersji w MIPS32 ISA.
</ti>
</tr>
</table>
<note>
Zestaw instrukcji <c>MIPS5</c> został opracowany w 1994 roku przez Silicon
Graphics, ale nigdy nie został zaimplementowany w rzeczywistych
procesorach. Obecnie istnieje on jako część zbioru instrukcji procesorów
<c>MIPS64</c>.
</note>
<note>
Zestawy instrukcji <c>MIPS32</c> i <c>MIPS64</c> często są przyczyną
niejasności. Zbiór instrukcji <c>MIPS64</c> jest w rzeczywistości
nadzbiorem <c>MIPS5</c>. Zawiera on więc wszystkie instrukcje zbioru
<c>MIPS5</c> i wcześniejszych. <c>MIPS32</c> jest 32-bitowym podzbiorem
<c>MIPS64</c>. Zestaw ten został utworzony, ponieważ większość aplikacji
wymaga jedynie 32-bitowego przetwarzania.
</note>
<p>
Inną wartą wzmianki właściwością jest <b>porządek bitów</b>
(endianness). Jest to sposób w jaki procesor odczytuje słowa z pamięci
głównej. Słowo może być odczytywane jak <b>duża</b> endiana (najważniejszy
bajt na początku) lub <b>mała</b> endiana (najmniej znaczący bajt na
początku). Komputery Intel x86 są generalnie oparte na małej endianie, a
komputery Sparc i Apple na dużej. Na architekturze MIPS możliwe są obie
sytuacje. Aby je odróżniać dodajemy <c>el</c> do nazwy architektury, by
zaznaczyć używanie małej endiany.
</p>
<table>
<tr>
<th>Architektura</th>
<th>32/64-bit</th>
<th>Porządek bitów</th>
<th>Komputery</th>
</tr>
<tr>
<ti><c>mips</c></ti>
<ti>32-bit</ti>
<ti>Big Endian</ti>
<ti>Silicon Graphics</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>mipsel</c></ti>
<ti>32-bit</ti>
<ti>Little Endian</ti>
<ti>Serwery Cobalt</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>mips64</c></ti>
<ti>64-bit</ti>
<ti>Big Endian</ti>
<ti>Silicon Graphics</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>mips64el</c></ti>
<ti>64-bit</ti>
<ti>Little Endian</ti>
<ti>Serwery Cobalt</ti>
</tr>
</table>
<p>
Aby uzyskać więcej informacji na temat zestawów instrukcji procesora (ISA),
warto zajrzeć na strony internetowe:
</p>
<ul>
<li>
<uri
link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/Instruction_Set_Architecture">
Linux/MIPS Website: MIPS ISA
</uri>
</li>
<li>
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/Endianess">
Linux/MIPS Website: Endianness
</uri>
</li>
<li>
<uri link="http://www.linux-mips.org/wiki/index.php/Processors">
Linux/MIPS Website: Processors
</uri>
</li>
<li>
<uri link="http://en.wikipedia.org/wiki/Instruction_set">
Wikipedia: Instruction Set
</uri>
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Archiwum stage3</title>
<body>
<p>
Plik ten to archiwum zawierające podstawowy system Gentoo, z którego będzie
można kontynuować instalację w sposób opisany w tym Podręczniku. W
przeszłości znajdowały się tu instrukcje dotyczące instalacji z trzech
różnych plików tego typu. Wciąż udostępniamy archiwa stage1 i stage2,
ale w oficjalnym opisie instalacji prezentujemy jedynie czynności związane z
użyciem stage3. Informacje dotyczące instalacji za pomocą stage1 i stage2
znajdują się w Gentoo FAQ w podrozdziale <uri
link="/doc/pl/faq.xml#stage12">W jaki sposób zainstalować Gentoo używając
stage 1 lub stage 2?</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Uruchamianie z sieci - przegląd</title>
<subsection>
<body>
<p>
W tym rozdziale omówimy wszystko co jest niezbędne dla uruchomienia
komputera Silicon Graphics lub Cobalt Server z sieci. Jest to skrócony
opis, więcej informacji znaleźć można w artykule <uri
link="/doc/pl/diskless-howto.xml">Bezdyskowa stacja robocza na bazie
Gentoo</uri>.
</p>
<p>
Co będzie potrzebne? To zależy od komputera. Istnieje wiele różnych
urządzeń, które pozwalają na zainstalowanie Linuksa.
</p>
<ul>
<li>
Generalnie:
<ul>
<li>
Serwer DHCP/BOOTP z serii Alchemy, 4kc, 4km i wiele innych. Jest kilka
różnych wersji w MIPS32 ISA. Serwer OTP (ISC DHCPd rekomendowany).
</li>
<li>Cierpliwość, mnóstwo cierpliwości</li>
</ul>
</li>
<li>
Dla komputerów Silicon Graphics:
<ul>
<li>Serwer TFTP (zalecane tftp-hpa)</li>
<li>
Jeśli konieczna jest konsola szeregowa:
<ul>
<li>Przewód MiniDIN8 --> RS-232 (wymagany jedynie przy IP22 i
IP28).</li>
<li>Przewód Null-modem</li>
<li>
Terminal VT100 lub kompatybilny z ANSI, zdolny do transmisji z
prędkością 9600 bodów
</li>
</ul>
</li>
</ul>
</li>
<li>
Dla Cobalt Servers (ale NIE dla Qube):
<ul>
<li>Serwer NFS</li>
<li>Przewód Null-modem</li>
<li>
Terminal VT100 lub kompatybilny z ANSI, zdolny do transmisji z
prędkością 115200 bodów
</li>
</ul>
</li>
</ul>
<note>
Komputery SGI używają złącza MiniDIN 8 dla portów szeregowych. Modemy Apple
wydają się doskonale pracować na kablach szeregowych, ale w związku ze
wzrostem popularności modemów wewnętrznych oraz USB coraz trudniej je
dostać. Schemat tego typu kabli znaleźć można na stronie <uri
link="http://www.linux-mips.org/wiki/Serial_Cable">Linux/MIPS Wiki</uri>, a
w większości sklepów elektronicznych można kupić potrzebne wtyczki.
</note>
<note>
Jeśli chodzi o terminal to może być to VT100/ANSI lub zwykły terminal PC z
emulacją (jak HyperTerminal, Minicom, seyon, Telex, xc, screen - zależnie
od upodobań). Platforma sprzętowa nie jest ważna, o ile komputer posiada
port szeregowy RS-232 i odpowiednie oprogramowanie.
</note>
<note>
Warto zauważyć, że ten przewodnik nie bierze pod uwagę pracy z oryginalnym
Qube. Serwer taki nie posiada portu szeregowego i dlatego nie jest na nim
możliwa instalacja Gentoo bez pomocy śrubokręta czy podobnego
narzędzia. Pełen opis instalacji Gentoo na takich komputerach znajduje się
pod adresem <uri
link="http://www.metzner.org/projects/qube/">http://www.metzner.org/projects/qube/
</uri>.
</note>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Krótki opis konfiguracji TFTP i DHCP</title>
<body>
<p>
Po zebraniu wszystkich potrzebnych elementów przychodzi pora na krótkie
omówienie procesu uruchamiania z sieci, jak już wspominaliśmy nie jest to
pełen opis.
</p>
<p>
Warto zauważyć, że serwer, z którego będziemy uruchamiać system nie musi
koniecznie działać pod kontrolą Gentoo, może to być FreeBSD lub inna
platforma UNIX-owa. W Podręczniku zakładamy jednak, że tym systemem będzie
Gentoo. Inną opcjonalną możliwością jest uruchomienie serwerów TFTP i DHCP
na osobnych komputerach.
</p>
<warn>
Zespół Gentoo/MIPS nie może pomóc użytkownikom w konfiguracji innych
systemów operacyjnych w roli serwerów netboot. Jeśli zdecydujemy się na
wykorzystanie innych systemów, musimy wiedzieć jak je skonfigurować.
</warn>
<p>
Pierwsza czynność to konfigurowanie DHCP. Aby demon ISC DHCP mógł
odpowiadać na zapytania BOOTP (tak jak to jest wymagane przez SGI &
Cobalt BOOTROM) potrzebne jest uruchomienie dynamicznego BOOTP na
odpowiednim zakresie adresów, a później wprowadzenie danych, wskazujących
na odpowiedni obraz do uruchomienia, na każdym z komputerów klientów.
</p>
<pre caption="Instalowanie ISC DHCP">
# <i>emerge dhcp</i>
</pre>
<p>
Po zainstalowaniu <c>dhcp</c> należy utworzyć plik
<path>/etc/dhcp/dhcpd.conf</path>. Oto przykładowa konfiguracja:
</p>
<pre caption="Przykładowy dhcpd.conf">
<comment># Wyłączenie dynamicznego DNS</comment>
<comment># dhcpd odmówi pracy jeśli nie zostanie to dokonane</comment>
ddns-update-style none;
<comment># Utworznie podsieci:</comment>
subnet <i>192.168.10.0</i> netmask <i>255.255.255.0</i> {
<comment># Zakres adresów dla klientów; nie należy zapominać o bicie 'dynamic-bootp'</comment>
pool {
range dynamic-bootp <i>192.168.10.1 192.168.10.254</i>;
}
<comment># Serwery DNS i domyślna brama - należy zastąpić odpowiednie wpisy
własnymi ustawieniami</comment>
option domain-name-servers <i>203.1.72.96</i>, <i>202.47.56.17</i>;
option routers <i>192.168.10.1</i>;
<comment># Przypisuje serwerowi DHCP zarządzanie podsiecią</comment>
authoritative;
<comment># Umożliwia BOOTP korzystanie z podsieci</comment>
allow bootp;
}
</pre>
<p>
Przy takiej konfiguracji we fragmencie dotyczącym podsieci można podać
wiele komputerów klientów. Szczegółowo omówimy to w dalszej części tekstu.
</p>
<p>
Następny krok to konfiguracja serwera TFTP. Zaleca się wykorzystanie programu
<c>tftp-hpa</c>, ponieważ jest to jedyny demon TFTP, który działa
poprawnie. Instalujemy go w ten sposób:
</p>
<pre caption="Instalowanie tftp-hpa">
# <i>emerge net-ftp/tftp-hpa</i>
</pre>
<p>
Instalacja <c>tftp-hpa</c> spowoduje utworzenie katalogu
<path>/tftproot</path>, w którym będziemy mogli umieszczać obrazy
netboot. Jeśli chcemy, możemy zmienić tę lokalizację, jednak w dalszej
części tego przewodnika zakładamy, że korzystamy z domyślnego katalogu.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Uruchamianie komputerów SGI z sieci</title>
<subsection>
<title>Pobieranie obrazu</title>
<body>
<p>
W zależności od komputera, na którym instalowany jest system należy wybrać
jeden z kilku dostępnych obrazów. Wszystkie mają nazwy odpowiednie dla
systemu i procesora, dla których zostały skompilowane. Oto ich lista:
</p>
<table>
<tr>
<th>Nazwa kodowa</th>
<th>Komputery</th>
</tr>
<tr>
<ti>IP22</ti>
<ti>Indy, *Indigo 2, Challenge S</ti>
</tr>
<tr>
<ti>IP26</ti>
<ti>*Indigo 2 Power</ti>
</tr>
<tr>
<ti>IP27</ti>
<ti>Origin 200, Origin 2000</ti>
</tr>
<tr>
<ti>IP28</ti>
<ti>*Indigo 2 Impact</ti>
</tr>
<tr>
<ti>IP30</ti>
<ti>Octane</ti>
</tr>
<tr>
<ti>IP32</ti>
<ti>O2</ti>
</tr>
</table>
<note>
Częstą pomyłką jest pomieszanie IRIS Indigo (IP12 z R3000 CPU lub IP20 z
R4000 CPU, z których żaden nie jest w stanie pracować pod kontrolą
Linuksa), Indigo 2 (IP22, który sobie radzi z Linuksem), opartego na R8000
Indigo 2 Power (nie pracujący z Linuksem) i opartego na R10000 Indigo 2
Impact (IP28, bardzo eksperymentalny). Należy pamiętać, że są to różne
komputery.
</note>
<p>
Również w nazwach plików r4k odnosi się do serii procesorów R4000, r5k do
R5000, rm5k do RM5200 i r10k do R10000. Wszystkie obrazy znajdują się pod
adresem <uri link="/main/en/mirrors.xml">Gentoo mirrors</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Konfiguracja DHCP od strony klienta SGI</title>
<body>
<p>
Po pobraniu pliku, rozpakowujemy obraz i umieszczamy go w katalogu
<path>/tftproot</path> (dekompresujemy archiwum przy pomocy polecenia
<c>bzip2 -d</c>). Następnie edytujemy plik
<path>/etc/dhcp/dhcpd.conf</path>, dodając do niego wpisy dla naszych
klientów SGI.
</p>
<pre caption="Fragment dhcpd.conf dla komputera SGI">
subnet xxx.xxx.xxx.xxx netmask xxx.xxx.xxx.xxx {
<comment># ... to co zwykle ...</comment>
<comment># Komputer SGI ... należy zamienić 'sgi' na nazwę hosta komputera SGI</comment>
host <i>sgi</i> {
<comment># Adres MAC komputera SGI. Zwykle zapisany z tyłu urządzenia</comment>
hardware ethernet <i>08:00:69:08:db:77</i>;
<comment># Serwer TFTP (domyślnie ten sam co serwer DHCP)</comment>
next-server <i>192.168.10.1</i>;
<comment># Adres IP dla komputera SGI</comment>
fixed-address <i>192.168.10.3</i>;
<comment># Nazwa pliku jaki ma pobrać i uruchomić PROM</comment>
filename "<i>/gentoo-r4k.img</i>";
}
}
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcje kernela</title>
<body>
<p>
To już niemal koniec, pozostało do przeprowadzenia tylko kilka drobnych
zmian. Uruchamiamy konsolę z prawami dostępu roota i wpisujemy następujące
polecenia:
</p>
<pre caption="Poprawki dla komputerów SGI by TFTP działało poprawnie">
<comment>(Wyłączenie "Path Maximum Transfer Unit", aby SGI mogło znaleźć plik
jądra)</comment>
# <i>echo 1 > /proc/sys/net/ipv4/ip_no_pmtu_disc</i>
<comment>(Ustawiamy zakres portów dla SGI PROM)</comment>
# <i>echo "2048 32767" > /proc/sys/net/ipv4/ip_local_port_range</i>
</pre>
<p>
To powinno wystarczyć do poprawnej pracy serwera Linuksowego z PROM-em SGI.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie demonów</title>
<body>
<p>
Pora na uruchomienie demonów, dokonuje się tego za pomocą poleceń:
</p>
<pre caption="Uruchamianie demonów DHCP i TFTP">
# <i>/etc/init.d/dhcp start</i>
# <i>/etc/init.d/in.tftpd start</i>
</pre>
<p>
Jeśli wszystko poszło dobrze to ostatnim krokiem jaki pozostał do wykonania
jest włączenie komputera. Jeśli serwer DHCP nie uruchamia się z jakiś
powodów należy uruchomić "dhcpd" z linii poleceń i sprawdzić jakie drukuje
komunikaty o błędach. Gdy wszystko jest w porządku demon uruchamia się w
tle, jeśli nie to pojawi się informacja 'exiting.' - wyłączanie, zaraz po
poinformowaniu o zaistniałym problemie.
</p>
<p>
Łatwym sposobem sprawdzenia poprawności pracy demona tftp jest wpisanie
poniższego polecenia, jeśli wszystko działa poprawnie to jego wynik
powinien być następujący:
</p>
<pre caption="Sprawdzanie TFTPd">
# <i>netstat -al | grep ^udp</i>
udp 0 0 *:bootpc *:*
udp 0 0 *:631 *:*
udp 0 0 *:xdmcp *:*
udp 0 0 *:tftp *:* <comment><-- (najważniejsza linia)</comment>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie z sieci komputera SGI</title>
<body>
<p>
W porządku, wszystko gotowe, DHCP i TFTP działają. Pora na uruchomienie
komputera SGI. Włączamy go, po chwili pojawi się napis "Running power-on
diagnostics", wtedy musimy kliknąć "Stop For Maintenance" lub wcisnąć
klawisz ESCAPE. Pojawi się menu takie jak poniżej, należy w nim wpisać
następujące polecenia:
</p>
<pre caption="Menu zarządzania SGI PROM">
Running power-on diagnostics
System Maintenance Menu
1) Start System
2) Install System Software
3) Run Diagnostics
4) Recover System
5) Enter Command Monitor
Option? <i>5</i>
Command Monitor. Type "exit" to return to the menu.
>> <i>bootp(): root=/dev/ram0</i>
</pre>
<p>
W tym momencie komputer powinien zacząć pobierać i uruchamiać obraz,
następnie, około 20 sekund później rozpocząć uruchamianie Linuksa. Jeśli
również to uda się bez problemów, użytkownik powinien znaleźć się w
Busybox, powłoce <c>ash</c>, takiej jak poniżej, skąd może przejść
bezpośrednio do rozdziału <uri link="?part=1&chap=3">Konfigurowanie
sieci</uri>.
</p>
<pre caption="Jeśli wszystko poszło dobrze...">
init started: BusyBox v1.00-pre10 (2004.04.27-02:55+0000) multi-call binary
Gentoo Linux; http://www.gentoo.org/
Copyright 2001-2004 Gentoo Technologies, Inc.; Distributed under the GPL
Gentoo/MIPS Netboot for Silicon Graphics Machines
Build Date: April 26th, 2004
* To configure networking, do the following:
* For Static IP:
* /bin/net-setup <IP Address> <Gateway Address> [telnet]
* For Dynamic IP:
* /bin/net-setup dhcp [telnet]
* If you would like a telnetd daemon loaded as well, pass "telnet"
* As the final argument to /bin/net-setup.
Please press Enter to activate this console.
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Potencjalne problemy</title>
<body>
<p>
Jeśli komputer uparcie odmawia pobrania obrazu, to mógł zaistnieć jeden z
dwóch problemów. (1) użytkownik popełnił błąd w procesie konfiguracji lub
(2) potrzeba trochę delikatnej perswazji (nie, nie takiej, proszę odłożyć
młotki). Oto lista rzeczy, które warto sprawdzić:
</p>
<ul>
<li>
Czy <c>dhcpd</c> podaje komputerowi SGI adres IP. Zapytania BOOTP powinny
być widoczne w logach. <c>tcpdump</c> również może okazać się tutaj
przydatny.
</li>
<li>
Czy prawa dostępu do plików w katalogu tftp są ustawione poprawnie
(normalnie <path>/tftproot</path> powinien być dostępny dla wszystkich)
</li>
<li>
Czy serwer tftp nie zgłasza w swoich logach żadnych błędów.
</li>
</ul>
<p>
Jeżeli wszystko poszło prawidłowo od strony serwera, ale komputer SGI wciąż nie
może się połączyć należy wpisać następujące polecenia:
</p>
<pre caption="Naprawianie SGI PROM">
>> <i>resetenv</i>
>> <i>unsetenv netaddr</i>
>> <i>unsetenv dlserver</i>
>> <i>init</i>
>> <i>bootp(): root=/dev/ram0</i>
</pre>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Alternatywnie: Użycie LiveCD Gentoo/MIPS SGI</title>
<subsection>
<title>Ogólnie o tej metodzie</title>
<body>
<p>
Komputery Silicon Graphics można uruchomić bezpośrednio z płyty CD w celu
zainstalowania systemu operacyjnego (w ten sposób instalowany jest np. IRIX). W
ostatnim czasie stało się możliwe stworzenie takich płyt przeznaczonych do
instalacji Gentoo.
</p>
<p>
Obecnie LiveCD Gentoo/MIPS jest dostępne jedynie dla stacji roboczych SGI Indy,
Indigo 2 i O2 z procesorami serii R4000 i R5000. Stworzenie płyt dla innych
platform być może będzie możliwe w przyszłości.
</p>
<p>
Obrazy płyt można pobrać z serwerów lustrzanych Gentoo. Znajdują się one w
katalogu <path>experimental/mips/livecd</path>.
</p>
<warn>
W chwili obecnej opisywane płyty znajdują się w stadium eksperymentalnym. Mogą
one w ogóle nie działać. Udane i nieudane próby można raportować poprzez <uri
link="http://bugs.gentoo.org">Bugzillę</uri>, w <uri
link="http://forums.gentoo.org/viewtopic.php?t=242518">tym wątku na forum</uri>
lub na <uri link="/main/pl/irc.xml">kanale IRC</uri> <c>#gentoo-mips</c>. Zespół
Gentoo MIPS będzie wdzięczny za wszelkie uwagi na temat działania LiveCD.
</warn>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Nagrywanie Live CD</title>
<body>
<p>
Musimy pamiętać, że SGI PROM nie jest w stanie odczytać płyt w formacie ISO9660
i nie obsługuje standardu bootowania El Torito. Płyt skonstruowane są jako
obrazy dysków SGI z sekcją startową w nagłówku woluminu - tak, jak w przypadku
dysku twardego. Z tego powodu nagrywanie obrazów wymaga poświęcenia szczególnej
uwagi.
</p>
<p>
Poniżej znajduje się przykładowa komenda rozpoczynająca nagrywanie z prędkością
24x na nagrywarce IDE. Jeśli posiadamy nagrywarkę SCSI, musimy zmodyfikować
parametr <c>dev</c>, aby odpowiadał naszemu sprzętowi. Podobnie w przypadku
opcji <c>speed</c> - jeśli pojawią się problemy, możemy zmniejszyć prędkość
nagrywania.
</p>
<pre caption="Nagrywanie płyty przy użyciu cdrecord">
# <i>bzip2 -d mips-livecd-prototype-rc2-20041027.img.bz2</i>
# <i>cdrecord -vv -pad speed=24 dev=ATAPI:0,0,0 -tao mips-livecd-prototype-rc2-20041027.img</i>
</pre>
<note>
Być może możliwe jest nagranie LiveCD w systemie Windows. Potrzebny jest do tego
program, który po prostu ślepo kopiuje obraz na płytę. Jednakże, jak do tej
pory, nikomu się to nie udało.
</note>
<note>
Jeśli nie jesteśmy pewni jakiej wartości powinniśmy użyć dla argumentu
<c>dev</c>, wykonajmy polecenie <c>cdrecord -scanbus</c> jako użytkownik root -
uzyskamy w ten sposób informację o tym, gdzie zlokalizowana jest nasza
nagrywarka.
</note>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Uruchamianie z sieci serwerów Cobalt</title>
<subsection>
<title>Proces uruchamiania w skrócie</title>
<body>
<p>
W przeciwieństwie do SGI, serwery Cobalt korzystają z NFS do przesyłania jądra
przed uruchomieniem. Komputer uruchamia się przytrzymując przyciski strzałek w
prawo i w lewo po wciśnięciu włącznika. Komputer spróbuje pobrać adres IP
poprzez BOOTP, zamontuje katalog <path>/nfsroot</path> z serwera poprzez NFS, a
następnie pobierze plik uruchomieniowy <path>vmlinux_raq-2800.gz</path> (którego
nazwa oczywiście zależy od konkretnego modelu). Plik ten powinien być
standardową binarką ELF.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Pobieranie obrazu</title>
<body>
<p>
Wewnątrz <uri link="http://dev.gentoo.org/~redhatter/mips/cobalt/netboots/">
http://dev.gentoo.org/~redhatter/mips/cobalt/netboots/</uri>
znajdują się obrazy niezbędne, aby uruchomić Cobalt. Pliki mają nazwy
<path>nfsroot-KERNEL-COLO-DATE-cobalt.tar</path>. Wybieramy najbardziej aktualny
i wypakowujemy go do katalogu <path>/</path> tak, jak pokazano poniżej:
</p>
<pre caption="Wypakowywanie obrazu nfsroot">
# <i>tar -C / -xvf nfsroot-2.6.13.4-1.19-20051122-cobalt.tar</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Konfiguracja serwera NFS</title>
<body>
<p>
W związku z tym, że komputer używa NFS do pobrania obrazu potrzebne będzie
wyeksportowanie <path>/nfsroot</path> na serwer. Jeśli nie dokonano tego
wcześniej będzie trzeba zainstalować pakiet <c>net-fs/nfs-utils</c>.
</p>
<pre caption="Instalowanie nfs-utils">
# <i>emerge net-fs/nfs-utils</i>
</pre>
<p>
Następnie należy umieścić poniższy wpis w pliku <path>/etc/exports</path>. W
razie potrzeby można dodać nieco bardziej restrykcyjne opcje.
</p>
<pre caption="Eksportowanie katalogu /nfsroot">
/nfsroot *(ro,sync)
</pre>
<p>
Po dokonaniu powyższego należy uruchomić serwer NFS:
</p>
<pre caption="Uruchamianie serwera NFS">
# <i>/etc/init.d/nfs start</i>
</pre>
<p>
Jeśli serwer NFS był już uruchamiany należy sprawdzić jego plik
<c>exports</c> za pomocą <c>exportfs</c>.
</p>
<pre caption="Exportowanie nowego systemu plików">
# <i>exportfs -av</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Konfiguracja DHCP dla komputera Cobalt</title>
<body>
<p>
Konfiguracja DHCP jest prosta, wystarczy dodać następujące wpisy do pliku
<path>/etc/dhcp/dhcpd.conf</path>:
</p>
<pre caption="Fragment dhcpd.conf dla serwerów Cobalt">
subnet xxx.xxx.xxx.xxx netmask xxx.xxx.xxx.xxx {
<comment># ... to co zawsze ...</comment>
<comment># Konfiguracja serwera Cobalt</comment>
<comment># Ustawienia hostname:</comment>
host <i>qube</i> {
<comment># Ścieżka do katalogu nfsroot</comment>
<comment># Opcja specjalnie dla CoLo przez TFTP</comment>
<comment># Zazwyczaj nie powinniśmy tego zmieniać</comment>
option root-path "/nfsroot";
<comment># Adres MAC serwera Cobalt</comment>
hardware ethernet <i>00:10:e0:00:86:3d</i>;
<comment># Serwer z obrazem</comment>
next-server <i>192.168.10.1</i>;
<comment># Adres IP serwera Cobalt</comment>
fixed-address <i>192.168.10.2</i>;
<comment># Lokalizacja pliku default.colo względem /nfsroot</comment>
<comment># Zazwyczaj nie powinniśmy tego zmieniać</comment>
filename "default.colo";
}
}
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie demonów</title>
<body>
<p>
W tym momencie należy uruchomić demony, dokonuje się tego za pomocą poleceń:
</p>
<pre caption="Uruchamianie demonów DHCP i NFS">
# <i>/etc/init.d/dhcp start</i>
# <i>/etc/init.d/nfs start</i>
</pre>
<p>
Jeśli wszystko poszło dobrze można będzie włączyć komputer. Jeśli serwer DHCP
nie uruchamia się z jakiś powodów należy wpisać w konsoli polecenie 'dhcpd' i
sprawdzić jakie zgłasza komunikaty o błędach. Jeśli wszystko idzie dobrze demon
po prostu uruchamia się w tle, jeśli problem występuje to pojawia się komunikat
'exiting.' tuż pod informacją o błędzie.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie komputera Cobalt z sieci</title>
<body>
<p>
W porządku, wszystko gotowe, działają serwery DHCP i NFS. Teraz pora na
uruchomienie Cobalta. Podpinamy kabel, przestawiamy terminal na prędkość
transmisji 115200, 8 bitów, bez parzystości, 1 bit przerwania oraz emulację
VT100. Następnie przytrzymujemy klawisze strzałek w prawo i lewo podczas
uruchamiania komputera.
</p>
<p>
Jeśli wszystko poszło prawidłowo panel powinien wyświetlić napis "Net Booting",
powinna również pojawić się pewna aktywność sieciowa związana ze startem CoLo.
Na tylnym panelu należy przewinąć ekran w dół aż do pojawienia się napisu
"Network (NFS)", a następnie nacisnąć ENTER. Na konsoli szeregowej powinniśmy
zobaczyć oznaki uruchamiania się komputera.
</p>
<pre caption="Uruchamianie jądra">
elf: 80080000 <-- 00001000 6586368t + 192624t
elf: entry 80328040
net: interface down
CPU revision is: 000028a0
FPU revision is: 000028a0
Primary instruction cache 32kB, physically tagged, 2-way, linesize 32 bytes.
Primary data cache 32kB 2-way, linesize 32 bytes.
Linux version 2.4.26-mipscvs-20040415 (root@khazad-dum) (gcc version 3.3.3...
Determined physical RAM map:
memory: 08000000 @ 00000000 (usable)
Initial ramdisk at: 0x80392000 (3366912 bytes)
On node 0 totalpages: 32768
zone(0): 32768 pages.
zone(1): 0 pages.
zone(2): 0 pages.
Kernel command line: console=ttyS0,115200 root=/dev/ram0
Calibrating delay loop... 249.85 BogoMIPS
Memory: 122512k/131072k available (2708k kernel code, 8560k reserved, 3424k dat)
</pre>
<p>
Jeśli wszystko poszło prawidłowo pojawi się powłoka <c>ash</c> o nazwie Busybox.
Pora na przejście do rozdziału <uri link="?part=1&chap=3">Konfiguracja
sieci</uri>.
</p>
<pre caption="Kiedy wszystko jest w porządku...">
VFS: Mounted root (ext2 filesystem) readonly.
Freeing unused kernel memory: 280k freed
init started: BusyBox v1.00-pre10 (2004.04.27-02:55+0000) multi-call binary
Gentoo Linux; http://www.gentoo.org/
Copyright 2001-2004 Gentoo Technologies, Inc.; Distributed under the GPL
Gentoo/MIPS Netboot for Cobalt Microserver Machines
Build Date: April 26th, 2004
* To configure networking, do the following:
* For Static IP:
* /bin/net-setup <IP Address> <Gateway Address> [telnet]
* For Dynamic IP:
* /bin/net-setup dhcp [telnet]
* If you would like a telnetd daemon loaded as well, pass "telnet"
* As the final argument to /bin/net-setup.
Please press Enter to activate this console.
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Potencjalne problemy</title>
<body>
<p>
Jeśli komputer uparcie odmawia pobrania obrazu to mógł zaistnieć jeden z dwóch
problemów. (1) użytkownik popełnił błąd w procesie konfiguracji lub (2) potrzeba
trochę delikatnej perswazji (nie, nie takiej, proszę odłożyć młotki). Oto lista
rzeczy, które warto sprawdzić:
</p>
<ul>
<li>
Czy <c>dhcpd</c> podaje Cobaltowi adres IP. W takim wypadku powinny się
pojawić logi z zapytań BOOTP. Program <c>tcpdump</c> może się tu również
okazać przydatny.
</li>
<li>
Czy prawa do katalogu <path>/nfsroot</path> są ustawione prawidłowo
(powinien być dostępny dla wszystkich).
</li>
<li>
Czy serwer NFS działa i udostępnia katalog <path>/nfsroot</path>. Sprawdza
się to za pomocą polecenia <c>exportfs -v</c> na serwerze.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-stage.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-stage.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-stage.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-mips-stage.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-mips-stage.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<version>9.0</version>
<date>2007-15-07</date>
<section>
<title>Instalacja tarballa stage</title>
<subsection>
<title>Ustawianie prawidłowej daty i czasu</title>
<body>
<p>
Zanim przejdziemy do kolejnego etapu, musimy sprawdzić ustawienia czasu i daty w
naszym systemie. Nieprawidłowe ustawienia mogą spowodować dziwne rezultaty w
przyszłości.
</p>
<p>
Sprawdzamy czas i datę przy pomocy polecenia <c>date</c>:
</p>
<pre caption="Weryfikacja czasu i daty">
# <i>date</i>
Fri Mar 29 16:21:18 CEST 2005
</pre>
<p>
Jeżeli wyświetlane data i czas są złe, musimy je uaktualnić poleceniem <c>date
MMDDggmmRRRR</c> (<b>M</b>iesiąc, <b>D</b>zień, <b>g</b>odzina, <b>m</b>inuta,
i <b>R</b>ok). Na przykład, aby ustawić datę 29 marca 2005 roku, 16:21:
</p>
<pre caption="Ustawianie czasu i daty">
# <i>date 032916212005</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Podejmowanie decyzji</title>
<body>
<p>
Kolejnym krokiem, jaki musimy wykonać, jest instalacja wybranego pliku etapu,
tzw. tarballa <e>stage</e>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Pobieranie tarballa stage</title>
<subsection>
<body>
<p>
Na początku przechodzimy do punktu montowania naszego nowego Gentoo (zazwyczaj
jest to <path>/mnt/gentoo</path>):
</p>
<pre caption="Przechodzenie do punktu montowania Gentoo">
# <i>cd /mnt/gentoo</i>
</pre>
<p>
Poniższa tabela przedstawia jakiego pliku stage powinniśmy użyć w zależności od
posiadanego sprzętu. Tarballe stage można pobrać z <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerów lustrzanych Gentoo</uri>. Znajdują się one
w katalogu <path>releases/mips/current</path>.
</p>
<table>
<tr>
<th>Porządek bitów (endiana)</th>
<th>Procesor</th>
<th>Tarball stage</th>
</tr>
<tr>
<ti>
Duża Endiana (najpierw starszy)<br />
<e>(użytkownicy SGI)</e>
</ti>
<ti>
R4000<br />
R4400<br />
R4600
</ti>
<ti><c>mips3/stage#-mips3-RELEASE.tar.bz2</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>
Duża Endiana (najpierw starszy)<br />
<e>(użytkownicy SGI)</e>
</ti>
<ti>
R5000<br />
RM5200<br />
RM7000<br />
R10000<br />
R12000<br />
R14000
</ti>
<ti><c>mips4/stage#-mips4-RELEASE.tar.bz2</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>
Mała Endiana (najpierw młodszy)<br />
<e>(użytkownicy Cobalt)</e>
</ti>
<ti>
RM5230<br />
RM5231
</ti>
<ti><c>cobalt/stage#-mipsel4-RELEASE.tar.bz2</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>
Little Endian<br />
<e>(Pozostałe)</e>
</ti>
<ti>
Wszystkie typowe procesory
</ti>
<ti><c>cobalt/stage#-mipsel1-RELEASE.tar.bz2</c></ti>
</tr>
</table>
<warn>
Wprawdzie tworzymy pliki stage dla MIPS1 ale wspieramy tylko systemy oparte na
Cobalt. Pliki te są dla osób, które lubią poeksperymentować z Gentoo na
niewspieranych architekturach.
</warn>
<p>
Jeśli korzystamy z proxy, konieczne jest wyeksportowanie zmiennych
środowiskowych <c>http_proxy</c> i <c>ftp_proxy</c>:
</p>
<pre caption="Ustawianie informacji o proxy dla programu wget">
# <i>export http_proxy="http://proxy.server.com:port"</i>
# <i>export ftp_proxy="http://proxy.server.com:port"</i>
</pre>
<p>
Obraz netboot Gentoo/MIPS zawiera program <c>wget</c>, który służy do pobierania
plików. Ze względu na ograniczoną przestrzeń nie jest możliwe dostarczenie
innych tego typu aplikacji. Użytkownicy korzystający z LiveCD mogą użyć programu
<c>elinks</c>.
</p>
<pre caption="Pobieranie tarballa stage przy pomocy programu wget">
# <i>wget -c http://distfiles.gentoo.org/releases/mips/mips4/stage3-mips4-2008.0.tar.bz2</i>
</pre>
<p>
Aby sprawdzić integralność pobranego tarballa stage, używamy programu
<c>md5sum</c> i porównujemy wynik jego działania z sumami MD5 znajdującymi się
na serwerze. Przykładowo, aby sprawdzić poprawność tarballa stage mips4,
wykonamy polecenie:
</p>
<pre caption="Sprawdzanie integralności tarballa stage">
# <i>md5sum -c stage3-mips4-2008.0.tar.bz2.DIGESTS</i>
stage3-mips4-2008.0.tar.bz2: OK
# <i>sha1sum -c stage3-mips4-2008.0.tar.bz2.DIGESTS</i>
stage3-mips4-2008.0.tar.bz2: OK
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Rozpakowywanie tarballa stage</title>
<body>
<p>
Wypakowujemy pobrany tarball stage. Używamy do tego programu GNU <c>tar</c>:
</p>
<pre caption="Rozpakowywanie tarballa stage">
# <i>tar -xjpf stage?-*.tar.bz2</i>
</pre>
<p>
Należy użyć dokładnie tych samych parametrów (<c>-xjpf</c>). <c>x</c> oznacza
<e>wypakowywanie</e>, <c>j</c> to <e>dekompresja archiwum bzip2</e>, <c>p</c>
nakazuje <e>zachowanie uprawnień</e>, a <c>f</c> wskazuje,
że chcemy rozpakować to, co czytamy z pliku, a nie ze standardowego wejścia.
</p>
<p>
Kolejny krok to <uri link="#installing_portage">Instalacja Portage</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="installing_portage">
<title>Instalacja Portage</title>
<subsection>
<title>Rozpakowywanie snapshota Portage</title>
<body>
<p>
W tym rozdziale omówimy proces instalacji snapshota Portage - kolekcji plików,
które informują Portage jakie programy można zainstalować, które profile są
dostępne itp.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="installing_from_Internet">
<title>Ściąganie i instalowanie snapshota Portage</title>
<body>
<p>
Przechodzimy do miejsca gdzie zamontowaliśmy system plików (zwykle
<path>/mnt/gentoo</path>):
</p>
<pre caption="Przechodzenie do punktu montowania Gentoo">
# <i>cd /mnt/gentoo</i>
</pre>
<p>
Pobieramy snapshot Portage z jednego z <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerów lustrzanych</uri>. Snapshoty znajdują się w
katalogu <path>snapshots/</path>. Pobrany plik wypakowujemy w budowanym
systemie tak, jak zrobiliśmy to w przypadku tarballa stage.
</p>
<pre caption="Wypakowywanie snapshota Portage">
# <i>tar -xjf portage-*.tar.bz2 -C /mnt/gentoo/usr</i>
</pre>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="compile_options">
<title>Konfigurowanie opcji kompilacji</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Jest wiele możliwych do skonfigurowania zmiennych wpływających na zachowanie
Gentoo. Możemy je wprowadzać jako zmienne środowiskowe (poprzez <c>export</c>),
ale wtedy nie zostaną zapisane na stałe. Zamiast tego Portage do utrzymywania
konfiguracji używa pliku <path>/etc/make.conf</path>. Pora wziąć się za jego
edycję.
</p>
<note>
Opatrzona komentarzami lista wszystkich możliwych zmiennych znajduje się w pliku
<path>/mnt/gentoo/etc/make.conf.example</path>. Do szczęśliwego ukończenia
instalacji wystarczy wyedytowanie tylko kilku z nich, tych, których listę
przedstawiamy poniżej.
</note>
<p>
Uruchamiamy ulubiony edytor, który posłuży nam do wprowadzenia omawianych opcji
optymalizacji. Dostępne są dwa programy tego typu: <c>vi</c> (stanowiący część
Busybox) i <c>nano</c>. W przykładach konsekwentnie korzystamy z <c>nano</c>.
</p>
<pre caption="Otwieranie do edycji pliku /etc/make.conf">
# <i>nano -w /mnt/gentoo/etc/make.conf</i>
</pre>
<p>
Plik <path>make.conf.example</path> ma charakterystyczną strukturę: linie z
komentarzami rozpoczynają się od znaku "#", linie zawierające zmienne używają
składni <c>ZMIENNA="zawartość"</c>. Takiej samej składni używa także plik
<path>make.conf</path>. Kilka z tych zmiennych zostało przedyskutowanych
poniżej.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>CFLAGS i CXXFLAGS</title>
<body>
<p>
Zmienne <c>CFLAGS</c> i <c>CXXFLAGS</c> definiują flagi optymalizujące
używane odpowiednio przez kompilator <c>gcc</c> C i C++. Choć generalnie
określamy ich wartości tutaj, maksimum wydajności osiągniemy dopasowując
je do każdego programu z osobna. Jest tak dlatego że programy znacząco różnią
się między sobą.
</p>
<p>
W <path>make.conf</path> należy zdefiniować flagi optymalizacji, co do
których jesteśmy przekonani, że <e>w głównej mierze</e> poprawią czas reakcji
systemu. Nie przypisujmy pod tę zmienną ustawień eksperymentalnych; przesada
w optymalizacji może spowodować, że programy zaczną źle funkcjonować
(nagle przerywać działanie lub nawet gorzej - wcale nie działać).
</p>
<p>
Nie będziemy tłumaczyć znaczenia wszystkich możliwych opcji optymalizacji.
Wszystkie są wymienione w <uri link="http://gcc.gnu.org/onlinedocs/">Podręczniku
Online GNU </uri> i stronie info <c>gcc</c> (<c>info gcc</c> - działa tylko na
systemach linuksowych). Plik <path>make.conf.example</path> sam zawiera dużo
informacji i przykładów - należy go uważnie przeczytać.
</p>
<p>
Pierwszą flagą jaką się zajmiemy będzie <c>-march=</c>. Określa ona docelową
architekturę, na którą kompilowane będą programy. Możliwe jej wartości są
opisane jako komentarze w pliku <path>make.conf.example</path>. Przykłady
odejmują zarówno modele procesorów (<c>r4400</c>, <c>r4600</c> itd.), jak
również różne zestawy instrukcji procesorów (od <c>mips1</c> do
<c>mips4</c>). Aby sprecyzować wyłącznie zestaw instrukcji procesora, wystarczy
dodać flagę <c>-mips3</c> zamiast <c>-march=mips3</c>.
</p>
<pre caption="Ustawienia -march i -mips# dla GCC">
<comment>(Dla procesorów R4600...)</comment>
-march=r4600
<comment>(Dowolny procesor klasy MIPS4...)</comment>
-march=mips4
<comment>(Określenie wyłącznie zestawu instrukcji procesora...)</comment>
-mips4
</pre>
<p>
Zwróćmy teraz uwagę na flagę <c>-O</c> (jest to duża litera O, a nie cyfra
zero), która określa klasę optymalizacji <c>gcc</c>. Dostępne klasy to <c>s</c>
(optymalizacja rozmiaru), <c>0</c> (cyfra zero - brak optymalizacji), <c>1</c>,
<c>2</c> lub <c>3</c> - coraz silniej optymalizujące (każda z nich używa tych
samych flag, co poprzednia oraz dodaje własne). W przykładzie użyjemy klasy
optymalizacji 2:
</p>
<pre caption="Ustawienia optymalizacji">
-O2
</pre>
<p>
W świecie MIPS bardzo ważną flagą jest <c>-mabi=</c>. MIPS posiada trzy typy
ABI: <c>32</c> (czysty 32-bitowy, określany jako <c>o32</c>), <c>64</c> (pełny
64-bitowy, nazywany <c>n64</c>) i <c>n32</c>
(połączenie 32-bitowych struktur danych z 64-bitowymi instrukcjami). Flaga
<c>-mabi=</c> określa, który z powyższych typów chcemy wykorzystać. Pamiętajmy,
że dla wybranego typu, potrzebujemy odpowiednich bibliotek. Innymi słowy,
oznacza to, że np. nie możemy użyć flagi <c>-mabi=64</c> w 32-bitowym środowisku
(nie możemy jej użyć nawet w środowisku <c>n32</c>).
</p>
<p>
Inną popularną flagą optymalizującą jest <c>-pipe</c> (gcc używa potoków zamiast
plików tymczasowych w komunikacji między różnymi etapami kompilacji).
</p>
<p>
Pamiętajmy, że użycie flagi <c>-fomit-frame-pointer</c> (która sprawi, że w
rejestrach nie będą przechowywane wskaźniki ramki dla funkcji, które ich nie
wymagają), może spowodować poważne problemy podczas debugowania kodu!
</p>
<p>
Podczas definiowania <c>CFLAGS</c> i <c>CXXFLAGS</c> można łączyć kilka
flag optymalizacji, na przykład w ten sposób:
</p>
<pre caption="Definiowanie zmiennych CFLAGS i CXXFLAGS">
CFLAGS="-mabi=32 -mips4 -pipe -O2"
CXXFLAGS="${CFLAGS}" <comment># Użycie tych samych ustawień dla obu zmiennych</comment>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>MAKEOPTS</title>
<body>
<p>
Za pomocą <c>MAKEOPTS</c> definiujemy jak wiele równoległych kompilacji będzie
przeprowadzanych podczas przygotowywania pakietu do instalacji. Sugerowaną
liczbą jest ilość procesorów w systemie powiększona o jeden, nie jest to jednak
zawsze najlepsze wyjście.
</p>
<pre caption="MAKEOPTS dla przeciętnego systemu jednoprocesorowego">
MAKEOPTS="-j2"
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gotowi, do biegu, start!</title>
<body>
<p>
Edytujemy plik <path>/mnt/gentoo/etc/make.conf</path> zgodnie z naszymi
preferencjami i zapisujemy zmiany (użytkownicy <c>nano</c> zrobią to za pomocą
skrótu klawiszowego <c>Ctrl-X</c>). Możemy kontynuować instalację zgodnie z
rozdziałem <uri link="?part=1&chap=6">Instalacja systemu podstawowego</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-network.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-network.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-network.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-network.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-network.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<abstract>
Aby mieć możliwość ściągnięcia z Internetu najnowszych źródeł programów należy
najpierw skonfigurować połączenie sieciowe.
</abstract>
<version>5.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Automatyczne wykrywanie sieci</title>
<subsection>
<title>Może po prostu to już działa?</title>
<body>
<p>
Jeżeli komputer jest podłączony do sieci Ethernet z serwerem, DHCP jest bardzo
prawdopodobne, że połączenie zostało skonfigurowane automatycznie. Dzięki temu
od razu można skorzystać z wielu narzędzi sieciowych dostępnych na płycie
instalacyjnej, takich jak <c>ssh</c>, <c>scp</c>, <c>ping</c>, <c>irssi</c>,
<c>wget</c> czy <c>links</c>.
</p>
<p>
Jeśli sieć jest skonfigurowana prawidłowo to polecenie <c>/sbin/ifconfig</c>
powinno wyświetlić oprócz lo także inne urządzenia, na przykład eth0:
</p>
<pre caption="Wynik /sbin/ifconfig przy poprawnej konfiguracji sieci">
# <i>/sbin/ifconfig</i>
<comment>(...)</comment>
eth0 Link encap:Ethernet HWaddr 00:50:BA:8F:61:7A
inet addr:192.168.0.2 Bcast:192.168.0.255 Mask:255.255.255.0
inet6 addr: fe80::50:ba8f:617a/10 Scope:Link
UP BROADCAST RUNNING MULTICAST MTU:1500 Metric:1
RX packets:1498792 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0
TX packets:1284980 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0
collisions:1984 txqueuelen:100
RX bytes:485691215 (463.1 Mb) TX bytes:123951388 (118.2 Mb)
Interrupt:11 Base address:0xe800
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Konfigurowanie proxy</title>
<body>
<p>
Jeśli korzystamy z proxy, musimy skonfigurować je w czasie instalacji. Jest to
bardzo proste, wystarczy zdefiniować odpowiednią zmienną, zawierającą z
informacje o serwerze proxy.
</p>
<p>
W większości przypadków można zdefiniować tę zmienną przy pomocy jego domeny.
Pokażemy to na przykładzie serwera <e>proxy.gentoo.org</e> i portu 8080.
</p>
<pre caption="Definiowanie serwerów proxy">
<comment>(Jeśli proxy filtruje HTTP)</comment>
# <i>export http_proxy="http://proxy.gentoo.org:8080"</i>
<comment>(Jeśli proxy filtruje FTP)</comment>
# <i>export ftp_proxy="ftp://proxy.gentoo.org:8080"</i>
<comment>(Jeśli proxy filtruje RSYNC)</comment>
# <i>export RSYNC_PROXY="rsync://proxy.gentoo.org:8080"</i>
</pre>
<p>
Jeżeli proxy wymaga podania hasła i nazwy użytkownika, należy użyć następującej
składni:
</p>
<pre caption="Dodawanie nazwy i hasła użytkownika do zmiennej">
http://<i>username</i>:<i>password</i>@proxy.gentoo.org:8080
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Testowanie sieci</title>
<body>
<p>
Jeśli chcemy się upewnić, że pakiety dochodzą do celu, możemy spróbować
pingowania któregoś z serwerów DNS (z pliku <path>/etc/resolv.conf</path>) lub
dowolnie wybranej strony WWW.
</p>
<pre caption="Testowanie sieci">
# <i>ping -c 3 www.gentoo.org</i>
</pre>
<p>
Działa? Jeśli tak, można pominąć resztę tego rozdziału i bezpośrednio przejść do
rozdziału <uri link="?part=1&chap=4">Przygotowanie dysków</uri>. Jeśli nie,
to pora zapoznać się z dalszą częścią tego tekstu.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Automatyczne konfigurowanie sieci</title>
<subsection>
<body>
<p>
Niektóre media instalacyjne pozwalają na skorzystanie z narzędzia
<c>net-setup</c> (dla typowych lub bezprzewodowych sieci) jeśli sieć nie
zadziała od razu, <c>pppoe-setup</c> (dla użytkowników ASDL) albo <c>pptp</c>
(dla użytkowników PPTP - dostępne tylko dla architektury x86, amd64, alpha, ppc
oraz ppc64).
</p>
<p>
W przypadku gdy nośnik instalacyjny nie zawiera żadnego z wymienionych narzędzi,
lub sieć wciąż nie funkcjonuje prawidłowo, należy przejść do akapitu <uri
link="#doc_chap3">Ręczna konfiguracja sieci</uri>.
</p>
<ul>
<li>
Użytkownicy typowych sieci Ethernet powinni przejść do podrozdziału <uri
link="#net-setup">Domyślnie: Używanie net-setup</uri>.
</li>
<li>
Użytkownicy ADSL powinni przejść do paragrafu <uri
link="#ppp">Alternatywnie: Używanie PPP</uri>.
</li>
<li>
A użytkownicy PPTP powinni przejść do części <uri
link="#pptp">Alternatywnie: Używanie PPTP</uri>.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection id="net-setup">
<title>Domyślnie: Używanie net-setup</title>
<body>
<p>
Najprostszą metodą konfigurowania sieci (poza automatyczną) jest ta zakładająca
skorzystanie ze skryptu <c>net-setup</c>:
</p>
<pre caption="Uruchamianie skryptu net-setup">
# <i>net-setup eth0</i>
</pre>
<p>
Następnie należy udzielić odpowiedzi na serię dotyczących różnych parametrów
sieci. Po zakończeniu wszystko powinno być skonfigurowane. Sprawdzamy połączenie
tak jak opisano to wyżej. Jeśli wszystko działa to pora zacząć instalację
Gentoo. Można pominąć resztę tego rozdziału i przejdź od razu do <uri
link="?part=1&chap=4">Przygotowywania dysków</uri>.
</p>
<p>
Jeśli sieć wciąż nie działa, przechodzimy do <uri link="#doc_chap3">Ręcznej
konfiguracji sieci</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="ppp">
<title>Alternatywnie: Używanie RP-PPPoE</title>
<body>
<p>
Jeśli do połączenia z Internetem potrzebne jest PPPoE, należy skorzystać z
programu <c>ppp</c> nagranego na naszej płycie instalacyjnej. Skrypt
<c>pppoe-setup</c> służy do konfiguracji połączenia. Zostaniemy zapytani o
urządzenie sieciowe podłączone do modemu adsl, nazwę użytkownika i hasło, oraz
o IP serwerów DNS i o to czy potrzebujemy podstawowego firewalla.
</p>
<pre caption="Używanie ppp">
# <i>pppoe-setup</i>
# <i>pppoe-start</i>
</pre>
<p>
Jeśli coś pójdzie nie tak, należy sprawdzić czy w
<path>/etc/ppp/pap-secrets</path> lub <path>/etc/ppp/chap-secrets</path> podano
prawidłową nazwę użytkownika i hasło oraz upewnić się, że wybrano właściwe
urządzenie sieciowe. Jeśli nie zostało ono wykryte, konieczne będzie ręczne
załadowanie odpowiednich sterowników. W takim wypadku należy przejść do <uri
link="#doc_chap3">Ręcznej konfiguracji sieci</uri>, gdzie szerzej to omówimy.
</p>
<p>
Jeżeli wszystko zadziałało przechodzimy do <uri
link="?part=1&chap=4">przygotowania dysków</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="pptp">
<title>Alternatywnie: Używanie PPTP</title>
<body>
<p>
Jeśli potrzebna jest obsługa PPTP, należy skorzystać z <c>pptpclient</c>
zamieszczonego na płycie instalacyjnej. Najpierw jednak należy dodać prawidłową
nazwę użytkownika i hasło do <path>/etc/ppp/pap-secrets</path> lub
<path>/etc/ppp/chap-secrets</path>:
</p>
<pre caption="Edytowanie /etc/ppp/chap-secrets">
# <i>nano -w /etc/ppp/chap-secrets</i>
</pre>
<p>
Następnie konfigurujemy <path>/etc/ppp/options.pptp</path>:
</p>
<pre caption="Edytowanie /etc/ppp/options.pptp">
# <i>nano -w /etc/ppp/options.pptp</i>
</pre>
<p>
Po zakończeniu uruchamiamy program <c>pptp</c> (razem z niemożliwymi do
ustawienia w <path>options.pptp</path> opcjami), aby połączyć się z serwerem:
</p>
<pre caption="Łączenie z serwerem dial-in">
# <i>pptp <server ip></i>
</pre>
<p>
Kolejny etap instalacji to <uri link="?part=1&chap=4">Przygotowywanie
dysków</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Ręczne konfigurowanie sieci</title>
<subsection>
<title>Ładowanie odpowiednich modułów sieciowych</title>
<body>
<p>
W czasie uruchamiania płyty instalacyjnej system spróbuje wykryć sprzęt i
załadować odpowiednie sterowniki. W większości przypadków wykrywanie przebiega
prawidłowo, czasem jednak trzeba ręcznie skorygować niektóre ustawienia.
</p>
<p>
Jeśli zawiódł <c>net-setup</c> lub <c>pppoe-setup</c>, możliwe, że nie została
wykryta karta sieciowa. Oznacza to, że trzeba będzie ręcznie załadować
odpowiedni sterownik.
</p>
<p>
Do wyświetlenia listy modułów kernela ze sterownikami dla urządzeń sieciowych
używamy polecenia <c>ls</c>:
</p>
<pre caption="Szukanie modułów">
# <i>ls /lib/modules/`uname -r`/kernel/drivers/net</i>
</pre>
<p>
Gdy znajdziemy odpowiedni sterownik dla karty sieciowej, ładujemy go przy pomocy
polecenia <c>modprobe</c>:
</p>
<pre caption="Ładowanie modułów kernela za pmocą modprobe">
<comment>(W przykładzie załadujemy moduł pcnet32)</comment>
# <i>modprobe pcnet32</i>
</pre>
<p>
Aby sprawdzić czy karta sieciowa została wykryta, korzystamy z polecenia
<c>ifconfig</c>. Prawidłowy rezultat powinien wyglądać mniej więcej tak:
</p>
<pre caption="Sprawdzanie dostępności karty sieciowej. Wynik pozytywny">
# <i>ifconfig eth0</i>
eth0 Link encap:Ethernet HWaddr FE:FD:00:00:00:00
BROADCAST NOARP MULTICAST MTU:1500 Metric:1
RX packets:0 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0
TX packets:0 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0
collisions:0 txqueuelen:0
RX bytes:0 (0.0 b) TX bytes:0 (0.0 b)
</pre>
<p>
Następujący błąd oznacza, że karta nie została wykryta:
</p>
<pre caption="Sprawdzanie dostępności karty sieciowej. Wynik negatywny">
# <i>ifconfig eth0</i>
eth0: error fetching interface information: Device not found
</pre>
<p>
Jeżeli w komputerze znajduje się kilka kilka kart sieciowych, będą one miały
nazwy (kolejno) <e>eth0</e>, <e>eth1</e>, itp. Należy się upewnić czy karta
sieciowa której chcemy używać działa poprawnie i pamiętać o używaniu poprawnego
nazewnictwa przy wykonywaniu czynności opisanych w dalszej części tego
dokumentu. W Podręczniku zakładamy, że karta sieciowa nazywa się <e>eth0</e>.
</p>
<p>
Jeśli karta jest już prawidłowo rozpoznawana przez system, można ponownie użyć
programów <c>net-setup</c> lub <c>pppoe-setup</c> (tym razem powinny zadziałać)
lub skorzystać z poniższych instrukcji, aby połączenie skonfigurować ręcznie.
</p>
<p>
Następnie przechodzimy do jednej z następujących części:
</p>
<ul>
<li>
<uri
link="#install-dhcp">Używanie DHCP</uri> w celu uzyskania IP
</li>
<li>
<uri
link="#wireless">Przygotowywanie bezprzewodowego dostępu</uri> - dla
kart bezprzewodowych
</li>
<li>
<uri
link="#network_term">Terminologia sieciowa</uri>, (niemal) wszystko co
trzeba wiedzieć o działaniu sieci
</li>
<li>
<uri
link="#ifconfig_route">Używanie ifconfig i route</uri> - opis
ręcznej konfiguracji sieci
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection id="install-dhcp">
<title>Używanie DHCP</title>
<body>
<p>
DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) umożliwia automatyczne otrzymywanie
informacji o parametrach sieci (adresu IP, maski sieciowej, adresów broadcast,
bramy, serwerów nazw, etc.). Niestety z metody tej można skorzystać tylko wtedy,
gdy w sieci działa serwer DHCP (lub gdy ISP udostępnia taką usługę). Jeśli tak
jest, można automatycznie skonfigurować połączenie przy pomocy <c>dhcpd</c>:
</p>
<pre caption="Używanie dhcpcd">
# <i>dhcpcd eth0</i>
<comment>Część administratorów wymaga używania</comment>
<comment>nazwy hosta i domeny dostarczanej przez serwer DHCP.</comment>
<comment>W tym przypadku używamy</comment>
# <i>dhcpcd -HD eth0</i>
</pre>
<p>
Jeśli to zadziała (sprawdzamy pingując jakiś serwis internetowy, np. <uri
link="http://www.google.com">Google</uri>), wszystko jest gotowe i można pominąć
resztę tego rozdziału i przejść bezpośrednio do <uri
link="?part=1&chap=4">Przygotowywania dysków</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="wireless">
<title>Przygotowanie bezprzewodowego dostępu</title>
<body>
<note>
Program <c>iwconfig</c> dostępny jest wyłącznie na płytach instalacyjnych dla
architektur x86, amd64 oraz ppc. Opis instalacji dla pozostałych płyt znajduje
się na stronach <uri link="ftp://ftp.linux-wlan.org/pub/linux-wlan-ng/README">
projektu linux-wlan-ng</uri>.
</note>
<p>
Jeśli używamy karty wireless (802.11), musimy ją skonfigurować. Aby poznać
aktualne ustawienia skorzystamy z polecenia <c>ifconfig</c>. Rezultat wygląda
zwykle tak:
</p>
<pre caption="Wyświetlanie aktualnych ustawień interfejsów kart do połączeń bezprzewodowych">
# <i>iwconfig eth0</i>
eth0 IEEE 802.11-DS ESSID:"GentooNode"
Mode:Managed Frequency:2.442GHz Access Point: 00:09:5B:11:CC:F2
Bit Rate:11Mb/s Tx-Power=20 dBm Sensitivity=0/65535
Retry limit:16 RTS thr:off Fragment thr:off
Power Management:off
Link Quality:25/10 Signal level:-51 dBm Noise level:-102 dBm
Rx invalid nwid:5901 Rx invalid crypt:0 Rx invalid frag:0 Tx
excessive retries:237 Invalid misc:350282 Missed beacon:84
</pre>
<note>
Część nazw urządzeń kart wireless to <c>wlan0</c> zamiast <c>eth0</c>.
Uruchomienie polecenia <c>iwconfig</c> bez dodatkowych parametrów pozwoli na
poznanie nazwy odpowiedniego urządzenia.
</note>
<p>
W większości przypadków wystarcza zmodyfikowanie tylko dwóch opcji: ESSID (czyli
nazwy sieci bezprzewodowej) oraz klucza WEP. Jeśli wyświetlone ESSID i Access
Point są prawidłowe dla punktu dostępu i nie korzystamy z WEP, to połączenie już
działa. Aby zmodyfikować ESSID lub dodać klucz WEP, skorzystamy z następujących
poleceń:
</p>
<pre caption="Modyfikowanie ESSID i/lub dodawanie klucza WEP">
<comment>(Polecenie zmieniające nazwę sieci na "GentooNode")</comment>
# <i>iwconfig eth0 essid GentooNode</i>
<comment>(Polecenie ustawiające heksadecymalny klucz WEPT)</comment>
# <i>iwconfig eth0 key 1234123412341234abcd</i>
<comment>(Polecenie ustawiające klucz ASCII - poprzedzony "s:")</comment>
# <i>iwconfig eth0 key s:some-password</i>
</pre>
<p>
Można zatwierdzić te ustawienia ponownie wykonując <c>iwconfig</c>. Jeżeli sieć
już działa, należy przejść do konfiguracji opcji na poziomie IP, opisanych w
kolejnym paragrafie, (<uri link="#network_term">Terminologia sieciowa</uri>) lub
wykorzystać omówiony wcześniej program <c>net-setup</c>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="network_term">
<title>Terminologia sieciowa</title>
<body>
<note>
Znając adres IP, broadcast, maskę sieciową i serwery nazw, można pominąć tę
część i od razu przejść do <uri link="#ifconfig_route">Używania ifconfig i
route</uri>.
</note>
<p>
Jeżeli wszystkie powyższe zabiegi zawiodły, można jeszcze ręcznie skonfigurować
sieć. Nie jest to bardzo trudne. Opiszemy najpierw różne parametry sieci,
których znajomość jest konieczna. Opowiemy także o tym czym jest <e>brama</e>,
do czego służy <e>maska sieciowa</e>, jak ustala się adres <e>broadcast</e> i
do czego potrzebne są <e>serwery nazw</e>.
</p>
<p>
Komputery w sieci są identyfikowane na podstawie <e>adresów IP</e> (Internet
Protocol adress). Każdy z nich jest kombinacją czterech liczb od 0 do 255. Cóż,
przynajmniej my tak to widzimy. W rzeczywistości jest to ciąg 32 bitów (zer i
jedynek). Pokażemy to na przykładzie:
</p>
<pre caption="Przykład adresu IP">
Adres IP (liczby): 192.168.0.2
Adres IP (bity): 11000000 10101000 00000000 00000010
-------- -------- -------- --------
192 168 0 2
</pre>
<p>
Adres IP musi być unikalny dla każdego komputera, przynajmniej w obrębie jednej
sieci. Aby oddzielić maszyny w sieci i poza nią IP podzielono na dwie części:
część <e>sieci</e> oraz część <e>hosta</e>.
</p>
<p>
Podział zapisany jest za pomocą <e>maski sieciowej</e>, czyli zbioru zer
poprzedzonego zbiorem jedynek. Ta część adresu, którą można odwzorować w
jedynkach jest częścią sieci, reszta to część hosta. Zazwyczaj maskę zapisujemy
jak zwykły adres IP.
</p>
<pre caption="Przykład oddzielenia sieci/hosta">
Adres IP: 192 168 0 2
11000000 10101000 00000000 00000010
Maska: 11111111 11111111 11111111 00000000
255 255 255 0
+--------------------------+--------+
Sieć Host
</pre>
<p>
Innymi słowy, 192.168.0.14 wciąż jest częścią naszej przykładowej sieci,
ale 192.168.1.2 już nie.
</p>
<p>
Adres <e>broadcast</e> składa się z części sieci takiej samej jak reszta
komputerów oraz samych jedynek w części hosta. Każdy komputer nasłuchuje jego
adresu IP, gdyż służy on do nadawania pakietów rozgłaszających.
</p>
<pre caption="Adres broadcast">
Adres IP: 192 168 0 2
11000000 10101000 00000000 00000010
Broadcast: 11000000 10101000 00000000 11111111
192 168 0 255
+--------------------------+--------+
Sieć Host
</pre>
<p>
Żeby móc "surfować" po Internecie trzeba wiedzieć, który komputer udostępnia z
nim połączenie. Komputer ten nazywamy <e>bramą</e>. To zwyczajna maszyna, ze
zwyczajnym adresem IP (np. 172.168.0.1).
</p>
<p>
Poprzednio napisaliśmy, że każdy komputer ma własny adres IP. Aby móc się z nim
połączyć za pomocą nazwy potrzebna jest usługa tłumacząca domeny (czyli na
przykład <e>dev.gentoo.org</e>) na adresy IP (np. <e>64.5.62.82</e>). Nazywa się
ona serwerem nazw. Aby z niej skorzystać dodajemy ją do pliku
<path>/etc/resolv.conf</path>.
</p>
<p>
Czasami brama może służyć również jako serwer nazw. Jeśli nie, to trzeba wpisać
adresy DNS-ów dostarczanych przez ISP.
</p>
<p>
Podsumowując: potrzebne są następujące informacje:
</p>
<table>
<tr>
<th>Parametr</th>
<th>Przykład</th>
</tr>
<tr>
<ti>Adres IP</ti>
<ti>192.168.0.2</ti>
</tr>
<tr>
<ti>Maska</ti>
<ti>255.255.255.0</ti>
</tr>
<tr>
<ti>Broadcast</ti>
<ti>192.168.0.255</ti>
</tr>
<tr>
<ti>Brama</ti>
<ti>192.168.0.1</ti>
</tr>
<tr>
<ti>Serwer(y) nazw</ti>
<ti>195.130.130.5, 195.130.130.133</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection id="ifconfig_route">
<title>Używanie ifconfig i route</title>
<body>
<p>
Konfiguracja sieci składa się z trzech etapów. Najpierw przypisujemy sobie adres
IP za pomocą <c>ifconfig</c>. Potem konfigurujemy bramę programem <c>route</c>.
Na końcu wpisujemy adresy serwerów nazw do <path>/etc/resolv.conf</path>.
</p>
<p>
Aby przypisać komputerowi adres IP, należy oprócz niego znać również broadcast i
maskę. Następnie wykonuje się następujące polecenie, zastępując wpisy
<c>${IP_ADDR}</c> swoim IP, <c>${BROADCAST}</c> adresem broadcast i
<c>${NETMASK}</c> maską:
</p>
<pre caption="Używanie ifconfig">
# <i>ifconfig eth0 ${IP_ADDR} broadcast ${BROADCAST} netmask ${NETMASK} up</i>
</pre>
<p>
Następnie ustawiamy bramę poleceniem <c>route</c>. Wpis <c>${GATEWAY}</c> należy
zastąpić jej adresem IP:
</p>
<pre caption="Używanie route">
# <i>route add default gw ${GATEWAY}</i>
</pre>
<p>
Następnie otwieramy swoim ulubionym edytorem (w przykładzie skorzystamy z
<c>nano</c>) plik <path>/etc/resolv.conf</path>:
</p>
<pre caption="Tworzenie /etc/resolv.conf">
# <i>nano -w /etc/resolv.conf</i>
</pre>
<p>
I wypełniamy go jak w przykładzie. Zamieniamy przy tym <c>${NAMESERVER1}</c>
oraz <c>${NAMESERVER2}</c> adresami serwerów nazw:
</p>
<pre caption="Przykładowy /etc/resolv.conf">
nameserver ${NAMESERVER1}
nameserver ${NAMESERVER2}
</pre>
<p>
Na koniec testujemy sieć pingując jakiś serwer internetowy (na przykład <uri
link="http://www.google.com">Google</uri>). Jeśli wszystko działa, można
rozpocząć instalację Gentoo, rozpoczynając od <uri
link="?part=1&chap=4">Przygotowywania dysków</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-next.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-next.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-next.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-next.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-next.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<abstract>
Gentoo zostało zainstalowane, ale co dalej?
</abstract>
<version>9.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Dokumentacja</title>
<subsection>
<body>
<p>
Gratulacje! Mamy już działający system Gentoo Linux. Ale... co teraz? Czego
można dokonać? Co odkryć najpierw? Gentoo daje swoim użytkownikom ogromne
możliwości, których większość jest świetnie udokumentowana.
</p>
<p>
Zdecydowanie warto rzucić okiem na drugą część Podręcznika, zatytułowaną <uri
link="?part=2">Praca z Gentoo</uri>. Omówione w niej zostały metody instalacji i
aktualizacji oprogramowania, flagi USE i system skryptów startowych.
</p>
<p>
Aby zoptymalizować system na desktop lub dowiedzieć się jak najlepiej
skonfigurować oprogramowanie biurkowe, warto poznać rozdział <uri
link="/doc/pl/index.xml?catid=desktop">Zasoby dokumentacji Gentoo dla stacji
roboczych</uri>. Warto również zainteresować się możliwością spolszczenia
systemu. Wszystkie czynności, jakich należy dokonać w tym celu opisaliśmy w
tekście zatytułowanym <uri link="/doc/pl/guide-localization.xml">Lokalizacja
Gentoo Linux</uri>.
</p>
<p>
Wartą przeczytania pozycją jest także <uri link="/doc/pl/security/">Podręcznik
bezpieczeństwa Gentoo</uri>.
</p>
<p>
Pełna lista dostępnych dokumentów znajduje się na stronie <uri
link="/doc/pl/index.xml">zasobów dokumentacji Gentoo</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Gentoo w sieci</title>
<body>
<p>
Wszystkich użytkowników zapraszamy na <uri link="http://forums.gentoo.org">Forum
Gentoo</uri> oraz nasze liczne <uri link="/main/pl/irc.xml">kanały IRC</uri>.
</p>
<p>
Dodatkowo posiadamy wiele <uri link="/main/pl/lists.xml">list
dyskusyjnych</uri> dostępne dla wszystkich zainteresowanych. Informacje o
subskrypcji zamieściliśmy na ich stronie.
</p>
<p>
I tyle. Po tej całej ciężkiej pracy związanej z instalacją przyszła pora głęboko
odetchnąć i zacząć cieszyć się świeżo zainstalowanym systemem. :)
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-bootloader.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ppc-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<version>9.0</version>
<date>2007-05-15</date>
<section>
<title>Wybór bootloadera</title>
<subsection>
<title>Wstęp</title>
<body>
<p>
Gdy jądro zostało już skonfigurowane i skompilowane, do uruchomienia nowego
systemu potrzebny jest <e>bootloader</e>. To, jakiego rodzaju <e>bootloader</e>
należy wykorzystać, zależy od typu posiadanego komputera PPC.
</p>
<p>
Jeśli korzystamy z komputera NewWorld Apple lub IBM, jedyną możliwością jaką
mamy jest bootloader <uri link="#yaboot">yaboot</uri>. Dla OldWorld Apple
istnieją dwie opcje: <uri link="#bootx">BootX</uri> (zalecany) i <uri
link="#quik">quik</uri>. Pegasos nie wymaga bootloadera, jednak w jego
przypadku konieczne jest zainstalowanie programu <uri link="#bootcreator">
bootcreator</uri>, aby możliwe było stworzenie bootmenu SmartFirmware.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="yaboot">
<title>Domyślnie: Używanie yaboot</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<impo>
yaboot może być używany tylko na komputerach NewWorld Apple lub IBM!
</impo>
<p>
W celu prawidłowego zlokalizowania urządzenia bootowalnego, yaboot potrzebuje
dostępu do plików urządzeń utworzonych przez udev przy starcie systemu oraz do
systemu plików sysfs. Systemy te znajdują się w katalogach <path>/dev</path> i
<path>/sys</path>. Aby były dostępne w instalowanym systemie, trzeba je
podmontować również tam. Jeśli są już tam zamontowane, można pominąć ten krok.
</p>
<pre caption="Dowiązywanie systemu plików /dev i /sys">
# <i>exit </i> <comment>(opuszczenie chroot)</comment>
# <i>mount -o bind /dev /mnt/gentoo/dev</i>
# <i>mount -o bind /sys /mnt/gentoo/sys</i>
# <i>chroot /mnt/gentoo /bin/bash</i>
# <i>/usr/sbin/env-update && source /etc/profile </i>
</pre>
<p>
Aby skonfigurować yaboota można wykorzystać program <c>yabootconfig</c> w celu
automatycznego wygenerowania pliku konfiguracyjnego. Jeśli jednak instalujemy
Gentoo na G5 (na którym <c>yabootconfig</c> nie zawsze działa) lub planujemy
bootować system z urządzeń podłączanych poprzez firewire lub USB, musimy
własnoręcznie przeprowadzić konfigurację yaboota.
</p>
<note>
W przypadku gdy do wygenerowania jądra użyto programu genkernel, konieczna
będzie ręczna edycja pliku yaboot.conf, nawet jeśli wykorzystano
<c>yabootconfig</c>. Sekcja obrazu jądra powinna zostać zmodyfikowana w
następujący sposób:
</note>
<pre caption="Dodawanie argumentów właściwych dla jąder wygenerowanych programem genkernel do yaboot.conf">
<comment>####################################################################
## Ta sekcja może zostać powielona w przypadku posiadania więcej niż
## jednego jądra lub zestawu parametrów startowych. Należy zastąpić
## nazwę jądra i nazwę initrd ich odpowiednimi wartościami.
####################################################################</comment>
image=/boot/kernel-genkernel-ppc<keyval id="kernel-gentoo"/>
label=Linux
root=/dev/ram0
partition=3
initrd=/boot/initramfs-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/>
<comment># Można dodać inne argumenty dla jądra, jak na przykład rootdelay=10
# dla bootowania z urządzeń USB/Firewire.</comment>
append="real_root=/dev/hda3 init=/linuxrc"
read-only
<comment>###################################################################</comment>
</pre>
<ul>
<li><uri link="#yabootconfig">Domyślnie: Użycie yabootconfig</uri></li>
<li>
<uri link="#manual_yaboot">Alternatywnie: Ręczna konfiguracja yaboot</uri>
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection id="yabootconfig">
<title>Domyślnie: Użycie yabootconfig</title>
<body>
<p>
<c>yabootconfig</c> automatycznie wykryje podział na partycje i umożliwi
uruchamianie wybranego z dwóch lub nawet trzech systemów, którymi mogą być
Linux, Mac OS i Mac OS X.
</p>
<p>
Korzystanie z <c>yabootconfig</c> jest możliwe tylko wtedy, gdy na dysku
znajduje się partycja Apple_Bootstrap, a plik <path>/etc/fstab</path> zawiera
wszystkie partycje linuksowe (partycja Bootstrap nie powinna znajdować się w
pliku fstab). Możliwe, że to już kolejny raz gdy wykonuje się te czynności
podczas instalacji, ale mimo wszystko zalecamy sprawdzenie
<path>/etc/fstab</path> raz jeszcze.
</p>
<pre caption="Instalowanie yaboota">
# <i>emerge yaboot</i>
</pre>
<p>
Następnie opuszczamy chroot i wykonujemy polecenie <c>yabootconfig --chroot
/mnt/gentoo</c>. Zostaniemy poproszeni o potwierdzenie lokalizacji partycji
Apple_Bootstrap. Jeśli korzysta się z domyślnego układu partycji, to będzie to
/dev/hda2. Należy wcisnąć klawisz <c>Y</c> jeśli jest ona poprawna. Jeśli
nie, musimy sprawdzić plik <path>/etc/fstab</path> i upewnić się, że ścieżki do
urządzeń są prawidłowe. Gdy partycja bootstrap zostanie wybrana,
<c>yabootconfig</c> przeskanuje ustawienia systemowe, utworzy plik
<path>/etc/yaboot.conf</path> i uruchomi <c>mkofboot</c>. <c>mkofboot</c> jest
programem, który formatuje partycję Apple_Bootstrap i umieszcza na niej plik
konfiguracyjny yaboota. Gdy operacje te zostaną wykonane powracamy do środowiska
chrootowanego.
</p>
<pre caption="Powrót do chroot">
# <i>chroot /mnt/gentoo /bin/bash</i>
# <i>/usr/sbin/env-update && source /etc/profile</i>
</pre>
<p>
Być może wystąpi potrzeba modyfikacji zawartości pliku
<path>/etc/yaboot.conf</path>. Jeśli zostaną wprowadzone do niego jakieś zmiany
(jak na przykład zmiana domyślnie uruchamianego systemy), konieczne będzie
uruchomienie <c>ybin -v</c>, aby zmiany odniosły skutek na partycji
Apple_Bootstrap. Teraz po każdej modyfikacji pliku haboot.conf należy uruchomić
<c>ybin -v</c>.
</p>
<p>
Po wykonaniu tych operacji, kontynuujemy instalację zgodnie z instrukcjami w
podrozdziale <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="manual_yaboot">
<title>Alternatywnie: Ręczna konfiguracja yaboot</title>
<body>
<p>
Po pierwsze należy zainstalować <c>yaboot</c>:
</p>
<pre caption="Instalowanie yaboot">
# <i>emerge yaboot</i>
</pre>
<p>
Poniżej znajduje się przykładowy plik <path>yaboot.conf</path>. Konieczna jest
jego modyfikacja w celu dopasowania do wymagań systemu i użytkownika. Posiadacze
G5, a także ci, którzy bootują z urządzeń firewire/USB muszą pamiętać, że ich
dyski widoczne są dla jądra Linuksa jako urządzenia SCSI, więc konieczne jest
zastąpienie <path>/dev/hda</path> ścieżką <path>/dev/sda</path>.
</p>
<pre caption = "/etc/yaboot.conf">
<comment>## /etc/yaboot.conf
##
## Więcej szczegółów: "man yaboot.conf". Nie należy wprowadzać zmian przed
## zapoznaniem się ze stronami man yaboot.conf!!
## Przykładowe konfiguracje znajdują się w : /usr/share/doc/yaboot/examples
##
## Aby możliwe było uruchamianie innych systemów, należy dodać jedną lub więcej
## z przykładowych pozycji:
## bsd=/dev/hdaX, macos=/dev/hdaY, macosx=/dev/hdaZ
## Partycja bootstrap:</comment>
boot=/dev/hda2
<comment>## ofboot w Open Firmware służy do wyboru partycji startowej.
## Bez tego parametru, yaboot nie zadziała na G5 (dopóki nie zostaną przekazane
## odpowiednie opcje do programu mkofboot/ybin).
## hd:X oznacza /dev/sdaX (lub /dev/hdaX).
##
## Posiadacze G5 powinni odkomentować tą linię!
#ofboot=hd:2
## Bootujący z urządzeń firewire powinni użyć linii podobnej do poniższej:
# ofboot=fw/node/sbp-2/disk@0:
## Bootujący z urządzeń USB powinni użyć linii podobnej do poniższej:
# ofboot=usb/disk@0:
## hd: w terminologii Open Firmware oznacza hda</comment>
device=hd:
<comment>## Bootujący z urządzeń Firewire/USB muszą określić nazwę aparatu OF
## Można ją uzyskać przy użyciu programu ofpath, który jest dołączony do
## yaboota.
# device=fw/node@0001d200e00d0207/sbp-2@c000/disk@0:
</comment>
delay=5
defaultos=macosx
timeout=30
install=/usr/lib/yaboot/yaboot
magicboot=/usr/lib/yaboot/ofboot
<comment>############################################################
## Ta sekcja może zostać powielona w przypadku posiadania więcej niż
## jednego jądra lub zestawu parametrów startowych. Należy zastąpić
## wartość obrazu nazwą posiadanego jądra.
###########################################################</comment>
image=/boot/<keyval id="kernel-name"/>
label=Linux
root=/dev/hda3
partition=3
<comment># append="rootdelay=10" # Wymagane dla bootowania z urządzeń USB/Firewire</comment>
read-only
<comment>##################
## Użytkownicy G5 i niektórzy użytkownicy G4 powinni wykorzystać ustawienia:
## macos=hd:13/
## macosx=hd:12
## zamiast przykładowych wartości.</comment>
macos=/dev/hda13
macosx=/dev/hda12
enablecdboot
enableofboot
</pre>
<p>
Gdy plik <path>yaboot.conf</path> jest prawidłowo skonfigurowany, należy
uruchomić <c>mkofboot -v</c>, czego efektem będzie sformatowanie partycji
Apple_bootstrap i zainstalowanie na niej aktualnej konfiguracji. Jeśli
<path>yaboot.conf</path> zostanie zmodyfikowany po utworzeniu partycji
Apple_bootstrap, konieczne będzie zaktualizowanie ustawień przy użyciu
polecenia <c>ybin -v</c>.
</p>
<pre caption="Ustawianie partycji bootstrap">
# <i>mkofboot -v</i>
</pre>
<p>
Więcej informacji o yaboot uzyskać można na stronie <uri
link="http://penguinppc.org/bootloaders/yaboot">projektu yaboot</uri>. Po
skonfigurowaniu bootloadera kontynuujemy instalację zgodnie z instrukcjami w
podrozdziale <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="bootx">
<title>Alternatywnie: BootX</title>
<body>
<impo>
BootX może być używany tylko na systemach OldWorld Apple z zainstalowanym
systemem MacOS 9 lub wcześniejszym!
</impo>
<p>
Aby BootX mógł zbootować Linuksa z wnętrza MacOS-a, jądro systemu musi zostać
przekopiowane z partycji Linuksa na partycję MacOS-a. Dokonamy tego montując
najpierw partycję MacOS-a spoza środowiska chrootowanego, a następnie kopiując
kernel do folderu systemowego, aby BootX mógł go odnaleźć. W celu określenia,
na której partycji znajduje się MacOS użyjemy polecenia <c>mac-fdisk -l</c>
(sda6 zostało poniżej użyte jako przykład).
</p>
<pre caption="Kopiowanie jądra na partycję MacOS-a">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>mkdir /mnt/mac</i>
cdimage ~# <i>mount /dev/sda6 /mnt/mac -t hfs</i>
cdimage ~# <i>cp /mnt/gentoo/usr/src/linux/vmlinux "/mnt/mac/System Folder/Linux Kernels/<keyval id="kernel-name"/>"</i>
</pre>
<p>
Jeśli użyto programu genkernel, to zarówno jądro, jak i initrd muszą zostać
skopiowane na partycję MacOS-a.
</p>
<pre caption="Kopiowanie jądra i initrd wygenerowanych genkernelem na partycję
MacOS-a">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>mkdir /mnt/mac</i>
cdimage ~# <i>mount /dev/sda6 /mnt/mac -t hfs</i>
cdimage ~# <i>cp /mnt/gentoo/boot/kernel-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/> "/mnt/mac/System Folder/Linux Kernels"</i>
cdimage ~# <i>cp /mnt/gentoo/boot/initramfs-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/> "/mnt/mac/System Folder"</i>
</pre>
<p>
Gdy jądro zostało skopiowane, musimy ponownie uruchomić komputer i skonfigurować
BootX.
</p>
<pre caption="Odmontowywanie wszystkich partycji i rebootowanie">
cdimage ~# <i>cd /</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/sys /mnt/gentoo /mnt/mac</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>
<p>
Oczywiście należy usunąć bootowalną płytę CD, ponieważ teraz powinien uruchomić
się MacOS.
</p>
<p>
Gdy uruchomiony zostanie MacOS, otwieramy panel sterowania BootX. Jeśli nie
korzystaliśmy z genkernela, wybieramy <c>Options</c> i odznaczamy <c>Use
specified RAM disk</c>. Natomiast jeśli użyliśmy genkernela, musimy upewnić się,
że initrd genkernela jest wybrany zamiast initrd płyty instalacyjnej.
Użytkownicy niekorzystający z genkernela mogą określić teraz partycję root
- podajemy tutaj wartość odpowiadającą naszemu podziałowi dysku. W zależności od
konfiguracji jądra można dodać inne argumenty.
</p>
<p>
Program BootX można skonfigurować tak, aby automatycznie startował Linuksa.
Jeśli się na to zdecydujemy, najpierw zobaczymy ekran ładowania MacOS, a
następnie, już w trakcie wczytywania systemu, BootX załaduje i wystartuje
Linuksa. Więcej informacji można uzyskać na <uri
link="http://penguinppc.org/bootloaders/bootx/">Stronie domowej BootX</uri>.
</p>
<impo>
Należy upewnić się, że w jądro wkompilowaliśmy wsparcie dla systemów HFS i
HFS+. W przeciwnym wypadku nie będziemy mogli zaktualizować lub zmienić jądra
znajdującego się na partycji MacOS.
</impo>
<p>
Następnie jeszcze raz restartujemy komputer, uruchamiamy Linuksa i kontynuujemy
instalację zgodnie z instrukcjami w rozdziale <uri
link="?part=1&chap=11">Finalizowanie instalacji Gentoo</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="quik">
<title>Alternatywnie: quik</title>
<body>
<p>
Program quik pozwala na bootowanie z pominięciem MacOS-a na komputerach
OldWorld. Nie jest to jednak dobrze wspierane i zalecane rozwiązanie, gdyż może
spowodować występowanie licznych dziwactw. Jeśli tylko istnieje taka możliwość,
zalecane jest korzystanie z programu BootX zamiast quik, ze względu na znacznie
większą stabilność i łatwiejszą konfigurację tego pierwszego.
</p>
<p>
Jeśli mimo wszystko zdecydujemy się na to rozwiązanie, postępujemy zgodnie z
poniższymi instrukcjami. Po pierwsze musimy zainstalować quik:
</p>
<pre caption="Emergowanie quik">
# <i>emerge quik</i>
</pre>
<p>
Następnie musimy dokonać jego konfiguracji. Edytujemy plik
<path>/etc/quik.conf</path> ustawiając w nim obraz naszego jądra, które
skopiowaliśmy na partycję boot.
</p>
<pre caption="Konfigurowanie quik.conf">
# Przykładowy plik quik.conf
init-message = "Gentoo 2008.0\n"
<comment># Partycja boot</comment>
partition = 2
root = /dev/hda4
timeout = 30
default = gentoo
<comment># Nazwa naszego jądra</comment>
image = /vmlinux
label = gentoo
</pre>
<p>
Plik quik.conf <e>musi</e> znajdować się na tym samym dysku co bootowalny obraz,
ale niekoniecznie na tej samej partycji. Jest jednak wskazane, aby przenieść go
do partycji boot.
</p>
<pre caption="Przenoszenie quik.conf do /boot">
# <i>mv /etc/quik.conf /boot/quik.conf</i>
</pre>
<p>
Teraz musimy ustawić zmienne związane z bootowaniem, aby quik był
uruchamiany. Użyjemy do tego programu <c>nvsetenv</c>. To, jakie zmienne musimy
ustawić, zależy od komputera jaki posiadamy. Zaleca się odszukanie <uri
link="http://penguinppc.org/bootloaders/quik/quirks.php">prawidłowych
wartości quirks</uri> przed rozpoczęciem konfiguracji.
</p>
<pre caption="Ustawianie zmiennych związanych z bootowaniem">
# <i>nvsetenv auto-boot true</i> <comment># Ustawiamy "false", aby uruchamiać
# OF; nie wszystkie komputery mogą korzystać z trybu OF</comment>
# <i>nvsetenv output-device video</i> <comment># Wartość wybieramy na podstawie
# powyższej strony quirks</comment>
# <i>nvsetenv input-device kbd</i>
# <i>nvsetenv boot-device scsi/sd@1:0</i> <comment># Dla SCSI</comment>
# <i>nvsetenv boot-device ata/ata-disk@0:0</i> <comment># Dla ATA</comment>
# <i>nvsetenv boot-file /boot/<keyval id="kernel-name"/> root=/dev/hda4</i>
# <comment>Pierwszy element wskazuje ścieżkę do jądra, drugi do partycji root.
# Dodać tu można wszelkie inne opcje jakie chcemy przekazać do jądra.</comment>
# <i>nvsetenv boot-command boot</i> <comment># Ustawiamy "bye" dla MacOS i
# "boot" dla Linuksa</comment>
</pre>
<note>
Możliwa jest także modyfikacja zmiennych związanych z bootowaniem z poziomu
MacOS-a. W zależności od posiadanego modelu należy użyć <uri
link="http://penguinppc.org/bootloaders/quik/BootVars.sit.hqx">bootvars</uri>
lub <uri
link="ftp://ftp.apple.com/developer/macosxserver/utilities/SystemDisk2.3.1.smi.bin">.
Apple System Disk</uri>. Warto odwiedzić powyższą stronę quirks w celu
uzyskania szerszych informacji na ten temat.
</note>
<p>
Gdy ustawiliśmy już opcje uruchamiania, musimy upewnić się, że bootowalne obrazy
są poprawnie zainstalowane. Uruchamiamy <c>quik -v -C /boot/quik.conf</c>.
Powinniśmy uzyskać informację, że posiadamy boot block QUIK.
</p>
<note>
Jeśli coś poszło nie tak, możemy zresetować PRAM do ustawień domyślnych poprzez
kombinację <c>command + option + p + r</c>, przed uruchomieniem naszego
komputera. Wyczyści to wartości jakie ustawiliśmy przy pomocy programu
<c>nvsetenv</c> i powinno umożliwić uruchomienie zarówno z bootowalnej płyty
MacOS-a jak i z płyty instalacyjnej Linuksa.
</note>
<p>
Kolejnym krokiem jest <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie systemu</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="bootcreator">
<title>Alternatywnie: BootCreator</title>
<body>
<impo>
BootCreator stworzy menu bootowania SmartFirmware napisane dla komputerów
Pegasos.
</impo>
<p>
Po pierwsze, upewnijmy się, że mamy zainstalowany program <c>bootcreator</c>:
</p>
<pre caption="Instalowanie programu bootcreator">
# <i>emerge bootcreator</i>
</pre>
<p>
Teraz przekopiujmy plik <path>/etc/bootmenu.example</path> do
<path>/etc/bootmenu</path> i zmodyfikujmy go, aby odpowiadał naszym potrzebom:
</p>
<pre caption="Edycja pliku configuracyjnego programu bootcreator">
# <i>cp /etc/bootmenu.example /etc/bootmenu</i>
# <i>nano -w /etc/bootmenu</i>
</pre>
<p>
Poniżej znajduje się przykładowy plik <path>/etc/bootmenu</path>. Nazwy
vmlinux oraz initrd powinny zostać zastąpione nazwami naszego jądra
oraz pliku initrd.
</p>
<pre caption="Plik konfiguracyjny programu bootcreator">
<comment>#
# Przykładowy plik dla programu bootcreator 1.1
#</comment>
[VERSION]
1
[TITLE]
Boot Menu
[SETTINGS]
AbortOnKey = false
Timeout = 9
Default = 1
[SECTION]
Local HD -> Morphos (Normal)
ide:0 boot2.img ramdebug edebugflags="logkprintf"
[SECTION]
Local HD -> Linux (Normal)
de:0 <keyval id="kernel-name"/> video=radeonfb:1024x768@70 root=/dev/hda3
[SECTION]
Local HD -> Genkernel (Normal)
ide:0 kernel-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/> root=/dev/ram0 real_root=/dev/hda3 init=/linuxrc
initrd=initramfs-genkernel-ppc<keyval id="kernel-gentoo"/>
</pre>
<p>
Następnie musimy skopiować plik <path>bootmenu</path> na partycję
boot, aby SmartFirmware mógł go odczytać. Użyjemy do tego programu
<c>bootcreator</c>:
</p>
<pre caption = "Instalowanie bootmenu">
# <i>bootcreator /etc/bootmenu /boot/menu</i>
</pre>
<note>
W czasie rebootowania musimy upewnić się, że <path>menu</path> jest plikiem,
który zostanie załadowany jako domyślny.
</note>
<p>
Następnym etapem instalacji jest <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie
systemu</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchomienie systemu</title>
<subsection>
<body>
<p>
Opuszczamy środowisko chrootowane i odmontowujemy wszystkie partycje, aby
możliwe było czyste ponowne uruchomienie. Następnie używamy komendy
<c>reboot</c>.
</p>
<pre caption="Opuszczanie chroot, odmontowywanie partycji i rebootowanie">
# <i>exit</i>
livecd ~# <i>umount /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/sys /mnt/gentoo</i>
livecd ~# <i>reboot</i>
</pre>
<p>
Gdy nasze nowe Gentoo uruchomi się, kończymy instalację zgodnie z instrukcjami w
rozdziale <uri link="?part=1&chap=11">Finalizowanie instalacji Gentoo</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-disk.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ppc-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-disk.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<version>8.3</version>
<date>2007-06-26</date>
<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>
<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie wspólnie
przejdziemy przez proces podziału twardego dysku, aby jak najlepiej
wykorzystać dostępne miejsce.
</p>
<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli w komputerze znajdują się urządzenia SCSI, FireWire, USB lub
SATA, pierwszym takim dyskiem jest <path>/dev/sda</path>.
</p>
<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy
użytkownika mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy są typu IDE, SCSI,
czy nawet jakiegoś jeszcze innego. Przechowywane dane adresuje się jako ciąg
512-bajtowych bloków.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje</title>
<body>
<p>
Teoretycznie możliwe jest przeznaczenie na system całego dysku, zazwyczaj nie
jest to jednak rozwiązanie zbyt praktyczne. Zamiast tego dzielimy napęd na
mniejsze, łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe. Na większości platform
nazywane są one <e>partycjami</e>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Domyślny schemat podziału</title>
<body>
<p>
Jeśli nie mamy ochoty samodzielnie rozrysowywać schematu podziału dysku, możemy
skorzystać z domyślnego, z którego korzystamy w Podręczniku. Należy wybrać
schemat systemu plików, który najlepiej pasuje do systemu PowerPC.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Nowy Świat Apple</title>
<body>
<p>
Nowy Świat maszyn Apple jest w zasadzie prosty do konfiguracji. Pierwszą
partycją zawsze jest <e>Apple Partition Map</e>. Znajduje się na niej schemat
podziału dysku. Następna partycja zawsze powinna być samoładowalna (bootstrap
partition). Zawiera ona mały (800kb) system plików HFS, który "trzyma" kopię
bootloadera Yaboot i jego plik konfiguracyjny. Partycja ta <e>nie</e> jest
tym samym, co partycja <path>/boot</path>. Po partycji rozruchowej zaczynają
się typowe i systemy plików, jak widać na schemacie poniżej. Partycja wymiany
jest tymczasowym miejscem przechowywania danych, kiedy system wykroczy poza
swoją fizyczną pamięć. Partycja główna zawiera system plików, na którym będzie
zainstalowane Gentoo. Jeśli chcemy mieć możliwość uruchomienia dwóch systemów,
partycja z OSX może być umiejscowiona w każdym innym miejscu po partycji
samoładowalnej, aby mieć pewność, że Yaboot uruchomi się jako pierwszy.
</p>
<note>
Na dysku mogą znalźć się partycje "Disk Driver", takie jak
<path>Apple_Driver63</path>, <path>Apple_Driver_ATA</path>,
<path>Apple_FWDriver</path>, <path>Apple_Driver_IOKit</path> oraz
<path>Apple_Patches</path>. Są one używane w procesie uruchamiania MacOS, więc
jeśli nie nie będzie to potrzebne, można je śmiało usunąć poprzez opcję <c>i</c>
dla programu mac-fdisk. Spowoduje to kompletne usunięcie danych z dysku, więc
w razie wątpliwości lepiej pozwolić im tam być.
</note>
<note>
Jeśli do podziału dysku został użyty Apple Disk Utility, może się okazać, że
jest 128MB przestrzeni pomiędzy partycjami, które Apple rezerwuje do "przyszłego
użycia". Można je bezpiecznie usunąć.
</note>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>Rozmiar</th>
<th>System plików</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda1</path></ti>
<ti>32k</ti>
<ti>Brak</ti>
<ti>Mapa Partycji Apple</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda2</path></ti>
<ti>800k</ti>
<ti>HFS</ti>
<ti>Apple Bootstrap</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda3</path></ti>
<ti>512Mb</ti>
<ti>Swap</ti>
<ti>Linuks Swap</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda4</path></ti>
<ti>Reszta dysku</ti>
<ti>ext3, reiserfs, xfs</ti>
<ti>Partycja główna</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Stary Świat Apple</title>
<body>
<p>
Stary Świat maszyn Apple jest trochę bardziej skomplikowany w konfiguracji.
Pierwsza partycja zawsze jest <e>Apple Partition Map</e>. Zawiera ona schemat
podziału dysku. Poniższa konfiguracja dla BootX uwzględnia zainstalowany MacOS
na oddzielnym dysku. Będą również dodatkowe partycje dla "Apple Disk Drivers"
takie jak <path>Apple_Driver63</path>, <path>Apple_Driver_ATA</path>,
<path>Apple_FWDriver</path>, <path>Apple_Driver_IOkit</path>,
<path>Apple_Patches</path> oraz kopia MacOS. W przypadku używania Quick, będzie
potrzeba stworzenia partycji boot, na której będzie się znajdowało jądro. Za
partycją rozruchową powinien się znajdować typowy system plików, według schematu
poniżej. Partycja wymiany jest tymczasowym miejscem do przechowywania danych,
które wykroczyły fizyczną pamięć. Partycja główna powinna zawierać system
plików, na którym zostanie zainstalowane Gentoo.
</p>
<note>
Jeśli w użyciu jest maszyna OldWorld, będzie potrzeba przechowania MacOS
dostępnego. Poniższy schemat uwzględnia zainstalowaną kopię MacOS na oddzielnym
dysku.
</note>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>Rozmiar</th>
<th>System plików</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda1</path></ti>
<ti>32k</ti>
<ti>Brak</ti>
<ti>Apple Partition Map</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda2</path></ti>
<ti>32Mb</ti>
<ti>ext2</ti>
<ti>Quick Boot Partition (tylko quick)</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda3</path></ti>
<ti>512Mb</ti>
<ti>Swp</ti>
<ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda4</path></ti>
<ti>Reszta dysku</ti>
<ti>ext3, reiserfs, xfs</ti>
<ti>Główna partycja</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Pegasos</title>
<body>
<p>
IBM PowerPC Reference Platform (PReP) wymaga małej partycji PReP na pierwszym
miejscu na dysku. Dopiero po niej należy zakładać partycje wymiany i danych.
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>Rozmiar</th>
<th>System plików</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda1</path></ti>
<ti>32Mb</ti>
<ti>affs1 lub ext2</ti>
<ti>Partycja rozruchowa</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda2</path></ti>
<ti>512Mb</ti>
<ti>Swap</ti>
<ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda3</path></ti>
<ti>Reszta dysku</ti>
<ti>Ext3, reiserfs, xfs</ti>
<ti>Partycja główna</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>IBM PReP (RS/6000)</title>
<body>
<p>
IBM PowerPC Peference Platform (PReP) wymaga małej, aby na pierwszym miejscu w
schemacie podziały dysku znalazła się mała partycja rozruchowa, a następnie
partycja wymiany oraz partycja główna.
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>Rozmiar</th>
<th>System plików</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda1</path></ti>
<ti>800k</ti>
<ti>Brak</ti>
<ti>PReP Boot Partition (Typ 0x41)</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda2</path></ti>
<ti>512Mb</ti>
<ti>Swap</ti>
<ti>Partycja wymiany (Typ 0x82)</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda3</path></ti>
<ti>Reszta dysku</ti>
<ti>ext3, reiserfs, xfs</ti>
<ti>Partycja główna (Typ 0x83)</ti>
</tr>
</table>
<warn>
Program <c>parted</c> ma możliwość zmiany rozmiaru partycji (również HFS+).
Niestety wiąże się to z dużym ryzykiem w przypadku partycji HFS+ używających
księgowania, nawet jeśli zostanie ono wyłączone w Mac OS X. Wszystkie próby
zmiany rozmiaru partycji przy pomocy parted to spore ryzyko, należy więc
wykonać najpierw kopie zapasowe danych!
</warn>
<p>
Jeśli nasze rady dotyczące rozmiarów partycji oraz ich ilości, wydaja się
interesujące, proponujemy kontynuowanie lektury. W przeciwnym wypadku
proponujemy przejść od razu do paragrafu <uri link="#mac-fdisk">Domyślnie:
Użycie mac-fdisk</uri> lub <uri
link="#parted">Alternatywnie: Użycie parted (zwłaszcza dla Pegasosa)</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Jak dużo i jak wielkich?</title>
<body>
<p>
Ilość partycji ściśle zależy od naszego środowiska. Na przykład jeśli
administrujemy systemem mającym wielu użytkowników prawdopodobnie uznamy za
stosowne oddzielenie <path>/home</path>, co poprawi bezpieczeństwo i uprości
proces tworzenia kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem instalowanego
systemu jest serwer pocztowy to na osobnej partycji należy umieścić
<path>/var</path> gdzie przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików może
tu znacznie zwiększyć wydajność. Za to oddzielenie <path>/opt</path> jest dobrym
rozwiązaniem na serwerach gier, gdyż większość używanego oprogramowania będzie
instalowana właśnie tam. Powodami przyjęcia takiego rozwiązania są również
bezpieczeństwo i łatwość tworzenia kopii zapasowych. Warto upewnić się, że
partycja <path>/usr</path> będzie wystarczająco duża ponieważ będą tam
znajdowały się nie tylko dane wszystkich aplikacji, ale również ważące 500 MB
drzewo Portage.
</p>
<p>
Jak widać, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Wydzielenie partycji lub
woluminów ma wiele zalet:
</p>
<ul>
<li>
Mamy możliwość dostosowania jak najwydajniejszego w danym zastosowaniu
systemu plików dla poszczególnych partycji lub woluminów.
</li>
<li>
Zapełnienie całego wolnego miejsca na partycji przez wadliwie działające
narzędzie nie ma szkodliwego wpływu na całość systemu.
</li>
<li>
Jeśli to konieczne, można skrócić czas kontroli systemów plików, dzięki
możliwości jednoczesnego dokonywania jej na kilku partycjach (ma to
znaczenie zwłaszcza na sprzęcie z wieloma dyskami).
</li>
<li>
Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do
odczytu), nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są bity
wykonywalności) itd. można znacznie poprawić bezpieczeństwo.
</li>
</ul>
<p>
Niestety zbyt rozbudowany podział niesie z sobą spore niebezpieczeństwo: źle
zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych i ciasnotą na zbyt małych
partycjach. Ponadto dla dysków opartych na interfejsach SCSI jest limit
maksymalnie 15 partycji.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="mac-fdisk">
<title>Domyślnie: Partycjonowanie dysku za pomocą mac-fdisk (Apple)</title>
<body>
<p>
Aby utworzyć partycje skorzystamy z programu <c>mac-fdisk</c>:
</p>
<pre caption="Uruchamianie mac-fdisk">
# <i>mac-fdisk /dev/hda</i>
</pre>
<p>
Jeśli do pozostawienia miejsca na dysku dla Linuksa było użyte narzędzie Apple
Disk Utility, należy najpierw usunąć partycje stworzone wcześniej. W tym celu
stosuje się opcję <c>d</c> w programie <c>mac-fdisk</c>. Aplikacja zapyta o
numer partycji, którą ma usunąć. Zwykle pierwsza partycja na maszynach NewWorld
(Apple_partition_map) nie może być w żaden sposób usunięta. Jeśli zamiarem jest
całkowite pozbycie się danych z dysku, należy użyć opcji <c>i</c>. Uwaga! Tej
opcji należy używać rozważnie!
</p>
<p>
Następnie (na komputerze NewWorld) założymy partycję <e>Apple_bootstrap</e> za
pomocą <c>b</c>. Zostaniemy zapytani o początkowy blok. Jeśli poprzednio
wybraliśmy na ten cel trzecią partycję, wpiszemy <c>3p</c>.
</p>
<note>
To <e>nie</e> jest partycja "boot". Nie jest nawet używana przez Linuksa; nie
potrzeba na niej miejsca do założenia systemu plików, nie powinno jej nawet
montować. Użytkownicy Apple nie potrzebują osobnej partycji rozruchowej.
</note>
<p>
Teraz stworzymy partycję wymiany za pomocą <c>c</c>. Program <c>mac-fdisk</c>
ponownie zapyta o blok początkowy. Jako, że wcześniej skorzystaliśmy z <c>2</c>,
teraz wpiszemy <c>3p</c>. Gdy zostaniemy zapytani o rozmiar wpisujemy
<c>512M</c> (lub inny na jaki się zdecydowaliśmy - 512MB to zalecane minimum).
Następnie na pytanie o nazwę wpisujemy <c>swap</c> (koniecznie).
</p>
<p>
Żeby założyć partycję root, wpiszemy <c>c</c>, następnie <c>5p</c>, aby wybrać
blok od którego ma się zaczynać. Na pytanie o rozmiar ponownie wpiszemy
<c>5p</c>, <c>mac-fdisk</c> przydzieli jej całą pozostałą wolną przestrzeń
Należy koniecznie nadać jej nazwę <c>root</c> (obowiązkowo).
</p>
<p>
Na zakończenie zachowujemy zmiany i opuszczamy <c>mac-fdisk</c> poleceniami
<c>w</c> oraz <c>q</c>.
</p>
<note>
Aby się upewnić, że wszystko zostało poprawnie wykonane, należy uruchomić
<c>mac-fdisk</c> jeszcze raz i sprawdzić czy są tam wszystkie nowo utworzone
partycje. Jeśli nie widać żadnych partycji lub też nie ma zmian, które przed
chwilą wprowadziliśmy, należy ponownie wprowadzić zmiany, przy pomocy klawisza
<c>i</c>. Należy zwrócić uwagę, że polecenie to usuwa wszystkie obecne partycje
i zastępuje je tymi odtworzonymi.
</note>
<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#filesystems">Zakładanie
systemów plików</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="parted">
<title>Alternatywnie: Podział dysku przy pomocy parted (Pegasos i RS/6000)</title>
<body>
<p>
Program <c>parted</c>, czyli Partition Editor, jest w stanie obsłużyć partycje
HFS+ używane przez Mac OS i Mac OS X. Dzięki niemu można zmienić rozmiar
obecnych partycji, aby zrobić miejsce na partycje dla Linuksa. W przykładzie
poniżej opiszemy jednak partycjonowanie dysku jedynie dla maszyn Pegasos.
</p>
<p>
Zacznijmy od uruchomienia programu <c>parted</c>:
</p>
<pre caption="Uruchamianie parted">
# <i>parted /dev/hda</i>
</pre>
<p>
Jeśli dysk nie jest jeszcze podzielony na partycje, uruchamiamy <c>mklabel
amiga</c>, aby utworzyć nową etykietę dla tego napędu.
</p>
<p>
Zawsze można wpisać polecenie <c>print</c>, aby wyświetlić aktualną tabelę
partycji. Zmiany jakie wprowadzimy nie zostaną zapisane aż do czasu wyjścia z
aplikacji. Przez cały czas można anulować omyłkowo wprowadzone zmiany przy
pomocy kombinacji klawiszy <c>Ctrl-C</c>, która przerwie działanie programu.
</p>
<p>
Jeśli zamierzamy na swojej maszynie zainstalować również MorphOS musimy
utworzyć system plików affs1, na początku urządzenia. 32MB powinny wystarczyć do
przechowania jądra MorphOS. Jeśli używamy Pegasos I lub planujemy użyć innego
systemu plików poza ext2 lub ext3, będzie również konieczne przechować jądro
linuksa na tej partycji (Pegasos II ma możliwość uruchomienia z partycji ext2,
ext3 i affs1). Aby stworzyć partycję należy uruchomić <c>mkpart primary affs1
START END</c> gdzie <c>START</c> i <c>END</c> są odpowiednio zamienione na
wartości w megabajtach. (np. <c>0 32</c>) które utworzy partycję o rozmiarze
32MB, zaczynającą się w 0MB i kończącą w 32MB). Jeśli wybraliśmy ext2 lub ext3
jako system plików, wystarczy zamienić affs1 w poleceniu mkpart.
</p>
<p>
Musimy utworzyć dwie partycje dla Linuksa, jedną root, która będzie zawierała
programy itp. i drugą, która będzie partycją wymiany (swap). Wpisujemy
polecenie <c>mkpart primary ext3 START END</c> aby utworzyć partycję ext3.
Również tutaj zamieniamy <c>START</c> i <c>END</c> obszarem w MB, na którym
chcemy utworzyć partycję.
</p>
<p>
Partycja swap powinna w większości przypadków mieć rozmiar równy ilości pamięci
RAM w komputerze pomnożonej przez dwa. Jeśli nie będziemy uruchamiać
jednocześnie ogromnej ilości programów, powinna wystarczyć ilość swap równa
ilości RAM (jednak nie mniejsza niż zalecane 512MB). Aby stworzyć partycję
wymiany wpiszemy polecenie <c>mkpart primary linux-swap START END</c>.
</p>
<p>
Kiedy skończymy pracę w parted wyłączamy go wpisując po prostu <c>quit</c>.
</p>
</body>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików. Jeśli
jest to obojętne jakie zostaną wybrane lub odpowiadają nam domyślne ustawienia
w podręczniku, przejdźmy do paragrafu <uri link="#filesystems-apply">Zakładania
systemów plików na partycjach</uri>. W przeciwnym wypadku polecamy dalszą
lekturę aby dowiedzieć się więcej na ich temat.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>
<p>
Mamy do dyspozycji następujące systemy plików: ext2, ext3, ReiserFS i XFS.
Wszystkie mają swoje wady i zalety.
</p>
<p>
<b>Ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego główną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom.
</p>
<p>
<b>Ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. Jest on bardzo dobrym i niezawodnym rozwiązaniem i jest wysoce
polecany dla większości instalacji.
</p>
<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą
wydajność. Przy wielu małych plikach (poniżej 4k) może być szybszy od ext3
nawet piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie,
Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje,
operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na
katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>
<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany w Gentoo Linux
przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i zoptymalizowany do
skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z nowoczesnymi dyskami SCSI
i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem zasilania. Ponieważ
XFS przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle zaprojektowane programy
(te, które nie zachowują odpowiednich środków ostrożności podczas zapisywania
plików na dysk, których niestety jest sporo) mogą doprowadzić w razie awarii
systemu do utraty danych.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywacja partycji wymiany</title>
<body>
<p>
<c>mkswap</c> jest poleceniem używanym do inicjacji partycji wymiany
</p>
<pre caption="Tworzenie sygnatury swap">
# <i>mkswap /dev/hda3</i>
</pre>
<p>
Aby aktywować partycję wymiany, należy użyć polecenia <c>swapon</c>:
</p>
<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/hda3</i>
</pre>
<p>
Partycję wymiany należy stworzyć i aktywować zanim stworzymy kolejne systemy
plików.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemów plików na partycjach</title>
<body>
<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików należy skorzystać z
odpowiednich narzędzi:
</p>
<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Program do zakładania</th>
</tr>
<tr>
<ti>ext2</ti>
<ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext3</ti>
<ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>reiserfs</ti>
<ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>xfs</ti>
<ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Na przykład, aby założyć ext3 na głównej partycji (w naszym przypadku
<path>/dev/hda4</path>), należy wykonać następujące polecenia:
</p>
<pre caption="Zakładanie systemu plików na partycji">
# <i>mke2fs -j /dev/hda4</i>
</pre>
<p>
Teraz założymy systemy plików na partycjach, które wcześniej utworzyliśmy.
</p>
<impo>
Jeśli na partycji głównej (<path>/</path> ma być ReiserFS, nie wolno zmieniać
domyślnego rozmiaru bloku jeśli jednocześnie wybiera się program <c>yaboot</c>
jako program ładujący w rozdziale <uri link="?part=1&chap=10">Konfigurowanie
bootloadera</uri>.
</impo>
<note>
Na maszynach Pegasos II kernel musi znajdować się na systemach plików ext2,
ext3 lub affs1. Maszyny NewWorld można uruchomić z ext2, ext3, ReiserFS, a
nawet z HFS/HFS+.
</note>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>
<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu systemów plików nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>.
</p>
<pre caption="Montowanie partycji">
# <i>mount /dev/hda4 /mnt/gentoo</i>
</pre>
<note>
Jeżeli chcemy przenieść <path>/tmp</path> na oddzielną partycję,
nie można zapomnieć po zamontowaniu odpowiednio poprawić praw dostępu: <c>chmod
1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również <path>/var/tmp</path>.
</note>
<p>
Następnie przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&chap=5">Wypakowywanie
plików instalacyjnych</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-kernel.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ppc-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-kernel.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<version>8.5</version>
<date>2008-01-12</date>
<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>
<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>
<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł jądra</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>
<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom różne źródła kerneli. Pełna
lista wraz z opisami znajduje się na liście <uri
link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">jąder Gentoo</uri>.
</p>
<p>
Dla architektury PPC polecamy jądra <c>gentoo-sources</c>, które pochodzi z
serii 2.6.
</p>
<pre caption="Instalowanie źródeł jądra">
# <i>emerge gentoo-sources</i>
</pre>
<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinien być mniej więcej taki jak poniższy
symlink, o nazwie <path>linux</path>, wskazujący na źródła jądra. W przykładzie
zakładamy, że źródła jądra zostały zainstalowane jako
<c>gentoo-sources-<keyval id="kernel-version"/></c>. W komputerze użytkownika
może być to inna wersja, dlatego należy mieć to na uwadze.
</p>
<pre caption="Podgląd dowiązania do źródeł kernela">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx 1 root root 22 Mar 18 16:23 /usr/src/linux -> linux-<keyval id="kernel-gentoo"/>
</pre>
<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra. Można użyć do tego celu
program <c>genkernel</c>, który zbuduje uniwersalne jądro, takie jak np. to
używane przez płyty instalacyjne. Można też przeprowadzić cały proces ręcznie i
lepiej dostosować kernel do własnych potrzeb. Zaczniemy od omówienia tej
drugiej, znacznie lepszej metody.
</p>
<p>
Aby ręcznie skonfigurować jądro należy przejść do paragrafu <uri
link="#manual">Ręczna konfiguracja</uri>, opis pracy z <c>genkernelem</c>
opisaliśmy w paragrafie <uri link="#genkernel">Alternatywnie: użycie
genkernel</uri>
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="manual">
<title>Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Ręczna konfiguracja kernela jest często postrzegana jako najtrudniejsza czynność
jaką użytkownicy Linuksa muszą wykonywać. Nie jest to prawdą, po skompilowaniu
kilku kerneli nie będziemy pamiętać, że kiedykolwiek uważaliśmy to za trudne
zadanie.
</p>
<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
zainstalowanie pakietu pciutils (<c>emerge pciutils</c>) zawierającego program
<c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chrootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem możne bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np.
"pcilib: cannot open /sys/bus/pci/devices). Ponadto można również uruchomić
<c>lspci</c> poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe
informacje o sterownikach, które należy włączyć do jądra można uzyskać dzięki
poleceniu <c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej. Informacje zapisane podczas uruchamiania jądra również mogą
okazać się cennym źródłem informacji. Do ich wyświetlania służy polecenie
<c>dmesg</c>.
</p>
<p>
Kiedy już zbierzemy wszystkie informacje przechodzimy do katalogu ze
źródłami i konfigurujemy jądro. Proponujemy zacząć od stworzenia jądra, które
zadziała na większości 32-bitowych komputerach klasy PowerPC. Wykonujemy
polecenie <c>make pmac32_defconfig</c>. Później można uruchomić oparty na
ncurses interfejs (<c>make menuconfig</c>) i dostosować ustawienia do
konkretnego przypadku.
</p>
<pre caption="Uruchamianie menuconfig">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>make pmac32_deconfig</i>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>
<p>
Zobaczymy okienko z listą sekcji, na które podzielono cały proces konfiguracji.
Zaczniemy od omówienia opcji, które należy aktywować, aby zapewnić prawidłowe
działanie Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>
<p>
Po pierwsze włączamy możliwość korzystania z rozwojowych i eksperymentalnych
fragmentów kodu jądra. Jeśli tego nie zrobimy, nawet nie zobaczymy kilku
bardzo ważnych opcji.
</p>
<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup --->
[*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do <c>File Systems</c> i wybierz wsparcie dla systemów
plików, których zamierzamy używać. Jeśli o to nie zadbamy, Gentoo nie będzie w
stanie zamontować partycji, a czasem nawet się nie uruchomi. Pamiętać należy
również, aby włączać te sterowniki na stałe do jądra, w żadnym wypadku nie
kompilujmy ich jako moduły. Przy okazji zaznaczamy też <c>Virtual memory</c> i
<c>/proc file system</c>. Należy się upewnić, że włączyliśmy wsparcie dla
partycji Amigi jeśli używamy Pegasosa lub partycji Macintosha jeśli używamy
komputera Apple.
</p>
<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems --->
Pseudo Filesystems --->
<comment>(Kompilacja /proc może być już wymuszona przez konfigurator, jeśli tak będzie, zobaczymy --- w tym miejscu)</comment>
[*] /proc file system support
[*] Virtual memory file system support (former shm fs)
Partition Types --->
[*] Advanced partition support
[*] Amiga partition table support
[*] Macintosh partition map support
<comment>(Wybieramy jedną lub kilka z tych opcji zależnie od używanych systemów plików.)</comment>
<*> Reiserfs support
<*> Ext3 journalling file system support
<*> Second extended fs support
<*> XFS filesystem support
</pre>
<p>
Użytkownicy maszyn NewWorld i OldWorld będą zapewne chieli obsługę HFS.
Użytkownicy OldWorld potrzebują tego do kopiowania skompilowanego kernela na
partycję MacOS, zaś użytkownicy NewWorld do konfiguracji specjalnej partycji
Apple_bootstrap.
</p>
<pre caption="Aktywacja HFS">
File Systems --->
Miscellaneous filesystems --->
<M> Apple Macintosh file system support
<M> Apple Extended HFS file system support
</pre>
<p>
Jeśli używany jest PPPoE do łączenia się z Internetem lub gdy używamy modemu
dial-up będzie trzeba włączyć następujące opcje:
</p>
<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Device Drivers --->
Network device support --->
<*> PPP (point-to-point protocol) support
<*> PPP support for async serial ports
<*> PPP support for sync tty ports
</pre>
<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfigurujemy <c>ppp</c> do
pracy w trybie jądra PPPoE.
</p>
<p>
Należy pamiętać aby aktywować również sterownik dla karty sieciowej. Większość
nowych komputerów Apple używa sterownika SunGEM. Starsze komputery zazwyczaj
używają sterownika BMAC.
</p>
<pre caption="Wybór sterownika karty sieciowej">
Device Drivers --->
Network device support --->
Ethernet (10 or 100Mbit) --->
[*] Ethernet (10 or 100Mbit)
<*> Generic Media Independent Interface device support
<*> MACE (Power Mac ethernet) support
<*> BMAC (G3 ethernet) support
<*> Sun GEM support
</pre>
<p>
Wywłaszczanie w jądrze wciąż działa niestabilnie na platformie PPC i może
spowodować błędy przy kompilacji czy naruszenia ochrony pamięci. <e>Nie
radzimy</e> korzystać z tej opcji.
</p>
<pre caption="Upewnianie się, że wyłączono wywłaszczanie">
Kernel options --->
<comment>(Należy wybrać jeden)</comment>
Preemption Model
(X) No Forced Preemption (Server)
(X) Voluntary Kernel Preemption (Desktop)
</pre>
<p>
Jeśli komputer uruchamiany jest poprzez Firewire, potrzebne będzie włączenie
poniższych opcji. Można użyć w tym celu modułów.
</p>
<pre caption="Włączenie wsparcia dla urzadzeń firewire podczas bootowania">
Device Drivers --->
IEEE 1394 (FireWire) support --->
<*> IEEE 1394 (FireWire) support
<*> OHCI-1394 support
<*> SBP-2 support (Harddisks etc.)
</pre>
<p>
Jeśli komputer uruchamiany jest poprzez USB potrzebne będzie włączenie
poniższych opcji. Można użyć w tym celu modułów.
</p>
<pre caption="Włączenie wsparcia dla urządzeń USB podczas bootowania">
Device Drivers --->
USB support --->
<*> Support for Host-side USB
<*> OHCI HCD support
<*> USB Mass Storage support
</pre>
<p>
Nie wolno wyłączać wsparcia dla framebuffera, jest on wymagany do udanego
uruchomienia systemu. Jeśli jest to karta NVIDIA, należy użyć framebuffera
Open Firmware. Dla kart ATI należy wybrać odpowiedni bufor ramki w zależności od
posiadanego chipsetu karty (Mach64, Rage128 or Radeon).
</p>
<pre caption="Wybieranie sterownika bufora ramki">
Device Drivers --->
Graphics support --->
<*> Support for frame buffer devices
[*] Open Firmware frame buffer device support
<*> ATI Radeon display support
<*> ATI Rage128 display support
<*> ATI Mach64 display support
Console display driver support --->
<*> Framebuffer Console support
</pre>
<note>
Jeśli włączy się więcej niż jeden sterownik to przy uruchamianiu może zostać
wybrany niewłaściwy z nich. Należy zatem powstrzymać się od wybierania większej
ilości urządzeń bufora ramki lub wybrać to najbardziej pożądane za pomocą opcji
linii <c>video=radeonfb</c> podczas rozruchu systemu.
</note>
<p>
Po ukończeniu konfigurowania jądra należy przejść do paragrafu
<uri link="#compiling">Kompilacja i instalacja</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilacja i instalacja</title>
<body>
<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i instalację.
Opuszczamy menu programu konfiguracyjnego i wpisujemy następujące polecenia:
</p>
<pre caption="Kompilowanie kernela.">
# <i>make && make modules_install</i>
</pre>
<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować kopiujemy jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>, jak pokazano poniżej. Jeśli korzystamy z BootX, obraz
będziemy kopiować nieco później.
</p>
<p>
Yaboot i BootX wymagają użycia nieskompresowanego jądra. Jego nazwa to vmlinux
i znajduje się on w katalogu <path>/usr/src/linux</path> po zakończeniu
kompilacji. Firmware Pegasosa wymaga skompresowanego jądra o nazwie
zImage.chrp, można je znaleźć w katalogu
<path>/usr/src/linux/arch/ppc/boot/images</path>.
</p>
<pre caption="Instalowanie kernela">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
<comment>(Należy zwrócić uwagę na to, że wersja jądra może być inna)</comment>
<comment>(Apple/IBM)</comment>
# <i>cp vmlinux /boot/<keyval id="kernel-name"/></i>
<comment>(Pegasos)</comment>
# <i>cp arch/ppc/boot/images/zImage.chrp /boot/<keyval id="kernel-name"/></i>
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#kernel_modules">Instalacja
osobnych modułów jądra</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Instalacja osobnych modułów jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>
<p>
Lista modułów, które chcemy by były automatycznie ładowane przy starcie systemu
powinna znajdować się w pliku <path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</path>.
Jeśli jest to potrzebne, można dodać kilka opcji dla modułów.
</p>
<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>
<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/<wersja>/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>
<p>
Na przykład, aby automatycznie ładować do pamięci moduł <c>3c59x.o</c> edytujemy
plik <path>kernel-2.6</path> i wprowadzamy do niego nazwę tego modułu, każdy w
kolejnej linii..
</p>
<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>
<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&chap=8">Konfiguracja
systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="genkernel">
<title>Alternatywnie: użycie genkernel</title>
<body>
<p>
Po zainstalowaniu źródeł należy je skonfigurować. Zrobimy to automatycznie przy
pomocy programu <c>genkernel</c>, który wykonuje cały proces dokładnie w ten sam
sposób w jaki jest konfigurowane jądro na płycie instalacyjnej. Konsekwencją
wyboru genkernela jest to, że system będzie zmuszony do wykrywania dostępnego
sprzętu przy każdym uruchomieniu komputera. W związku z tym, że genkernel nie
wymaga od użytkownika żadnych ręcznych poprawek w konfiguracji, jest doskonałym
rozwiązaniem dla tych wszystkich, którzy nie są najmocniejsi w samodzielnym
kompilowaniu jądra.
</p>
<p>
Zanim jednak zdradzimy jak używa się tego programu musimy wytłumaczyć jak go
zainstalować:
</p>
<pre caption="Emergowanie genkernela">
# <i>emerge genkernel</i>
</pre>
<p>
Następnie kopiujemy konfigurację jądra z płyty instalacyjnej do miejsca, w
którym znajdzie ją i wykorzysta genkernel:
</p>
<pre caption="Kopiowanie konfiguracji jądra z płyty instalacyjnej">
# <i>zcat /proc/config.gz > /usr/share/genkernel/ppc/kernel-config-2.6</i>
</pre>
<p>
Jeśli do uruchamiania wykorzystuje się Firewire lub USB, trzeba dodać moduły do
initrd. W tym celu edytujemy <path>/usr/share/genkernel/ppc/modules_load</path>
i dodajemy <c>MODULES_FIREWIRE="ieee1394 ohci1394 sbp2"</c> dla Firewire lub
<c>MODULES_USB="usbcore ohci-hcd ehci-hcd usb-storage"</c> dla USB.
</p>
<p>
Przed kompilacją źródeł, musimy dokonać paru poprawek w fstab. Pozostała część
tego pliku zostanie uzupełniona później więc nie należy się teraz tym
przejmować. Jeżeli nie stworzyliśmy oddzielnej partycji boot (NIE bootstrap,
jest to zupełnie co innego), należy usunąć wpis odnoszący się do
<path>/boot</path> z <path>/etc/fstab</path>. Krok ten będziemy musieli wykonać
na większości komputerów.
</p>
<pre caption="Usuwanie wpisu /boot z /etc/fstab na komputerach bez partycji boot">
# <i>nano -w /etc/fstab</i>
<comment>Należy usunąć poniższą linię</comment>
/dev/BOOT /boot ext2 noauto,noatime 1 2
</pre>
<p>
Źródła skompilujemy przy pomocy polecenia <c>genkernel --genzimage all</c>. Na
Pegasosie należy inaczej skonfigurować jądro i zbudować je w formacie zImage
zamiast vmlinux, z którego korzysta się na komputerach Apple. Kompilowanie
zajmie mnóstwo czasu, ponieważ <c>genkernel</c> zawiera niemal wszystkie
dostępne sterowniki.
</p>
<p>
Jeśli partycja rozruchowa została sformatowana w innym niż ext2 lub ext3
systemie plików należy ręcznie dodać potrzebne dla nich sterowniki, wybiera się
je przy pomocy menu <c>genkernel --menuconfig all</c>. Sterowniki te muszą być
wkompilowane w jądro <e>na stałe</e>, nie można dodawać ich w postaci modułów.
Użytkownicy EVMS2 lub LVM2 powinni dodać również <c>--evms2</c> lub
<c>--lvm2</c> do listy argumentów.
</p>
<pre caption="Uruchamianie genkernel">
# <i>genkernel all</i>
</pre>
<pre caption="Na Pegasosach">
# <i>genkernel --genzimage --kernel-config=/usr/share/genkernel/ppc/Pegasos all</i>
</pre>
<p>
W wyniku tego procesu powstanie właściwy plik jądra, initrd (initial root disk)
oraz ogromna ilość modułów. Nazwy plików jądra i initrd będą potrzebne przy
konfiguracji bootloadera do prawidłowego wypełnienia jego pliku
konfiguracyjnego, więc warto je sobie zapisać. Przy następnym uruchomieniu
komputera zostanie najpierw wykonany plik initrd, który wykryje cały dostępny
sprzęt i wczyta odpowiednie moduły, a następnie uruchomi się właściwy system.
</p>
<pre caption="Sprawdzanie nazw utworzonych plików jądra">
<comment>(Należy zwrócić uwagę na to, że wersja jądra może być inna)</comment>
# <i>ls /boot/kernel-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/> /boot/initramfs-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/></i>
</pre>
<p>
Kolejny etap instalacji to <uri link="?part=1&chap=8">Konfigurowanie
systemu</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-medium.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ppc-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc-medium.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<version>8.2</version>
<date>2008-03-11</date>
<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Zanim zaczniemy musimy ustalić jakie wymagania sprzętowe powinien spełniać
komputer, aby pomyślnie zainstalować na nim Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>
<table>
<tr>
<th>Komputery Apple NewWorld</th>
<ti>
Procesor Power/PowerPC (G3, G4, G5) takie jak iMac, eMac, iBook, PowerBook,
Xserver, PowerMac
</ti>
</tr>
<tr>
<th>Komputery Apple OldWorld</th>
<ti>
Komputery z wersją Open Firmware mniejszą niż 3, takie jak: Beige G3, PCI
PowerMac i PCI PowerBook oraz klony Apple oparte na PCI.
</ti>
</tr>
<tr>
<th>Genesi</th>
<ti>
Pegasos I/II, Open Desktop Workstation, Efika
</ti>
</tr>
<tr>
<th>IBM</th>
<ti>RS/6000, iSeries, pSeries</ti>
</tr>
<tr>
<th>Pamięć</th>
<ti>Co najmniej 64 MB</ti>
</tr>
<tr>
<th>Wolne miejsce na dysku</th>
<ti>1.5 GB (bez miejsca na partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
<th>Partycja wymiany</th>
<ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>
<p>
Należy również zapoznać się z dokumentem <uri
link="/doc/pl/gentoo-ppc-faq.xml">Gentoo PPC FAQ</uri>, gdzie znajdują się
odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania oraz rozwiązania najczęstszych
problemów.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<!-- Copy/paste from hb-install-x86-medium.xml (with s/x86/ppc/) -->
<!-- Część wspólna dla wszystkich architektur. -->
<!-- START -->
<section>
<title>Uniwersalna płyta instalacyjna Gentoo</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Gentoo Linux może zostać zainstalowane z użyciem archiwum stage3. Plik taki
zawiera minimalne środowisko, którego możemy użyć do instalacji Gentoo Linux na
naszym komputerze.
</p>
<p>
Proces instalacji z użycie stage1 lub stage2 nie został opisany w Podręczniku
Gentoo. Aby dowiedzieć się więcej o instalacji z tych archiwów należy zapoznać
się z dokumentem <uri link="/doc/pl/faq.xml#stage12">Gentoo, często zadawane
pytania</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uniwersalna płyta instalacyjna Gentoo</title>
<body>
<p>
Płyta instalacyjna jest medium, które zawiera w pełni sprawne środowisko
Gentoo. Pozwala ona na uruchomienie Linuksa z CD. Podczas jej uruchamiania
wykrywane są nasze podzespoły oraz ładowane są odpowiednie sterowniki. Płyty
instalacyjne Gentoo są rozwijane przez deweloperów Gentoo.
</p>
<p>
Obecie dostępne są dwie płyty instalacyjne:
</p>
<ul>
<li>
Uniwersalna płyta instalacyjna zawiera wszystkie potrzebne do instalacji
Gentoo narzędzia. Wraz z płytą dostarczane są pliki stage3 dla wszystkich
popularnych architektur, kody źrodłowe dla dodatkowych aplikacji oraz
oczywiście instrykcje dotyczące instalacji systemu.
</li>
<li>
Minimalna płyta instalacyjna Gentoo, zawiera jedynie minimalne środowisko
pozwalające uruchomić i skonfigurować sieć, aby móc połączyć się z
Internetem. Nie zawiera żadnych dodatkowych plików i nie może być użyta do
instalacji opisanej w tym dokumencie.
</li>
</ul>
<p>
Gentoo dostarcza również płytę CD z prekompilowanymi pakietami. Nie jest to
płyta instalacyjna, a dodatkowe źródło, które możemy wykorzystać podczas
instalacji Gentoo. Zawiera skompilowane pakiety (znane tez jako zestaw GRP),
które pozwalają w szybki i łatwy sposób zainstalować dodatkowe aplikacje (takie
jak OpenOffice.org, KDE, Gnome...) zaraz po zakończeniu instalacji samego
systemu, a jeszcze przed aktualizacją drzewa Portage.
</p>
<p>
Dokładniejszy opis użycia płyty z pakietami prekompilowanymi znajduje się w
dalszej części tego dokumentu.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->
<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie uniwersalnej płyty instalacyjnej Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyty instalacyjnej</title>
<body>
<p>
Uniwersalną płytę instalacyjną (oraz jeśli zechcemy płytę z pakietami
prekompilowanymi) możemy pobrać z jednego z <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerów lustrzanych</uri>. Płyty instalacyjne
znajdują się w katalogu <path><keyval id="release-dir"/>installcd</path>, a
płyty z pakietami prekompilowanym w katalogu <path><keyval
id="release-dir"/>packagecd</path>.
</p>
<p>
Wewnątrz tych katalogów znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe
do nagrania obrazy płyt CD.
</p>
<p>
Po ściągnieciu obrazu możemy sprwdzić jego poprawność poprzez kontrole sum
kontrolnych.
</p>
<ul>
<li>
Możemy sprawdzić sumy MD5 i porównać je z wartościami dostarczanymi przez
nas (dla przykładu przy pomocy narzędzia <c>md5sum</c> dla Linuksa, lub
jego <uri link="http://www.etree.org/md5com.html">odpowiednika</uri> dla
Windows). Sprawdzanie sum kontrolnych MD5 w systemie Mac OS X opisano w
dokumencie <uri link="/doc/pl/gentoo-ppc-faq.xml#doc_chap1">Gentoo/PPC,
często zadawane pytania</uri>
</li>
<li>
Możemy również sprawdzić kryptograficzny podpis, który jest przez nas
dostarczany. Musimy uzyskać publiczny klucz, którego używamy (0x17072058)
przed przystąpieniem do tej czynności.
</li>
</ul>
<p>
Aby pobrać nasz publiczny klucz używając programu GnuPG, należy wydać poniższe
polecenie:
</p>
<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 0x17072058</i>
</pre>
<p>
Następnie weryfikujemy sygnaturę.
</p>
<pre caption="Weryfikowanie sygnatury plików">
$ <i>gpg --verify <plik sygnatury> <plik ISO></i>
</pre>
<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego używamy. W Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą
programów <c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w
dokumencie <uri link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>
<ul>
<li>
Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
dev=/dev/hdc <pobrany plik ISO></c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path>
należy podać odpowiednią ścieżkę do urządzenia CD-RW.
</li>
<li>
W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) > <c>Burn CD Image</c>
(Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Domyślnie: Uruchamianie płyt instalacyjnych za pomocą Yaboot</title>
<body>
<p>
Na komputerach NewWorld wystarczy umieścić płytę instalacyjną w napędzie CD-ROM
i ponownie uruchomić komputer. Kiedy zabrzmi dźwięk uruchamiania systemu należy
wcisnąć przycisk C i przytrzymać go do czasu wczytania płyty.
</p>
<p>
Po załadowaniu płyty CD na ekranie pojawi się znak zachęty w postaci
<e>boot:</e>
</p>
<p>
Dostarczamy jeden wspólny kernel, o nazwie <e>apple</e>. Ma wsparcie dla
komputerów wieloprocesorowych, ale na komputerze z jednym procesorem również
nie ma z nim żadnych problemów.
</p>
<p>
Można tu również podać kilka dodatkowych opcji z jakim zostanie uruchomione
wybrane jądro. Są to:
</p>
<table>
<tr>
<th>Opcja</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><c>video</c></ti>
<ti>
Do tej opcji można podać następujące, zależne od producenta karty
parametry: <c>radeonfb</c>, <c>rivafb</c>, <c>atyfb</c>, <c>aty128</c>,
<c>aty128</c> lub <c>ofonly</c>. Do tego warto również dopisać żądaną
rozdzielczość i częstotliwość odświeżania. Wpis może na przykład wyglądać
tak: <c>video=radeonfb:1280x1024@75</c>. Jeśli nie jest się pewnym co
wybrać należy skorzystać z opcji <c>ofonly</c>, ona działa we wszystkich
przypadkach.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>nol3</c></ti>
<ti>
Wyłącza cache 3 poziomu w niektórych PowerBookach</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>dofirewire</c></ti>
<ti>
Włącza obsługę urządzeń z interfejsem IEEE1394 (FireWire), np. zewnętrznych
dysków.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>dopcmcia</c></ti>
<ti>
Umożliwia korzystanie w trakcie procesu instalacji z różnych
urządzeń PCMCIA, np. kart sieciowych.
</ti>
</tr>
</table>
<p>
Aby czerpać pożytek z powyższych opcji, w linii <e>boot:</e>, powinniśmy
wpisać <e>apple</e>, a następnie porządaną przez nas opcję. W poniższym
przykładzie, zmusimy jądro do używania sterownika framebuffer Open Firmware w
miejsce sterownika specyficznego dla danego urządzenia.
</p>
<pre caption="Przymusowe użycie sterownika framebuffer Open Firmware">
boot: <i>apple video=ofonly</i>
</pre>
<p>
Jeżeli nie potrzebujemy dodawać żadnych opcji, po prostu wciskamy Enter w tym
miejscu, a w pełni użyteczne środowisko Gentoo Linux zostanie załadowane z CD.
Dalsze instrukcje zawarte są w rozdziale <uri link="#booted">Czynności po
uruchomienie</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Alternatywnie: Uruchamianie płyty instalacyjnej na Pegasosie</title>
<body>
<p>
Na komputerach Pegasos wystarczy włożyć płytę do napędu, a następnie w
SmartFirmware wpisać <c>boot cd /boot/menu</c>. Otworzy to małe menu, w którym
można wybrać jedno z kilku domyślnych ustawień wyświetlania. Własne ustawienia
podaje się w linii poleceń, na przykład wpisując <c>boot cd /boot/pegasos
video=radeonfb:1280x1024@75 mem=256M</c>. Kompletna lista możliwych opcji jądra
(przydatna w przypadku gdyby coś poszło naprawdę źle) wygląda następująco:
<c>console=ttyS0,115200 console=tty0 init=/linuxrc looptype=squashfs
loop=/image.squashfs cdroot root=/dev/ram0</c>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Alternatywnie: Uruchamianie płyty za pomocą BootX</title>
<body>
<p>
Na komputerach OldWorld nie jest możliwe skorzystanie z części uruchamialnej
płyty instalacyjnej. Najprostszym rozwiązaniem tego problemu jest użycie MacOS
9 lub wcześniejszego do przeprowadzenia bootstrapu systemu, co umożliwia
narzędzie o nazwie BootX.
</p>
<p>
Po pierwsze należy pobrać <uri
link="http://penguinppc.org/bootloaders/bootx/">BootX</uri> i rozpakować
archiwum. Następnie należy skopiować <c>BootX Extension</c> do katalogu
<c>Extensions Folder</c> i panel sterowania BootX do katalogu <c>Control
Panels</c>. Oba te katalogi znajdują się w katalogu systemowym MacOS. Następnie
należy utworzyć katalog "Linux Kernels" w tymże folderze systemowym i skopiować
do niego jądro <c>apple</c> z płyty instalacyjnej. Na koniec należy jeszcze
przekopiować plik <c>apple.igz</c> z płyty instalacyjnej również do folderu
systemowego MacOS.
</p>
<p>
Aby przygotować BootX należy uruchomić jego panel sterowania i wybrać menu o
nazwie "Options", w którym należy zaznaczyć opcję <c>Use Specified RAM Disk</c>
i wybrać plik <c>apple.igz</c> z folderu systemowego. Następnie trzeba wrócić na
początkowy ekran i upewnić się, że wybrany rozmiar ramdysku ma co najmniej
<c>32000</c>. Na koniec można dodać jądru kilka parametrów argumentów, tak jak
zrobimy to poniżej:
</p>
<pre caption="Parametry jądra podawane przez BootX">
cdroot root=/dev/ram0 init=linuxrc loop=image.squashfs looptype=squashfs console=tty0
</pre>
<note>
Można tu użyć wszystkich parametrów jądra z akapitu o yaboot.
</note>
<p>
Następnie należy upewnić się, że wybrane ustawienia są prawidłowe i je zapisać.
Oszczędza to trochę pisania w przypadku, gdy proces uruchamiania się nie
powiedzie. Następnie należy wcisnąć przycisk Linux na górze okna w celu
uruchomienia środowiska instalacyjnego z płyty i przejść do akapitu <uri
link="#booted">czynności po uruchomieniu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="booted">
<title>Czynności po uruchomieniu</title>
<body>
<p>
Pojawi się znak zachęty roota ("#"). Można zmieniać konsole, służą do
kombinacje klawiszy Alt-F2, Alt-F3, itp. Na pierwszą wraca się przy pomocy
Alt-F1. Na niektórych komputerach Apple konieczne jest wciśnięcie dodatkowo
przycisku fn.
</p>
<p>
Jeśli instalujemy Gentoo w systemie, w którym mamy klawiaturę inną niż US
musimy wcisnąć F2, aby przejść do trybu potwierdzania kolejnych czynności, a
następnie postępować zgodnie ze wskazówkami na ekranie. Jeśli nie wybierzemy
nowego mapowania w ciągu 10 sekund, zostanie załadowane to domyślne, czyli
amerykańskie.
</p>
<pre caption="Listing dostępnych map klawiszy">
<comment>(PPC korzysta z map takich jak x86, mapy klawiszy ADB dla ppc/mac nie
są obsługiwane)</comment>
# <i>ls /usr/share/keymaps/i386</i>
</pre>
<p>
Następnie ładujemy wybraną mapę klawiszy:
</p>
<pre caption="Ładowanie mapy klawiszy">
# <i>loadkeys be-latin1</i>
</pre>
<p>
Kolejna część dokumentu to <uri link="#hardware">Konfigurowanie
dodatkowego sprzętu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfigurowanie dodatkowego sprzętu</title>
<body>
<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować odpowiednie
sterowniki. Zazwyczaj czyni to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć się problemy
i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie PCI musimy
ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>
<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>airport</c>. Moduł ten
obsługuje jedynie stare karty Airport (802.11b). Na płytach instalacyjnych nie
ma obsługi Airport Extreme (802.11g), w związku z ograniczeniami nałożonymi na
te sterowniki.
</p>
<pre caption="Ładowanie modułu jądra">
# <i>modprobe airport</i>
</pre>
<p>
Na niektórych startych iMacach może wystąpić problem z obsługą karty sieciowej.
Warto wtedy spróbować sterownika BMAC.
</p>
<pre caption="Ładowanie modułu BMAC">
# <i>modprobe bmac</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Poprawianie wydajności twardego dysku</title>
<body>
<p>
Zaawansowanych użytkowników na pewno zainteresuje możliwość zwiększenia
wydajności dysków twardych IDE za pomocą programu <c>hdparm</c>. Obecną
wydajność można przetestować za pomocą parametrów <c>-tT</c> (kilkukrotne
wykonanie polecenia zwiększa precyzję pomiaru):
</p>
<pre caption="Testowanie wydajności twardego dysku">
# <i>hdparm -tT /dev/hda</i>
</pre>
<p>
Aby poprawić wydajność można wykorzystać któryś z poniższych przykładów
(lub eksperymentować samodzielnie). Oczywiście musimy zastąpić
<path>/dev/hda</path> ścieżką do naszego dysku.
</p>
<pre caption="Poprawianie wydajności dysku">
<comment>Aktywowanie DMA:</comment>
# <i>hdparm -d 1 /dev/hda</i>
<comment>Aktywowanie DMA oraz zestawu bezpiecznych opcji poprawiających wydajność:</comment>
# <i>hdparm -d 1 -A 1 -m 16 -u 1 -a 64 /dev/hda</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>
<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta.
</p>
<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>
<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby stworzyć konto użytkownika musimy najpierw podać jego parametry, a
następnie ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie "rane".
</p>
<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby przełączyć się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika korzystamy
z polecenia <c>su</c>:
</p>
<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - rane</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>
<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie) powinniśmy dodać do tych
celów konto zwykłego użytkownika, tak jak opisaliśmy to przed chwilą, a
następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F2</c> na nowy terminal
i tam się zalogować.
</p>
<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służy program <c>links</c> lub
<c>links -g</c> jeśli chcemy używać przeglądarki z framebuffer:
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/html/index.html</i>
</pre>
<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
Podobnie jak w przypadku dokumentacji nagranej na CD można użyć do tego programu
<c>links</c>, pod warunkiem oczywiście, że mamy już skonfigurowane i działające
połączenie z Internetem.
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/pl/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>
<p>
Na pierwszy terminal powracamy przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F1</c>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>
<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji
(by mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo lub nawet przeprowadzić cały proces
za nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać hasło
roota (nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa się
<e>całkowicie</e>).
</p>
<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>
<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>
<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisany, w
rozdziale zatytułowanym <uri link="?part=1&chap=3">konfiguracja
sieci</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-bootloader.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ppc64-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<version>9.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Podejmowanie decyzji</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Gdy skonfigurowaliśmy jądro i zmodyfikowaliśmy odpowiednio niezbędne systemowe
pliki konfiguracyjne nadeszła pora na zainstalowanie programu, który uruchomi
jądro w momencie startu systemu. Taki program nazywa się <e>bootloader</e>.
</p>
<p>
Jedynym działającym na Linux/PPC64 programem ładującym jest yaBoot. W
przyszłości będzie także dostępny grub2.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="yaboot">
<title>Używanie yaBoot</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<impo>
Jeśli pracujemy w 64-bitowej przestrzeni aplikacji, musimy korzystać z
<c>yaboot-static</c>, ponieważ w takim środowisku nie da się tego programu
skompilować. Posiadacze przestrzeni 32-bitowej mogą samodzielnie skompilować
yaboot.
</impo>
<p>
Są dwa sposoby konfiguracji yaBoot. Można wykonać konfigurację yaboot
automatycznie za pomocą nowego i poprawionego narzędzia <c>yabootconfig</c>
zawartego w wersji <path>yaboot-1.3.8-r1</path> i nowszych. Jeśli z jakiegoś
powodu nie chcemy uruchamiać <c>yabootconfig</c> do automatycznego tworzenia
<path>/etc/yaboot.conf</path> lub instalujemy Gentoo na G5 (na którym
<c>yabootconfig</c> nie zawsze chce działać), możemy najzwyczajniej w świecie
wyedytować wzorcowy plik już zainstalowany w systemie.
</p>
<impo>
Yabootconfig/ybin nie działa na IBM. Należy go zainstalować w inny sposób:
<uri link="#yaboot-ibm">Używanie yaboot na IBM</uri>
</impo>
<note>
Użytkownicy systemu plików JFS muszą dodać <c>ro</c> jako parametr dla jądra.
JFS musi mieć możliwość odtwarzania logów w trybie tylko do odczytu zanim
zostanie zamontowane w trybie zarówno odczytu i zapisu.
</note>
<ul>
<li><uri link="#yabootconfig">Domyślnie: Użycie yabootconfig</uri></li>
<li>
<uri link="#manual_yaboot">Alternatywnie: Ręczna konfiguracja yaBoot</uri>
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection id="yabootconfig">
<title>Domyślnie: Użycie yabootaconfig</title>
<body>
<p>
<c>Yabootconfig</c> automatycznie wykryje partycje i umożliwi uruchamianie
wybranego z dwóch lub trzech systemów, którymi mogą być Linux, Mac OS oraz Mac
OS X.
</p>
<p>
Przed użyciem <c>yabootconfig</c>, trzeba mieć na dysku partycję bootstrap
oraz odpowiednie wpisy dotyczące partycji Linuksa w <path>/etc/fstab</path>.
Obydwa warunki powinny być już spełnione, wszystko opisaliśmy w poprzednich
rozdziałach. Należy upewnić się, że mamy zainstalowaną najnowszą wersję yaboot
wykonując polecenie <c>emerge --update yaboot</c>. Jest to wymagane, gdyż
aktualna wersja będzie dostępna poprzez Portage, ale może jej jeszcze nie być w
plikach stage.
</p>
<pre caption="Instalacja yaboot-static">
<comment>(Środowisko 64-bitowe)</comment>
# <i>emerge --update yaboot-static</i>
<comment>(Środowisko 32-bitowe)</comment>
# <i>emerge yaboot</i>
</pre>
<p>
Następnie należy wykonać polecenie <c>yabootconfig</c>. Uruchomi się program i
potwierdzi lokalizację partycji bootstrap. Wciskamy <c>Y</c> jeśli wszystko
się zgadza. Jeżeli jest inaczej dokładnie sprawdzamy <path>/etc/fstab</path>.
Yabootconfig przeskanuje ustawienia, utworzy <path>/etc/yaboot.conf</path> i
uruchomi <c>mkofboot</c>. <c>Mkofboot</c> służy do formatowania partycji
bootstrap i umieszczania na niej pliku konfiguracyjnego yaboot.
</p>
<p>
Zweryfikujmy następnie zawartość <path>/etc/yaboot.conf</path>. Jeśli zmienimy
<path>/etc/yaboot.conf</path> (choćby ustawienia domyślnie startującego systemu)
należy uruchomić <c>ybin -v</c> aby zmiany odniosły skutek na partycji
bootstrap.
</p>
<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie
systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="manual_yaboot">
<title>Alternatywnie: Ręczna konfiguracja yaBoot</title>
<body>
<p>
Po pierwsze należy upewnić się, że mamy zainstalowaną aktualną wersję
<c>yaboot-static</c> </p>
<pre caption = "Instalacja yaboot">
<comment>(Środowisko 64-bitowe)</comment>
# <i>emerge --update yaboot-static</i>
<comment>(Środowisko 32-bitowe)</comment>
# <i>emerge yaboot</i>
</pre>
<p>
Poniżej znajduje się kompletny plik <path>yaboot.conf</path>. Dostosujmy go do
naszej konfiguracji.
</p>
<pre caption = "/etc/yaboot.conf">
<comment>## /etc/yaboot.conf
##
## By poznać szczegóły, uruchamiamy: "man yaboot.conf". Nie modyfikujemy tego
pliku, jeśli nie jest to wymagane!!
## dodatkowe przykłady można znaleźć w: /usr/share/doc/yaboot/examples
##
## W celu uruchamiania innych systemów, dodajemy jedną lub więcej pozycji
spośród:
## bsd=/dev/hdaX, macos=/dev/hdaY, macosx=/dev/hdaZ
## nasza partycja bootstrap:</comment>
boot=/dev/sda2
<comment>## ofboot w open firmware służy do wyboru partycji startowej.
## Jeśli tego parametru nie będzie, yaboot nie zadziała na G5 i na niektórych G4
## (dopóki nie przekażemy odpowiednich opcji do programu mkofboot/ybin).
## hd:X oznacza /dev/sdaX (lub /dev/hdaX).</comment>
ofboot=hd:2
<comment>##hd: w terminologii open firmware oznacza sda</comment>
device=hd:
partition=4
delay=5
defaultos=macosx
timeout=30
install=/usr/lib/yaboot/yaboot
magicboot=/usr/lib/yaboot/ofboot
<comment>#################
## Ta część może być powielona, jeśli mamy więcej niż jeden kernel lub zestaw
## parametrów startowych - należy podmienić <keyval id="kernel-name"/> na
## wersję jądra w systemie
#################</comment>
image=/boot/<keyval id="kernel-name"/>
label=Linux
root=/dev/sda3
read-only
macos=hd:13
macosx=hd:12
enablecdboot
enableofboot
</pre>
<p>
Gdy <path>yaboot.conf</path> jest ustawiony w sposób, który jest zadowalający,
uruchamiamy <c>mkofboot -v</c> by zmiany odniosły skutek na partycji bootstrap.
<e>Nie należy zapomnieć o tym!</e>. Odpowiadamy twierdząco, jeżeli
<c>mkofboot</c> zapyta o stworzenie nowego systemu plików.
</p>
<p>
Jeśli wszystko poszło po naszej myśli i wprowadziliśmy takie same opcje jak w
przykładzie powyżej, to po restarcie ujrzymy proste menu z pięcioma pozycjami.
Dokonując w przyszłości poprawek uruchamiamy tylko <c>ybin -v</c>
by zaktualizować partycję bootstrap - <c>mkofboot</c> używa się tylko za
pierwszym razem.
</p>
<p>
Więcej informacji o programie yaboot, uzyskać można na stronie
<uri link="http://penguinppc.org/projects/yaboot">projektu yaboot</uri>.
Tymczasem przechodzimy do paragrafu <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie
komputera</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="yaboot-ibm">
<title>Używanie yaboot na IBM</title>
<body>
<p>
Na komputerach IBM nie można używać yabootconfig ani ybin. Musimy wykonać kilka
następujących czynności:
</p>
<ul>
<li>Instalujemy yaboot-static</li>
<li>
Uruchamiamy <c>'dd if=/usr/lib/yaboot/yaboot.chrp of=/dev/sdXX'</c>
(Zamieniamy XX na nazwę dysku oraz partycji dla partycji PReP; w naszym
przykładzie był to <path>/dev/sda1</path>)
</li>
<li>
Następnie tworzymy własną wersję pliku <path>yaboot.conf</path> i
umieszczamy go w <path>/etc</path>. (Można wesprzeć się plikiem
konfiguracyjnym przedstawionym powyżej, zajrzeć na stronę man yaboot.conf
lub popatrzeć na przykładowy plik <path>yaboot.conf</path> przedstawiony
poniżej)
</li>
<li>
Zakładając, że urządzenie startowe w OF wskazuje na dysk, na którym
przygotowaliśmy partycję startową to wszystko powinno po prostu działać,
w przeciwnym wypadku, w czasie IPL wchodzimy do menu multiboot i ustawiamy
urządzenie startowe na to, gdzie znajduje się przygotowana przez nas partycja
startowa.
</li>
<li>To Wszystko!</li>
</ul>
<pre caption = "yaboot.conf dla IBM">
device=disk:
partition=2
root=/dev/sda2
default=linux
timeout=50
image=/boot/<keyval id="kernel-name"/>
label=linux
append="console=ttyS0,9600"
read-only
</pre>
<p>
Na systemach POWER4, POWER5 i sprzęcie opartym na blade, gdzie partycje PReP
znajdują się na tym samym dysku można znacznie uprościć plik yaboot.conf.
Powinien wtedy wystarczyć taki plik:
</p>
<pre caption="yaboot.conf dla sprzętu PReP">
default = linux
timeout = 100
image=/boot/<keyval id="kernel-name"/>
label=linux
read-only
root = /dev/sda2
append="root=/dev/sda2"
</pre>
<p>
Aby sprawdzić czy yaboot skopiował się na partycję PReP:
</p>
<pre caption="Weryfikacja instalacji yaboot na PReP">
# <i>dd if=/dev/sda1 count=10 | grep ELF</i>
Binary file (standard input) matches
10+0 records in
10+0 records out
</pre>
<p>
Jeśli pliki się zgadzają to znaczy, że yaboot został zainstalowany poprawnie.
</p>
</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchomienie komputera</title>
<subsection>
<body>
<p>
Po pierwsze opuszczamy chroot, a następnie odmontowujemy wszystkie zamontowane
partycje. Wreszcie wpisujemy komendę <c>reboot</c>.
</p>
<pre caption="Opuszczanie chroota, odmontowywanie partycji i rebootowanie">
# <i>exit</i>
~# <i>cd</i>
~# <i>umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo</i>
~# <i>reboot</i>
</pre>
<p>
Nie zapominamy o wyjęciu płyty instalacyjnej z napędu, bo zabootujemy system z
płyty zamiast właśnie zainstalowanego Gentoo.
</p>
<p>
Po ponownym uruchomieniu komputera w celu dokończenia instalacji Gentoo
przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&chap=11">Finalizowanie
instalacji Gentoo</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-disk.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ppc64-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-disk.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<version>8.2</version>
<date>2007-06-26</date>
<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>
<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie przejdziemy
razem przez proces podziału twardego dysku, aby jak najlepiej wykorzystać
dostępne miejsce.
</p>
<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli w komputerze znajdują się urządzenia SCSI lub SATA, to
pierwszym takim dyskiem jest <path>/dev/sda</path>.
</p>
<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy użytkownika
mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy są typu IDE, SCSI czy nawet
jakiegoś jeszcze innego. Przechowywane dane adresuje się jako ciąg 512-bajtowych
bloków.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje i plastry</title>
<body>
<p>
Teoretycznie możliwe jest przeznaczenie na system całego dysku, zazwyczaj nie
jest to jednak rozwiązanie zbyt praktyczne. Zamiast tego dzielimy napęd na
mniejsze, łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe. W większości platform
nazywane są one <e>partycjami</e>. Część architektur korzystająca z podobnych
technik nazywa je <e>plastrami</e>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Domyślny schemat podziału</title>
<body>
<p>
Jeśli nie mamy ochoty samodzielnie rozrysowywać schematu podziału dysku, możemy
skorzystać z domyślnego, z którego korzystamy w podręczniku:
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>System plików</th>
<th>Rozmiar</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda1</path></ti>
<ti>Mapa partycji</ti>
<ti>31.5k</ti>
<ti>Mapa partycji</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda2</path></ti>
<ti>(bootstrap)</ti>
<ti>800k</ti>
<ti>Apple_Bootstrap</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda3</path></ti>
<ti>(swap)</ti>
<ti>512M</ti>
<ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda4</path></ti>
<ti>ext3</ti>
<ti>Pozostałe miejsce</ti>
<ti>Partycja root</ti>
</tr>
</table>
<note>
Są też partycje o nazwach w stylu: <path>Apple_Driver43</path>,
<path> Apple_Driver_ATA</path>, <path>Apple_FWDriver</path>,
<path>Apple_Driver_IOKit</path>, <path>Apple_Patches</path>.
Jeśli nie zamierzamy używać MacOS 9 możemy je usunąć, ponieważ
ani MacOS X ani Linux ich nie potrzebują. Do ich usunięcia trzeba
użyć programu parted, mac-fdisk nie jest na razie w stanie ich skasować.
</note>
<p>
W dalszej części tekstu wyjaśnimy jak wiele i jak dużych partycji należy
utworzyć. Można pominąć te informacje i przejść bezpośrednio do <uri
link="#mac-fdisk">Apple G5: Partycjonowanie dysku przy pomocy mac-fdisk</uri>
lub <uri
link="#fdisk">IBM pSeries: Partycjonowanie dysku przy pomocy fdisk</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Jak dużo i jak wielkich?</title>
<body>
<p>
Ilość partycji ściśle zależy od danego środowiska. Na przykład, jeśli
administrujemy systemem mającym wielu użytkowników, prawdopodobnie uznamy za
stosowne oddzielenie <path>/home</path> aby poprawić bezpieczeństwo i uprościć
tworzenie kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem Gentoo jest serwer
poczty, na osobnej partycji powinno się umieścić <path>/var</path>, gdzie
przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików może znacznie zwiększyć
wydajność. Oddzielenie <path>/opt</path> jest dobrym rozwiązaniem na serwerach
gier, gdyż większość używanego oprogramowania zostanie tam zainstalowana. Powód
jest podobny jak przy <path>/home</path>: bezpieczeństwo i kopie zapasowe. Na
pewno warto zapewnić dużo wolnego miejsca na <path>/usr</path>, ponieważ będą
tam się znajdowały nie tylko dane wszystkich zainstalowanych pakietów, ale
również ważące 500 MB drzewo Portage i kod źródłowy programów.
</p>
<p>
Jak widać, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Wydzielenie partycji lub
woluminów ma wiele zalet:
</p>
<ul>
<li>
Mamy możliwość dostosowania jak najwydajniejszego do danego zastosowania
systemu plików dla poszczególnych partycji lub woluminów.
</li>
<li>
Zapełnienie całego wolnego miejsca na partycji przez wadliwie działające
narzędzie nie ma szkodliwego wpływu na całość systemu.
</li>
<li>
Jeśli to konieczne, można skrócić czas kontroli systemów plików, dzięki
możliwości jednoczesnego dokonywania jej na kilku partycjach (ma to znaczenie
zwłaszcza na sprzęcie z wieloma dyskami).
</li>
<li>
Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do odczytu),
nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są bity wykonywalności)
itd. można znacznie poprawić bezpieczeństwo.
</li>
</ul>
<p>
Niestety zbyt rozbudowany podział niesie z sobą spore niebezpieczeństwo: źle
zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych i ciasnotą na zbyt małych
partycjach. Ponadto dla dysków opartych na interfejsach SCSI i SATA jest limit
maksymalnie 15 partycji.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="mac-fdisk">
<title>Apple G5: Partycjonowanie dysku przy pomocy mac-fdisk</title>
<body>
<p>
Aby utworzyć partycje skorzystamy z programu <c>mac-fdisk</c>:
</p>
<pre caption="Uruchamianie mac-fdisk">
# <i>mac-fdisk /dev/sda</i>
</pre>
<p>
Zaczniemy od pozbycia się starych partycji, aby zrobić miejsce
na nowy system. Skorzystamy w tym celu z polecenia <c>d</c>.
Zapyta ono o numer kasowanych partycji.
</p>
<p>
Następnie zakładamy partycję <e>Apple_bootstrap</e> za pomocą <c>b</c>.
Zostaniemy zapytani o początkowy blok. Wpiszemy numer pierwszej wolnej
partycji, a następnie literę <c>p</c>. Na przykład druga partycja to <c>2p</c>.
</p>
<note>
To <e>nie</e> jest partycja "boot". Nie jest nawet używana przez Linuksa; nie
potrzeba na niej miejsca do założenia systemu plików nie powinno się jej nawet
montować. Użytkownicy PPC nie potrzebują osobnej partycji boot.
</note>
<p>
Teraz stworzymy partycję wymiany za pomocą <c>c</c>. <c>Mac-fdisk</c> ponownie
zapyta o blok początkowy. Jako, że wcześniej skorzystaliśmy z <c>2</c>,
teraz wpiszemy <c>3p</c>. Gdy zostaniemy zapytani o rozmiar, wpisujemy
<c>512M</c> (lub inny na jaki się zdecydowaliśmy - 512MB to zalecane minimum).
Następnie na pytanie o nazwę wpisujemy <c>swap</c> (koniecznie).
</p>
<p>
Żeby założyć partycję root, wpisujemy <c>c</c>, następnie <c>4p</c>, aby wybrać
blok od którego ma się zaczynać. Na pytanie o rozmiar ponownie wpiszemy
<c>4p</c>, <c>mac-fdisk</c> przydzieli jej całą pozostałą wolną przestrzeń.
Koniecznie nadajemy jej nazwę <c>root</c>.
</p>
<p>
Na zakończenie zachowujemy zmiany i opuszczamy <c>mac-fdisk</c> poleceniami
<c>w</c> oraz <c>q</c>.
</p>
<note>
Aby się upewnić, że wszystko zostało poprawnie wykonane, należy uruchomić
<c>mac-fdisk</c> jeszcze raz i sprawdzić czy są tam wszystkie nowo utworzone
partycje. Jeśli nie widać żadnych partycji lub też nie ma zmian, które przed
chwilą wprowadziliśmy, należy ponownie wprowadzić zmiany wpisując <c>i</c>.
Warto zauważyć, że polecenie to usuwa wszystkie obecne partycje i zastępuje je
tymi odtworzonymi.
</note>
<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#filesystems">Zakładanie
systemów plików</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="fdisk">
<title>
IBM pSeries, iSeries i OpenPower: Partycjonowanie dysku przy pomocy fdisk
</title>
<subsection>
<body>
<note>
Aby skorzystać z tablicy RAID podczas instalacji Gentoo na sprzęcie opartym na
POWER należy uruchomić <c>iprutils</c> i sformatować dyski do formatu
"Advanced Function" i utworzyć na nich tablice dyskowe.
</note>
<p>
Należy włączyć aplikacje ipr, jeśli posiada się kontroler SCSI bazowany na ipr.
</p>
<pre caption="Uruchamianie ipr">
# <i>/etc/init.d/iprinit start</i>
</pre>
<p>
Zademonstrujemy teraz tworzenie przykładowego schematu podziału dysku takiego
jak w podanym przykładzie:
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda1</path></ti>
<ti>Partycja PPC PReP Boot</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda2</path></ti>
<ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/sda3</path></ti>
<ti>Partycja root</ti>
</tr>
</table>
<p>
Oczywiście można, a czasem nawet powinno się dostosować ten schemat do własnych
potrzeb.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Przeglądanie obecnego podziału</title>
<body>
<p>
<c>fdisk</c> to popularne i wygodne narzędzie do partycjonowania dysków.
Zacznijmy od uruchomienia go dla naszego dysku (pokażemy to na przykładzie
<path>/dev/sda</path>):
</p>
<pre caption="Uruchamianie fdisk">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
</pre>
<p>
Naszym oczom ukaże się taki znak zachęty:
</p>
<pre caption="Znak zachęty fdisk">
Command (m for help):
</pre>
<p>
Jeśli w systemie wciąż znajduje się układ partycji AIX, pojawi się następujący
błąd:
</p>
<pre caption="Błąd z fdisk">
There is a valid AIX label on this disk.
Unfortunately Linux cannot handle these
disks at the moment. Nevertheless some
advice:
1. fdisk will destroy its contents on write.
2. Be sure that this disk is NOT a still vital
part of a volume group. (Otherwise you may
erase the other disks as well, if unmirrored.)
3. Before deleting this physical volume be sure
to remove the disk logically from your AIX
machine. (Otherwise you become an AIXpert).
Command (m for help):
</pre>
<p>
Nie ma co się martwić, wystarczy wcisnąć <c>o</c> i utworzyć nowe partycje dos.
</p>
<warn>
Usunie to wszystkie partycje AIX.
</warn>
<p>
Teraz wciskamy <c>p</c>, aby wyświetlić istniejący układ partycji.
</p>
<pre caption="Przykładowa konfiguracja partycji">
Command (m for help): p
Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 12 53266+ 83 Linux
/dev/sda2 13 233 981571+ 82 Linux swap
/dev/sda3 234 674 1958701+ 83 Linux
/dev/sda4 675 6761 27035410+ 5 Extended
/dev/sda5 675 2874 9771268+ 83 Linux
/dev/sda6 2875 2919 199836 83 Linux
/dev/sda7 2920 3008 395262 83 Linux
/dev/sda8 3009 6761 16668918 83 Linux
Command (m for help):
</pre>
<p>
Na prezentowanym dysku znajduje się sześć linuksowych systemów plików
(każdy na osobnej partycji, oznaczonej jako "Linux") oraz partycja
wymiany (oznaczona jako "Linux swap").
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Usuwanie wszystkich partycji</title>
<body>
<p>
Zacznijmy od usunięcia wszystkich partycji z dysku. Wpisujemy <c>d</c>, aby
skasować partycję. Na przykład, aby skasować obecne <path>/dev/sda1</path>:
</p>
<note>
Jeśli nie chcemy, nie musimy kasować wszystkich partycji. Polecamy zrobienie
kopii zapasowych danych przed przystąpieniem do jakiejkolwiek operacji na
partycjach.
</note>
<pre caption="Usuwanie partycji">
Command (m for help): <i>d</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
</pre>
<p>
Nasza partycja została zaznaczona do usunięcia. Nie będzie więcej pojawiać się
po wydaniu polecenia <c>p</c>, ale pozostanie nienaruszona dopóki zmiany nie
zostaną zapisane fizycznie. Jeśli popełnimy błąd i zechcemy anulować wszystkie
wprowadzone zmiany, wpisujemy natychmiast <c>q</c> i wciskamy Enter.Niefortunne
modyfikacje odejdą w niepamięć.
</p>
<p>
Zakładając, że chcemy pozbyć się wszystkich istniejących partycji, na przemian
wykonywać będziemy <c>p</c>, aby wyświetlić ich listę i po kolei kasować je
poleceniem <c>d</c> z odpowiednim numerem. Po ukończeniu, <c>p</c> powinno dać
następujący rezultat:
</p>
<pre caption="Pusta tablica partycji">
Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
Command (m for help):
</pre>
<p>
Kiedy nasza tymczasowa kopia tablicy partycji będzie pusta, możemy rozpocząć
tworzenie nowego podziału. Pokażemy to na przykładzie domyślnego omawianego
schematu. Oczywiście jeśli zamierzamy używać innego, należy zmodyfikować
prezentowane polecenia.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji PPC PReP boot</title>
<body>
<p>
Na początek stworzymy małą partycję PRep boot. Wpisujemy <c>n</c>, aby stworzyć
nową partycję, następnie <c>p</c>, aby była to partycja podstawowa, a następnie
<c>1</c>, ponieważ ma to być pierwsza partycja podstawowa. Kiedy program zapyta
o pierwszy cylinder wciskamy Enter, a kiedy zapyta o ostatni wpisujemy
<c>+7M</c>, dzięki czemu stworzymy partycję o rozmiarze 7 MB. Kiedy skończymy
wpisujemy <c>t</c>, aby wybrać typ partycji, <c>1</c>, aby wybrać pierwszą,
świeżo utworzoną partycję, a następnie <c>41</c> żeby ustawić jej typ na "PPC
PReP Boot". Na koniec oznaczamy partycję PReP jako uruchamialną.
</p>
<note>
Partycja PReP boot musi być mniejsza niż 8 MB.
</note>
<pre caption="Tworzenie partycji PReP boot">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
Command (m for help): <i>n</i>
Command action
e extended
p primary partition (1-4)
<i>p</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
First cylinder (1-6761, default 1):
Using default value 1
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (1-6761, default
6761): <i>+8M</i>
Command (m for help): <i>t</i>
Selected partition 1
Hex code (type L to list codes): <i>41</i>
Changed system type of partition 1 to 41 (PPC PReP Boot)
Command (m for help): <i>a</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
Command (m for help):
</pre>
<p>
Teraz po wpisaniu <c>p</c> wydruk podziału dysku powinien wyglądać tak:
</p>
<pre caption="Utorzona partycja boot">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 3 13293 41 PPC PReP Boot
Command (m for help):
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Nadszedł czas na utworzenie partycji wymiany. Ponownie skorzystamy z polecenia
<c>n</c>, następnie naciskamy <c>p</c> gdyż ma to być partycja podstawowa i
<c>2</c>, ponieważ będzie ona drugą tego typu. Zapytani o pierwszy cylinder
wciskamy Enter, natomiast na pytanie o ostatni wpisujemy <c>+512M</c>, żeby
nadać partycji rozmiar 512MB. Po ukończeniu wykonujemy <c>t</c>, aby zmienić jej
typ, <c>2</c>, aby wybrać tę, którą właśnie stworzyliśmy i <c>82</c>, żeby
oznaczyć ją jako "Linux Swap". Teraz polecenie <c>p</c> powinno dać następujący
listing:
</p>
<pre caption="Wydruk podziału po utworzeniu partycji wymiany">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 3 13293 41 PPC PReP Boot
/dev/sda2 4 117 506331 82 Linux swap
Command (m for help):
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji root</title>
<body>
<p>
Na koniec, utworzymy partycję root. Jeszcze raz posłużymy się w tym celu
poleceniem <c>n</c>. Zapytani o rodzaj wpisujemy <c>p</c>, aby była partycją
podstawową, następnie <c>3</c>, gdyż będzie już trzecią tego typu, czyli w
naszym przypadku <path>/dev/hda3</path>. Na pytanie o pierwszy i ostatni
cylinder wciskamy Enter, dzięki temu zajmie ona całą pozostałą wolną przestrzeń.
Teraz polecenie <c>p</c> powinno pokazać następujący wydruk:
</p>
<pre caption="Wydruk podziału po utworzeniu partycji root">
Command (m for help): p
Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 3 13293 41 PPC PReP Boot
/dev/sda2 4 117 506331 82 Linux swap
/dev/sda3 118 6761 29509326 83 Linux
Command (m for help):
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zapisywanie podziału partycji</title>
<body>
<p>
Aby zachować ustalony podział i opuścić <c>fdisk</c> wpisujemy <c>w</c>.
</p>
<pre caption="Zachowywanie zmian i zamykanie fdisk">
Command (m for help): <i>w</i>
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#filesystems">Tworzenie systemów
plików</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików.
Jeśli jest to obojętne jakie zostaną wybrane lub odpowiadają nam domyślne
ustawienia w podręczniku, przejdźmy do paragrafu <uri
link="#filesystems-apply">Zakładanie systemów plików na partycjach</uri>.
W przeciwnym wypadku polecamy dalszą lekturę aby dowiedzieć się więcej na ich
temat.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>
<note>
Mamy do dyspozycji następujące systemy plików: ext2, ext3, a obsługa ReiserFS
jest wbudowana w jądra płyt instalacyjnych. Obsługa JFS i XFS dostępna jest
poprzez dodanie odpowiednich modułów do jądra.
</note>
<p>
<b>Ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego główną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym kontrolom
podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności danych.
</p>
<p>
<b>Ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. Jest on bardzo dobrym i niezawodnym rozwiązaniem.
</p>
<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą
wydajność. Przy wielu małych plikach (poniżej 4k) może być szybszy od ext3
nawet piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie,
Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje,
operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na
katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>
<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany
w Gentoo Linux przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i
zoptymalizowany
do skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z nowoczesnymi dyskami SCSI
i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem zasilania. Ponieważ
XFS przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle zaprojektowane programy
(te nie zachowujące odpowiednich środków ostrożności podczas zapisywania plików
na dysk, których niestety jest sporo) mogą doprowadzić w razie awarii
systemu do utraty danych.
</p>
<p>
<b>JFS</b> to dość nowy, bardzo wydajny system plików IBM'a wyposażony w
księgowanie.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemów plików na partycjach</title>
<body>
<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików należy skorzystać z
odpowiednich narzędzi:
</p>
<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Program do zakładania</th>
</tr>
<tr>
<ti>ext2</ti>
<ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext3</ti>
<ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>reiserfs</ti>
<ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>xfs</ti>
<ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>jfs</ti>
<ti><c>mkfs.jfs</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Na przykład, aby założyć ext3 na partycji root (w naszym przypadku
<path>/dev/sda4</path>), powinniśmy wykonać następujące polecenie:
</p>
<pre caption="Zakładanie systemu plików na partycji">
# <i>mke2fs -j /dev/sda4</i>
</pre>
<p>
Teraz utwórzmy odpowiednie systemy plików dla wszystkich partycji.
</p>
<impo>
Jeśli na partycji głównej (<path>/</path> ma być ReiserFS, nie wolno zmieniać
domyślnego rozmiaru bloku jeśli jednocześnie wybiera się program <c>yaboot</c>
jako program ładujący w rozdziale <uri link="?part=1&chap=10">Konfigurowanie
bootloadera</uri>.
</impo>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywacja partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Aby utworzyć partycję wymiany skorzystamy z programu <c>mkswap</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/sda3</i>
</pre>
<p>
Aby ją aktywować korzystamy z polecenia <c>swapon</c>:
</p>
<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/sda3</i>
</pre>
<p>
Przy pomocy przedstawionych powyżej poleceń tworzymy i aktywujemy partycję
wymiany.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>
<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu systemów plików nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Nie należy zapomnieć o
utworzeniu odpowiednich katalogów dla każdego z nich. Pokażemy to na przykładzie
partycji boot oraz root:
</p>
<pre caption="Montowanie partycji">
# <i>mkdir /mnt/gentoo</i>
# <i>mount /dev/sda4 /mnt/gentoo</i>
</pre>
<note>
Jeżeli chcemy przenieść <path>/tmp</path> na oddzielną partycję,
nie można zapomnieć po zamontowaniu odpowiednio poprawić praw dostępu: <c>chmod
1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również <path>/var/tmp</path>.
</note>
<p>
Następnie przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&chap=5">Wypakowywanie
plików instalacyjnych</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-kernel.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ppc64-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-kernel.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<version>8.4</version>
<date>2008-01-12</date>
<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>
<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>
<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>
<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom różne źródła kerneli. Pełna
lista wraz z opisami znajduje się w
<uri link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">przewodniku jąder Gentoo</uri>.
</p>
<p>
Dla architektury PPC64 należy użyć <c>gentoo-sources</c>.
</p>
<pre caption="Instalowanie źródeł kernela">
# <i>emerge gentoo-sources</i>
</pre>
<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinniśmy mieć mniej więcej taki symlink, o
nazwie <path>linux</path>, wskazujący na źródła Twojego aktualnego kernela. W
tym wypadku wskazuje na źródła <c>gentoo-sources-<keyval id="kernel-version"/>
</c>. W komputerze użytkownika może być to inna wersja, dlatego należy mieć to
na uwadze.
</p>
<pre caption="Podgląd symlinka do źródeł kernela">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx 1 root root 12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -> <keyval id="kernel-version"/>
</pre>
<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra. Trzeba zrobić to ręcznie,
ponieważ genkernel na PPC64 nie jest na razie sprawny.
</p>
<p>
Przechodzimy następnie do paragrafu <uri link="#manual">Ręczna
konfiguracja</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="manual">
<title>Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Ręczna konfiguracja kernela jest często postrzegana jako najtrudniejsza czynność
jaką użytkownicy Linuksa muszą wykonywać. Nie jest to prawdą, po skompilowaniu
kilku kerneli zapomnimy, że kiedykolwiek uważaliśmy to za trudne zadanie.
</p>
<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
zainstalowanie pakietu pciutils (<c>emerge pciutils</c>) zawierającego program
<c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chrootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem możne bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np. "pcilib:
cannot open /sys/bus/pci/devices). Ponadto można również uruchomić <c>lspci</c>
poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe informacje o
sterownikach, które należy włączyć do jądra można uzyskać dzięki poleceniu
<c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej.
</p>
<pre caption="Uruchamianie menuconfig">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
<comment>WAŻNE: Jeśli pracujemy w 32-bitowej przestrzeni użytkownika, musimy
otworzyć główny Makefile jądra w katalogu /usr/src/linux i zmienić paramater
CROSS_COMPILE na wartość CROSS_COMPILE ?= powerpc64-unknown-linux-gnu-. Należy
to wykonać przed uruchomieniem menuconfig.</comment>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>
<p>
Zobaczymy okienko z listą sekcji, na które podzielono cały proces konfiguracji.
Zaczniemy od omówienia opcji, które trzeba będzie aktywować, aby zapewnić
prawidłowe działanie Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>
<p>
Po pierwsze włączymy możliwość korzystania z rozwojowych i eksperymentalnych
fragmentów kodu jądra. Jeśli tego nie zrobimy, nawet nie zobaczymy kilku
bardzo ważnych opcji.
</p>
<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup --->
[*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do <c>File Systems</c> i wybieramy wsparcie dla systemów
plików, których zamierzamy używać. Jeśli zostanie to zaniedbane Gentoo nie
będzie w stanie zamontować partycji, a czasem nawet się nie uruchomi. Pamiętajmy
również, aby włączać te sterowniki na stałe do jądra, w żadnym wypadku nie
kompilujemy ich jako moduły. Przy okazji zaznaczamy również <c>Virtual
memory</c> i <c>/dev/pts file system for Unix98 PTYs</c>:
</p>
<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems --->
[*] Virtual memory file system support (former shm fs)
[*] /proc file system support
[*] /dev/pts file system for Unix98 PTYs
<comment>(Wybieramy jedną lub kilka z tych opcji zależnie od używanych systemów plików.)</comment>
<*> Reiserfs support
<*> Ext3 journalling file system support
<*> JFS filesystem support
<*> Second extended fs support
<*> XFS filesystem support
</pre>
<note>
Niektóre z podanych opcji znajdują się w sekcji <c>Pseudo filesystems</c>, która
jest podsekcją <c>File systems</c>.
</note>
<p>
Jeśli używamy PPPoE do łączenia się z Internetem lub gdy używamy modemu dial-up
będzie trzeba włączyć następujące się w menu <c>Networking support</c>
(podsekcji <c>Device Drivers</c>), opcje:
</p>
<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Network device support --->
<*> PPP (point-to-point protocol) support
<*> PPP support for async serial ports
<*> PPP support for sync tty ports
</pre>
<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfigurujemy <c>ppp</c> do
pracy w trybie jądra PPPoE.
</p>
<p>
Nie zapomnijmy wkompilować sterownika dla karty sieciowej.
</p>
<p>
Wyłączamy <c>ADB raw keycodes</c>:
</p>
<pre caption="Wyłączanie ADB raw keycodes">
Macintosh Device Drivers --->
[ ] Support for ADB raw keycodes
</pre>
<p>
Gdy zakończona zostanie konfiguracja kernela, przechodzimy do paragrafu
<uri link="#compiling">Kompilacja i instalacja</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilacja i instalacja</title>
<body>
<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i
instalację. Opuszczamy program konfiguracyjny i rozpoczynamy proces kompilacji:
</p>
<pre caption="Kompilowanie kernela">
(Apple/IBM) # <i>make && make modules_install</i>
</pre>
<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować kopiujemy jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>. Należy pamiętać o zastąpieniu części wpisu
<path><kernel-version></path> swoją nazwą i wersją kernela.
</p>
<pre caption="Instalowanie kernela">
(Apple/IBM) # <i>cp vmlinux /boot/kernel-2.6.12-gentoo-r10</i>
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#kernel_modules">Konfigurowanie
modułów jądra</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Konfigurowanie modułów jądra</title>
<body>
<p>
Lista modułów, które chcemy aby były automatycznie ładowane przy starcie systemu
powinna znajdować się w pliku <path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.4</path>
(lub <path>kernel-2.6</path>). Jeśli trzeba, można dodać kilka opcji dla
modułów.
</p>
<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>
<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/<wersja>/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>
<p>
Na przykład aby automatycznie ładować do pamięci moduł <c>3c59x.o</c> edytujemy
plik <path>kernel-2.4</path> lub <path>kernel-2.6</path> i wprowadzamy do niego
nazwę tego modułu.
</p>
<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.4">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>
<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&chap=8">Konfiguracja
systemu</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-medium.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-ppc64-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-ppc64-medium.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<version>8.1</version>
<date>2007-06-29</date>
<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Zanim zaczniemy musimy ustalić jakie wymagania sprzętowe powinien spełniać
komputer, aby pomyślnie zainstalować na nim Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>
<table>
<tr>
<th>CPU</th>
<ti>Każdy PowerPC64 CPU</ti>
</tr>
<tr>
<th>Komputery</th>
<ti>
IBM RS/6000, Power Macintosh G5, IBM pSeries i IBM iSeries
</ti>
</tr>
<tr>
<th>Pamięć</th>
<ti>64 MB</ti>
</tr>
<tr>
<th>Miejsce na dysku</th>
<ti>1.5 GB (wyłączając partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
<th>Partycja wymiany</th>
<ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>
<p>
Pełna lista obsługiwanego sprzętu znajduje się pod adresem
<uri>http://www.linuxppc64.org/hardware.shtml</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<!-- Copy/paste from hb-install-x86-medium.xml, with s/x86/ppc64/ -->
<!-- START -->
<section>
<title>Płyty instalacyjne Gentoo</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Dzięki płytom instalacyjnym można uruchomić podstawowe środowisko służące do
instalacji całego systemu Gentoo na dysk. W czasie uruchamiania systemu z
płyty zostanie wykryty sprzęt dostępny w komputerze, a Gentoo automatycznie
załaduje odpowiednie dla niego sterowniki. Płyty te są tworzone i rozwijane
przez deweloperów Gentoo.
</p>
<p>
Wszystkie płyty instalacyjne pozwalają na uruchomienie środowiska
instalacyjnego, skonfigurowanie ustawień sieciowych, utworzenie i aktywowanie
partycji oraz rozpoczęcie instalowania Gentoo z użyciem Internetu. Są idealnym
środkiem do zbudowania naszej dystrybucji, jeśli zakłada się instalowanie przy
użyciu najnowszych pakietów pobieranych z sieci.
</p>
<p>
Opis instalacji Gentoo bez dostępu do Internetu znajduje się na stronach <uri
link="/doc/pl/handbook/2007.0/index.xml">Podręcznika Gentoo 2007.0</uri>.
</p>
<p>
Są dwa rodzaje płyt instalacyjnych:
</p>
<ul>
<li>
"Gentoo <e>Minimal</e> Installation CD" - mała, uruchamialna płyta
instalacyjna zawierająca wszystko co niezbędne do uruchomienia środowiska,
z którego można następnie przystąpić do instalowania Gentoo.
</li>
<li>
"Gentoo <e>Universal</e> Installation CD" - uruchamialna płyta posiadająca
wszystkie funkcje swojego mniejszego odpowiednika, ale poszerzona o tarballe
z etapami instalacji (stage) optymalizowanymi pod różne podarchitektury.
</li>
</ul>
<p>
Aby ułatwić wybór odpowiedniej płyty instalacyjnej omówimy plusy i minusy każdej
z nich.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Minimal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c>install-ppc64-minimal-2007.0.iso</c> i zajmuje
jedynie 124 MB miejsca. Można go użyć do zainstalowania Gentoo wyłącznie jeśli
posiada się połączenie z Internetem.
</p>
<table>
<tr>
<th>Minimal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>Mała ilość danych do pobrania.</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>
Nie zawiera żadnych plików "stage", obrazów drzewa Portage,
prekompilowanych pakietów i w związku z tym nie nadaje się do instalacji bez
dostępu do sieci.
</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Universal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c>install-ppc64-universal-2007.0.iso</c> i zajmuje
około 460 MB miejsca. Można użyć go do zainstalowania Gentoo nawet bez dostępu
do sieci.
</p>
<table>
<tr>
<th>Universal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>
Zawiera wszystko co jest potrzebne do zainstalowania Gentoo, nawet bez
dostępu do Internetu.
</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>Duża ilość danych do pobrania.</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Archiwum stage3</title>
<body>
<p>
Plik ten to archiwum zawierające podstawowy system Gentoo, z którego będzie
można kontynuować instalację w sposób opisany w tym Podręczniku. W przeszłości
znajdowały się tu instrukcje dotyczące instalacji z trzech różnych plików tego
typu. Wciąż udostępniamy archiwa stage1 i stage2, ale w oficjalnym opisie
instalacji prezentujemy jedynie czynności związane z użyciem stage3. Informacje
dotyczące instalacji za pomocą stage1 i stage2 znajdują się w Gentoo FAQ w
podrozdziale <uri link="/doc/pl/faq.xml#stage12">How do I Install Gentoo Using
a Stage1 or Stage2 Tarball?</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wybór userlandu</title>
<body>
<p>
Jądro systemu na architekturze PPC64 jest 64-bitowe, a wyboru <e>userland</e>
(przestrzeni użytkownika) można dokonać spośród wersji 32-bitowej lub
64-bitowej. Przestrzenią użytkownika nazywamy aplikacje, które użytkownik zwykle
uruchamia. Są to między innymi <c>bash</c> lub <c>mozilla-firefox</c>. Aplikacje
te mogą być skompilowane i uruchamiane odpowiednio w trybach 64-bitowym lub
32-bitowym. Zespół Gentoo/PPC64 udostępnia obie przestrzenie użytkownika, więc
samemu należy się zdecydować, z której chce się korzystać.
</p>
<p>
Wiele się mówi o tym, że aplikacje 64-bitowe są lepsze, ale tak naprawdę te
32-bitowe zużywają znacznie mniej pamięci i często są odrobinę szybsze.
</p>
<p>
Potrzeba użycia 64-bitowej przestrzeni użytkownika zachodzi w momencie, w którym
potrzeba użycia większej ilości pamięci jest większa od tej, na którą zezwala
32-bitowa przestrzeń użytkownika lub przy pracy z przetwarzaniem danych. W
przypadku uruchamiania aplikacji wymagających w sumie ponad 4GB pamięci, wybór
powinien paść na 64-bitowy userland. W przeciwnym wypadku jego wersję 32-bitową.
Jest to zalecane przez deweloperów Gentoo/PPC64.
</p>
<p>
Dodatkowo, 32-bitowa przestrzeń użytkownika jest dostępna w Portage dłużej niż
64-bitowa. Znaczy to tyle, że więcej programów zostało przetestowanych w
32-bitowym userland. Wiele z aplikacji skompilowanych dla 64-bitowej przestrzeni
użytkownika działa równie stabilnie jak ich wersje 32-bitowe, ale nie zostały
jeszcze przetestowane. Chociaż testowanie nie jest trudne, używanie aplikacji
64-bitowych może się okazać irytujące, a czas jaki pochłonie znaczny. Co więcej,
wiele aplikacji nie uruchomi się w 64-bitowej przestrzeni użytkownika, aż ich
deweloperzy nie poprawią kodu. Przykładem może być tutaj OpenOffice.
</p>
<p>
Zespół Gentoo/PPC64 udostępnia archiwa stage i płyty CD z prekompilowanymi
aplikacjami dla obu rodzajów przestrzeni użytkownika. Zatem bez względu na to,
którą wersję przestrzeni użytkownika się wybierze, będzie możliwość
przeprowadzenia pomyślnej instalacji Gentoo i postawienia sprawnego systemu.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->
<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie płyt instalacyjnych Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyt instalacyjnych</title>
<body>
<p>
Po pierwsze musimy pobrać jeden z omawianych wcześniej obrazów płyt, żeby
jednak to zrobić trzeba wiedzieć gdzie ich szukać.
</p>
<p>
Wszystkie obrazy płyt instalacyjnych znajdują się na naszych <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerach lustrzanych</uri> w katalogu
<path><keyval id="release-dir"/></path>.
</p>
<p>
Wewnątrz tego katalogu znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe
do nagrania obrazy płyt CD.
</p>
<p>
Aby zweryfikować poprawność pobranych plików ISO należy porównać ich sumy MD5 z
tymi znajdującymi się na naszym serwerze lustrzanym (np. w pliku o nazwie
<path>install-ppc64-minimal-2007.0.iso.DIGESTS</path>). Sumy MD5 dla pobranych
plików można wygenerować przy pomocy narzędzia <c>md5sum</c> dla Linuksa, lub
jego <uri link="http://www.etree.org/md5com.html">odpowiednika</uri> dla
Windows.
</p>
<p>
Innym sposobem sprawdzania poprawności pobranych plików jest weryfikacja
ich kryptograficznych sygnatur przy pomocy GnuPG. Sygnatury poprawnych plików
znajdują się w plikach z rozszerzeniem <path>.asc</path>. Najpierw pobieramy
plik sygnatury, a następnie pozyskujemy klucz publiczny:
</p>
<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>
<p>
Następnie weryfikujemy sygnaturę.
</p>
<pre caption="Weryfikowanie kryptograficznej sygnatury">
$ <i>gpg --verify <plik sygnatury> <pobrane iso></i>
</pre>
<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego używamy. W Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą programów
<c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w dokumencie <uri
link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>
<ul>
<li>
Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
dev=/dev/hdc <pobrany plik ISO></c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path>
należy podać odpowiednią ścieżką do urządzenia CD-RW.
</li>
<li>
W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) > <c>Burn CD Image</c>
(Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
</li>
<li>
W Mac OS X Panther wystarczy uruchomić narzędzie <c>Disk Utility</c> z
<path>Applications/Utilities</path>, wybrać <c>Open</c> z menu
<c>Images</c>, wybrać podmontowany obraz w głównym oknie oraz wybrać
<c>Burn</c> z menu <c>Images</c>.
</li>
<li>
W Mac OS X Jaguar uruchamiamy <c>Disk Copy</c> z
<path>Applications/Utilities</path>, wybieramy <c>Burn Image</c> z menu
<c>File</c>, wybieramy odpowiedni obraz ISO i klikamy przycisk <c>Burn</c>.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Domyślnie: Uruchamianie płyty instalacyjnej na komputerach
Apple/IBM</title>
<body>
<p>
Umieszczamy płytę w napędzie CD-ROM i ponownie uruchamiamy komputer.
W międzyczasie przytrzymujemy klawisz "C". Powinna pojawić się wiadomość
powitalna oraz napis <e>boot:</e>.
</p>
<p>
W tym momencie pojawia się możliwość dostosowania kilku opcji jądra. W
poniższej tabeli podajemy listę możliwych do zastosowania parametrów.
</p>
<table>
<tr>
<th>Opcja</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><c>video</c></ti>
<ti>
Do tej opcji można podać następujące, zależne od producenta karty
parametry: <c>radeonfb</c>, <c>rivafb</c>, <c>atyfb</c>, <c>aty128</c>,
<c>nvidiafb</c> lub <c>ofonly</c>. Do tego warto również dopisać żądaną
rozdzielczość i częstotliwość odświeżania. Wpis może na przykład wyglądać
tak: <c>video=radeonfb:1280x1024@75</c>. Jeśli nie jest się pewnym co
wybrać należy skorzystać z opcji <c>ofonly</c>, działa ona we wszystkich
przypadkach.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>nol3</c></ti>
<ti>
Wyłącza cache 3 poziomu w niektórych PowerBookach
</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>debug</c></ti>
<ti>
Włącza tryb szczegółowego informowania przy uruchomieniu, włącza możliwość
skorzystania z powłoki intitrd w celu debugowania
</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>sleep=X</c></ti>
<ti>
Spowoduje odczekanie X sekund przed przejściem do następnego etapu, może to
być niezbędne dla starych CD-ROM-ów SCSI, który nie są w stanie odczytywać
płyty odpowiednio szybko.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti><c>bootfrom=X</c></ti>
<ti>
Uruchomienie z innego urządzenia.
</ti>
</tr>
</table>
<p>
Po wybraniu odpowiedniej opcji należy wcisnąć klawisz enter, aby załadować
kompletne środowisko Gentoo Linux z płyty CD. Kolejna część procesu instalacji
to <uri link="#booted">Czynności po uruchomieniu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>IBM pSeries</title>
<body>
<p>
System płyty instlacyjnej powinien uruchomić się bez problem, ale jeśli to
zawiedzie, są również awaryjne metody. W takim wypadku należy ustawić cd-rom
jako urządzenie uruchamialne w menu multi-boot. Jeśli komputer posiada
klawiaturę i monitor, można dostać się tam po naciśnięciu przycisku F1 przy
starcie maszyny. Jeśli natomiast uruchamia się komputer za pomocą konsoli
szeregowej, należy wcisnąć klawisz <c>1</c>, gdy na ekranie pojawi się taki
napis:
</p>
<pre caption="Kiedy to się pojawi, należy wcisnąć klawisz 1">
memory keyboard network scsi speaker
</pre>
<p>
Inną opcją jest uruchomienie poprzez Open Firmware.
</p>
<ol>
<li>
Uruchomić Open Firmware, wciskając F8 lub 8, w tym samym czasie co
powyżej
</li>
<li>Wpisać polecenie 0> boot cdrom:1,yaboot</li>
<li>Cieszyć się z sukcesu!</li>
</ol>
<note>
Jeśli pojawi się komunikat taki jak poniżej, oznacza to, że Open Firmware jest
źle skonfigurowane. W takim wypadku należy skorzystać z multi-boot.
</note>
<pre caption="Wynik polecenia jeśli Open Firmware jest źle skonfigurowane">
0 > boot cdrom:1,yaboot
ok
0 >
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection id="booted">
<title>Czynności po uruchomieniu</title>
<body>
<p>
Pojawi się znak zachęty roota ("#"). Można zmieniać konsole, służą do
kombinacje klawiszy Alt-F2, Alt-F3 itp., na pierwszą wraca się przy pomocy
Alt-F1. Na niektórych komputerach Apple konieczne jest wciśnięcie dodatkowo
przycisku fn.
</p>
<p>
Jeśli instalujemy Gentoo w systemie, w którym mamy klawiaturę inną niż US
musimy wcisnąć F2, aby przejść do trybu potwierdzania kolejnych czynności, a
następnie postępować zgodnie ze wskazówkami na ekranie. Jeśli nie wybierzemy
nowego mapowania w ciągu 10 sekund, zostanie załadowane to domyślne, czyli
amerykańskie. Lista wszystkich dostępnych kodowań pojawi się po wykonaniu
polecenia <c>ls /usr/share/keymaps/i386</c>.
</p>
<pre caption="Listing dostępnych map klawiszy">
<comment>(PPC korzysta z map takich jak x86, mapy klawiszy ADB dla ppc/mac nie
są obsługiwane)</comment>
# <i>ls /usr/share/keymaps/i386</i>
</pre>
<p>
Następnie ładujemy wybraną mapę klawiszy:
</p>
<pre caption="Ładowanie mapy klawiszy">
# <i>loadkeys be-latin1</i>
</pre>
<p>
Kolejna część dokumentu to <uri link="#hardware">Konfigurowanie
dodatkowego sprzętu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfigurowanie dodatkowego sprzętu</title>
<body>
<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować odpowiednie
sterowniki. Zazwyczaj czyni to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć się problemy
i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie PCI musimy
ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>
<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>8139too</c> (obsługę
wielu różnych kart sieciowych):
</p>
<pre caption="Ładowanie modułu jądra">
# <i>modprobe 8139too</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Poprawianie wydajności twardego dysku</title>
<body>
<p>
Zaawansowanych użytkowników na pewno zainteresuje możliwość zwiększenia
wydajności dysków twardych IDE za pomocą programu <c>hdparm</c>. Obecną
wydajność można przetestować za pomocą parametrów <c>-tT</c> (kilkukrotne
wykonanie polecenia zwiększa precyzję pomiaru):
</p>
<pre caption="Testowanie wydajności twardego dysku">
# <i>hdparm -tT /dev/hda</i>
</pre>
<p>
Aby poprawić wydajność można wykorzystać któryś z poniższych przykładów (lub
eksperymentować samodzielnie). Oczywiście musimy zastąpić <path>/dev/hda</path>
ścieżką do naszego dysku.
</p>
<pre caption="Poprawianie wydajności dysku">
<comment>Aktywowanie DMA:</comment>
# <i>hdparm -d 1 /dev/hda</i>
<comment>Aktywowanie DMA oraz zestawu bezpiecznych opcji poprawiających
wydajność:</comment>
# <i>hdparm -d 1 -A 1 -m 16 -u 1 -a 64 /dev/hda</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>
<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta.
</p>
<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>
<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby stworzyć konto użytkownika musimy najpierw podać jego parametry, a
następnie ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie "rane".
</p>
<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby przełączyć się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika korzystamy
z polecenia <c>su</c>:
</p>
<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - rane</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>
<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie) powinniśmy dodać do tych
celów konto zwykłego użytkownika, tak jak opisaliśmy to przed chwilą, a
następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F2</c> na nowy terminal
i tam się zalogować.
</p>
<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służy program <c>links</c>:
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/handbook/html/index.html</i>
</pre>
<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/pl/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>
<p>
Na pierwszy terminal powracamy przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F1</c>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>
<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji
(by mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo lub nawet przeprowadzić cały proces
za nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać hasło
roota (nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa się
<e>całkowicie</e>).
</p>
<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>
<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>
<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisany, w
rozdziale zatytułowanym <uri link="?part=1&chap=3">konfiguracja
sieci</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-bootloader.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-sparc-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<version>3.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Podejmowanie decyzji</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Gdy skonfigurowałeś jądro i zmodyfikowałeś odpowiednio niezbędne systemowe pliki
konfiguracyjne, nadeszła pora zainstalowania programu, który uruchomi jądro w
momencie startu systemu. Taki program nazywa się <e>bootloader</e>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Instalowanie bootloadera dla SPARC: SILO</title>
<body>
<p>
Zainstalujmy i skonfigurujmy program <uri
link="http://www.sparc-boot.org">SILO</uri> ('Sparc Improved boot LOader').
</p>
<pre caption="Instalowanie SILO">
# <i>emerge silo</i>
</pre>
<p>
Następnie otwórz swój ulubiony edytor (w przykładzie użyjemy <c>nano</c>) i
stwórz nim <path>/etc/silo.conf</path>.
</p>
<pre caption = "Tworzenie /etc/silo.conf">
# <i>nano -w /etc/silo.conf</i>
</pre>
<p>
Poniżej znajdziesz przykładowy plik <path>silo.conf</path>, napisany dla
schematu partycjonowania używanego w Podręczniku i obrazu jądra o nazwie
<path>kernel-<keyval id="kernel-version"/></path>.
</p>
<pre caption = "Example /etc/silo.conf">
partition = 1 <comment># Partycja boot</comment>
root = /dev/hda4 <comment># Partycja root</comment>
timeout = 150 <comment># Czekaj 15 sekund przed uruchomieniem domyślnej pozycji</comment>
image = /boot/kernel-<keyval id="kernel-version"/>
label = linux
</pre>
<p>
Jeśli używasz przykładowego <path>silo.conf</path> dostarczanego przez Portage
zakomentuj w nim <e>wszystkie</e> zbędne linie.
</p>
<p>
Jeśli fizyczny dysk na którym chcesz zainstalować SILO jako bootloader jest inny
od tego na którym znajduje się plik <path>/etc/silo.conf</path> będziesz musiał
skopiować <path>/etc/silo.conf</path> na tę samą partycję na tym dysku.
Załóżmym, że partycja <path>/boot</path> jest osobną częścią dysku i skopiujemy
plik konfiguracyjny do <path>/boot</path> i uruchomimy <c>/sbin/silo</c>:
</p>
<pre caption = "Jeśli /boot i docelowa lokalizacja SILO nie znajdują się na tym samym dysku">
# <i>cp /etc/silo.conf /boot</i>
# <i>/sbin/silo -C /boot/silo.conf</i>
/boot/silo.conf appears to be valid
</pre>
<p>
Następnie uruchom <c>/sbin/silo</c>:
</p>
<pre caption="Uruchamianie silo">
# <i>/sbin/silo</i>
/etc/silo.conf appears to be valid
</pre>
<note>
Po każdej aktualizacji pakietu <c>sys-boot/silo</c> trzeba wykonać polecenie
<c>silo</c> ponownie.
</note>
<p>
Kiedy skończysz przejdź do paragrafu <uri link="#reboot">Ponowne uruchamianie
systemu</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchomienie systemu</title>
<subsection>
<body>
<p>
Wyjdź z środowiska chroot i odmontuj wszystkie zamontowane partycje. Potem wpisz
to
magiczne polecenie, na które tak długo czekałeś: <c>reboot</c>.
</p>
<pre caption="Wyjście z chroota, odmontowanie wszystkich zamontowanych partycji
i ponowne uruchomienie">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>cd</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/usr /mnt/gentoo/home /mnt/gentoo/var</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>
<p>
Nie zapomnij o wyjęciu LiveCD z napędu, bo zabootujesz system z płyty zamiast
swojego nowego Gentoo.
</p>
<p>
Po ponownym uruchomieniu komputera w celu dokończenia instalacji Gentoo przejdź
do rozdziału <uri link="?part=1&chap=11">Finalizowanie instalacji
Gentoo</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-disk.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-sparc-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-disk.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<version>4.1</version>
<date>2007-06-26</date>
<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>
<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa, związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie
przeprowadzimy Cię przez proces podziału twardego dysku, abyś mógł jak
najlepiej wykorzystać dostępną przestrzeń.
</p>
<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli posiadasz urządzenia SCSI lub SATA pierwszym takim
dyskiem jest <path>/dev/sda</path>.
</p>
<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy
użytkownika mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy
są typu IDE, SCSI lub jeszcze innego. Przechowywane dane adresuje się
za jako ciąg 512-bajtowych bloków.
</p>
<p>
Urządzenia blokowe są reprezentowane przez pliki w katalogu <path>/dev/</path>.
Zwykle pierwszy napęd SCSI ma nazwę <path>/dev/sda</path>, drugi
<path>/dev/sdb</path> i tak dalej. Dyski IDE nazywane są podobnie, z tym, że
ich nazwy rozpoczynają się od liter hd-, a nie sd-. Jeśli masz dyski IDE to
pierwszy z nich będzie miał nazwę <path>/dev/hda</path>, drugi
<path>/dev/hdb</path> i tak dalej.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje</title>
<body>
<p>
Teoretycznie możliwe jest przeznaczenie całego dysku na system,
zazwyczaj nie jest to jednak rozwiązanie zbyt praktyczne. Zamiast tego dzielimy
napęd na mniejsze i dużo łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe.
W większości platform nazywane są one <e>partycjami</e>. Część architektur
korzystająca z podobnych technik nazywa je <e>plastrami</e>.
</p>
<p>
Pierwsza partycja na pierwszym dysku SCSI to <path>/dev/sda1</path>, druga to
<path>/dev/sda2</path> i tak dalej. Analogicznie pierwsze dwie partycje dysku
IDE będą miały nazwy <path>/dev/hda1</path> i <path>/dev/hda2</path>.
</p>
<p>
Trzecia partycja na systemach Sun jest ustawiona jako "całodyskowa". Nie może
zawierać żadnego systemu plików.
</p>
<p>
Użytkownicy przyzwyczajeni do schematu partycjonowania w stylu DOS powinni
pamiętać, że Sun nie ma partycji podstawowych i rozszerzonych. Zamiast tego
można mieć maksymalnie 8 zwykłych partycji dyskowych, z tym, że trzecia jest
zarezerwowana do specjalnych celów.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Domyślny schemat podziału</title>
<body>
<p>
Jeśli nie masz ochoty samodzielnie rozrysowywać schematu podziału
swojego dysku, możesz skorzystać z domyślnego, który prezentujemy poniżej.
Jeśli Twój system oparty jest o napędy IDE musisz w poniższych przykładach
zmienić wszystkie <c>sda</c> na <c>hda</c>.
</p>
<p>
Nie polecamy posiadania osobnej partycji <path>/boot</path> na
SPARC, ponieważ bardzo to komplikuje konfigurację bootloadera.
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja:</th>
<th>System plików:</th>
<th>Rozmiar:</th>
<th>Punkt montowania:</th>
<th>Opis:</th>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda1</ti>
<ti>ext3</ti>
<ti><2 GB</ti>
<ti>/</ti>
<ti>
Partycja root. Na komputerach sparc64 ze starszymi wersjami OBP to
<e>musi</e> być mniejsze niż 2 GB i być pierwszą partycją na dysku.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda2</ti>
<ti>swap</ti>
<ti>512 MBytes</ti>
<ti>brak</ti>
<ti>
Partycja wymiany. Żeby wykonać bootstrap oraz kilka większych kompilacji
musisz mieć co najmniej 512MB RAM (łącznie z partycją wymiany).
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda3</ti>
<ti>brak</ti>
<ti>cały dysk</ti>
<ti>brak</ti>
<ti>Parycja "whole disk". Niezbędna dla systemów SPARC.</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda4</ti>
<ti>ext3</ti>
<ti>co najmniej 2 GB</ti>
<ti>/usr</ti>
<ti>
Partycja /usr. Tu będą instalowane programy. Domyślnie na tej partycji
znajduje się również drzewo Portage.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda5</ti>
<ti>ext3</ti>
<ti>co najmniej 1GB</ti>
<ti>/var</ti>
<ti>
Partycja /var. Używana do przechowywania danych generowanych przez programy.
Domyślnie Portage używa tej partycji jako miejsca, gdzie kompiluje programy.
Jeśli zamierzasz skompilowac kilka większych programów jak Mozilla czy
OpenOffice.org będziesz potrzebował ponad 1GB miejsca na tymczasowe
pliki.
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda6</ti>
<ti>ext3</ti>
<ti>pozostałe miejsce</ti>
<ti>/home</ti>
<ti>Partycja /home. Tu będą znajdować się katalogi domowe użytkowników.</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="fdisk">
<title>Partycjonowanie dysku za pomocą fdisk</title>
<subsection>
<body>
<p>
Teraz pokażemy jak utworzyć partycje takie jak te zaprezentowane w powyższym
przykładowym schemacie podziału dysku:
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda1</ti>
<ti>/</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda2</ti>
<ti>swap</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda3</ti>
<ti>whole disk slice</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda4</ti>
<ti>/usr</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda5</ti>
<ti>/var</ti>
</tr>
<tr>
<ti>/dev/sda6</ti>
<ti>/home</ti>
</tr>
</table>
<p>
Możesz dostosować ten schemat do swoich potrzeb. Pamiętaj jednak, że na
starszych systemach partycja root musi znajdować się na pierwszych 2GB dysku.
Pamiętaj również, że na dyskach SCSI i SATA nie możesz mieć więcej niż 15
partycji.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie fdisk</title>
<body>
<p>
Uruchom <c>fdisk</c> dla swojego dysku:
</p>
<pre caption="Uruchamianie fdisk">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
</pre>
<p>
Twoim oczom ukaże się jego znak zachęty:
</p>
<pre caption="Znak zachęty fdisk">
Command (m for help):
</pre>
<p>
Aby wyświetlić dostępne partycje, wpisz <c>p</c>:
</p>
<pre caption="Wyświetlanie dostępnych partycji">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes
Device Flag Start End Blocks Id System
/dev/sda1 0 488 499712 83 Linux native
/dev/sda2 488 976 499712 82 Linux swap
/dev/sda3 0 8635 8842240 5 Whole disk
/dev/sda4 976 1953 1000448 83 Linux native
/dev/sda5 1953 2144 195584 83 Linux native
/dev/sda6 2144 8635 6646784 83 Linux native
</pre>
<p>
Zwróć uwagę na <c>Sun Disk Label</c>. Jeśli go brakuje, oznacza to że
dysk korzysta z partycji DOS. W takim razie, aby stworzyć
tablicę partycji Sun, wpisz <c>s</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie Sun Disklabel">
Command (m for help): s
Building a new sun disklabel. Changes will remain in memory only,
until you decide to write them. After that, of course, the previous
content won't be recoverable.
Drive type
? auto configure
0 custom (with hardware detected defaults)
a Quantum ProDrive 80S
b Quantum ProDrive 105S
c CDC Wren IV 94171-344
d IBM DPES-31080
e IBM DORS-32160
f IBM DNES-318350
g SEAGATE ST34371
h SUN0104
i SUN0207
j SUN0327
k SUN0340
l SUN0424
m SUN0535
n SUN0669
o SUN1.0G
p SUN1.05
q SUN1.3G
r SUN2.1G
s IOMEGA Jaz
Select type (? for auto, 0 for custom): <i>0</i>
Heads (1-1024, default 64):
Using default value 64
Sectors/track (1-1024, default 32):
Using default value 32
Cylinders (1-65535, default 8635):
Using default value 8635
Alternate cylinders (0-65535, default 2):
Using default value 2
Physical cylinders (0-65535, default 8637):
Using default value 8637
Rotation speed (rpm) (1-100000, default 5400): <i>10000</i>
Interleave factor (1-32, default 1):
Using default value 1
Extra sectors per cylinder (0-32, default 0):
Using default value 0
</pre>
<p>
Właściwe wartości parametrów znajdziesz w dokumentacji swojego dysku. Zwykle
opcja automatycznej konfiguracji działa bez zarzutu.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Usuwanie istniejących partycji</title>
<body>
<p>
Nadszedł czas na pozbycie się istniejących partycji. Do usuwania
służy polecenie <c>d</c>. Wpisz je i naciśnij Enter. Zostaniesz zapytany
o numer partycji. Jeśli ma to być <path>/dev/hda1</path>, wpisz:
</p>
<pre caption="Usuwanie partycji">
Command (m for help): <i>d</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
</pre>
<p>
<e>Nie powineneś kasować partycji numer 3 (whole disk).</e> Jeśli ta partycja
nie istnieje przejdź do sekcji "Tworzenie Sun Disklabel" powyżej i wykonaj
zawarte w niej instrukcje.
</p>
<p>
Po usunięciu wszystkich partycji, listing podziału powinien wyglądać podobnie:
</p>
<pre caption="Pusty listing podziału">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes
Device Flag Start End Blocks Id System
/dev/sda3 0 8635 8842240 5 Whole disk
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji root</title>
<body>
<p>
Stwórz teraz partycję root. W tym celu ponownie skorzystaj
z polecenia <c>n</c>. Następnie wpisz <c>4</c>, żeby wybrać czwartą
partycję - w naszym przypadku <path>/dev/hda4</path>. Zapytany o
pierwszy i ostatni cylinder wciśnij Enter. Dzięki temu
partycja zajmie całą pozostałą przestrzeń. Kiedy skończysz
polecenie <c>p</c> powinno dawać następujący rezultat:
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji root">
Command (m for help): <i>n</i>
Partition number (1-8): <i>1</i>
First cylinder (0-8635): <i>(press Enter)</i>
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (0-8635, default 8635): <i>+512M</i>
</pre>
<p>
Teraz po wpisaniu <c>p</c> powinieneś zobaczyć następujący listing partycji:
</p>
<pre caption="Listing kompletnej tablicy partycji">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes
Device Flag Start End Blocks Id System
/dev/sda1 0 488 499712 83 Linux native
/dev/sda3 0 8635 8842240 5 Whole disk
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Pora stworzyć partycję wymiany. W tym celu skorzystaj z polecenia <c>n</c> aby
rozpocząć proces zakładania, następnie wpisz <c>2</c> aby wybrać drugą
partycję, w naszym przypadku <path>/dev/sda2</path>. Zapytany o pierwszy
cylinder wciśnij Enter, natomiast na pytanie o ostatni wpisz <c>+512M</c>
aby ustalić jej rozmiar na 512MB. Następnie wpisz <c>t</c> aby zmienić
typ partycji i wpisz <c>82</c> żeby ustawić go na "Linux Swap". Po ukończeniu
listing partycji powinien wyglądać następująco:
</p>
<pre caption="Listing partycji">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes
Device Flag Start End Blocks Id System
/dev/sda1 0 488 499712 83 Linux native
/dev/sda2 488 976 499712 82 Linux swap
/dev/sda3 0 8635 8842240 5 Whole disk
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji /usr, /var i /home</title>
<body>
<p>
W końcu przyszła kolej na utworzenie partycji /usr, /var i /home. Tak jak
wcześniej wpisz <c>n</c> w celu utworzenia nowej partycji, następnie naciśnij
<c>4</c>, aby utworzyć trzecią partycję, w naszym przypadku
<path>/dev/sda4</path>. Kiedy zostaniesz zapytany o pierwszy cylinder wciśnij
po prostu enter. Kiedy program zapyta o ostatni cylinder wpisz wartość
<c>+2048M</c>, co utworzy partycję o rozmiarze 2 GB. Powtórz ten proces dla
<path>sda5</path> i <path>sda6</path>, podając za każdym razem odpowiedni
żądany rozmiar. Kiedy skończysz powinieneś ujrzeć coś takiego:
</p>
<pre caption="Końcowy listing kompletnej tablicy partycji">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes
Device Flag Start End Blocks Id System
/dev/sda1 0 488 499712 83 Linux native
/dev/sda2 488 976 499712 82 Linux swap
/dev/sda3 0 8635 8842240 5 Whole disk
/dev/sda4 976 1953 1000448 83 Linux native
/dev/sda5 1953 2144 195584 83 Linux native
/dev/sda6 2144 8635 6646784 83 Linux native
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zapisywanie zmian i opuszczanie programu</title>
<body>
<p>
Aby zapisać wprowadzone zmiany i opuścić <c>fdisk</c> wpisz w:
</p>
<pre caption="Zapisywanie zmian i opuszczanie programu">
Command (m for help): <i>w</i>
</pre>
<p>
Kiedy już skończysz tworzyć partycje przejdź do paragrafu <uri
link="#filesystems">Tworzenie systemów plików</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików.
Jeśli nie obchodzi Cię jakie wybierzesz lub jesteś zadowolony z domyślnych
ustawień w podręczniku, przejdź do paragrafu <uri
link="#filesystems-apply">Zakładanie na partycji systemu plików</uri>.
W przeciwnym wypadku czytaj dalej aby dowiedzieć się co nieco na ich temat.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>
<p>
Jeśli chodzi o architekturę SPARC to polecamy wybór sprawdzonych i stabilnych
systemów plików ext2 i ext3. Pozostałe raczej nie będą działały poprawnie.
</p>
<p>
<b>ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego jedyną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym kontrolom
podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności danych.
</p>
<p>
<b>ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. Jest on bardzo dobrym i niezawodnym rozwiązaniem.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemu plików na partycji</title>
<body>
<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików skorzystaj z
odpowiedniego narzędzia:
</p>
<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Program do zakładania</th>
</tr>
<tr>
<ti>ext2</ti>
<ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext3</ti>
<ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Na przykład jeśli chcesz utworzyć system plików ext2 na partycji root
(<path>/dev/sda1</path> w naszym przykładzie) oraz ext3 na partycjach
<path>/usr</path>, <path>/var</path> i <path>/home</path>
(<path>/dev/sda4</path>, <path>5</path> i <path>6</path> w naszym przykładzie)
powinieneś wpisać następujące polecenia:
</p>
<pre caption="Tworzenie systmu plików na partycjach">
# <i>mke2fs /dev/sda1</i>
# <i>mke2fs -j /dev/sda4</i>
# <i>mke2fs -j /dev/sda5</i>
# <i>mke2fs -j /dev/sda6</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywowanie partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Do tworzenia partycji wymiany używamy programu <c>mkswap</c>:
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/sda2</i>
</pre>
<p>
Aby aktywować partycję wymiany użyj programu <c>swapon</c>:
</p>
<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/sda2</i>
</pre>
<p>
Utwórz i aktywuj swoją partycję wymiany przy pomocy poleceń podanych powyżej.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>
<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu systemów plików, nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Nie zapomnij utworzyć
odpowiednich katalogów dla każdego z nich. Na przykład:
</p>
<pre caption="Mountowanie partycji">
# <i>mount /dev/sda1 /mnt/gentoo</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/usr</i>
# <i>mount /dev/sda4 /mnt/gentoo/usr</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/var</i>
# <i>mount /dev/sda5 /mnt/gentoo/var</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/home</i>
# <i>mount /dev/sda6 /mnt/gentoo/home</i>
</pre>
<note>
Jeżeli chcesz przenieść <path>/tmp</path> na oddzielną partycję,
nie zapomnij po zamontowaniu odpowiedni poprawić praw dostępu: <c>chmod
1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również <path>/var/tmp</path>.
</note>
<p>
Musimy też zamontować system plików proc (wirtualny interfejs jądra)
w <path>/proc</path>. Najpierw jednak umieścimy na dysku kilka plików.
</p>
<p>
Kiedy skończysz przejdź do rozdziału <uri
link="?part=1&chap=5">Wypakowywanie plików instalacyjnych</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-kernel.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-sparc-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-kernel.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<version>8.4</version>
<date>2008-01-12</date>
<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>
<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>
<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>
<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom
różne źródła kerneli. Pełna lista wraz z opisami znajduje się w
<uri link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">Przewodniku jąder Gentoo</uri>.
</p>
<p>
Dla systemów opartych na architekturze sparc udostępniamy źródła
<c>gentoo-sources</c> (jądro serii 2.6).
</p>
<p>
W przykładzie instalujemy <c>gentoo-sources</c>.
</p>
<pre caption="Instalowanie źródeł jądra">
# <i>emerge gentoo-sources</i>
</pre>
<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinieneś mieć mniej więcej taki symlink, o
nazwie <path>linux</path>, wskazujący na źródła Twojego aktualnego kernela. W
tym wypadku wskazuje na źródła <c>linux-<keyval id="kernel-version"/></c>. W
komputerze użytkownika może być to inna wersja, dlatego należy mieć to na
uwadze.
</p>
<pre caption="Podgląd symlinka do źródeł kernela">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx 1 root root 12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -> linux-<keyval id="kernel-version"/>
</pre>
<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Ręczna konfiguracja kernela jest często postrzegana jako najtrudniejsza czynność
jaką użytkownicy Linuksa muszą wykonywać. Nie jest to prawdą, po skompilowaniu
kilku kerneli zapomnicie, że kiedylkowiek uważaliście to za trudne zadanie.
</p>
<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
zainstalowanie pakietu pciutils (<c>emerge pciutils</c>) zawierającego program
<c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chrootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem możne bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np.
"pcilib: cannot open /sys/bus/pci/devices). Ponadto można również uruchomić
<c>lspci</c> poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe
informacje o sterownikach, które należy włączyć do jądra można uzyskać dzięki
poleceniu <c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej.
</p>
<p>
Kiedy już zbierzemy wszystkie informacje przechodzimy do katalogu ze
źródłami i wpisujemy polecenie <c>make menuconfig</c>. Uruchomi się menu
konfiguracyjne oparte na ncurses.
</p>
<pre caption="Wywoływanie menuconfig">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>
<p>
Zobaczymy okienko z listą sekcji, na które podzielono cały proces konfiguracji.
Zaczniemy od omówienia opcji, które musisz aktywować, aby zapewnić prawidłowe
działanie Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>
<p>
Po pierwsze włącz możliwość korzystania z rozwojowych i eksperymentalnych
fragmentów kodu jądra. Jeśli tego nie zrobisz to nawet nie zobaczysz kilku
bardzo ważnych opcji.
</p>
<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup --->
[*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>
<p>
Następnie przejdź do <c>File Systems</c> i wybierz wsparcie dla systemów plików,
których zamierzasz używać. Jeśli tego zaniedbasz Gentoo nie będzie w stanie
zamontować partycji, a czasem nawet się nie uruchomi. Pamiętaj również, aby
włączać te sterowniki na stałe do jądra, broń Boże nie kompiluj ich jako
modułów. Przy okazji zaznacz też <c>Virtual memory</c> i
<c>/proc file system</c>.
</p>
<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems --->
Pseudo Filesystems --->
[*] /proc file system support
[*] Virtual memory file system support (former shm fs)
<comment>(Wybierz jedną lub kilka z tych opcji zależnie od używanych systemów plików)</comment>
<*> Ext3 journalling file system support
<*> Second extended fs support
</pre>
<p>
Jeśli używasz PPPoE do łączenia się z Internetem lub gdy używasz modemu dial-up
będziesz musiał włączyć następujące opcje:
</p>
<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Device Drivers --->
Networking support --->
<*> PPP (point-to-point protocol) support
<*> PPP support for async serial ports
<*> PPP support for sync tty ports
</pre>
<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfigurujesz <c>ppp</c> do
pracy w trybie jądra PPPoE.
</p>
<p>
Zaznacz właściwe wsparcie dla bus:
</p>
<pre caption="Aktywowanie SBUS/UPA">
Console drivers --->
Frame-buffer support --->
[*] SBUS and UPA framebuffers
[*] Creator/Creator3D support <comment>(Wyłącznie dla slotów UPA używanych w wielu maszynach Ultra)</comment>
[*] CGsix (GX,TurboGX) support <comment>(Wyłącznie dla SBUS slot adapter używanego w wielu Sparcach)</comment>
</pre>
<p>
Oczywiście potrzebne będzie też wsparcie dla OBP:
</p>
<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla OBP">
Misc Linux/SPARC drivers --->
[*] /dev/openprom device support
</pre>
<p>
Potrzebujesz również wsparcia dla SCSI:
</p>
<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla SCSI">
SCSI support --->
SCSI low-level drivers --->
<*> Sparc ESP Scsi Driver <comment>(Wyłącznie dla SPARC ESP on-board SCSI adapter)</comment>
<*> PTI Qlogic, ISP Driver <comment>(Wyłącznie dla kontrolerów SBUS SCSI controllers z PTI lub QLogic)</comment>
<*> SYM53C8XX Version 2 SCSI support <comment>(Wyłącznie dla Ultra 60 on-board SCSI adapter)</comment>
</pre>
<p>
Aby mieć wsparcie dla karty sieciowej zaznacz jedną z następujących opcji:
</p>
<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla karty sieciowej">
Network device support --->
Ethernet (10 or 100Mbit) --->
<*> Sun LANCE support <comment>(Wyłącznie dla SPARCStation, starszych Ultra systems i opcji Sbus)</comment>
<*> Sun Happy Meal 10/100baseT support <comment>(Wyłącznie dla Ultra; wspiera rownież "qfe" quad-ethernet na PCI i Sbus)</comment>
<*> DECchip Tulip (dc21x4x) PCI support <comment>(dla Netra, jak N1)</comment>
Ethernet (1000Mbit) --->
<*> Broadcom Tigon3 support <comment>(nowsze Netra i Sun Fire)</comment>
</pre>
<p>
Jeśli posiadamy komputer z czterema portami Ethernet (10/100 albo 10/100/1000)
to należy zwrócić uwagę, że kolejność tych portów jest różna od tej używanej
przez Solaris. Aby sprawdzić ustawienia należy skorzystać z
<c>sys-apps/ethtool</c>.
</p>
<p>
Kiedy skończysz konfigurować jądro przejdź do paragrafu
<uri link="#compiling">Kompilacja i instalacja</uri>. Po kompilacji musisz
pamiętać o sprawdzeniu rozmiaru obrazu jądra:
</p>
<pre caption="Sprawdzanie rozmiaru obrazu jądra">
# <i>ls -lh vmlinux</i>
-rw-r--r-- 1 root root 2.4M Oct 25 14:38 vmlinux
</pre>
<p>
Jeśli (nieskompresowany) obraz jest jest większy niż 7.5 MB, musisz
przekonfigurować swój kernel, tak aby obraz nie przekraczał tego limitu. Jednym
ze sposobów w jaki możesz to zrobić jest skompilowanie możliwie jak największej
ilości sterowników jako moduły. Jeśli zignorujesz tą radę to system się nie
uruchomi.
</p>
<p>
Jeśli kernel jest tylko odrobinę za duży możesz spróbować zmniejszyć go przy
pomocy polecenia <c>strip</c>
</p>
<pre caption="Stripowanie kernela">
# <i>strip -R .comment -R .note vmlinux</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilacja i instalacja</title>
<body>
<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i
instalację. Opuść program konfiguracyjny i rozpocznij proces
kompilacji:
</p>
<pre caption="Kompilowanie kernela">
# <i>make && make image modules_install</i>
</pre>
<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować przekopiuj jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>. Należy pamiętać o zastąpieniu części wpisu
<path><kernel-version></path> swoją nazwą i wersją kernela.
</p>
<pre caption="Instalowanie kernela">
# <i>cp arch/sparc64/boot/image /boot/<kernel-version></i>
</pre>
<p>
Kiedy skończysz przejdź do paragrafu <uri link="#kernel_modules">Instalacja
osobnych modułów jądra</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Instalacja osobnych modułów jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>
<p>
Lista modułów, które chcesz aby były automatycznie ładowane przy starcie systemu
powinna znajdować się w pliku <path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</path>
Czasem jeśli chcesz możesz dodać kilka opcji dla modułów.
</p>
<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>
<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/<wersja>/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>
<p>
Na przykład aby automatycznie ładować do pamięci moduł <c>3c59x.o</c> wyedytuj
plik <path>kernel-2.4</path> lub <path>kernel-2.6</path> i wprowadź do niego
nazwę tego modułu.
</p>
<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>
<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>
<p>
Po ukończeniu wszystkich czynności opisanych w tym rozdziale można przejść do
<uri link="?part=1&chap=8">konfigurowania systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-medium.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-sparc-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-sparc-medium.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<version>8.1</version>
<date>2007-06-29</date>
<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Zanim zaczniemy musimy ustalić jakie wymagania sprzętowe powinien spełniać Twój
komputer, aby pomyślnie zainstalować na nim Gentoo. Zależy to oczywiście od
docelowej architektury.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>
<table>
<tr>
<th>Komputery Sparc</th>
<ti>
Warto zapaoznać się z <uri link="/proj/en/base/sparc/sunhw.xml">Gentoo
Linux/SPARC64 Compatibility list</uri> i z <uri
link="http://www.ultralinux.org/faq.html#s_2">UltraLinux FAQ</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<th>CPU</th>
<ti>
Obecnie Gentoo współpracuje jedynie z procesorami sparc64.
</ti>
</tr>
<tr>
<th>Pamięć</th>
<ti>64 MB</ti>
</tr>
<tr>
<th>Wolne miejsce na dysku</th>
<ti>1.5 GB (bez partycji wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
<th>Partycja wymiany</th>
<ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
</section>
<!-- Część wspólna dla wszystkich architektur. -->
<!-- START -->
<section>
<title>Płyty instalacyjne Gentoo</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Dzięki płytom instalacyjnym można uruchomić podstawowe środowisko służące do
instalacji całego systemu Gentoo na dysk. W czasie uruchamiania systemu z
płyty zostanie wykryty sprzęt dostępny w komputerze, a Gentoo automatycznie
załaduje odpowiednie dla niego sterowniki. Płyty te są tworzone i rozwijane
przez deweloperów Gentoo.
</p>
<p>
Wszystkie płyty instalacyjne pozwalają na uruchomienie środowiska
instalacyjnego, skonfigurowanie ustawień sieciowych, utworzenie i aktywowanie
partycji oraz rozpoczęcie instalowania Gentoo z użyciem Internetu. Są idealnym
środkiem do zbudowania naszej dystrybucji, jeśli zakłada się instalowanie przy
użyciu najnowszych pakietów pobieranych z sieci.
</p>
<p>
Opis instalacji Gentoo bez dostępu do Internetu znajduje się na stronach <uri
link="/doc/pl/handbook/2007.0/index.xml">Podręcznika Gentoo 2007.0</uri>.
</p>
<p>
Są dwa rodzaje płyt instalacyjnych:
</p>
<ul>
<li>
"Gentoo <e>Minimal</e> Installation CD" - mała, uruchamialna płyta
instalacyjna zawierająca wszystko co niezbędne do uruchomienia środowiska,
z którego można następnie przystąpić do instalowania Gentoo.
</li>
<li>
"Gentoo <e>Universal</e> Installation CD" - uruchamialna płyta posiadająca
wszystkie funkcje swojego mniejszego odpowiednika, ale poszerzona archiwa
stage3 optymalizowane pod różne podarchitektury.
</li>
</ul>
<p>
Aby ułatwić wybór odpowiedniej płyty instalacyjnej omówimy plusy i minusy każdej
z nich.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Minimal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c>install-sparc64-minimal-2007.0.iso</c> i zajmuje
jedynie 32 MB miejsca. Można go użyć do zainstalowania Gentoo wyłącznie jeśli
posiada się połączenie z Internetem.
</p>
<table>
<tr>
<th>Minimal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>Mała ilość danych do pobrania.</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>
Nie zawiera żadnych pliku "stage3", obrazów drzewa Portage,
prekompilowanych pakietów i w związku z tym nie nadaje się do instalacji bez
dostępu do sieci.
</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Universal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c>install-sparc64-universal-2007.0.iso</c> i zajmuje
około 287 MB miejsca. Można użyć go do zainstalowania Gentoo nawet bez dostępu
do sieci.
</p>
<table>
<tr>
<th>Universal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>
Zawiera wszystko co jest potrzebne do zainstalowania Gentoo, nawet bez
dostępu do Internetu.
</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>Duża ilość danych do pobrania.</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Inne płyty</title>
<body>
<p>
Na części naszych serwerów lustrzanych można napotkać płyty zatytułowane
<e>Package CD</e>. Nie są to płyty instalacyjne. Zawierają jedynie
prekompilowane pakiety (tak zwany zestaw pakietów GRP), dzięki którym można
szybko i wygodnie zainstalować dodatkowe oprogramowanie zarówno podczas
instalowania Gentoo bez dostępu do Internetu jak i w przypadku gdy po prostu
chcemy szybko doinstalować któryś z długo kompilujących się programów (KDE,
Gnome, OpenOffice.org ...).
</p>
<p>
Jeśli zamierza się skorzystać z płyty z prekompilowanymi pakietami, należy się
upewnić, że jej architektura jest dokładnie taka sama jak architektura jaką
miało archiwum stage3.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Archiwum stage3</title>
<body>
<p>
Plik ten to archiwum zawierające podstawowy system Gentoo, z którego będzie
można kontynuować instalację w sposób opisany w tym Podręczniku. W przeszłości
znajdowały się tu instrukcje dotyczące instalacji z trzech różnych plików tego
typu. Wciąż udostępniamy archiwa stage1 i stage2, ale w oficjalnym opisie
instalacji prezentujemy jedynie czynności związane z użyciem stage3. Informacje
dotyczące instalacji za pomocą stage1 i stage2 znajdują się w Gentoo FAQ w
podrozdziale <uri link="/doc/pl/faq.xml#stage12">How do I Install Gentoo Using
a Stage1 or Stage2 Tarball?</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->
<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie płyt instalacyjnych</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie</title>
<body>
<p>
Po pierwsze musimy pobrać jeden z omawianych wcześniej obrazów płyt, żeby jednak
to zrobić trzeba wiedzieć gdzie ich szukać.
</p>
<p>
Wszystkie obrazy płyt instalacyjnych znajdują się na naszych <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerach lustrzanych</uri> w katalogu <path><keyval
id="release-dir"/></path>.
</p>
<p>
Wewnątrz tego katalogu znajdują się pliki ISO. Są to obrazy płyt gotowe do
nagrania na płyty instalacyjne.
</p>
<p>
Aby zweryfikować poprawność pobranych plików ISO należy porównać ich sumy MD5 z
tymi znajdującymi się na naszym serwerze lustrzanym (np. w pliku o nazwie
<path>install-sparc64-minimal-2007.0.iso.DIGESTS</path>). Sumy MD5 dla
pobranych plików można wygenerować przy pomocy narzędzia <c>md5sum</c> dla
Linuksa lub jego <uri
link="http://www.etree.org/md5com.html">odpowiednika</uri> dla Windows.
</p>
<p>
Innym sposobem sprawdzania poprawności pobranych plików jest weryfikacja ich
kryptograficznych sygnatur przy pomocy GnuPG. Sygnatury poprawnych plików
znajdują się w plikach z rozszerzeniem <path>.asc</path>. Najpierw pobieramy
plik sygnatury, a następnie pozyskujemy klucz publiczny:
</p>
<pre caption="Uzyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>
<p>
Następnie weryfikujemy sygnaturę.
</p>
<pre caption="Weryfikacja sygnatury">
$ <i>gpg --verify <signature file> <downloaded iso></i>
</pre>
<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego używamy. Wa Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą
programów <c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w
dokumencie <uri link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>
<ul>
<li>
Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
dev=/dev/hdc <pobrany plik iso></c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path>
należy podać odpowiednią ścieżką do urządzenia CD-RW.
</li>
<li>
W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) > <c>Burn CD Image</c>
(Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie systemu płyty instalacyjnej</title>
<body>
<p>
Po pierwsze należy włożyć płytę do napędu CD i uruchomić komputer. Podczas
startu trzeba wcisnąć Stop-A, aby wejść do OpenBootPROM (OBP). Wewnątrz niego
należy wybrać opcję uruchamiania z płyty:
</p>
<pre caption="Uruchamianie płyty instalacyjnej">
ok <i>boot cdrom</i>
</pre>
<p>
Następną rzeczą jaka ukaże się na ekranie będzie menedżer uruchamiania - SILO.
Można wcisnąć enter, aby uzyskać więcej pomocy. Należy wpisać <c>2617</c> (jeśli
jest się posiadaczem maszyny FC-AL; prosimy odwiedzić <uri
link="http://www.gentoo.org/proj/en/base/sparc/sunhw.xml">Hardware Compatibility
List</uri> lub <c>2620</c> (dla każdej innej). Następnie wciskamy enter, aby
kontynuować proces uruchamiania:
</p>
<pre caption="Uruchamianie systemu płyty instalacyjnej">
boot: <i>2620</i>
</pre>
<p>
Po załadowaniu systemu automatycznie zostanie zalogowany użytkownik root.
</p>
<p>
W tym momencie na ekranie powinien być wyświetlony znak zachęty ("#") roota.
Znak zachęty roota pojawi się również na konsoli szeregowej (ttyS0).
</p>
<p>
Kolejna część procesu instalacji to <uri link="#hardware">Konfiguracja
dodatkowego sprzętu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfiguracja dodatkowego sprzętu</title>
<body>
<p>
Nie zawsze cały sprzęt jest od razu obsługiwany, część urządzeń należy
skonfigurować samodzielnie.
</p>
<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>8139too</c> (wsparcie
dla wielu różnych rodzajów urządzeń sieciowych):
</p>
<pre caption="Ładowanie modułów jądra">
# <i>modprobe 8139too</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>
<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta.
</p>
<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>
<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby stworzyć konto użytkownika najpierw podamy jego login, a
potem ustawimy hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie, stworzymy użytkownika "rane".
</p>
<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>
<p>
Do przełączania się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika
korzystamy z polecenia <c>su</c>:
</p>
<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - john</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>
<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie) powinniśmy dodać do tych
celów konto zwykłego użytkownika, tak jak opisaliśmy to przed chwilą, a
następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F2</c> na nowy terminal
i tam się zalogować.
</p>
<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służy program <c>links</c>:
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/html/index.html</i>
</pre>
<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
Podobnie jak w przypadku dokumentacji nagranej na CD można użyć do tego programu
<c>links</c>, pod warunkiem oczywiście, że mamy już skonfigurowane i działające
połączenie z Internetem.
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/pl/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>
<p>
Na pierwszą konsolę można powrócić za pomocą kombinacji <c>Alt+F1</c>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>
<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji
(by mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo. lub nawet przeprowadzić cały proces
za
nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać hasło roota
(nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa
się<e>całkowicie</e>).
</p>
<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>
<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>
<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisany, w
rozdziale zatytułowanym <uri link="?part=1&chap=3">konfiguracja
sieci</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-stage.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-stage.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-stage.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-stage.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-stage.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<abstract>
Gentoo instaluje się rozpakowując archiwum o nazwie stage3. W tym rozdziale
opisujemy wypakowywanie tego pliku i wstępną konfigurację Portage.
</abstract>
<version>8.5</version>
<date>2007-12-31</date>
<section>
<title>Instalowanie tarballa stage</title>
<subsection>
<title>Ustawienie poprawnej daty i czasu</title>
<body>
<p>
Na samym początku całego procesu instalacji należy sprawdzić datę/czas i
ewentualnie je zaktualizować. Niezsychronizowany zegar może być przyczyną
dziwnych błędów w przyszłości!
</p>
<p>
Aby zweryfikować aktualną datę/czas, uruchamiamy <c>date</c>:
</p>
<pre caption="Sprawdzenie daty/czasu">
# <i>date</i>
nie sie 21 01:56:26 UTC 2005
</pre>
<p>
Jeżeli wyświetlane data i czas są złe, musimy je uaktualnić poleceniem <c>date
MMDDggmmRRRR</c> (<b>M</b>iesiąc, <b>D</b>zień, <b>g</b>odzina, <b>m</b>inuta,
i <b>R</b>ok). Na tym etapie powinniśmy korzystać z czasu UTC. W późniejszym
czasie będziemy mogli zdefiniować naszą strefę czasową. Na przykład, aby
ustawić datę 29 marca 2005 roku, 16:21:
</p>
<pre caption="Ustawienie daty/czasu UTC">
# <i>date 032916212005</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Podejmowanie decyzji</title>
<body>
<p>
W następnym kroku należy wykonać instalację wybranego tarballa <e>stage3</e>.
Można go pobrać z Internetu lub, jeśli działamy z którejś płyty Gentoo
Universal CD lub LiveDVD, przekopiować z CD. Jeżeli mamy Universal CD lub
LiveDVD i na płycie znajduje się stage którego chcemy używać ściąganie go z
Internetu jest tylko niepotrzebną stratą czasu, gdyż pliki stage są takie same.
Polecenie <c>uname -m</c> pozwala na zdecydowanie jaki plik stage jest
potrzebny.
</p>
<p>
W odróżnieniu od LiveDVD, płyty Minimal CD i LiveCD nie zawierają żadnych plików
stage3.
</p>
<ul test="not(contains('AMD64 x86', func:keyval('arch')))">
<li><uri link="#doc_chap2">Domyślnie: Użycie stage z Internetu</uri></li>
<li>
<uri link="#doc_chap3">Alternatywnie: Wykorzystanie stage z płyty Universal
CD</uri>
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Domyślnie: Użycie stage z Internetu</title>
<subsection>
<title>Pobieranie tarballa stage</title>
<body>
<p>
Na początku przechodzimy do punktu montowania systemu plików Gentoo
(zwykle jest to <path>/mnt/gentoo</path>):
</p>
<pre caption="Przechodzenie do punktu montowania systemu plików Gentoo">
# <i>cd /mnt/gentoo</i>
</pre>
<p>
W zależności od medium instalacyjnego mamy do dyspozycji kilka narzędzi, za
pomocą których możemy pobrać plik stage. Jeżeli mamy program <c>links</c>
możemy wejść bezpośrednio na <uri link="/main/en/mirrors.xml">listę serwerów
lustrzanych Gentoo</uri> i wybrać serwer, który znajduje się najbliżej.
</p>
<p>
Jeżeli nie mamy programu <c>links</c>, musimy skorzystać z przeglądarki
<c>lynx</c> do tego celu. Aby używać serwera proxy musimy również
wyeksportować zmienne <c>http_proxy</c> i <c>ftp_proxy</c>:
</p>
<pre caption="Ustawienie informacji o proxy dla lynxa">
# <i>export http_proxy="http://proxy.server.com:port"</i>
# <i>export ftp_proxy="http://proxy.server.com:port"</i>
</pre>
<p>
W dalszej części zakładamy, że do swojej dyspozycji mamy przeglądarkę
<c>links</c>.
</p>
<p>
Przechodzimy do katalogu <path><keyval id="release-dir"/>stages/</path>.
Powinniśmy tam zobaczyć wszystkie dostępne pliki stage, dla naszej architektury
(mogą one znajdować się w podkatalogach). Wybieramy jeden i wciskamy klawisz
<c>D</c>, aby ściągnąć plik. Kiedy ściągniemy plik, wciskamy <c>Q</c>, aby
wyjść z przeglądarki.
</p>
<p test="'x86'=func:keyval('arch')">
Większość użytkowników komputerów PC powinna użyć archiwum stage3 <b><keyval
id="stage3"/></b>. Wszystkie współczesne komputery bazują na architekturze
i686. Jeżeli używamy starszego komputera, musimy najpierw sprawdzić <uri
link="http://en.wikipedia.org/wiki/I686">listę</uri> procesorów kompatybilnych
z i686. Stare procesory takie jak Pentium, K5, K6 czy VIA C3 i podobne,
wymagają użycia stage3 <c>i586</c>. Nie ma wsparcia dla procesorów starszych od
<b>i486</b>.
</p>
<pre caption="Przeglądanie listy serwerów lustrzanych za pomocą links">
# <i>links http://www.gentoo.org/main/en/mirrors.xml</i>
<comment>(Jeżeli potrzebne jest proxy w links)</comment>
# <i>links -http-proxy serwer.proxy.com:8080 http://www.gentoo.org/main/en/mirrors.xml</i>
</pre>
<p>
Wybranie pliku stage3 jest konieczne, nie wspieramy już instalacji za pomocą
stage 1 i 2.
</p>
<p>
Jeśli chcemy zweryfikować poprawność pobranych archiwów stage, musimy porównać
wynik polecenia <c>md5sum</c> z sumami MD5 udostępnianymi na serwerze.
</p>
<pre caption="Sprawdzanie integralności archiwum stage">
# <i>md5sum -c <keyval id="stage3"/>.DIGESTS</i>
<keyval id="stage3"/>: OK
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Rozpakowywanie tarballa Stage</title>
<body>
<p>
Wypakowujemy pobrany plik stage przy pomocy programu <c>tar</c>:
</p>
<pre caption="Wypakowanie stage">
# <i>tar xvjpf stage3-*.tar.bz2</i>
</pre>
<p>
Należy użyć dokładnie tych samych przełączników (<c>xvjpf</c>). Opcja <c>x</c>
oznacza <e>wypakuj</e>, <c>v</c> to <e>wyświetl</e>, aby widzieć co się dzieje
podczas wypakowywania (ok, to jest opcjonalne), <c>j</c> służy do
<e>dekompresji archiwum bzip2</e>, <c>p</c> to <e>zachowuj uprawnienia</e>,
natomiast <c>f</c> podkreśla, że chcemy rozpakować to, co czytamy z pliku, a nie
ze standardowego wejścia.
</p>
<!-- MIPS uses its own hb-install-stage.xml file, any other arch?
<note>
Obrazy płyt instalacyjnych niektórych architektur (np. MIPS) zawierają
<c>tar</c> wbudowany w BusyBox, który aktualnie nie posiada opcji <c>v</c>. W
takim wypadku należy skorzystać z parametrów <c>xjpf</c>.
</note>
-->
<p>
Gdy stage jest już zainstalowany, pora przejść do <uri
link="#installing_portage">Instalacji Portage</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section test="not(contains('AMD64 x86', func:keyval('arch')))">
<title>Alternatywnie: Wykorzystanie stage z płyty Universal CD</title>
<subsection>
<title>Rozpakowanie tarballa stage</title>
<body>
<p>
Pliki stage umieszczone są na CD w katalogu <path>/mnt/cdrom/stages</path>. Aby
obejrzeć ich spis korzystamy z polecenia <c>ls</c>:
</p>
<pre caption="Lista dostępnych wersji stage">
# <i>ls /mnt/cdrom/stages</i>
</pre>
<p>
Jeśli system zgłasza błąd to możliwe, że musimy najpierw zamontować CD-ROM:
</p>
<pre caption="Montowanie CD-ROM">
# <i>ls /mnt/cdrom/stages</i>
ls: /mnt/cdrom/stages: No such file or directory
# <i>mount /dev/cdroms/cdrom0 /mnt/cdrom</i>
# <i>ls /mnt/cdrom/stages</i>
</pre>
<p>
Teraz przechodzimy do punktu montowania Gentoo (zwykle
<path>/mnt/gentoo</path>):
</p>
<pre caption="Zmiana katalogu na /mnt/gentoo">
# <i>cd /mnt/gentoo</i>
</pre>
<p>
Następnie wypakowujemy wybrany tarball. Użyjemy do tego celu programu
<c>tar</c>. Przełączniki (<c>-xvjpf</c>) muszą być takie same! Należy
pamiętać, że argument <c>v</c> jest opcjonalny i nie jest obsługiwany przez
pewne wersje programu <c>tar</c>. W kolejnym przykładzie wykorzystujemy plik
<path>stage3-<podarchitektura>-2008.0.tar.bz2</path>. Oczywiście jego
nazwę należy odpowiednio zmodyfikować.
</p>
<pre caption="Wypakowanie tarballa stage">
# <i>tar xvjpf /mnt/cdrom/stages/stage3-<architektura>-2008.0.tar.bz2</i>
</pre>
<p>
Gdy stage zostanie zainstalowany, przechodzimy do <uri
link="#installing_portage">Instalacji Portage</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="installing_portage">
<title>Instalacja Portage</title>
<subsection>
<title>Wypakowanie snapshota Portage</title>
<body>
<p>
W tym rozdziale omówimy proces instalacji snapshota Portage, kolekcji plików,
które informują Portage jakie programy można zainstalować, które profile są
dostępne itp.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="installing_from_Internet">
<title>Ściąganie i instalowanie snapshota Portage</title>
<body>
<p>
Przechodzimy do miejsca gdzie zamontowaliśmy system plików (zwykle
<path>/mnt/gentoo</path>):
</p>
<pre caption="Przechodzenie do punktu montowania Gentoo">
# <i>cd /mnt/gentoo</i>
</pre>
<p>
Uruchamiamy <c>links</c> (lub <c>lynx</c>) i przechodzimy do <uri
link="/main/en/mirrors.xml">listy mirrorów Gentoo</uri>. Wybieramy jeden z
serwerów, najlepiej jak najbliższy naszej lokalizacji i przechodzimy do
katalogu <path>snapshots/</path>. Ściągamy najnowszy snapshot Portage
(<path>portage-latest.tar.bz2</path>) poprzez jego wybranie i naciśnięcie
klawisza <c>D</c>.
</p>
<pre caption="Przeglądanie listy mirrorów Gentoo">
# <i>links http://www.gentoo.org/main/en/mirrors.xml</i>
</pre>
<p>
Teraz wychodzimy z przeglądarki naciskając klawisz <c>Q</c>. Plik znajduje się
w katalogu <path>/mnt/gentoo</path>.
</p>
<p>
Jeśli chcemy sprawdzić poprawność ściągniętego pliku, należy użyć <c>md5sum</c>
i porównać sumę kontrolną pliku z podaną na serwerze lustrzanym.
</p>
<pre caption="Sprawdzanie poprawności pliku">
# <i>md5sum -c portage-latest.tar.bz2.md5sum</i>
portage-latest.tar.bz2: OK
</pre>
<p>
W następnym kroku wypakujemy snapshot Portage. Należy użyć dokładnie tych samych
poleceń; ostatnia opcja to duża litera C, nie małe c.
</p>
<pre caption="Wypakowywanie snapshota Portage">
# <i>tar xvjf /mnt/gentoo/portage-latest.tar.bz2 -C /mnt/gentoo/usr</i>
</pre>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="compile_options">
<title>Konfigurowanie opcji kompilacji</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Jest wiele możliwych do skonfigurowania zmiennych wpływających na zachowanie
Gentoo. Możemy je wprowadzać jako zmienne środowiskowe (poprzez <c>export</c>),
ale wtedy nie zostaną zapisane na stałe. Zamiast tego Portage do zachowywania
konfiguracji używa pliku konfiguracyjnego <path>/etc/make.conf</path>. Pora
wziąć się za jego edycję.
</p>
<note>
Opatrzona komentarzami lista wszystkich możliwych zmiennych znajduje się
w pliku <path>/mnt/gentoo/etc/make.conf.example</path>. Do szczęśliwego
ukończenia instalacji wystarczy wyedytowanie tylko kilku z nich, tych, których
listę przedstawiamy poniżej.
</note>
<p>
Uruchamiamy ulubiony edytor (w przykładach używamy <c>nano</c>),
którym wprowadzimy omawiane nieco dalej opcje optymalizacji.
</p>
<pre caption="Edytowanie /etc/make.conf">
# <i>nano -w /mnt/gentoo/etc/make.conf</i>
</pre>
<p>
Plik <path>make.conf.example</path> ma charakterystyczną strukturę: linie z
komentarzem rozpoczynają się od znaku "#", linie zawierające zmienne używają
składni <c>ZMIENNA="zawartość"</c>. Takiej samej składni używa także plik
<path>/etc/make.conf</path>. Kilka z tych zmiennych zostało przedyskutowanych
poniżej.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>CHOST</title>
<body>
<p>
Zmienna CHOST określa architekturę, na jakiej będzie budowany system i powinna
już być ustawiona na odpowiednią wartość. <brite>Nie wolno jej
zmieniać</brite>, ponieważ może to zepsuć system. Jeśli w zmiennej CHOST
znajduje się nieprawidłowa wartość, najprawdopodobniej oznacza to, że użyto
złego archiwum stage3.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>CFLAGS i CXXFLAGS</title>
<body>
<p>
Zmienne <c>CFLAGS</c> i <c>CXXFLAGS</c> definiują flagi optymalizujące
używane odpowiednio przez kompilator <c>gcc</c> C i C++. Choć generalnie
określamy ich wartości tutaj, maksimum wydajności osiągniemy dopasowując
je do każdego programu z osobna. Jest tak dlatego, że programy znacząco
różnią się między sobą.
</p>
<p>
W <path>make.conf</path> należy zdefiniować flagi optymalizacji co do
których jesteśmy przekonani, że <e>w głównej mierze</e> poprawią czas reakcji
systemu. Nie przypisujemy pod tę zmienną ustawień eksperymentalnych; przesada
w optymalizacji może spowodować, że programy zaczną źle funkcjonować
(nagle przerywać działanie lub nawet gorzej, wcale nie działać).
</p>
<p>
Nie będziemy tłumaczyć znaczenia wszystkich możliwych opcji optymalizacji.
Wszystkie są wymienione w <uri link="http://gcc.gnu.org/onlinedocs/">Podręczniku
Online GNU </uri> lub stronę info <c>gcc</c> (<c>info gcc</c> -- działa tylko na
systemach linuksowych). Plik <path>make.conf.example</path> sam zawiera dużo
informacji i przykładów - należy go uważnie przeczytać.
</p>
<p test="not(contains('AMD64 x86', func:keyval('arch')))">
Pierwszym ustawieniem jakim się tu zajmiemy jest flaga <c>-march=</c> lub
<c>-mcpu=</c>, która określa docelową architekturę. Możliwe jej wartości są
opisane jako komentarze w <path>make.conf.example</path>.
</p>
<p test="contains('AMD64 x86',func:keyval('arch'))">
Pierwszym ustawieniem jakim się tu zajmiemy jest flaga <c>-march=</c> lub
<c>-mtune=</c>, która określa docelową architekturę. Możliwe jej wartości są
opisane jako komentarze w <path>make.conf.example</path>.
</p>
<p>
Drugim jest flaga <c>-O</c> (to jest duże O, nie zero), która określa
klasę optymalizacji <c>gcc</c>. Dostępne klasy to <c>s</c> (optymalizacja
rozmiaru), <c>0</c> (brak optymalizacji), <c>1</c>, <c>2</c> lub <c>3</c> -
coraz silniej optymalizujące (każda z nich używa tych samych flag, co
poprzednia oraz dodaje własne). Zalecanym ustawieniem jest <c>-O2</c>.
</p>
<p>
Inne popularne flagi optymalizujące to <c>-pipe</c> (gcc używa potoków zamiast
plików tymczasowych w komunikacji między różnymi etapami kompilacji). Flaga ta
nie ma wpływu na generowany kod.
</p>
<p>
Dodatkowo możemy użyć flagi <c>-fomit-frame-pointer</c> (w rejestrach nie będą
przechowywane wskaźniki ramki dla funkcji, które ich nie wymagają). Używanie
flagi <c>-fomit-frame-pointer</c> może powodować poważne problemy podczas
debugowania kodu!
</p>
<p>
Podczas definiowania <c>CFLAGS</c> i <c>CXXFLAGS</c> można łączyć kilka
flag optymalizacji. Domyślne wartości znajdujące się w pliku stage3 powinny być
wystarczające. Poniższe wartości są jedynie przykładem:
</p>
<pre test="not(func:keyval('arch')='AMD64')" caption="Definiowanie zmiennych CFLAGS i CXXFLAGS">
CFLAGS="<keyval id="CFLAGS"/>"
<comment># Użycie tych samych ustawień dla obu zmiennych</comment>
CXXFLAGS="${CFLAGS}"
</pre>
<pre test="func:keyval('arch')='AMD64'" caption="Definiowanie zmiennych CFLAGS i CXXFLAGS">
CFLAGS="<keyval id="CFLAGS"/>" <comment># Użytkownicy EM64T powinni wybrać march=nocona</comment>
<comment># Użycie tych samych ustawień dla obu zmiennych</comment>
CXXFLAGS="${CFLAGS}"
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>MAKEOPTS</title>
<body>
<p>
Za pomocą <c>MAKEOPTS</c> definiujemy jak wiele równoległych kompilacji będzie
przeprowadzanych podczas przygotowywania pakietu do instalacji. Sugerowaną
liczbą jest ilość procesorów w systemie powiększona o jeden, nie jest to jednak
zawsze najlepsze wyjście.
</p>
<pre caption="MAKEOPTS dla przeciętnego systemu jednoprocesorowego">
MAKEOPTS="-j2"
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gotowi, do biegu, start!</title>
<body>
<p>
Na koniec poprawiamy jeszcze odrobinę <path>/mnt/gentoo/etc/make.conf</path> i
zapisujemy wyniki naszych prac (w <c>nano</c> za pomocą <c>Ctrl-X</c>).
Teraz jesteśmy przygotowani na <uri link="?part=1&chap=6"> Instalację
systemu podstawowego </uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-system.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-system.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-system.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-system.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-system.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<abstract>
Przed przystąpieniem do instalacji z pliku stage3 trzeba nagrać system
podstawowy.
</abstract>
<version>9.0</version>
<date>2008-02-29</date>
<section>
<title>Praca w chroot</title>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Wybieranie serwerów lustrzanych</title>
<body>
<p>
Aby móc szybko ściągać źródła programów, należy wybrać szybki serwer lustrzany.
Portage używa serwerów zawartych w zmiennej GENTOO_MIRRORS, która znajduje się
w pliku <path>make.conf</path>. Aby wybrać najlepsze serwery, należy wejść na
stronę <uri link="/main/en/mirrors.xml">listy serwerów lustrzanych Gentoo</uri>
i wybrać z nich te, które znajdują się najbliżej lub użyć narzędzia
<c>mirrorselect</c>, które potrafi w prosty sposób automatycznie wybrać
najlepsze serwery lustrzane.
</p>
<pre caption="Sposób użycia programu mirrorselect">
# <i>mirrorselect -i -o >> /mnt/gentoo/etc/make.conf</i>
</pre>
<warn>
Nie należy wybierać żadnych serwerów IPv6. Nasze pliki stage aktualnie nie
wspierają IPv6.
</warn>
<p>
Następną ważną sprawą jest ustawienie zmiennej SYNC w pliku
<path>make.conf</path>. Zmienna ta wskazuje na serwer rsync, z którego będzie
uaktualniane drzewo Portage (kolekcja ebuildów, czyli skryptów które zawierają
wszystkie informacje potrzebne do ściągnięcia i zainstalowania programów).
Można ręcznie wpisać serwer, którego chcemy używać lub skorzystać z programu
<c>mirrorselect</c>:
</p>
<pre caption="Wybór serwera rsync za pomocą programu mirrorselect">
# <i>mirrorselect -i -r -o >> /mnt/gentoo/etc/make.conf</i>
</pre>
<p>
Po konfiguracji plików za pomocą programu <c>mirrorselect</c> należy sprawdzić
czy wszystko zostało prawidłowo dopisane do pliku
<path>/mnt/gentoo/etc/make.conf</path>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Kopiowanie informacji o DNS</title>
<body>
<p>
Zanim zmienimy środowisko pracy, musimy wykonać pewną bardzo ważną czynność.
Jest nią przekopiowanie ustawień DNS z pliku <path>/etc/resolv.conf</path> do
nowego środowiska. Jest to konieczne, by sieć działała także tam. Plik
<path>/etc/resolv.conf</path> określa jakie serwery nazw będą używane dla
sieci.
</p>
<pre caption="Kopiowanie informacji o DNS">
<comment>(Opcja "-L" jest konieczna, sprawia, że nie zostanie skopiowane dowiązanie symboliczne)</comment>
# <i>cp -L /etc/resolv.conf /mnt/gentoo/etc/</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection test="not(func:keyval('arch')='IA64')">
<title>Montowanie systemów plików /proc i /dev</title>
<body>
<p>
Następnie przemontowujemy system plików <path>/proc</path> do
<path>/mnt/gentoo/proc</path>, aby umożliwić systemowi korzystanie z informacji
dostarczanych przez jądro także w środowisku chrootowanym oraz ponownie
montujemy system plików <path>/dev</path>.
</p>
<pre caption="Montowanie /proc i /dev">
# <i>mount -t proc none /mnt/gentoo/proc</i>
# <i>mount -o bind /dev /mnt/gentoo/dev</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection test="func:keyval('arch')='IA64'">
<title>Montowanie systemów plików /proc i /dev</title>
<body>
<p>
Następnie przemontowujemy system plików <path>/proc</path> do
<path>/mnt/gentoo/proc</path>, aby umożliwić systemowi korzystanie z informacji
dostarczanych przez jądro także w środowisku chrootowanym oraz ponownie
montujemy systemy plików <path>/dev</path> oraz <path>/sys</path>.
</p>
<pre caption="Montowanie /proc /sys i /dev">
# <i>mount -t proc none /mnt/gentoo/proc</i>
# <i>mount -o bind /dev /mnt/gentoo/dev</i>
# <i>mount -o bind /sys /mnt/gentoo/sys</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zmiana środowiska</title>
<body>
<p>
Teraz, gdy wszystkie partycje są już założone, a podstawowe środowisko
zainstalowane, nadszedł czas wejścia do niego poprzez <e>chroot</e>. Oznacza to
przejście z systemu instalacyjnego (płyty instalacyjnej lub innego medium) do
systemu instalowanego (czyli na założone partycje).
</p>
<p>
Przechodzenie odbywa sie w trzech etapach. Najpierw zamieniamy katalog
z <path>/</path> (w systemie instalacyjnym) na <path>/mnt/gentoo</path> (na
założonych partycjach) poleceniem <c>chroot</c>. Następnie tworzymy nowe
środowisko przy pomocy polecenia <c>env-update</c>, które wyeksportuje nowe
zmienne środowiskowe. Ostatecznie wczytujemy te zmienne do pamięci poleceniem
<c>source</c>.
</p>
<pre caption="Zmiana środowiska poprzez chroot">
# <i>chroot /mnt/gentoo /bin/bash</i>
# <i>env-update</i>
>> Regenerating /etc/ld.so.cache...
# <i>source /etc/profile</i>
# <i>export PS1="(chroot) $PS1"</i>
</pre>
<p>
Gratulacje! Znajdujemy się wewnątrz nowego systemu Gentoo Linux. Oczywiście do
końca jeszcze daleko, przecież zostało jeszcze kilka rozdziałów Podręcznika do
przeczytania. :-)
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Konfiguracja Portage</title>
<subsection>
<title>Aktualizacja drzewa Portage</title>
<body>
<p>
Aktualizujemy drzewo Portage za pomocą polecenia <c>emerge --sync</c>.
</p>
<pre caption="Aktualizowanie drzewa Portage">
# <i>emerge --sync</i>
<comment>(Jeśli korzysta się z wolnych terminali, takich jak konsola bufora
ramki, należy dodać parametr --quiet dla przyspieszenia całego procesu)</comment>
# <i>emerge --sync --quiet</i>
</pre>
<p>
Portage używa protokołu RSYNC do uaktualniania drzewa pakietów. Jeżeli powyższe
polecenie zakończy się niepowodzeniem (np. z winy firewalla) używamy polecenia
<c>emerge-webrsync</c>, które ściąga i instaluje drzewo Portage przy za pomocą
protokołu HTTP.
</p>
<p>
Jeśli otrzymamy ostrzeżenie, że dostępna jest nowa wersja programu Portage i
należy dokonać jego aktualizacji, należy to natychmiast zrobić. Dokonuje się
tego poleceniem <c>emerge portage</c>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wybór odpowiedniego profilu</title>
<body>
<p>
Najpierw mała definicja.
</p>
<p>
Profil jest szablonem budowy systemu Gentoo. Nie tylko określa domyślne
wartości dla CHOST, CFLAGS i innych ważnych zmiennych, ale również ogranicza
wersje pakietów jakie mogą zostać zainstalowane w systemie. Wszystkie te
informacje są konfigurowane przez deweloperów Gentoo.
</p>
<p>
Poprzednio profil taki był niemodyfikowalny przez użytkownika. Jednak może się
nadarzyć taka okoliczność, w której zmiana profilu będzie potrzebna.
</p>
<p>
Aktualnie używany profil można sprawdzić za pomocą poniższego polecenia:
</p>
<pre caption="Sprawdzanie profilu systemowego">
# <i>ls -FGg /etc/make.profile</i>
lrwxrwxrwx 1 48 Apr 8 18:51 /etc/make.profile -> ../usr/portage/profiles/<keyval id="profile"/>
</pre>
<p>
Domyślny profil jest profilem bazującym na systemie z jądrem serii 2.6. Jest to
zalecane ustawienie chociaż mamy możliwość wyboru innego profilu.
</p>
<p>
Istnieją również podprofile <c>desktop</c> oraz <c>server</c> dla niektórych
architektur. Należy przejrzeć katalog profilu <path>2008.0/</path>, aby
przekonać się czy podprofile dostępne są dla architektury używanej przez nas.
Oczywiście możemy przejrzeć plik <path>make.defaults</path> profilu
<c>desktop</c>, aby sprawdzić czy odpowiada on naszym potrzebom.
</p>
<p>
W katalogu <path>/usr/portage/profiles/</path> znajduje się wiele różnych
profili dla różnych architektur. Warto przejrzeć te dostępne dla używanej
architektury i sprawdzić czy któryś z nich będzie wygodniejszy niż ten domyślny.
</p>
<pre caption="Zmiana profilu">
# <i>ln -snf /usr/portage/profiles/<nazwa> /etc/make.profile</i>
</pre>
<p test="func:keyval('arch')='AMD64'">
Jeśli chce się korzystać z czystego środowiska 64-bitowego, należy wybrać profil
bez multilib.
</p>
<pre test="func:keyval('arch')='AMD64'" caption="Wybór profilu bez multilib">
# <i>ln -snf /usr/portage/profiles/default-linux/amd64/2008.0/no-multilib /etc/make.profile</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection id="configure_USE">
<title>Konfiguracja zmiennych USE</title>
<body>
<p>
<c>USE</c> to jedna z najważniejszych zmiennych w Gentoo. Niektóre programy
mogą być kompilowane z dodatkową obsługi niektórych funkcji lub bez niej. Na
przykład możliwe jest budowanie różnych programów ze wsparciem dla bibliotek
gtk lub qt. Inne pakiety możemy z kolei wyposażyć w obsługę SSL bądź też jej
pozbawić. Jeszcze inne mogą być kompilowane ze wsparciem bufora ramki (svgalib)
zamiast X11 (serwera X).
</p>
<p>
Większość dystrybucji kompiluje swoje pakiety ze wsparciem dla tak wielu
elementów, jak to tylko możliwe, powiększając rozmiar programów i czas ich
uruchamiania, nie wspominając o olbrzymiej liczbie zależności. W Gentoo możemy
zdecydować, z którymi opcjami dany pakiet powinien być budowany. I to właśnie
jest moment, kiedy <c>USE</c> wkracza do gry.
</p>
<p>
W zmiennych <c>USE</c> definiujemy słowa kluczowe zamieniane następnie na opcje
kompilowania. Na przykład dodanie do zmiennej <e>ssl</e> włączy obsługę SSL w
programach, które go wykorzystują. <e>-X</e> usunie wsparcie dla serwera X
(należy zwrócić uwagę na znak minusa z przodu). Ustawienie <e>gnome gtk -kde
-qt3 -qt4</e> zaowocuje wsparciem dla GNOME (oraz gtk), ale nie dla KDE (i
związanym z nim ściśle qt), znakomicie przygotowując grunt pod GNOME.
</p>
<p>
Domyślny zestaw flag <c>USE</c> znajduje się w pliku <path>make.defaults</path>
wybranego profilu. Wszystkie pliki <path>make.defaults</path> znajdują się w
katalogu wskazywanym przez dowiązanie <path>/etc/make.profile</path> oraz w
katalogach nadrzędnych. Aktualna konfiguracja <c>USE</c> jest zawsze sumą
wszystkich flag ustawionych w plikach <path>make.defaults</path>. Wszystko co
umieścimy w pliku <path>/etc/make.conf</path> zostanie dodane do tej zmiennej.
Jeśli chcemy coś z niej usunąć wpisujemy wybraną flagę ze znakiem minus na
początku. <e>Nie wolno</e> zmieniać plików wewnątrz katalogu
<path>/etc/make.profile</path>, zmiany zostaną nadpisane przy następnej
aktualizacji drzewa Portage.
</p>
<p>
Pełny opis <c>USE</c> znajduje się w drugiej części Podręcznika Gentoo, w
rozdziale <uri link="?part=2&chap=2">Flagi USE</uri>. Kompletną
charakterystykę dostępnych flag USE znajdziemy w pliku
<path>/usr/portage/profiles/use.desc</path>.
</p>
<pre caption="Przegląd dostępnych flag USE">
# <i>less /usr/portage/profiles/use.desc</i>
<comment>(Używamy strzałek, aby przewijać plik. Aby wyjść naciskamy 'q')</comment>
</pre>
<p>
Jako przykład przedstawimy flagi <c>USE</c> dla systemu bazującego na KDE ze
wsparciem dla DVD, ALSA i nagrywania CD:
</p>
<pre caption="Edytowanie /etc/make.conf">
# <i>nano -w /etc/make.conf</i>
</pre>
<pre caption="Ustawienia USE">
USE="-gtk -gnome qt3 qt4 kde dvd alsa cdr"
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Lokalizacje GLIBC</title>
<body>
<p>
Zwykle w systemie używa się tylko jednej, góra dwóch lokalizacji. Można je
wybrać w pliku <path>/etc/locale.gen</path>.
</p>
<pre caption="Otwieranie pliku /etc/locale.gen">
# <i>nano -w /etc/locale.gen</i>
</pre>
<p>
Poniższy przykład to lokalizacje polskie oraz angielskie (Ameryka) z obsługą
kodowania znaków (jak UTF-8).
</p>
<pre caption="Ustawianie lokalizacji">
en_US ISO-8859-1
en_US.UTF-8 UTF-8
pl_PL ISO-8859-2
pl_PL.UTF-8 UTF-8
</pre>
<p>
Następnie należy uruchomić polecenie <c>locale-gen</c>, które utworzy wszystkie
lokalizacje wybrane w pliku <path>/etc/locale.gen</path>.
</p>
<p>
Kolejny etap instalacji to <uri link="?part=1&chap=7">Konfigurowanie
jądra</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-tools.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-tools.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-tools.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-tools.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-tools.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>
<abstract>
W tym rozdziale pomożemy w wybraniu i instalacji najważniejszych narzędzi
potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania systemu.
</abstract>
<version>9.0</version>
<date>2007-05-07</date>
<section>
<title>Program logujący</title>
<body>
<p>
W archiwum stage3 brakuje kilka ważnych programów, gdyż kilka pakietów spełnia
te same funkcje, a my nie chcemy dokonywać ich wyboru w imieniu użytkownika.
</p>
<p>
Pierwszym narzędziem przy którym należy dokonać wyboru, jest program do obsługi
systemu logowania. Unix i Linux posiadają bogatą historię w tym zakresie. Jeśli
to konieczne, można logować do plików wszystko, co dzieje się w systemie.
Mechanizmem tym zarządza właśnie <e>program logujący</e>.
</p>
<p>
Gentoo oferuje kilka różnych programów logujących: <c>sysklogd</c> - tradycyjny
zestaw logujących demonów, <c>syslog-ng</c> - zaawansowany program logujący oraz
<c>metalog</c> charakteryzujący się dużą liczbą opcji konfiguracyjnych. W
Portage znajduje cały wachlarz programów logujących i nie tylko - liczba naszych
pakietów rośnie z każdym dniem.
</p>
<p>
Jeżeli planuje się używanie <c>sysklogd</c> lub <c>syslog-ng</c> dobrym pomysłem
jest zainstalowanie programu <c>logrotate</c>, ponieważ te programy logujące nie
są zaopatrzone w żaden mechanizm rotacyjny dla logów.
</p>
<p>
Aby zainstalować wybrany program logujący, korzystamy z polecenia <c>emerge</c>,
a następnie dodajemy go do domyślnego poziomu startowego poprzez skrypt
<c>rc-update</c>. Poniższy przykład przedstawia proces instalacji programu
<c>syslog-ng</c>:
</p>
<pre caption="Instalacja programu logującego">
# <i>emerge syslog-ng</i>
# <i>rc-update add syslog-ng default</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Opcjonalnie: Demon Cron</title>
<body>
<p>
Następnym programem jest demon Cron. Pomimo że jest on opcjonalny i nie jest
wymagany do poprawnej pracy systemu, zalecane jest jego zainstalowanie. Czym
jest demon Cron? Jest to program służący do wykonywania zaplanowanych poleceń w
określonym czasie. Jest on bardzo przydatny, gdy wykonujemy pewne czynności
regularnie (na przykład codziennie, co tydzień, co miesiąc).
</p>
<p>
Gentoo oferuje trzy różne demony crona: <c>dcron</c>, <c>fcron</c> oraz
<c>vixie-cron</c>. Instalacja każdego z nich jest analogiczna do instalacji
programu logującego, jednakże <c>dcron</c> i <c>frcon</c> wymagają dodatkowej
konfiguracji (wykonywanej przez polecenie: <c>crontab /etc/crontab</c>).
Niezdecydowanym polecamy program <c>vixie-cron</c>.
</p>
<p>
Dla instalacji bez sieci dostarczamy tylko <c>vixie-cron</c>. Aby używać innego
demona cron, trzeba będzie poczekać i zainstalować go później.
</p>
<pre caption="Instalacja demona cron">
# <i>emerge vixie-cron</i>
# <i>rc-update add vixie-cron default</i>
<comment>(Dla dcron lub fcron)</comment> # <i>crontab /etc/crontab</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Opcjonalnie: Indeksowanie plików</title>
<body>
<p>
Aby możliwe było indeksowanie plików w systemie w celu ich szybkiego
wyszukiwania za pomocą narzędzia <c>locate</c>, należy zainstalować pakiet
<c>sys-apps/slocate</c>.
</p>
<pre caption="Instalacja slocate">
# <i>emerge slocate</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Narzędzia obsługi systemu plików</title>
<subsection>
<body>
<p>
W zależności od tego, jakiego systemu plików używamy, musimy zainstalować
odpowiednie narzędzia do jego obsługi (do sprawdzania jego integralności,
czy tworzenia dodatkowych systemów plików).
</p>
<p>
W poniższej tabeli przedstawiono narzędzia, których należy użyć dla
poszczególnych używanych systemów plików:
</p>
<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Narzędzie</th>
<th>Polecenie instalujące</th>
</tr>
<tr>
<ti>XFS</ti>
<ti>xfsprogs</ti>
<ti><c>emerge xfsprogs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ReiserFS</ti>
<ti>reiserfsprogs</ti>
<ti><c>emerge reiserfsprogs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>JFS</ti>
<ti>jfsutils</ti>
<ti><c>emerge jfsutils</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Użytkownicy EVMS powinni zainstalować pakiet <c>evms</c>:
</p>
<pre caption="Instalacja narzędzi EVMS">
# <i>USE="-gtk" emerge evms</i>
</pre>
<p>
Parametr <c>USE="-gtk"</c> spowoduje, że nie zostaną zainstalowane wszystkie
zależności. Aby w przyszłości skorzystać z graficznych nakładek na evms należy
przebudować ten pakiet bez tej flagi.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection test="contains('PPC PPC64', func:keyval('arch'))">
<title>Opcjonalnie: Narzędzia RAID dla komputerów IBM</title>
<body>
<p>
Użytkownicy SCSI RAID na systemach opartych na POWER-5 powinni rozważyć
instalację pakietu <c>iprutils</c>, dzięki któremu możliwe będą operacje na
macierzach dysków RAID, takie jak pobieranie ich statusu oraz uaktualnianie
mikrokodu.
</p>
<pre caption="Instalowanie iprutils">
# <i>emerge iprutils</i>
</pre>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="networking-tools">
<title>Narzędzia sieciowe</title>
<subsection>
<body>
<p>
Jeżeli nie potrzebujemy żadnych dodatkowych narzędzi związanych z siecią (takich
jak na przykład ppp czy klient dhcp) należy przejść do rozdziału <uri
link="?part=1&chap=10">Konfiguracja Bootloadera</uri>
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Instalowanie klienta DHCP</title>
<body>
<p>
Jeżeli chcemy, aby Gentoo automatycznie uzyskiwało adres IP karty sieciowej,
musimy zainstalować <c>dhcpcd</c> (lub jakiegokolwiek innego klienta DHCP -
opis w <uri link="?part=4&chap=3">Modularna praca w sieci</uri>).
Jeżeli nie zrobi się tego teraz, połączenie sieciowe może nie działać po
zakończeniu instalacji!
</p>
<pre caption="Instalacja dhcpcd">
# <i>emerge dhcpcd</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Instalacja klienta PPPoE</title>
<body>
<p>
Jeśli do łączenia się z siecią potrzeba nam <c>ppp</c>, należy zainstalować
wymagane narzędzia.
</p>
<pre caption="Instalacja klienta PPPoE">
# <i>emerge ppp</i>
</pre>
<p>
Teraz jesteśmy już gotowi do przejścia do <uri
link="?part=1&chap=10">konfiguracji bootloadera</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-bootloader.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-x86+amd64-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<version>5.1</version>
<date>2007-11-27</date>
<section>
<title>Podejmowanie decyzji</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po skonfigurowaniu jądra i modyfikacji odpowiednich plików konfiguracyjnych
systemu, można przejść do etapu instalacji programu, który uruchomi jądro w
momencie uruchomienia systemu. Taki program nazywa się <e>bootloader</e>.
</p>
</body>
<body test="contains('AMD64 x86', func:keyval('arch'))">
<p>
Dla architektury <keyval id="arch"/>, Gentoo posiada dwa takie programy: <uri
link="#grub">GRUB</uri> oraz <uri link="#lilo">LILO</uri>.
</p>
<warn test="func:keyval('arch')='AMD64'">
Używanie LILO na architekturze AMD64 nie jest wskazane.
</warn>
</body>
<body>
<p>
Przed instalacją któregokolwiek z nich opiszemy jeszcze jak skonfigurować bufor
ramki, program umożliwiający poprawę wyglądu konsoli. Jeśli użytkownik nie chce
korzystać z bufora ramki, może pominąć rozdział o nim.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Bufor ramki</title>
<body>
<p>
<e>Jeżeli</e> jądro zostało skompilowane z obsługą bufora ramki (lub użyto
<c>genkernela</c>), należy dodać parametr <c>vga</c> i/lub <c>video</c> w
odpowiednim miejscu pliku konfiguracyjnego bootloadera, aby go aktywować.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='x86'">
Najważniejszą informacją jaką należy poznać przed rozpoczęciem konfiguracji jest
nazwa używanego urządzenia bufora ramki. Niektóre jądra, takie jak na przykład
<c>gentoo-sources</c>, domyślnie posiadają obsługę <c>vesafb-tng</c> jako
<e>sterownika typu VESA</e>. Użytkownicy <c>vesafb-tng</c> nie muszą dodawać
parametru <c>vga</c>. Pozostali, używający <c>vesafb</c>, wciąż muszą dopisywać
<c>vga</c>.
</p>
<p test="contains('AMD64 IA64',func:keyval('arch'))">
Systemy 64-bitowe muszą korzystać ze sterownika <c>vesafb</c>. Konieczne jest
także podanie wyrażenia <c>vga</c>.
</p>
<p>
Za pomocą parametru <c>vga</c> określa się rozdzielczość oraz głębię kolorów
ekranu bufora ramki <c>vesafb</c>. Każdy numer określa inną głębię i
rozdzielczość. Ich lista znajduje się w dokumencie
<path>/usr/src/linux/Documentation/fb/vesafb.txt</path>, który instaluje się w
systemie wraz ze źródłami jądra.
</p>
<p>
Oto tabela parametrów <c>vga</c>, która zawiera wszystkie dostępne
rozdzielczości i głębie kolorów:
</p>
<table>
<tr>
<ti></ti>
<th>640x480</th>
<th>800x600</th>
<th>1024x768</th>
<th>1280x1024</th>
</tr>
<tr>
<th>256</th>
<ti>0x301</ti>
<ti>0x303</ti>
<ti>0x305</ti>
<ti>0x307</ti>
</tr>
<tr>
<th>32k</th>
<ti>0x310</ti>
<ti>0x313</ti>
<ti>0x316</ti>
<ti>0x319</ti>
</tr>
<tr>
<th>64k</th>
<ti>0x311</ti>
<ti>0x314</ti>
<ti>0x317</ti>
<ti>0x31A</ti>
</tr>
<tr>
<th>16M</th>
<ti>0x312</ti>
<ti>0x315</ti>
<ti>0x318</ti>
<ti>0x31B</ti>
</tr>
</table>
<p>
Parametr <c>video</c> odpowiada za opcje wyświetlania bufora ramki. Jest mu
niezbędna nazwa sterownika bufora ramki (<c>vesafb</c> dla jąder 2.6 lub
<c>vesa</c> w 2.4) oraz opcje z jakimi ma być uruchamiany bufor. Wszystkie
zmienne znajdują się w pliku
<path>/usr/src/linux/Documentation/fb/vesafb.txt</path>, oto najważniejsze z
nich:
</p>
<table>
<tr>
<th>Zmienna</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti>ywrap</ti>
<ti>
Włącza zawijanie pamięci karty graficznej
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>mtrr:n</ti>
<ti>
<c>n</c> może być:<br/>
0 - disabled<br/>
1 - uncachable<br/>
2 - write-back<br/>
3 - write-combining<br/>
4 - write-through
</ti>
</tr>
<tr test="func:keyval('arch')='x86'">
<ti><c>mode</c></ti>
<ti>
(tylko dla <c>vesafb-tng</c>)<br/>
Pozwala na ustawienie rozdzielczości, głębi kolorów oraz częstotliwości
odświeżania. Na przykład <c>1024x768-32@85</c> ustawi rozdzielczość 1024x768,
32-bitową głębię kolorów i częstotliwość odświeżania 85 Hz.
</ti>
</tr>
</table>
<p test="contains('AMD64 IA64',func:keyval('arch'))">
Rezultatem powinno być coś podobnego do <c>vga=0x318
video=vesafb:mtrr:3,ywrap</c> lub <c>video=vesafb:mtrr,ywrap,1024x768-32@85</c>.
Warto zapamiętać (lub zapisać) wybraną wartość; niedługo się ona przyda.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='x86'">
Wynik tych działań powinien wyglądać mniej więcej tak: <c>vga=0x318
video=vesafb:mtrr:3,ywrap</c> lub <c>video=vesafb:mtrr,ywrap,1024x768-32@85</c>.
Warto zapamiętać te ustawienia, wkrótce będą potrzebne.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='IA64'">
W tym momencie należy zainstalować program <uri link="#elilo">elilo</uri>
</p>
<p>
Kolejny etap to instalacja <uri link="#grub">GRUB</uri> <e>lub</e> <uri
link="#lilo">LILO</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="grub" test="contains('AMD64 x86',func:keyval('arch'))">
<title>Domyślnie: Użycie programu GRUB</title>
<subsection>
<title>Wyjaśnienie terminologii związanej z GRUB</title>
<body>
<p>
Najważniejszym czynnikiem prowadzącym do zrozumienia programu GRUB jest pojęcie
jego sposobu odnoszenia się do dysków i partycji. Partycja
<path>/dev/hda1</path> (dla dysków IDE) lub <path>/dev/sda1</path> (dla dysków
SCSI/SATA) jest określana przez GRUB-a jako <path>(hd0,0)</path>. Zauważmy
nawiasy po obu stronach <path>hd0,0</path> - ich użycie jest wymagane.
</p>
<p>
Dyski twarde są liczone od zera, a nie od "a". Partycje także zaczynają się od
zera, a nie od jedynki. W grupie urządzeń pamięci masowej tylko twarde dyski są
liczone, nie ma to natomiast miejsca w przypadku napędów ATAPI-IDE takich jak
CD-ROM-y i nagrywarki. Ta sama sytuacja ma miejsce w przypadku dysków SCSI.
Normalnie otrzymują one wyższe numery niż dyski IDE, z wyjątkiem sytuacji, gdy
BIOS jest ustawiony na start systemu z urządzenia SCSI.
</p>
<p>
Zakładając, że w komputerze jest zainstalowany dysk twardy oznaczony jako
<path>/dev/hda</path>, odtwarzacz cd-rom <path>/dev/hdb</path>, nagrywarka
<path>/dev/hdc</path>, drugi dysk twardy <path>/dev/hdd</path> i nie ma żadnego
dysku SCSI, urządzenie <path>/dev/hdd7</path> jest rozumiane jako
<path>(hd1,6)</path>. Całość wygląda dość pokrętnie, jednakże GRUB oferuje
mechanizm uzupełniania wiersza polecenia klawiszem TAB, co z pewnością jest
wybawieniem dla tych, którzy mają dużo dysków twardych i partycji, a gubią się
nieco w sposobie numeracji używanym przez program GRUB.
</p>
<p>
Nadeszła pora na zainstalowanie GRUB-a.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Instalacja programu GRUB</title>
<body>
<p>
Po pierwsze należy zainstalować program GRUB:
</p>
<impo test="func:keyval('arch')='AMD64'">
Jeżeli używamy <uri link="?part=1&chap=6#doc_chap2">profilu</uri> bez
multilib, <b>nie</b> powinniśmy instalować GRUB-a. Zamiast niego należy
skompilować <c>grub-static</c>.
</impo>
<pre caption="Instalowanie GRUB-a">
# <i>emerge grub</i>
</pre>
<p>
GRUB został zainstalowany, teraz należy go jeszcze skonfigurować i umieścić w
MBR, aby automatycznie uruchamiał nowo zainstalowane jądra. Najpierw przy pomocy
<c>nano</c> lub dowolnego innego edytora należy utworzyć plik
<path>/boot/grub/grub.conf</path>:
</p>
<pre caption="Tworzenie /boot/grub/grub.conf">
# <i>nano -w /boot/grub/grub.conf</i>
</pre>
<p>
Następnie należy dokonać edycji pliku <path>grub.conf</path>. Poniżej znajdują
się dwa przykłady plików <path>grub.conf</path>, odpowiadające schematowi
partycjonowania użytemu w tym podręczniku. Tylko pierwszy z nich został
wyczerpująco opatrzony komentarzami.
</p>
<ul>
<li>
Pierwszy <path>grub.conf</path> jest dla osób, które nie wykorzystały
programu <c>genkernel</c> do budowania jądra
</li>
<li>
Drugi <path>grub.conf</path> jest dla tych, którzy użyli programu
<c>genkernel</c> do zbudowania jądra.
</li>
</ul>
<note>
Jeśli system plików głównej partycji to JFS, <e>należy</e> dodać "ro" do linii
<c>kernel</c>, gdyż JFS musi odtworzyć swój log zanim pozwoli na montowanie w
trybie do odczytu i zapisu.
</note>
<pre caption="grub.conf dla osób nie używających genkernel">
<comment># Która pozycja ma być uruchamiana domyślnie. 0 oznacza pierwszą, 1 drugą itd.</comment>
default 0
<comment># Ile sekund oczekiwać przed uruchomieniem pozycji domyślnej.</comment>
timeout 30
<comment># Ładny obrazek na zaostrzenie apetytu
# Dla użytkowników, którzy skonfigurowali bufor ramki</comment>
splashimage=(hd0,0)/boot/grub/splash.xpm.gz
title=Gentoo Linux <keyval id="kernel-version"/>
<comment># Partycja, na której znajduje się obraz jądra (lub system operacyjny)</comment>
root (hd0,0)
kernel /boot/<keyval id="kernel-name"/> root=/dev/hda3
title=Gentoo Linux <keyval id="kernel-version"/> (rescue)
<comment># Partycja, na której znajduje się obraz jądra (lub system operacyjny)</comment>
kernel /boot/<keyval id="kernel-name"/> root=/dev/hda3 init=/bin/bb
<comment># Następne cztery linie są potrzebne tylko gdy będzie uruchamiany również system Windows.</comment>
<comment># W tym przypadku Windows znajduje się na /dev/hda6.</comment>
title=Windows XP
rootnoverify (hd0,5)
makeactive
chainloader +1
</pre>
<pre caption="grub.conf dla użytkowników genkernela">
default 0
timeout 30
splashimage=(hd0,0)/boot/grub/splash.xpm.gz
title=Gentoo Linux <keyval id="kernel-version"/>
root (hd0,0)
kernel /boot/<keyval id="genkernel-name"/> root=/dev/ram0 init=/linuxrc ramdisk=8192 real_root=/dev/hda3 udev
initrd /boot/<keyval id="genkernel-initrd"/>
<comment># Tylko, gdy będą uruchamiane dwa systemy</comment>
title=Windows XP
rootnoverify (hd0,5)
makeactive
chainloader +1
</pre>
<note>
Wspomniany na końcu linii append wpis <c>udev</c> został dodany w celu obejścia
jednego z błędów genkernela, który <e>czasem</e> nie współpracuje poprawnie z
udev.
</note>
<p>
Jeśli użyto innego schematu partycjonowania lub/i obrazu jądra, należy nanieść
odpowiednie poprawki na konfigurację. Należy się wtedy upewnić, że wszystko co
się dopisuje w konfiguracji, jest dopisywane w formacie nazewnictwa urządzeń
specyficznym dla GRUB-a (w stylu <path>(hd0,0)</path>) i jest względne dla
punktu montowania, a nie katalogu głównego. Innymi słowy,
<path>(hd0,0)/grub/splash.xpm.gz</path> powinien być dopisany jako
<path>/boot/grub/splash.xpm.gz</path> w związku z tym, że <path>(hd0,0)</path>
to <path>/boot</path>.
</p>
<p>
Jeśli wybrano inny schemat partycjonowania, a <path>/boot</path> nie znajduje
się na osobnej partycji, prefiks <path>/boot</path> użyty w powyższych
przykładach jest wciąż wymagany. Jeśli natomiast wybrany schemat
partycjonowania jest taki jak ten w Podręczniku, prefiks w niczym nie
przeszkadza, należy tylko dodatkowo utworzyć odpowiednie dowiązanie symboliczne
o nazwie boot. W skrócie: powyższe przykładowe konfiguracje będą działać bez
względu na to czy utworzono osobną partycję <path>/boot</path> czy nie.
</p>
<p>
Jeżeli przy uruchomieniu systemu zachodzi potrzeba przekazania do jądra
dodatkowych opcji, wystarczy dopisać je na końcu polecenia kernel. W tym
przykładzie został już dodany parametr (<c>root=/dev/hda3</c> lub
<c>real_root=/dev/hda3</c>), a wpis można wzbogacić o kolejne. Na przykład można
dodać opcję <c>vga</c> dotyczącą bufora ramki, która została opisana wcześniej.
</p>
<p>
Użytkownicy jąder 2.6.7 i nowszych, którzy przy pomocy zworki ograniczyli
wielkość dysku, ponieważ ich BIOS nie jest w stanie współpracować z większymi
napędami, mogą dodać opcję <c>hdx=stroke</c>, aby korzystać z całego dostępnego
na urządzeniu miejsca.
</p>
<p>
Użytkownicy programu <c>genkernel</c> powinni wiedzieć, że jądra, które
zbudowali używają tych samych opcji uruchamiania co LiveCD. Na przykład jeżeli
komputer ma zainstalowane urządzenie SCSI, należy dodać parametr <c>doscsi</c>.
</p>
<p>
Następnie trzeba zapisać plik <path>grub.conf</path> i opuścić edytor. Kolejnym
krokiem będzie dopisanie GRUB-a do MBR.
</p>
<p>
Twórcy GRUB-a zalecają użycie <c>grub-install</c>. Czasem jednak program ten z
jakiegoś powodu odmawia współpracy. Mimo to, wciąż pozostaje możliwość ręcznego
zainstalowania GRUB-a.
</p>
<p>
Teraz można przejść do paragrafu <uri link="#grub-install-auto">Domyślnie:
Instalowanie GRUB-a przy pomocy grub-install</uri> lub <uri
link="#grub-install-manual">Alternatywnie: Ręczne instalowanie GRUB-a</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="grub-install-auto">
<title>Domyślnie: Instalacja GRUB-a przy pomocy grub-install</title>
<body>
<p>
Aby zainstalować GRUB-a, należy wpisać komendę <c>grub-install</c>. Nie zadziała
to jednak bez pewnych zmian, bo wciąż działamy w chrootowanym środowisku. Należy
stworzyć plik <path>/etc/mtab</path> (plik z informacjami dotyczącymi
zamontowanych napędów). Na szczęście jest na to prosta metoda, wystarczy
skopiować plik <path>/proc/mounts</path> do <path>/etc/mtab</path>, pomijając
jedynie linię <c>rootfs</c> - o ile nie stworzono osobnej partycji rozruchowej.
W obu przypadkach zadziała następujące polecenie:
</p>
<pre caption="Tworzenie /etc/mtab">
# <i>grep -v rootfs /proc/mounts > /etc/mtab</i>
</pre>
<p>
Następnie przy pomocy <c>grub-install</c> zainstalowany zostaje GRUB:
</p>
<pre caption="Uruchamianie grub-install">
# <i>grub-install --no-floppy /dev/hda</i>
</pre>
<p>
Więcej informacji o GRUB-ie można znaleźć w dokumentach: <uri
link="http://www.gnu.org/software/grub/grub-faq.html">GRUB FAQ</uri> i <uri
link="http://www.gnu.org/software/grub/manual/">GRUB Manual</uri>.
</p>
<p>
Następnie należy przejść do części <uri link="#reboot">Ponowne uruchamianie
systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="grub-install-manual">
<title>Alternatywnie: Ręczna instalacja GRUB-a</title>
<body>
<p>
Aby zacząć, należy wpisać polecenie <c>grub</c>. Znak zachęty zmieni się na
<path>grub></path>. Teraz należy wprowadzić serię odpowiednich komend, aby
GRUB został zapisany na dysku. Komendy te zostaną opisane poniżej.
</p>
<pre caption="Uruchamianie powłoki GRUB-a">
# <i>grub --no-floppy</i>
</pre>
<note>
Jeżeli komputer nie ma zainstalowanej stacji dyskietek, należy dodać opcję
<c>--no-floppy</c> do powyższego polecenia, aby GRUB nie marnował czasu na
poszukiwanie nieistniejącego napędu.
</note>
<p>
Wyobraźmy sobie, że chcemy zainstalować GRUB, aby odczytywał informacje z
bootowalnej partycji <path><keyval id="/boot"/></path> i instalował swój rekord
rozruchowy w MBR twardego dysku oraz by pierwszą rzeczą jaką zobaczymy po
uruchomieniu komputera był znak zachęty GRUB-a. Oczywiście należy odpowiednio
dostosować wszystkie opcje do używanej konfiguracji.
</p>
<p>
Mechanizm uzupełniania składni jest bardzo pomocny przy konfigurowaniu GRUB-a.
Na przykład wpisując "<c>root (</c>" i wciskając TAB można zobaczyć wszystkie
urządzenia (np. <path>hd0</path>). Jeśli zostanie wpisane "<c>root (hd0,</c>" i
potem zostanie naciśnięty TAB, ukaże się lista wszystkich dostępnych partycji na
urządzeniu (np. <path>hd0,0</path>).
</p>
<p>
Skonfigurowanie GRUB-a przy pomocy tego systemu powinno być proste.
</p>
<pre caption="Instalacja GRUB-a w głównym sektorze rozruchowym">
grub> <i>root (hd0,0)</i> <comment>(Odpowiednia partycja /boot)</comment>
grub> <i>setup (hd0)</i> <comment>(Instalacja GRUB-a w MBR)</comment>
grub> <i>quit</i> <comment>(Opuszczenie powłoki GRUB)</comment>
</pre>
<note>
W przypadku konieczności zainstalowania GRUB poza MBR, należy zmienić komendę
<c>setup</c>, aby wskazywała na odpowiednie urządzenie. Na przykład dla GRUB-a
zainstalowanego w <path>/dev/hda3</path> będzie to <c>setup (hd0,2)</c>.
Niewielu użytkowników decyduje się na skorzystanie z tej możliwości.
</note>
<p>
Więcej informacji można znaleźć na stronach: <uri
link="http://www.gnu.org/software/grub/grub-faq.html">GRUB FAQ</uri> i <uri
link="http://www.gnu.org/software/grub/manual/">GRUB Manual</uri>.
</p>
<p>
Następnie można przejść do sekcji <uri link="#reboot">Ponowne uruchamianie
systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="lilo" test="contains('AMD64 x86', func:keyval('arch'))">
<title>Alternatywnie: Użycie LILO</title>
<subsection>
<title>Instalowanie LILO</title>
<body>
<warn test="func:keyval('arch')='AMD64'">
Korzystanie z LILO na architekturze AMD64 nie jest wskazane.
</warn>
<p>
LILO, czyli LInuxLOader, to program naprawdę wypróbowany i używany od bardzo
dawna przez bardzo wielu użytkowników. Brakuje mu jednak niektórych cech
posiadanych przez program GRUB, co jest, między innymi, powodem rosnącej
popularności tego drugiego. Fakt, że na niektórych systemach LILO działa, a GRUB
nie, powoduje, że LILO jest ciągle w użyciu. Oczywiście nie jest to jedyny powód
Niektórzy po prostu lepiej znają LILO i wolą przy nim pozostać, zamiast uczyć
się obsługi całkiem nowego programu. My, jak zawsze, wybór pozostawiamy
użytkownikom, Gentoo wspiera obydwa programy.
</p>
<p>
Instalacja LILO jest prosta, używamy do tego polecenia <c>emerge</c>.
</p>
<pre caption="Instalowanie LILO">
# <i>emerge lilo</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Konfigurowanie LILO</title>
<body>
<p>
Aby skonfigurować LILO, należy utworzyć plik <path>/etc/lilo.conf</path>. Można
to zrobić poprzez uruchomienie ulubionego edytora (w tym Podręczniku
konsekwentnie używamy <c>nano</c>) i w ten sposób stworzyć ten plik.
</p>
<pre caption="Tworzenie /etc/lilo.conf">
# <i>nano -w /etc/lilo.conf</i>
</pre>
<p>
Kilka rozdziałów temu prosiliśmy o zapamiętanie nazwy utworzonego obrazu jądra.
W naszym przykładowym <path>lilo.conf</path> użyty zostanie uprzednio
zaprezentowany schemat partycjonowania. Przygotowane zostały dwie części:
</p>
<ul>
<li>
Pierwsza dla tych, którzy nie skorzystali z programu <c>genkernel</c> przy
budowaniu jądra
</li>
<li>
Druga dla używających <c>genkernela</c>
</li>
</ul>
<p>
Należy znać nazwy <e>swojego</e> obrazu jądra i <e>swojego</e> obrazu initrd.
</p>
<note>
Jeśli system plików głównej partycji to JFS, <e>należy</e> dodać "ro" do linii
<c>kernel</c>, ponieważ JFS musi odtworzyć swój log zanim pozwoli na montowanie
w trybie do odczytu i zapisu.
</note>
<pre caption="Example /etc/lilo.conf">
boot=/dev/hda <comment># Instalacja LILO w MBR</comment>
prompt <comment># Dajemy użytkownikowi możliwość wyboru innej pozycji</comment>
timeout=50 <comment># Czekamy 5 sekund przed uruchomieniem domyślnej pozycji</comment>
default=gentoo <comment># Kiedy oczekiwanie się zakończy, uruchamiana jest pozycja "gentoo"</comment>
<comment># Dla osób nie korzystających z genkernela</comment>
image=/boot/<keyval id="kernel-name"/>
label=gentoo <comment># Nazwa tej części</comment>
read-only <comment># Tryb tylko do odczytu na starcie, nie zmieniać!</comment>
root=/dev/hda3 <comment># Miejsce, w którym znajduje się partycja główna</comment>
image=/boot/<keyval id="kernel-name"/>
label=gentoo.rescue <comment># Nazwa tej części</comment>
read-only <comment># Tryb tylko do odczytu na starcie, nie zmieniać!</comment>
root=/dev/hda3 <comment># Miejsce, w którym znajduje się partycja główna</comment>
append="init=/bin/bb" <comment># Uruchamia statyczną powłokę ratunkową shell</comment>
<comment># Dla użytkowników genkernela</comment>
image=/boot/<keyval id="genkernel-name"/>
label=gentoo
read-only
root=/dev/ram0
append="init=/linuxrc ramdisk=8192 real_root=/dev/hda3 udev"
initrd=/boot/<keyval id="genkernel-initrd"/>
<comment># Następne dwie linie są podane na wypadek, gdybyśmy chcieli uruchamiać także system Windows</comment>
<comment># W tym przypadku Windows znajduje się na /dev/hda6</comment>
other=/dev/hda6
label=windows
</pre>
<note>
Parametr <c>udev</c> na końcu linii "append" jest niezbędny dla obejścia błędu w
pewnych wersjach genkernela, występującego gdy używa się udev na pierwszym
miejscu, co jest zresztą domyślnym ustawieniem.
</note>
<note>
Jeśli używany jest inny schemat partycjonowania i/lub obrazu jądra, należy
dokonać niezbędnych poprawek.
</note>
<p>
Jakiekolwiek dodatkowe parametry startowe jądra dodaje się po słowie kluczowym
<c>append</c>. Jako przykład podajemy opcję <c>video</c> służącą do włączenia
bufora ramki:
</p>
<pre caption="Dodawanie funkcji jądra poprzez linię append">
image=/boot/<keyval id="kernel-name"/>
label=gentoo
read-only
root=/dev/hda3
<i>append="video=vesafb:mtrr,ywrap,1024x768-32@85"</i>
</pre>
<p>
Dla jądra 2.6.7 lub nowszego i ograniczenia przy pomocy przełączników rozmiaru
twardego dysku, gdy BIOS nie obsługuje tak dużych napędów, należy dopisać do
linii append polecenie <c>hdx=stroke</c>.
</p>
<p>
Użytkownicy programu <c>genkernel</c> powinni wiedzieć, że jądra, które
zbudowali, używają tych samych opcji bootowania co płyty instalacyjne. Na
przykład w przypadku korzystania z urządzenia SCSI należy dodać parametr
<c>doscsi</c>.
</p>
<p>
Po zakończeniu konfiguracji, należy zapisać plik i opuścić edytor. Teraz
wystarczy uruchomić program <c>/sbin/lilo</c>, LILO zastosuje ustawienia z
<path>/etc/lilo.conf</path> (tzn. zainstaluje się na dysku). Przy każdej zmianie
w <path>/etc/lilo.conf</path> oraz przy zmianie jądra, trzeba ponownie wykonać
polecenie <c>/sbin/lilo</c>.
</p>
<pre caption="Kończenie instalacji LILO">
# <i>/sbin/lilo</i>
</pre>
<p>
Dużo ciekawych informacji o LILO znajduje się w <uri
link="http://en.wikipedia.org/wiki/LILO_(boot_loader)">artykule w
Wikipedii</uri> na jego temat.
</p>
<p>
Kolejny rozdział to <uri link="#reboot">Ponowne uruchamianie systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="elilo" test="func:keyval('arch')='IA64'">
<title>Domyślnie: instalacja elilo</title>
<body>
<p>
Na platformie IA64 program ładujący nosi nazwę elilo. Zaczniemy od jego
instalacji.
</p>
<pre caption="Instalacjaelilo">
# <i>emerge elilo</i>
</pre>
<p>
Plik konfiguracyjny to <path>/etc/elilo.conf</path>, a przykładowy plik tego
typu znajduje się w <path>/usr/share/doc/elilo-<ver>/</path>. Poniżej
jeszcze jedna przykładowa konfiguracja:
</p>
<pre caption="Przykład /etc/elilo.conf">
boot=/dev/sda1
delay=30
timeout=50
default=Gentoo
append="console=ttyS0,9600"
prompt
image=/vmlinuz
label=Gentoo
root=/dev/sda2
read-only
image=/vmlinuz.old
label=Gentoo.old
root=/dev/sda2
read-only
</pre>
<p>
Linia <c>boot</c> to nazwa partycji rozruchowej, tutaj <path>/dev/sda1</path>.
Linia <c>delay</c> to liczba dziesiątek sekund ile program czeka przed
uruchomieniem domyślnej opcji. Linia <c>timeout</c> to odpowiednik linii delay
dla trybu interaktywnego. Linia <c>default</c> to domyślne jądro, a linia
<c>append</c> to opcje jego ładowania. Linia <c>prompt</c> przestawi domyślny
tryb uruchomienia elilo na interaktywny.
</p>
<p>
Fragmenty zaczynające się od <c>image</c> to różne obrazy jakie będzie można
uruchomić. Każdy z nich posiada etykietę <c>label</c> oraz ma określoną partycję
główną <c>root</c>, która będzie montowana tylko do odczytu (<c>read-only</c>).
</p>
<p>
Po zakończeniu konfiguracji należy uruchomić <c>elilo --efiboot</c>. Opcja
<c>--efiboot</c> doda do menu wpis dla menedżera ładowania EFI.
</p>
<pre caption="Zapisywanie konfiguracji">
# <i>elilo --efiboot</i>
</pre>
<p>
Następny rozdział to <uri link="#reboot">Ponowne uruchamianie systemu</uri>.
</p>
</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchamianie systemu</title>
<subsection>
<body>
<p>
Należy opuścić chroot i odmontować wszystkie zamontowane partycje. Następnie
trzeba wpisać komendę <c>reboot</c>.
</p>
<pre caption="Odmontowywanie partycji i ponowne uruchamianie" test="func:keyval('arch')='IA64'">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>cd</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/sys /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>
<pre caption="Odmontowywanie partycji i ponowne uruchamianie" test="not(func:keyval('arch')='IA64')">
cdimage ~# <i>cd</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>
<p>
Trzeba pamiętać o usunięciu płyty z napędu, bo zamiast nowiutkiego Gentoo znów
zobaczymy system z płyty instalacyjnej.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='IA64'">
Po ponownym uruchomieniu systemu w EFI pojawi się wpis dla Gentoo.
</p>
<p>
Następnie wystarczy zakończyć proces instalacji zgodnie ze wskazówkami opisanymi
w rozdziale <uri link="?part=1&chap=11">Finalizowanie instalacji
Gentoo</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-disk.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-x86+amd64-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-disk.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
<version>5.1</version>
<date>2007-06-26</date>
<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>
<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie
opiszemy proces podziału twardego dysku tak, aby jak najlepiej wykorzystać
dostępne miejsce.
</p>
<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path> reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. U posiadaczy urządzeń SCSI lub SATA pierwszym takim dyskiem jest
<path>/dev/sda</path>.
</p>
<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy użytkownika
mogą z nich korzystać nie martwiąc się o to czy napędy są typu IDE, SCSI czy
jakiegoś innego. Przechowywane dane adresuje się jako ciąg 512-bajtowych bloków.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje</title>
<body>
<p>
Teoretycznie przeznaczenie na system całego dysku jest możliwe, zazwyczaj nie
jest to jednak zbyt dobre rozwiązanie. Zamiast tego dzielimy napęd na mniejsze i
dużo łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe. W systemach opartych na
architekturze <keyval id="arch"/> nazywane są one <e>partycjami</e>.
</p>
<p>
Wyróżniamy trzy rodzaje partycji: <e>podstawowe</e>, <e>rozszerzone</e> oraz
<e>logiczne</e>.
</p>
<p>
Informacje o partycjach <e>podstawowych</e> przechowywane są w MBR (master boot
record). Jako że jest on bardzo mały (512 bajtów), mieszczą się w nim dane
maksymalnie czterech takich partycji (na przykład od <path>/dev/hda1</path> do
<path>/dev/hda4</path>).
</p>
<p>
Specjalną odmianą partycji podstawowych są partycje <e>rozszerzone</e> (również
obowiązuje je powyższy limit). Przechowują one wewnątrz siebie kolejne partycje.
W ten sposób można ominąć niewygodną granicę i lepiej zagospodarować przestrzeń
dyskową.
</p>
<p>
Partycje umieszczone i opisane wewnątrz rozszerzonych nazywamy
<e>logicznymi</e>. Dane o nich nie znajdują się w MBR.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaawansowane metody przechowywania danych</title>
<body>
<p>
Płyty instalacyjne dla architektury <keyval id="arch"/> posiadają obsługę EVMS
oraz LVM2, co znacznie rozszerza możliwości partycjonowania dysków. W
Podręczniku skupimy się na tworzeniu zwykłych partycji, warto jednak wiedzieć,
że możliwe jest korzystanie również z nowocześniejszych rozwiązań.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Domyślny schemat podziału</title>
<body>
<p>
Można pominąć samodzielne rozrysowywanie schematu podziału dysku i po prostu
skorzystać z naszego:
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>System plików</th>
<th>Rozmiar</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda1</path></ti>
<ti>ext2</ti>
<ti>32M</ti>
<ti>Partycja rozruchowa</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda2</path></ti>
<ti>(swap)</ti>
<ti>512M</ti>
<ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda3</path></ti>
<ti>ext3</ti>
<ti>Pozostałe wolne miejsce</ti>
<ti>Partycja główna</ti>
</tr>
</table>
<p>
W dalszej części tekstu wyjaśnimy jak wiele i jak dużych partycji należy
utworzyć. Można pominąć te informacje i przejść bezpośrednio do <uri
link="#fdisk">partycjonowania dysku przy pomocy fdisk</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Jak dużo i o jakim rozmiarze?</title>
<body>
<p>
Ilość partycji ściśle zależy od danego środowiska. Na przykład, jeśli
administruje się systemem mającym wielu użytkowników, prawdopodobnie uzna się za
stosowne oddzielenie <path>/home</path>, aby poprawić bezpieczeństwo i uprościć
tworzenie kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem Gentoo jest serwer
poczty, na osobnej partycji należy umieścić <path>/var</path>, gdzie
przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików może znacznie zwiększyć
wydajność. Oddzielenie <path>/opt</path> jest dobrym rozwiązaniem na serwerach
gier, gdyż większość używanego oprogramowania zostanie tam zainstalowana. Powód
jest podobny jak przy <path>/home</path>: bezpieczeństwo i kopie zapasowe. Na
pewno warto zapewnić dużo wolnego miejsca na <path>/usr</path>, ponieważ będą
tam się znajdowały nie tylko dane wszystkich zainstalowanych pakietów, ale
również ważące 500 MB drzewo Portage i kody źródłowe programów.
</p>
<p>
Jak widać, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Rozdzielenie partycji ma
wiele zalet:
</p>
<ul>
<li>
Daje możliwość wybrania dla poszczególnych partycji najbardziej wydajnego w
danym zastosowaniu systemu plików.
</li>
<li>
Zapełnienie całego wolnego miejsca na partycji przez wadliwie działający
program nie będzie miało szkodliwego wpływu na całość systemu.
</li>
<li>
Możliwe będzie skrócenie czasu kontroli systemów plików dzięki jednoczesnemu
dokonywaniu jej na kilku partycjach (ma to znaczenie zwłaszcza na komputerze
z wieloma twardymi dyskami).
</li>
<li>
Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do
odczytu), nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są bity
wykonywalności) itd. można znacznie poprawić bezpieczeństwo.
</li>
</ul>
<p>
Niestety zbyt rozbudowany schemat podziału niesie ze sobą spore problemy. Źle
zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych i ciasnotą na zbyt małych
partycjach.
</p>
<p>
W przykładzie pokażemy partycjonowanie dysku o rozmiarze 20GB wykorzystywanego w
laptopie z zainstalowanym serwerem poczty, stron internetowych oraz środowiskiem
Gnome:
</p>
<pre caption="Przykładowy podział dysku">
$ <i>df -h</i>
Filesystem Type Size Used Avail Use% Mounted on
/dev/hda5 ext3 509M 132M 351M 28% /
/dev/hda2 ext3 5.0G 3.0G 1.8G 63% /home
/dev/hda7 ext3 7.9G 6.2G 1.3G 83% /usr
/dev/hda8 ext3 1011M 483M 477M 51% /opt
/dev/hda9 ext3 2.0G 607M 1.3G 32% /var
/dev/hda1 ext2 51M 17M 31M 36% /boot
/dev/hda6 swap 516M 12M 504M 2% <not mounted>
<comment>(Zostało 2GB nieprzydzielonego do żadnej partycji miejsca - do wykorzystania w przyszłości)</comment>
</pre>
<p>
<path>/usr</path> jest niemal w pełni zajęty (wykorzystane 83%), ale po
instalacji wszystkich potrzebnych pakietów nie będzie się on zbytnio rozrastał.
Przeznaczenie kilku gigabajtów na <path>/var</path> może wydać się zbyt
rozrzutne. Należy jednak zwrócić uwagę, że Gentoo kompiluje tam domyślnie
wszystkie pakiety. Jeżeli chcemy, aby <path>/var</path> posiadało mniejszy
rozmiar, na przykład 1GB, powinniśmy zmodyfikować zmienną <c>PORTAGE_TMPDIR</c>
w pliku <path>/etc/make.conf</path>, aby zawierała partycję z odpowiednią
ilością wolnego miejsca do kompilacji ekstremalnie dużych pakietów takich jak
na przykład OpenOffice.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="fdisk">
<title>Partycjonowanie dysku przy pomocy fdisk</title>
<subsection>
<body>
<p>
Teraz przedstawimy proces tworzenia partycji wypisanych w naszym przykładowym
schemacie podziału dysku. Oto on:
</p>
<table>
<tr>
<th>Partycja</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda1</path></ti>
<ti>Partycja rozruchowa</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda2</path></ti>
<ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
<ti><path>/dev/hda3</path></ti>
<ti>Partycja główna</ti></tr>
</table>
<p>
Ten schemat oczywiście można (i zwykle należy) zmodyfikować stosownie do
własnych potrzeb.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wyświetlanie aktualnego podziału dysku</title>
<body>
<p>
<c>fdisk</c> to popularne i bardzo wygodne narzędzie służące do partycjonowania
dysków. Zacznijmy od uruchomienia go dla naszego dysku (pokażemy to na
przykładzie <path>/dev/hda</path>):
</p>
<pre caption="Uruchamianie fdisk">
# <i>fdisk /dev/hda</i>
</pre>
<p>
Po chwili ukaże się taki znak zachęty <c>fdisk</c>:
</p>
<pre caption="Znak zachęty fdisk">
Command (m for help):
</pre>
<p>
Aby wyświetlić obecną konfigurację partycji wpisujemy <c>p</c>:
</p>
<pre caption="Przykładowa konfiguracja partycji">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/hda: 240 heads, 63 sectors, 2184 cylinders
Units = cylinders of 15120 * 512 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/hda1 1 14 105808+ 83 Linux
/dev/hda2 15 49 264600 82 Linux swap
/dev/hda3 50 70 158760 83 Linux
/dev/hda4 71 2184 15981840 5 Extended
/dev/hda5 71 209 1050808+ 83 Linux
/dev/hda6 210 348 1050808+ 83 Linux
/dev/hda7 349 626 2101648+ 83 Linux
/dev/hda8 627 904 2101648+ 83 Linux
/dev/hda9 905 2184 9676768+ 83 Linux
Command (m for help):
</pre>
<p>
Na prezentowanym dysku znajduje się siedem linuksowych systemów plików
(każdy na osobnej partycji, oznaczonej jako "Linux") oraz partycja
wymiany (oznaczona jako "Linux swap").
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Usuwanie partycji</title>
<body>
<p>
Zacznijmy od usunięcia starych partycji. Służy do tego polecenie <c>d</c> z
odpowiednim dla każdej partycji numerem. Na przykład, aby pozbyć się
<path>/dev/hda1</path>, należy wpisać:
</p>
<pre caption="Usuwanie partycji">
Command (m for help): <i>d</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
</pre>
<p>
Partycja została zaznaczona do usunięcia. Nie będzie więcej pojawiać się po
wpisaniu <c>p</c>, ale pozostanie nienaruszona dopóki zmiany nie zostaną
fizycznie zapisane na dysku. Po popełnieniu błędu przy dzieleniu dysku wystarczy
wpisać <c>q</c> i wcisnąć enter, aby wszystkie dokonane modyfikacje poszły w
niepamięć.
</p>
<p>
Aby pozbyć się wszystkich istniejących partycji wpisujemy <c>p</c>, aby
wyświetlić ich listę, a następnie po kolei kasujemy je poleceniem <c>d</c> z
odpowiednim numerem. Na koniec <c>p</c> powinno dawać następujący rezultat:
</p>
<pre caption="Pusta tablica partycji">
Disk /dev/hda: 30.0 GB, 30005821440 bytes
240 heads, 63 sectors/track, 3876 cylinders
Units = cylinders of 15120 * 512 = 7741440 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
Command (m for help):
</pre>
<p>
Kiedy już nasza tymczasowa kopia tablicy partycji będzie pusta możemy rozpocząć
dzielenie dysku. Pokażemy to na przykładzie naszego domyślnego schematu, który
należy oczywiście odpowiednio zmienić dla danej sytuacji, aby możliwie najlepiej
spełniał konkretne przed nim stawiane zadania.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zakładanie partycji rozruchowej</title>
<body>
<p>
Rozpoczniemy od utworzenia niewielkiej partycji rozruchowej. Wpisujemy <c>n</c>,
aby ją założyć, a następnie <c>p</c>, aby nadać jej typ podstawowy i <c>1</c>,
ponieważ będzie to pierwsza taka partycja. Zapytani o pierwszy cylinder wciskamy
enter, a przy pytaniu o ostatni wpisujemy <c>+32M</c>, by nadać jej rozmiar
32 MB.
</p>
<pre caption="Zakładanie partycji rozruchowej">
Command (m for help): <i>n</i>
Command action
e extended
p primary partition (1-4)
<i>p</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
First cylinder (1-3876, default 1): <comment>(Enter)</comment>
Using default value 1
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (1-3876, default 3876): <i>+32M</i>
</pre>
<p>
Teraz polecenie <c>p</c> powinno pokazywać taką listę:
</p>
<pre caption="Partycja rozruchowa">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/hda: 30.0 GB, 30005821440 bytes
240 heads, 63 sectors/track, 3876 cylinders
Units = cylinders of 15120 * 512 = 7741440 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/hda1 1 14 105808+ 83 Linux
</pre>
<p>
Musimy również oznaczyć naszą partycję jako uruchamialną. W tym celu skorzystamy
z polecenia <c>a</c>. Na kolejnych wydrukach podziału w kolumnie "Boot" przy
naszej partycji pojawi się znak <path>*</path>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zakładanie partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Następnie tworzymy partycję wymiany. Ponownie korzystamy z polecenia <c>n</c>,
potem wpisujemy <c>p</c> (gdyż ma to być partycja podstawowa) i <c>2</c>,
ponieważ będzie ona drugą tego typu. Zapytani o pierwszy cylinder wciskamy
enter, a w odpowiedzi na pytanie o ostatni wpisujemy <c>+512M</c> (aby nadać
partycji rozmiar 512 MB). Na koniec wpisujemy <c>t</c> (aby zmienić jej typ),
<c>2</c> (aby wybrać tę, którą właśnie stworzyliśmy) i <c>82</c> (co nada jej
typ "Linux Swap"). Teraz polecenie <c>p</c> powinno pokazywać następującą listę:
</p>
<pre caption="Wydruk podziału po utworzeniu partycji wymiany">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/hda: 30.0 GB, 30005821440 bytes
240 heads, 63 sectors/track, 3876 cylinders
Units = cylinders of 15120 * 512 = 7741440 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/hda1 * 1 14 105808+ 83 Linux
/dev/hda2 15 81 506520 82 Linux swap
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zakładanie partycji głównej</title>
<body>
<p>
Na koniec tworzymy partycję główną. Jeszcze raz posłużymy się poleceniem
<c>n</c>. Zapytani o rodzaj wciskamy <c>p</c> (aby była partycją podstawową),
następnie <c>3</c> (gdyż będzie już trzecią tego typu, czyli w naszym przypadku
<path>/dev/hda3</path>), a na pytanie o pierwszy i ostatni cylinder wciskamy
enter, dzięki czemu zajmie ona całą pozostałą wolną przestrzeń. Ostatecznie
polecenie <c>p</c> powinno pokazać następującą listę:
</p>
<pre caption="Wydruk podziału po utworzeniu partycji głównej">
Command (m for help): <i>p</i>
Disk /dev/hda: 30.0 GB, 30005821440 bytes
240 heads, 63 sectors/track, 3876 cylinders
Units = cylinders of 15120 * 512 = 7741440 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/hda1 * 1 14 105808+ 83 Linux
/dev/hda2 15 81 506520 82 Linux swap
/dev/hda3 82 3876 28690200 83 Linux
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zapisywanie podziału partycji</title>
<body>
<p>
Aby zachować ustalony podział i opuścić <c>fdisk</c>, należy wpisać <c>w</c>.
</p>
<pre caption="Zachowywanie zmian i zamykanie fdisk">
Command (m for help): <i>w</i>
</pre>
<p>
Po utworzeniu partycji można przejść do <uri link="#filesystems">zakładania
systemów plików</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Zakładanie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Po utworzeniu partycji trzeba założyć na nich odpowiednie systemy plików.
Osoby, którym wszystko jedno jaki system plików wybiorą lub te, które są
zadowolone z domyślnych ustawień z Podręcznika mogą przejść do <uri
link="#filesystems-apply">zakładania systemów plików na partycji</uri>.
Pozostali muszą czytać dalej, aby dowiedzieć się więcej na ich temat.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>
<p test="func:keyval('arch')='x86'">
Jądro Linuksa może współpracować z wieloma różnymi systemami plików. W
Podręczniku omówimy te najczęściej używane, czyli ext2, ext3, ReiserFS i JFS.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='AMD64'">
Jest dostępnych kilka systemów plików. Kilka z nich jest już stabilnych na
amd64, inne nie są. Następujące systemy plików są stabilne: ext2 i ext3. jfs i
reiserfs mogą działać, ale wciąż wymagają sporo testów. Korzystanie z nich
wciąż wiąże się z pewnym ryzykiem.
</p>
<p>
<b>ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego główną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, że jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym kontrolom
podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności danych.
</p>
<p>
<b>ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. W skrócie, ext3 to bardzo dobry i niezawodny system plików.
</p>
<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą wydajność.
Przy wielu małych plikach (poniżej 4 KB) może być szybszy od ext3 nawet
piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie,
Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje,
operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na
katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>
<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany w Gentoo Linux
przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i zoptymalizowany do
skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z nowoczesnymi dyskami SCSI
i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem zasilania. Ponieważ XFS
przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle zaprojektowane programy (te nie
zachowujące odpowiednich środków ostrożności podczas zapisywania plików na dysk,
których niestety jest sporo) mogą doprowadzić w razie padu systemu do utraty
danych.
</p>
<p>
<b>JFS</b> to bardzo wydajny system plików IBM wyposażony w księgowanie. Jest
dość nowy i jest jeszcze za wcześnie by oceniać jego stabilność.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemów plików na partycjach</title>
<body>
<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików, należy skorzystać z
odpowiednich narzędzi:
</p>
<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Program do jego zakładania</th>
</tr>
<tr>
<ti>ext2</ti>
<ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext3</ti>
<ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>reiserfs</ti>
<ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>xfs</ti>
<ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>jfs</ti>
<ti><c>mkfs.jfs</c></ti>
</tr>
</table>
<p>
Na przykład, aby założyć ext2 na partycji rozruchowej (w naszym przypadku
<path>/dev/hda1</path>) oraz ext3 na partycji głównej (w naszym przypadku
<path>/dev/hda3</path>), należy wykonać następujące polecenia:
</p>
<pre caption="Zakładanie systemu plików na partycji">
# <i>mke2fs /dev/hda1</i>
# <i>mke2fs -j /dev/hda3</i>
</pre>
<p>
Przed przejściem do dalszych kroków należy stworzyć systemy plików na wszystkich
partycjach.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywacja partycji wymiany</title>
<body>
<p>
Aby utworzyć partycję wymiany, należy skorzystać z programu <c>mkswap</c>.
</p>
<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/hda2</i>
</pre>
<p>
Do aktywowania partycji wymiany używa się programu <c>swapon</c>:
</p>
<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/hda2</i>
</pre>
<p>
Teraz tworzymy i aktywujemy partycję wymiany za pomocą powyższych poleceń.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>
<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu na nich systemów plików nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Należy utworzyć odpowiednie
katalogi dla montowanych partycji. W przykładzie zamontujemy partycję rozruchową
i główną:
</p>
<pre caption="Montowanie partycji">
# <i>mount /dev/hda3 /mnt/gentoo</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/boot</i>
# <i>mount /dev/hda1 /mnt/gentoo/boot</i>
</pre>
<note>
Aby przenieść <path>/tmp</path> na osobną partycję, należy po jego zamontowaniu
odpowiednio zmienić prawa dostępu: <c>chmod 1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to
również <path>/var/tmp</path>.
</note>
<p>
Konieczne będzie także zamontowanie systemu plików proc (wirtualny interfejs
jądra) w katalogu <path>/proc</path>, ale najpierw musimy umieścić odpowiednie
pliki na partycjach.
</p>
<p>
Kolejny rozdział to <uri link="?part=1&chap=5">Wypakowywanie plików
instalacyjnych</uri>.
</p>
</body>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-kernel.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-x86+amd64-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-kernel.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy jak
je skonfigurować.
</abstract>
<version>5.8</version>
<date>2008-01-14</date>
<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>
<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje, należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>
<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>
</body>
</section>
<section>
<title>Instalowanie źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>
<p>
Jądro Linux jest sercem każdej dystrybucji i stanowi interfejs pomiędzy
programami użytkownika, a sprzętem. Gentoo pozwala użytkownikom na wybranie
spośród kilku różnych jego źródeł. Pełna ich lista wraz z opisami znajduje się w
dokumencie zatytułowanym <uri link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">Omówienie źródeł
jądra dostępnych w Gentoo</uri>.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='x86'">
Dla architektury x86 dostępne jest jądro <c>gentoo-sources</c> (źródła z
poprawkami dodającymi nowe funkcje).
</p>
<p test="func:keyval('arch')='AMD64'">
Dla architektury AMD64 udostępniamy źródła <c>gentoo-sources</c> (kernel 2.6 z
nałożonymi specjalnymi poprawkami dla amd64, które dodają nowe funkcje).
</p>
<p>
Wybrane źródła instaluje się przy pomocy polecenia <c>emerge</c>.
</p>
<pre caption="Instalowanie źródeł jądra">
# <i>emerge gentoo-sources</i>
</pre>
<p>
W katalogu <path>/usr/src</path>, pod nazwą <c>linux</c>, powinno znajdować się
mniej więcej takie dowiązanie symboliczne wskazujące na aktualne źródła. W tym
przykładzie wskazuje na źródła <c>gentoo-sources-2.6.12-r10</c>.
</p>
<pre caption="Podgląd dowiązania symbolicznego do źródeł jądra">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx 1 root root 12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -> linux-<keyval id="kernel-version"/>
</pre>
<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra. Można użyć do tego
programu <c>genkernel</c>, który zbuduje uniwersalne jądro, takie jak to
znajdujące się na płytach instalacyjnych. Można również przeprowadzić cały
proces ręcznie, co pozwoli na lepsze dostosowanie jądra do indywidualnych
potrzeb użytkownika. Najpierw omówimy tę drugą, znacznie lepszą metodę.
</p>
<p>
Proces ręcznej konfiguracji jądra został opisany w paragrafie <uri
link="#manual">Domyślnie: ręczna konfiguracja</uri>. Opis użycia
<c>genkernela</c> znajduje się w części <uri link="#genkernel">Alternatywnie:
użycie genkernel</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="manual">
<title>Domyślnie: Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Ręczna konfiguracja jądra to zwykle najtrudniejsze zadanie przed jakim musi
stanąć każdy początkujący użytkownik Linuksa. Zwykle po skompilowaniu kilku
zapomina się, że kiedykolwiek uważało się to za trudną czynność.
</p>
<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
instalację pakietu pciutils (<c>emerge pciutils</c>) zawierającego program
<c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chrootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem można bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np. "pcilib:
cannot open /sys/bus/pci/devices)". Ponadto można również uruchomić <c>lspci</c>
poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe informacje o
sterownikach, które należy włączyć do jądra, można uzyskać dzięki poleceniu
<c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej.
</p>
<p>
Kiedy już zbierzemy wszystkie informacje, przechodzimy do katalogu ze źródłami i
wpisujemy polecenie <c>make menuconfig</c>. Uruchomi się menu konfiguracyjne
oparte na bibliotekach graficznych ncurses.
</p>
<pre caption="Wywoływanie menu konfiguracyjnego">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>
<p>
Cała konfiguracja została podzielona na kilka sekcji, co znacznie ułatwia
odnalezienie i wybranie odpowiednich sterowników. Poniżej wymieniamy wszystkie
opcje, które należy włączyć, aby Gentoo mogło prawidłowo funkcjonować.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>
<p>
Przede wszystkim należy zapewnić sobie możliwość korzystania z rozwojowych i
eksperymentalnych fragmentów kodu jądra. Jeśli się z tego zrezygnuje, zniknie
kilka bardzo ważnych ustawień.
</p>
<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup --->
[*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>
<p>
Wszystkie sterowniki potrzebne do wystartowania systemu (takie jak kontroler
SCSI) muszą być <e>wkompilowane na stałe</e> w jądro - nie należy ich dodawać w
formie modułów.
</p>
</body>
<body test="func:keyval('arch')='AMD64'">
<p>
Trzeba również wybrać konkretny typ procesora. Osoby opiekujące się jądrem
x86_64 polecają włączenie obsługi MCE, dzięki czemu użytkownik będzie
powiadamiany o problemach ze sprzętem. Informacje te pojawią się nie w dmesg,
ale w <path>/dev/mcelog</path>. Konieczne będzie również zainstalowanie pakietu
<c>app-admin/mcelog</c>. Należy się upewnić, że zaznaczyliśmy opcję IA32
Emulation jeśli chcemy uruchamiać programy 32-bitowe. Gentoo domyślnie
instaluje system multilib, więc najprawdopodobniej będziemy chcieli zaznaczyć
tę opcję.
</p>
<pre caption="Wybór rodziny procesorów">
Processor type and features --->
[ ] Intel MCE Features
[ ] AMD MCE Features
Processor family (AMD-Opteron/Athlon64) --->
( ) AMD-Opteron/Athlon64
( ) Intel EM64T
( ) Generic-x86-64
Executable file formats / Emulations --->
[*] IA32 Emulation
</pre>
</body>
<body test="func:keyval('arch')='x86'">
<p>
Na samym początku należy wybrać odpowiednią dla posiadanego sprzętu rodzinę
procesorów:
</p>
<pre caption="Wybór rodziny procesorów">
Processor type and features --->
<comment>(Należy zmienić wybór w zależności od konfiguracji sprzętowej komputera)</comment>
(<i>Athlon/Duron/K7</i>) Processor family
</pre>
</body>
<body>
<p>
Następnie przechodzimy do <c>File Systems</c> i wybieramy obsługę systemów
plików, z których zamierzamy używać. Jeśli pominiemy ten krok, Gentoo nie
będzie w stanie zamontować niektórych partycji lub nawet się nie uruchomi.
Sterowniki te również powinny być wkompilowane w jądro na stałe, nie należy ich
dodawać w modułach. Oprócz tego zaznaczamy opcje <c>Virtual memory</c> i
<c>/proc file system</c>. Użytkownicy jąder 2.4 wciąż muszą korzystać z
<c>/dev file system</c>, ponieważ jądra te nie obsługują <c>udev</c>.
</p>
</body>
<body test="func:keyval('arch')='x86'">
<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems --->
Pseudo Filesystems --->
[*] /proc file system support
[*] Virtual memory file system support (former shm fs)
<comment>(Zaznaczamy opcje odpowiednie dla używanych systemów plików)</comment>
<*> Reiserfs support
<*> Ext3 journalling file system support
<*> JFS filesystem support
<*> Second extended fs support
<*> XFS filesystem support
</pre>
</body>
<body test="func:keyval('arch')='AMD64'">
<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems --->
Pseudo Filesystems --->
[*] /proc file system support
[*] Virtual memory file system support (former shm fs)
<comment>(Zaznaczamy opcje odpowiednie dla używanych systemów plików)</comment>
<*> Reiserfs support
<*> Ext3 journalling file system support
<*> JFS filesystem support
<*> Second extended fs support
<*> XFS filesystem support
</pre>
</body>
<body>
<p>
Nie zapominajmy o włączeniu DMA dla dysków:
</p>
<pre caption="Włączanie obsługi DMA">
Device Drivers --->
ATA/ATAPI/MFM/RLL support --->
[*] Generic PCI bus-master DMA support
</pre>
<p>
Użytkownicy łączący się z Internetem za pomocą PPPoE i połączeń dial-up powinni
zaznaczyć również:
</p>
<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Device Drivers --->
Networking Support --->
<*> PPP (point-to-point protocol) support
<*> PPP support for async serial ports
<*> PPP support for sync tty ports
</pre>
<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE cd." test="func:keyval('arch')='x86'">
Device Drivers --->
Networking support --->
<*> PPP (point-to-point protocol) support
<*> PPP support for async serial ports
<*> PPP support for sync tty ports
</pre>
<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfiguruje się <c>ppp</c> do
pracy w trybie PPPoE jądra (kernel mode PPPoE).
</p>
<p>
Należy wkompilować odpowiednie sterowniki dla wszystkich posiadanych kart
sieciowych.
</p>
<p test="func:keyval('arch')='x86'">
Posiadacze procesorów Intela z technologią HyperThreading (tm) lub systemów
wieloprocesorowych powinni zaznaczyć opcję "Symmetric multi-processing support":
</p>
<p test="func:keyval('arch')='AMD64'">
Posiadacze Opteronów lub procesorów wielordzeniowych (jak AMD64 X2) powinni
zaznaczyć opcję "Symmetric multi-processing support":
</p>
<pre caption="Włączanie SMP">
Processor type and features --->
[*] Symmetric multi-processing support
</pre>
<note>
W systemach wielordzeniowych, każdy z rdzeni widziany jest jako osobny procesor.
</note>
<p>
Jeśli posiadamy urządzenia wejściowe USB (np. klawiaturę lub myszkę) dodajemy
sterowniki również dla nich:
</p>
<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla urządzeń wejścia używających USB">
Device Drivers --->
HID Devices --->
<*> USB Human Interface Device (full HID) support
</pre>
</body>
<body test="func:keyval('arch')='x86'">
<p>
Posiadacze laptopów z PCMCIA powinni włączyć wsparcie dla swoich kart.
</p>
<pre caption="Włączanie obsługi PCMCIA">
Bus options (PCI, PCMCIA, EISA, MCA, ISA) --->
PCCARD (PCMCIA/CardBus) support --->
<*> PCCard (PCMCIA/CardBus) support
<comment>(Starsze karty wymagają tu opcji 16 bit - zapewne większość użytkowników zechce włączyć tą opcję)</comment>
<*> 16-bit PCMCIA support
[*] 32-bit CardBus support
<comment>(Wybieramy odpowiednie mostki)</comment>
--- PC-card bridges
<*> CardBus yenta-compatible bridge support (NEW)
<*> Cirrus PD6729 compatible bridge support (NEW)
<*> i82092 compatible bridge support (NEW)
<*> i82365 compatible bridge support (NEW)
<*> Databook TCIC host bridge support (NEW)
</pre>
<p>
Po zakończeniu konfigurowania jądra przechodzimy do paragrafu <uri
link="#compiling">kompilowanie i instalowanie</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilowanie i instalowanie</title>
<body>
<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i instalację.
Opuszczamy program konfiguracyjny i rozpoczynamy proces kompilacji:
</p>
<pre caption="Kompilowanie kernela">
# <i>make && make modules_install</i>
</pre>
<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować należy przekopiować jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>. Wybieramy dowolną nazwę dla naszego jądra jednak należy
pamiętać jaka to nazwa, gdyż będziemy jej potrzebowali w późniejszym czasie w
trakcie konfiguracji bootloadera. Należy pamiętać o zastąpieniu części wpisu
<c><keyval id="kernel-name"/></c> swoją nazwą i wersją kernela.
</p>
<pre caption="Instalowanie jądra">
# <i>cp arch/<keyval id="arch-sub"/>/boot/bzImage /boot/<keyval id="kernel-name"/></i>
</pre>
<p>
Następnie przechodzimy do akapitu dotyczącego <uri
link="#kernel_modules">modułów</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<section id="genkernel">
<title>Alternatywnie: użycie genkernela</title>
<body>
<p>
Ten paragraf jest przeznaczony dla użytkowników, którzy zdecydowali się użyć
programu <c>genkernel</c> do skonfigurowania jądra.
</p>
<p>
Po zainstalowaniu źródeł, należy je skonfigurować. Zrobimy to automatycznie,
przy pomocy programu <c>genkernel</c>, który wykonuje cały proces dokładnie w
ten sam sposób w jaki jest konfigurowane jądro na płycie instalacyjnej.
Konsekwencją wyboru genkernela jest to, że system będzie zmuszony do wykrywania
dostępnego sprzętu przy każdym uruchomieniu komputera. W związku z tym, że
genkernel nie wymaga od użytkownika żadnych ręcznych poprawek w konfiguracji,
jest doskonałym rozwiązaniem dla tych wszystkich, którzy nie są najmocniejsi w
samodzielnym kompilowaniu jądra.
</p>
<p>
Zanim jednak zdradzimy jak używa się tego cudownego programu, musimy wytłumaczyć
jak go zainstalować:
</p>
<pre caption="Instalowanie genkernela">
# <i>emerge genkernel</i>
</pre>
</body>
<body test="func:keyval('arch')='x86'">
<p>
Użytkownicy jąder serii 2.6 mogą od razu skopiować konfigurację z płyty
instalacyjnej do miejsca skąd będzie mógł odczytać ją genkernel.
</p>
<pre caption="Kopiowanie konfiguracji genkernela z płyty instalacyjnej">
<comment>(Wyłącznie dla użytkowników jąder serii 2.6)</comment>
# <i>zcat /proc/config.gz > /usr/share/genkernel/x86/kernel-config-2.6</i>
</pre>
</body>
<body>
<p>
Źródła skompilujemy przy pomocy polecenia <c>genkernel all</c>. Kompilowanie
zajmie mnóstwo czasu, ponieważ <c>genkernel</c> zawiera niemal wszystkie
dostępne sterowniki.
</p>
<p>
Jeśli na partycji rozruchowej został stworzony inny system plików niż ext2 lub
ext3, konieczne będzie dodanie potrzebnych sterowników, które można wybrać za
pomocą menu wywołanego poleceniem <c>genkernel --menuconfig all</c>. Sterowniki
te muszą być wkompilowane w jądro <e>na stałe</e>, nie można dodawać ich w
postaci modułów. Użytkownicy EVMS2 lub LVM2 powinni dodać również
<c>--evms2</c>.
</p>
<pre caption="Uruchamianie genkernela">
# <i>genkernel all</i>
</pre>
<p>
W toku tego procesu powstanie właściwy plik jądra, initrd (initial root disk)
oraz ogromna rzesza modułów. Nazwy plików jądra i initrd będą potrzebne przy
konfiguracji bootloadera do prawidłowego wypełnienia jego pliku
konfiguracyjnego, więc warto je sobie zapisać. Przy następnym uruchomieniu
komputera zostanie najpierw wykonany plik initrd, który wykryje cały dostępny
sprzęt i wczyta odpowiednie moduły, a następnie uruchomi się właściwy system.
</p>
<pre caption="Sprawdzanie nazw utworzonych plików jądra">
# <i>ls /boot/kernel* /boot/initramfs*</i>
</pre>
</body>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Moduły jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>
<p>
Moduły ładowane w czasie startu systemu muszą zostać dopisane do pliku
<path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</path>. Można tu również dodać
dodatkowe opcje ich ładowania.
</p>
<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych modułów, użyjemy polecenia
<c>find</c>. Należy zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>
<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/<wersja>/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>
<p>
Dla przykładu, aby załadować moduł <c>3c59x.o</c>, należy edytować plik
<path>kernel-2.4</path> lub <path>kernel-2.6</path> i dodać tam jego nazwę.
</p>
<pre caption="Edytowanie /etc/modules.autoload.d/kernel-2.4">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>
<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>
<p>
Kolejny etap instalacji to <uri link="?part=1&chap=8">Konfigurowanie
systemu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-medium.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: hb-install-x86+amd64-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/hb-install-x86+amd64-medium.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<sections>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
<version>5.2</version>
<date>2007-06-29</date>
<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Zanim zaczniemy, musimy poznać wymagania sprzętowe jakie powinien spełniać
komputer, aby można było na nim zainstalować Gentoo.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body test="func:keyval('arch')='x86'">
<table>
<tr>
<ti/>
<th>Płyta minimalna</th>
<th>LiveCD</th>
</tr>
<tr>
<th>Procesor</th>
<ti>i486 lub nowszy</ti>
<ti><b>i686</b> lub nowszy</ti>
</tr>
<tr>
<th>Pamięć</th>
<ti>64 MB</ti>
<ti>256 MB</ti>
</tr>
<tr>
<th>Wolne miejsce na dysku</th>
<ti colspan="2">1.5 GB (bez miejsca potrzebnego na partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
<th>Miejsce na partycję wymiany</th>
<ti colspan="2">Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>
</body>
<body test="func:keyval('arch')='AMD64'">
<table>
<tr>
<ti/>
<th>Minimalna płyta CD</th>
<th>Płyta LiveCD</th>
</tr>
<tr>
<th>Procesor</th>
<ti colspan="2">Każdy procesor AMD64 lub EM64T</ti>
</tr>
<tr>
<th>Pamięć</th>
<ti>64 MB</ti>
<ti>256MB</ti>
</tr>
<tr>
<th>Wolne miejsce na dysku</th>
<ti colspan="2">1.5 GB (bez miejsca potrzebnego na partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
<th>Miejsce na partycję wymiany</th>
<ti colspan="2">Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>
<p>
Przed przejściem do dalszych etapów instalacji należy zapoznać się z
informacjami zawartymi na stronach <uri link="/proj/pl/base/amd64/">Projektu
Gentoo AMD64</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<!-- This part can be propagated to the other architectures as well. -->
<!-- START -->
<section>
<title>Płyty instalacyjne Gentoo</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>
<p>
Dzięki płytom instalacyjnym można uruchomić podstawowe środowisko służące do
instalacji całego systemu Gentoo na dysk. W czasie uruchamiania systemu z płyty
zostanie wykryty sprzęt dostępny w komputerze, a Gentoo automatycznie załaduje
odpowiednie dla niego sterowniki. Płyty te są tworzone i rozwijane przez
deweloperów Gentoo.
</p>
<p>
Wszystkie płyty instalacyjne pozwalają na uruchomienie środowiska
instalacyjnego, skonfigurowanie ustawień sieciowych, utworzenie i aktywowanie
partycji oraz rozpoczęcie instalowania Gentoo z użyciem Internetu. Są idealnym
środkiem do zbudowania naszej dystrybucji, jeśli zakłada się instalowanie przy
użyciu najnowszych pakietów pobieranych z sieci.
</p>
<impo>
Opis instalacji Gentoo bez dostępu do Internetu znajduje się na stronach <uri
link="/doc/pl/handbook/2007.0/index.xml">Podręcznika Gentoo 2007.0</uri>.
</impo>
<p>
Są następujące rodzaje płyt instalacyjnych:
</p>
<ul>
<li>
"Gentoo <e>Minimal</e> Installation CD" - mała, uruchamialna płyta
instalacyjna zawierająca wszystko co niezbędne do uruchomienia środowiska, z
którego można następnie przystąpić do instalowania Gentoo.
</li>
<li>
"Gentoo <e>Installer</e> LiveCD" - płyta zawierająca wszystkie składniki
konieczne do instalacji systemu Gentoo. Na płycie tej znajduje się graficzne
środowisko pracy oraz dwie wersje instalatora, z których jedną można
uruchomić w konsoli.
</li>
</ul>
<p>
Aby ułatwić wybór odpowiedniej płyty instalacyjnej omówimy plusy i minusy każdej
z nich.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Minimal Installation CD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c><keyval id="min-cd-name"/></c> i zajmuje jedynie
<keyval id="min-cd-size"/> MB miejsca. Można go użyć do zainstalowania Gentoo
<e>wyłącznie</e> jeśli posiada się połączenie z Internetem.
</p>
<table>
<tr>
<th>Minimal Installation CD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>Mała ilość danych do pobrania</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>
Nie zawiera żadnych pliku "stage3", obrazów drzewa Portage, prekompilowanych
pakietów i w związku z tym nie nadaje się do instalacji bez dostępu do
sieci
</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gentoo Installer LiveCD</title>
<body>
<p>
Obraz tej płyty ma nazwę <c><keyval id="live-cd-name"/></c> i zajmuje około
<keyval id="live-cd-size"/> MB miejsca. Można użyć go do zainstalowania Gentoo
nawet bez dostępu do sieci.
</p>
<table>
<tr>
<th>Installer LiveCD</th>
<th>Plusy i minusy</th>
</tr>
<tr>
<th>+</th>
<ti>
Zawiera wszystko co jest potrzebne do zainstalowania Gentoo, nawet bez
dostępu do Internetu
</ti>
</tr>
<tr>
<th>-</th>
<ti>Duża ilość danych do pobrania</ti>
</tr>
</table>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Archiwum stage3</title>
<body>
<p>
Plik ten to archiwum zawierające podstawowy system Gentoo, z którego będzie
można kontynuować instalację w sposób opisany w tym Podręczniku. W przeszłości
znajdowały się tu instrukcje dotyczące instalacji z trzech różnych plików tego
typu. Wciąż udostępniamy archiwa stage1 i stage2, ale w oficjalnym opisie
instalacji prezentujemy jedynie czynności związane z użyciem stage3. Informacje
dotyczące instalacji za pomocą stage1 i stage2 znajdują się w Gentoo FAQ w
podrozdziale <uri link="/doc/pl/faq.xml#stage12">Jak zainstalować Gentoo za
pomocą stage1 lub stage2?</uri>.
</p>
<p>
Pliki stage3 można pobrać z katalogu <path><keyval
id="release-dir"/>stages/</path> na każdym z naszych <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerów lustrzanych</uri>. Pliki te nie znajdują
się na płytach LiveCD.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->
<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie płyt instalacyjnych Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyt instalacyjnych</title>
<body>
<p>
Po pierwsze musimy pobrać jeden z omawianych wcześniej obrazów płyt. Trzeba
tylko wiedzieć gdzie ich szukać.
</p>
<p>
Wszystkie obrazy płyt instalacyjnych znajdują się na naszych <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerach lustrzanych</uri> w katalogu <path><keyval
id="release-dir"/>installcd/</path>.
</p>
<p>
Wewnątrz tego katalogu znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe do
nagrania obrazy płyt CD.
</p>
<p>
Aby zweryfikować poprawność pobranych plików ISO, należy porównać ich sumy MD5 z
tymi znajdującymi się na naszym serwerze lustrzanym (w pliku o nazwie
<path><keyval id="min-cd-name"/>.DIGESTS</path>). Sumy MD5 dla pobranych plików
można wygenerować przy pomocy narzędzia <c>md5sum</c> dla Linuksa lub jego <uri
link="http://www.etree.org/md5com.html">odpowiednika</uri> dla Windows.
</p>
<p>
Innym sposobem sprawdzania poprawności pobranych plików jest weryfikacja ich
podpisów przy pomocy GnuPG. Sygnatury poprawnych plików znajdują się w plikach z
rozszerzeniem <path>.asc</path>. Najpierw pobieramy plik sygnatury, a następnie
pozyskujemy klucz publiczny:
</p>
<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>
<p>
Następnie weryfikujemy podpis.
</p>
<pre caption="Weryfikacja podpisu">
$ <i>gpg --verify <signature file> <downloaded iso></i>
</pre>
<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego się używa. W Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą
programów <c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji o nagrywaniu można
znaleźć w <uri link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>
<ul>
<li>
W cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord dev=/dev/hdc
<pobrany plik iso></c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path> należy podać
odpowiednią ścieżkę do urządzenia CD-RW.
</li>
<li>
W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) > <c>Burn CD Image</c>
(Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
</li>
</ul>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie płyty instalacyjnej</title>
<body>
<p>
Po nagraniu płyty instalacyjnej przychodzi pora na uruchomienie z niej systemu.
Upewniamy się, że w napędach nie ma żadnych innych płyt i ponownie uruchamiamy
komputer. Wchodzimy do BIOS-u, zwykle robi się to przy pomocy klawiszy DEL, F1
lub ESC - zależnie od producenta i modelu płyty głównej. Wszystko co musimy tam
zmienić to kolejność w jakiej będą skanowane nasze napędy w poszukiwaniu
aktywnego systemu operacyjnego. Musimy skonfigurować to tak, by CD-ROM był
pierwszym takim napędem. Jeśli nie zmienimy tej opcji, komputer uruchomi się z
dysku ignorując naszą płytę instalacyjną.
</p>
<p>
Teraz możemy umieścić płytę w napędzie i po raz kolejny ponownie uruchomić
komputer. Po pewnym czasie powinien pojawić się znak zachęty (prompt). Mamy tu
dwie możliwości. Możemy od razu nacisnąć enter i rozpocząć proces uruchamiania
Gentoo z płyty instalacyjnej ze standardowymi opcjami lub dodać kilka własnych
ustawień. Dokonuje się tego wpisując nazwę wybranego jądra i opcji z jakimi
chcemy je uruchomić, a następnie naciskając enter.
</p>
<p>
Wybranego jądra? Tak, na płytach instalacyjnych znajduje się kilka jąder
Linuksa. Domyślne i najbardziej uniwersalne z nich ma nazwę <c>gentoo</c>.
Pozostałe jądra są skonfigurowane pod specyficzny sprzęt oraz posiadają
warianty bez sterowników graficznych (<c>-nofb</c>).
</p>
<p>
Oto krótkie omówienie wszystkich dostępnych jąder:
</p>
</body>
<body test="func:keyval('arch')='x86'">
<table>
<tr>
<th>Jądro</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti>gentoo</ti>
<ti>
Standardowe jądro serii 2.6 ze wsparciem dla komputerów wieloprocesorowych
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>gentoo-nofb</ti>
<ti>Jądro <c>gentoo</c> pozbawione sterowników bufora ramki</ti>
</tr>
<tr>
<ti>memtest86</ti>
<ti>Program do testowania pamięci RAM</ti>
</tr>
</table>
</body>
<body test="func:keyval('arch')='AMD64'">
<table>
<tr>
<th>Jądro</th>
<th>Opis</th>
</tr>
<tr>
<ti>gentoo</ti>
<ti>
Domyślne jądro z obsługą dla procesorów K8 z NUMA lub procesorów EMT64
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>memtest86</ti>
<ti>Program do sprawdzania pamięci RAM</ti>
</tr>
</table>
</body>
<body>
<p>
Można również wybrać opcje z jakimi zostanie uruchomione jądro, kontrolują one
jego określone ustawienia. Poniższa tabela przestawia ich listę, taką samą
otrzymamy naciskając przycisk F2.
</p>
<pre caption="Opcjonalne ustawienia jądra na płycie instalacyjnej">
- agpgart ładuje agpgart (używane w przypadku problemów z grafiką, zwłaszcza zawieszania się komputera)
- acpi=on włącza wsparcie dla ACPI
- ide=nodma wymusza wyłączenie DMA na psujących się napędach IDE
- doscsi skanuje w poszukiwaniu urządzeń SCSI (może nie działać prawidłowo z niektórymi kartami ethernet)
- dopcmcia uruchamia obsługę cd-romów PCMCIA
- nofirewire wyłącza moduły firewire (dla cd-romów firewire, etc.)
- nokeymap uniemożliwia wybór mapowania klawiatury innego niż US
- docache cache'uje cały proces uruchamiania CD w RAM-ie, umożliwia to odmontowanie cdromu podczas instalacji
- nodetect uniemożliwia uruchomienie hwsetup/kudzu i hotplug
- nousb wyłącza ładowanie modułu usb z initrd, wyłącza też hotplug
- nodhcp DHCP nie wystartuje automatycznie jeśli zostanie wykryty NIC
- nohotplug wyłącza ładowanie urządzeń hotplug
- noapic wyłącza apic (użyj w przypadku problemów ze sprzętem nics, scsi, etc)
- hdx=stroke pozwala na partycjonowanie całego dysku, nawet wtedy, gdy BIOS nie obsługuje dużych dysków
</pre>
<p>
Pora na uruchomienie systemu z płyty. Wybieramy jądro (jeśli domyślne
<c>gentoo</c> nas nie zadowala) oraz opcje z jakimi ma zostać ono uruchomione.
Jako przykład podamy linię uruchamiającą jądro <c>gentoo</c> z opcją
<c>dopcmcia</c>.
</p>
<pre caption="Uruchamianie systemu z płyty instalacyjnej">
boot: <i>gentoo dopcmcia</i>
</pre>
<p>
Jeśli instalujemy Gentoo w systemie, w którym mamy klawiaturę inną niż US,
musimy wcisnąć ALT+F1, aby przejść do trybu potwierdzania kolejnych czynności, a
następnie postępować zgodnie ze wskazówkami na ekranie. Jeśli nie wybierzemy
nowego mapowania w ciągu 10 sekund, zostanie załadowane to domyślne, czyli
amerykańskie. Jak tylko skończy się proces wczytywania systemu, zostaniemy
automatycznie zalogowani do "Live" Gentoo Linux jako "root",
nazywany też czasem superużytkownikiem. Na bieżącej konsoli powinien pojawić się
znak zachęty ("#") roota. Konsole zmieniamy kombinacjami klawiszy
Alt-F2, Alt-F3 i Alt-F4. Do konsoli, którą widzieliśmy na początku wracamy
naciskając Alt-F1.
</p>
<p>
Możemy teraz przystąpić do <uri link="#hardware">konfigurowania dodatkowego
sprzętu</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfigurowanie dodatkowego sprzętu</title>
<body>
<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować odpowiednie
sterowniki. Zazwyczaj czyni to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć się problemy
i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie PCI, musimy
ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>
<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>8139too</c> (obsługujący
całą serię urządzeń sieciowych):
</p>
<pre caption="Ładowanie modułów jądra">
# <i>modprobe 8139too</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Poprawianie wydajności twardego dysku</title>
<body>
<p>
Zaawansowanych użytkowników na pewno zainteresuje możliwość zwiększenia
wydajności twardych dysków IDE za pomocą programu <c>hdparm</c>. Obecną
wydajność można przetestować za pomocą parametrów <c>-tT</c> (kilkukrotne
wykonanie polecenia zwiększa precyzję pomiaru):
</p>
<pre caption="Testowanie wydajności twardego dysku">
# <i>hdparm -tT /dev/hda</i>
</pre>
<p>
Aby poprawić wydajność, można wykorzystać któryś z poniższych przykładów (lub
poeksperymentować samodzielnie). Oczywiście musimy zastąpić
<path>/dev/hda</path> ścieżką do naszego dysku.
</p>
<pre caption="Poprawianie wydajności dysku">
<comment>(Aktywowanie DMA)</comment>
# <i>hdparm -d 1 /dev/hda</i>
<comment>(Aktywowanie zestawu bezpiecznych opcji poprawiających wydajność)</comment>
# <i>hdparm -d 1 -A 1 -m 16 -u 1 -a 64 /dev/hda</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>
<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nieuruchomionego z przywilejami roota,
musimy teraz stworzyć dodatkowe konta.
</p>
<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>
<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby stworzyć konto użytkownika, musimy najpierw podać jego parametry, a
następnie ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie "rane".
</p>
<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>
<p>
Aby przełączyć się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika korzystamy
z polecenia <c>su</c>:
</p>
<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - rane</i>
</pre>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>
<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie), musimy dodać dla tych
celów <uri link="#useraccounts">konto zwykłego użytkownika</uri>, tak jak
opisano to przed chwilą, a następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy
<c>Alt-F2</c> na nowy terminal i tam się zalogować.
</p>
<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służy program <c>links</c>:
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/html/index.html</i>
</pre>
<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
Podobnie jak w przypadku dokumentacji nagranej na CD można użyć do tego programu
<c>links</c>, pod warunkiem oczywiście, że mamy już skonfigurowane i działające
połączenie z Internetem.
</p>
<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/pl/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>
<p>
Na pierwszy terminal powracamy przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F1</c>.
</p>
</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>
<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji (by
mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo lub nawet przeprowadziły cały proces za
nas), musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać hasło roota
(nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa się
<e>całkowicie</e>).
</p>
<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>
<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>
<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisanym, w rozdziale
zatytułowanym <uri link="?part=1&chap=3">konfiguracja sieci</uri>.
</p>
</body>
</subsection>
</section>
</sections>
1.1 xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/index.xml
file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/index.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/index.xml?rev=1.1&content-type=text/plain
Index: index.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding="UTF-8"?>
<!DOCTYPE guide SYSTEM "/dtd/guide.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft/index.xml,v 1.1 2008/03/13 19:53:37 rane Exp $ -->
<guide link="/doc/pl/handbook/index.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik Gentoo</title>
<author title="Autor">
<mail link="swift"/>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="sekretarz@gentoo.org">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="rane@gentoo.org">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="mkay@gentoo.org">Marcin Kryczek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="veng@wp.pl">Michał Drobek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="gooroo@gentoo.pl">Karol Góralski</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="lucass@gentoo.org">Łukasz Strzygowski</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
<mail link="muchar@gentoo.org">Robert Muchacki</mail>
</author>
<abstract>
Podręcznik Gentoo to opis podstawowych aspektów pracy z systemem Gentoo Linux.
Ta jego wersja zawiera wszystkie informacje niezbędne do zainstalowania Gentoo
przy użyciu połączenia z Internetem oraz rozdziały dotyczące podstaw pracy z
systemem oraz z drzewem Portage.
</abstract>
<license/>
<version>0.48</version>
<date>2007-06-07</date>
<chapter>
<title>Podręcznik Gentoo</title>
<section>
<title>Dostępne tłumaczenia</title>
<body>
<p>
Podręcznik Gentoo jest dostępny w następujących językach:
</p>
<p>
<uri link="/doc/en/handbook/">Angielskim</uri> |
<uri link="/doc/zh_cn/handbook/">Chińskim Uproszczonym</uri> |
<uri link="/doc/fr/handbook/">Francuskim</uri> |
<uri link="/doc/es/handbook/">Hiszpańskim</uri> |
<uri link="/doc/de/handbook/">Niemieckim</uri> |
<uri link="/doc/pl/handbook/">Polskim</uri> |
<uri link="/doc/it/handbook/">Włoskim</uri>
</p>
</body>
</section>
<section>
<title>Wstęp</title>
<body>
<p>
Witamy na stronie Podręcznika Gentoo. Zawarte tu informacje powinny rozwiać
większość wątpliwości na jego temat. Omówimy jego idee, aktualny status, plany
na przyszłość oraz sposoby zgłaszania błędów.
</p>
</body>
</section>
</chapter>
<chapter>
<title>Pokaż podręcznik</title>
<section>
<body>
<table>
<tr>
<th>Format</th>
<th>Opis</th>
<th>Adresy</th>
</tr>
<tr>
<ti>HTML</ti>
<ti>
Najnowsza wersja, każdy rozdział na osobnej stronie, doskonały do
przeglądania online
</ti>
<ti>
<uri link="handbook-x86.xml">x86</uri>,
<uri link="handbook-sparc.xml">sparc</uri>,
<uri link="handbook-amd64.xml">amd64</uri>,
<uri link="handbook-ppc.xml">ppc</uri>,
<uri link="handbook-ppc64.xml">ppc64</uri>,
<uri link="handbook-alpha.xml">alpha</uri>,
<uri link="handbook-hppa.xml">hppa</uri>,
<uri link="handbook-mips.xml">mips</uri>
<uri link="handbook-ia64.xml">ia64</uri>,
<uri link="handbook-arm.xml">arm</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>HTML</ti>
<ti>Najnowsza wersja, wszystko na jednej stronie</ti>
<ti>
<uri link="handbook-x86.xml?full=1">x86</uri>,
<uri link="handbook-sparc.xml?full=1">sparc</uri>,
<uri link="handbook-amd64.xml?full=1">amd64</uri>,
<uri link="handbook-ppc.xml?full=1">ppc</uri>,
<uri link="handbook-ppc64.xml?full=1">ppc64</uri>,
<uri link="handbook-alpha.xml?full=1">alpha</uri>,
<uri link="handbook-hppa.xml?full=1">hppa</uri>,
<uri link="handbook-mips.xml?full=1">mips</uri>
<uri link="handbook-ia64.xml?full=1">ia64</uri>,
<uri link="handbook-arm.xml?full=1">arm</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>HTML</ti>
<ti>
Najnowsza wersja, wszystko na jednej stronie, wersja przeznaczona do druku
</ti>
<ti>
<uri link="handbook-x86.xml?style=printable&full=1">x86</uri>,
<uri link="handbook-sparc.xml?style=printable&full=1">sparc</uri>,
<uri link="handbook-amd64.xml?style=printable&full=1">amd64</uri>,
<uri link="handbook-ppc.xml?style=printable&full=1">ppc</uri>,
<uri link="handbook-ppc64.xml?style=printable&full=1">ppc64</uri>,
<uri link="handbook-alpha.xml?style=printable&full=1">alpha</uri>,
<uri link="handbook-hppa.xml?style=printable&full=1">hppa</uri>,
<uri link="handbook-mips.xml?style=printable&full=1">mips</uri>
<uri link="handbook-ia64.xml?style=printable&full=1">ia64</uri>,
<uri link="handbook-arm.xml?style=printable&full=1">arm</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>HTML</ti>
<ti>
Instrukcje dotyczące instalacji Gentoo 2007.0 bez dostępu do Internetu
</ti>
<ti>
<uri link="/doc/pl/handbook/2007.0/index.xml">Podręcznik Gentoo 2007.0</uri>
</ti>
</tr>
</table>
<p>
Istnieje również zbiór Podręczników publikowanych wraz z każdym wydaniem Gentoo,
które zawierają informacje na temat instalacji Gentoo <b>bez dostępu do
sieci</b> za pomocą płyt instalacyjnych tego wydania. Zainteresowani takim
sposobem instalacji powinni udać się do <uri
link="/doc/pl/handbook/2008.0/index.xml">Podręcznika Gentoo 2008.0</uri> dla
swojej architektury.
</p>
</body>
</section>
<section>
<title>Dawne wydania</title>
<body>
<p>
Ze względów historycznych nie usuwamy Podręczników do starszych wersji Gentoo
od czasu wydania 2004.2. Ich wersje do druku zostaną wyświetlone po kliknięciu
w odnośnik "Drukuj" w prawym górnym rogu. Cały Podręcznik na jednej stronie www
można wyświetlić dodając parametr <path>?full=1</path> do jego adresu.
</p>
<warn>
Te Podręczniki <e>nie są już aktualizowane</e>.
</warn>
<table>
<tr>
<th>Wydanie</th>
<th>Architektury</th>
</tr>
<tr>
<ti>2004.2</ti>
<ti>
<uri link="/doc/en/handbook/2004.2/handbook-alpha.xml">alpha</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.2/handbook-amd64.xml">amd64</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.2/handbook-hppa.xml">hppa</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.2/handbook-mips.xml">mips</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.2/handbook-ppc.xml">ppc</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.2/handbook-sparc.xml">sparc</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.2/handbook-x86.xml">x86</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>2004.3</ti>
<ti>
<uri link="/doc/en/handbook/2004.3/handbook-amd64.xml">amd64</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.3/handbook-hppa.xml">hppa</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.3/handbook-ppc.xml">ppc</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.3/handbook-sparc.xml">sparc</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2004.3/handbook-x86.xml">x86</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>2005.0</ti>
<ti>
<uri link="/doc/en/handbook/2005.0/handbook-alpha.xml">alpha</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2005.0/handbook-amd64.xml">amd64</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2005.0/handbook-hppa.xml">hppa</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2005.0/handbook-ppc.xml">ppc</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2005.0/handbook-sparc.xml">sparc</uri>,
<uri link="/doc/en/handbook/2005.0/handbook-x86.xml">x86</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>2005.1</ti>
<ti>
<uri link="/doc/pl/handbook/2005.1/handbook-alpha.xml">alpha</uri>,
<uri link="/doc/pl/handbook/2005.1/handbook-amd64.xml">amd64</uri>,
<uri link="/doc/pl/handbook/2005.1/handbook-hppa.xml">hppa</uri>,
<uri link="/doc/pl/handbook/2005.1/handbook-ppc.xml">ppc</uri>,
<uri link="/doc/pl/handbook/2005.1/handbook-ppc64.xml">ppc64</uri>,
<uri link="/doc/pl/handbook/2005.1/handbook-sparc.xml">sparc</uri>,
<uri link="/doc/pl/handbook/2005.1/handbook-x86.xml">x86</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>2006.0</ti>
<ti>
<uri link="2006.0/handbook-alpha.xml">alpha</uri>,
<uri link="2006.0/handbook-amd64.xml">amd64</uri>,
<uri link="2006.0/handbook-hppa.xml">hppa</uri>,
<uri link="2006.0/handbook-ppc.xml">ppc</uri>,
<uri link="2006.0/handbook-ppc64.xml">ppc64</uri>,
<uri link="2006.0/handbook-sparc.xml">sparc</uri>,
<uri link="2006.0/handbook-x86.xml">x86</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>2006.1</ti>
<ti>
<uri link="2006.1/handbook-alpha.xml">alpha</uri>,
<uri link="2006.1/handbook-amd64.xml">amd64</uri>,
<uri link="2006.1/handbook-hppa.xml">hppa</uri>,
<uri link="2006.1/handbook-ppc.xml">ppc</uri>,
<uri link="2006.1/handbook-ppc64.xml">ppc64</uri>,
<uri link="2006.1/handbook-sparc.xml">sparc</uri>,
<uri link="2006.1/handbook-x86.xml">x86</uri>
</ti>
</tr>
<tr>
<ti>2007.0</ti>
<ti>
<uri link="2007.0/handbook-amd64.xml">amd64</uri>,
<uri link="2007.0/handbook-hppa.xml">hppa</uri>,
<uri link="2007.0/handbook-ppc.xml">ppc</uri>,
<uri link="2007.0/handbook-ppc64.xml">ppc64</uri>,
<uri link="2007.0/handbook-sparc.xml">sparc</uri>,
<uri link="2007.0/handbook-x86.xml">x86</uri>
</ti>
</tr>
</table>
</body>
</section>
</chapter>
<chapter>
<title>Informacje na temat Podręcznika</title>
<section>
<title>Cel</title>
<body>
<p>
Projekt Podręcznika Gentoo to próba stworzenia dokumentu opisującego wszystkie
możliwe aspekty pracy z systemem Gentoo Linux. Łączy on istniejące już
przewodniki w jedną spójną książkę, obejmującą wszystkie architektury, rodzaje
instalacji i przeznaczoną dla wszystkich użytkowników. Dzięki temu nie tylko
łatwiej jest nam nim zarządzać, ale także użytkownik przekonuje się, że
różnice są niewielkie i poszczególne architektury nie stanowią osobnych bytów.
</p>
<p>
Pomaga nam to również dopracować najważniejsze punkty i pokazać więcej
przykładów, gdyż nie jesteśmy już zmuszeni do zawarcia wszystkiego na jednej
stronie. Znacznie ułatwia to również płynne czytanie dokumentacji.
</p>
</body>
</section>
<section>
<title>Status</title>
<body>
<p>
Jakiś czas temu ukończono i udostępniono czwartą część Podręcznika,
zatytułowaną <uri link="handbook-x86.xml?part=1">Konfiguracja sieci w
Gentoo</uri>. Ta część zawiera dokładny opis zagadnień sieciowych w pracy z
Gentoo.
</p>
<p>
Chęć pomocy przy w pracach nad Podręcznikiem Gentoo można zgłosić na listę
dyskusyjną <mail link="gentoo-doc@gentoo.org">gentoo-doc</mail>.
</p>
</body>
</section>
<section>
<title>Zgłaszanie błędów i propozycji zmian</title>
<body>
<p>
W przypadku znalezienia błędu w Podręczniku, należy to zgłosić na naszą <uri
link="http://bugs.gentoo.org/">Bugzillę</uri>. Raport powinien dotyczyć działu
<e>Documentation</e>, a w polu Component należy wybrać <e>Installation
Handbook</e>.
</p>
</body>
</section>
</chapter>
<chapter id="faq">
<title>Najczęściej zadawane pytania</title>
<section>
<title>
Czemu Podręcznik nie jest tworzony dynamicznie dla różnych konfiguracji?
</title>
<body>
<p>
Jest to możliwe, ale nie zrobiliśmy tego z kilku powodów.
</p>
<p>
<b>Zarządzanie</b> dokumentacją byłoby wtedy znacznie trudniejsze, ponieważ
musielibyśmy zwracać więcej uwagi na spójność stylu Podręcznika.
</p>
<p>
Poza tym, chociaż w chwili obecnej dysponujemy jedynie wersją online, to wciąż
pracujemy nad <b>innymi formatami</b> (jak na przykład PDF). Jeśli musielibyśmy
tworzyć osobne pliki pdf dla każdej architektury i każdej opcji powstałyby
znaczne ilości niewiele różniących się dokumentów. Pomyślcie jakie to
marnotrawstwo zasobów.
</p>
<p>
Użytkownik podejmuje decyzje <b>na różnych etapach</b>. Zwykłe wydrukowanie
odpowiedniego podręcznika stałoby się dla niego o wiele trudniejsze -
musielibyśmy już na wstępie poinformować go o wszystkich dostępnych
możliwościach, co prawdopodobnie skutecznie odstraszyłoby go od instalacji
Gentoo.
</p>
<p>
"Instalacja Gentoo" <b>nie jest jedyną częścią</b> Podręcznika Gentoo. Kolejne
rozdziały nie zależą od podjętych podczas niej decyzji. Dynamiczne tworzenie
podręcznika tylko dla opisu instalacji nie jest warte środków jakie
musielibyśmy podjąć, aby tego dokonać.
</p>
<p>
Dzięki nie rozdzielaniu instrukcji dla każdej możliwej opcji użytkownik może
poznać także rezultaty podjęcia innych decyzji. Powoduje to, że ma on
<b>szersze spojrzenie na cały proces instalacji</b>.
</p>
</body>
</section>
<section>
<title>Nie mogę znaleźć informacji o stage1 w Podręczniku Gentoo</title>
<body>
<p>
Instrukcje dotyczące korzystania ze stage1 i stage2 znajdują się teraz w <uri
link="/doc/pl/faq.xml#stage12">Gentoo FAQ</uri>. Jedyną wspieraną metodą
instalacji jest teraz ta przy użyciu stage3.
</p>
</body>
</section>
<section>
<title>Nie zgadzam się z</title>
<body>
<p>
Proszę, <uri link="http://bugs.gentoo.org">zgłaszajcie</uri> wszystkie pomysły.
Dokumentacja jest tworzona z myślą o użytkownikach, więc wszystkie ich opinie
są dla nas bardzo cenne. Przypominamy jednak, że niekonstruktywna krytyka
niewiele nam pomoże.
</p>
<p>
Warto również pamiętać, że większość decyzji podczas tworzenia dokumentacji
podejmowana jest na zasadzie złotego środka. <e>Niemożliwym jest</e>
napisanie/skonstruowanie dokumentacji w taki sposób, aby wszyscy byli w pełni
usatysfakcjonowani. Trzeba być przygotowanym na odmowę, gdy uznamy, że obecna
forma daje więcej korzyści większej grupie użytkowników niż ta proponowana.
</p>
</body>
</section>
</chapter>
</guide>
--
gentoo-commits@lists.gentoo.org mailing list
^ permalink raw reply [flat|nested] only message in thread
only message in thread, other threads:[~2008-03-13 19:54 UTC | newest]
Thread overview: (only message) (download: mbox.gz follow: Atom feed
-- links below jump to the message on this page --
2008-03-13 19:53 [gentoo-commits] gentoo commit in xml/htdocs/doc/pl/handbook/draft: handbook-alpha.xml handbook-amd64.xml handbook-hppa.xml handbook-ia64.xml handbook-mips.xml handbook-ppc.xml handbook-ppc64.xml handbook-sparc.xml handbook-x86.xml hb-install-about.xml hb-install-alpha-bootloader.xml hb-install-alpha-disk.xml hb-install-alpha-kernel.xml hb-install-alpha-medium.xml hb-install-blockdevices.xml hb-install-config.xml hb-install-filesystems.xml hb-install-finalise.xml hb-install-hppa-bootloader.xml hb-install-hppa-disk.xml hb-install-hppa-kernel.xml hb-install-hppa-medium.xml hb-install-ia64-disk.xml hb-install-ia64-kernel.xml hb-install-ia64-medium.xml hb-install-kernelmodules.xml hb-install-mips-bootloader.xml hb-install-mips-disk.xml hb-install-mips-kernel.xml hb-install-mips-medium.xml hb-install-mips-stage.xml hb-install-network.xml hb-install-next.xml hb-install-ppc-bootloader.xml hb-install-ppc-disk.xml hb-install-ppc-kernel.xml hb-install-ppc-medium.xml hb-install -ppc64-bootloader .xml hb-install-ppc64-disk.xml hb-install-ppc64-kernel.xml hb-install-ppc64-medium.xml hb-install-sparc-bootloader.xml hb-install-sparc-disk.xml hb-install-sparc-kernel.xml hb-install-sparc-medium.xml hb-install-stage.xml hb-install-system.xml hb-install-tools.xml hb-install-x86+amd64-bootloader.xml hb-install-x86+amd64-disk.xml hb-install-x86+amd64-kernel.xml hb-install-x86+amd64-medium.xml index.xml Lukasz Damentko (rane)
This is a public inbox, see mirroring instructions
for how to clone and mirror all data and code used for this inbox